dilemma laten rijden (stief)dochter

Dat vind ik wat anders Bella

Dan zit je pijn of moeite in het vanzelfsprekend vinden. Daar heb ik ook moeite mee. Sterker nog, daar hebben we nog regelmatig woorden over. Zoon is inmiddels 20 maar snapt nog steeds niet altijd dat hij moet vragen of hij de auto mag lenen. En dat dat echt wat anders is dan in de agenda zetten dat hij weg is en dan de auto nodig heeft.
Maar dat staat dus echt, vind ik, los van het feit dat een kind dat een rijbewijs heeft gehaald veel moet (blijven) oefenen om ervaring op te doen. En dat ik vind dat je als ouders dat zou moeten faciliteren. Als je dat niet wil, dan moet je dat open en eerlijk bespreken met het kind in kwestie zodat dat kan beslissen wel of niet een eigen auto aan te schaffen. Maar kind alleen laten rijden als je er zelf naast zit om te controleren is zo’n motie van wantrouwen in mijn ogen, daar gaat een beginnende automobilist echt niet beter van rijden, integendeel. Zelfvertrouwen opbouwen is zo ontzettend belangrijk, en dat lukt alleen als ze het gevoel hebben dat jij ze vertrouwt. Of je dat nou echt doet of niet.

En voor mijzelf geldt dat ik in eerste instantie er liever niet naast zat, vond ik zelf veel spannender dan wanneer hij alleen ging. Was snel over hoor, zoon rijdt echt heel erg goed en rustig.

Bella

Deze stiefdochter gaat er zo te lezen niet zomaar vanuit dat ze de auto altijd kan gebruiken.

Dat mag mijn eigen kind straks ook niet.

Maar dat is iets anders dan de jongvolwassene met rijbewijs zelfstandig en alleen de auto te laten besturen als het wel mag.

dochter

mag, in overleg met ons, de auto gebruiken. Heeft toen ze 18 was haar rijbewijs gehaald, nu ongeveer een half jaar geleden. Ja, ik vind dat wel eens eng, zeker als ze alleen rijdt of met een bups vriendinnen op stap is. Maar ik laat het wel toe. Ik ben soms wel eens bang dat ze een aanrijding zal krijgen. Maar waarom... ze rijdt prima. Kortom, ik probeer haar zoveel mogelijk te stimuleren ritten te maken met onze auto, als ze bij ons op bezoek is. Kilometers maken moeten ze.

wel rijbewijs maar niet rijden

Dat vind ik nog wel een vooruitzicht: ik vind het prima als kind een rijbewijs wil halen tzt omdat het een handig papiertje is om te hebben en je leert het sneller als je jong bent. maar ik vind het niet nodig om kilometers te maken, in ieder geval niet in onze auto. Op het moment dat kindlief (dan volwassen dus) moet autorijden dan zijn een paar oefenlessen voldoende om weer bij te komen en dan te gaan rijden. We rijden zelf weinig auto, en zeker tegen die tijd kun je je afvragen of we samen met auto ergens heen gaan. Ik zou het overigens niet uit wantrouwen niet willen, maar het argument dat rijden goed is om de vaardigheid te ontwikkelen betekent niet dat ik dat moet faciliteren.
gr Angela

Jeetje

Onze oudste heeft haar rijbewijs met 17.5 jaar gehaald. Eerst hebben wij naast haar gezeten en vanaf haar 18e rijdt ze veel en overal naar toe. Wij hebben 2 auto's meestal kan ze er wel een mee nemen. Ze moet dit wel eerst vragen en soms heeft ze pech. Ze is laatst al de bob geweest bij een feestje van vriendinnen. Omdat haar vriendinnen best ver uit elkaar wonen koste dit best wel wat benzine. Die meiden hebben toen de benzine betaald voor haar.
Iedere maand rekent ze netjes de benzine af bij ons. Dat houdt ze precies bij.
Ik denk ook dat je inderdaad niet zomaar je rijbewijs krijgt. Dan moet je echt wel veilig kunnen rijden. En daarna is het een kwestie van veel rijden. Dat gunnen we haar ook.
Met onze jongste doen we het op dezelfde manier.

Het is nog nooit in ons opgekomen om autorijden te verbieden of allerlei voorwaarde aan te verbinden...
We vinden het wel belangrijk dat ze zelf de benzine betaald.

Wij zijn niet gescheiden, dus ik weet niet of dit met bonuskinderen anders zou zijn.

Angela67???

Dan kan je je kind net zo goed geen rijbewijs laten halen vind ik. Als iemand een rijbewijs heeft moet hij/zij veel rijden om de vaardigheid vast te houden. Dit geldt ook voor lopen, zwemmen en fietsen.

Zeker bij zwemmen is dat hoe fte zien: kinderen heb en diploma en gaan nog zelden naar een zwembad en verdrinken bijna als ze wel gaan

We hebben

het hier over volwassenen hè, niet over kinderen die met 6 jaar B halen en niet meer zwemmen tot ze 9 zijn en dan zelf denken dat ze het nog kunnen.

Als oud genoeg bent voor je rijbewijs snap je ook dat je moet oefenen om beter te worden. Maar daar kun je ook na drie jaar mee beginnen als je bijvoorbeeld echt auto moet rijden op regelmatige basis. Dus net als met Whatsapp 😁 is het een middel tot een doel. Het inplannen van rijlessen en dat betalen is iets wat makkelijker te doen is als je bijvoorbeeld nog thuis woont /school of studie doet dan wanneer je tijdens een baan het moet gaan doen..dus het lessen zou ik dan zeker eerder doen. Maar het 'kilometers maken' hoeft niet meteen.
Gr Angela

Marsy

Het is vast belangrijk om te blijven rijden als je je rijbewijs net hebt gehaald. Maar dient een ouder dat te faciliteren? Of is het de verantwoordelijkheid van degene die heeft besloten zijn rijbewijs te halen? Ze zijn immers volwassen als ze zelfstandig mogen rijden. Daar komen ook verantwoordelijkheden bij. Toch wat anders dan een zwemdiploma behaald op zesjarige leeftijd?

Ik vind het niet vanzelfsprekend dat een kind wel investeert in een bepaald diploma maar daarna afhankelijk is van iemand anders (zijn bezit) om ‘vlieguren’ te maken. Lijkt mij slim als een kind daar op voorhand over nadenkt. Of de ouders daar helpen over na te denken.

Overigens

de situatie van TS is natuurlijk heel anders dan mijn theoretische benadering. Ik denk dat ik eerst met partner een goed gesprek zou willen hebben om het met elkaar eens te worden en daarna dat samen uitdragen. Maar ik zou me ook niet zomaar laten overtuigen/duwen doordat het bij moeder op bepaalde manier wel mag.
Gr Angela

Reactie

Allen bedankt voor jullie reacties.
Nu weet ik niet of ik alles en iedereeen recht doe, maar ik zal reageren op wat ik meen gelezen te hebben.

De auto op naam zetten was vanwege mijn schadevrije jaren ind. Nu is het zo dat ik vind samen leven is samen zorgen en financiële beslissingen maken we dan ook samen puur zwart wit gesproken komt 80 %vd financiering van wege mijn werk, dit is zo. Mijn werk zorgt voor de extra's. Over 5 jaar als alimentatie en verplichting restschuld vervalt hebben wij het zeer ruim. Nu hebben wij het goed, maar ook niet zomaar paar duizend euro liggen voor een andere auto. De dagwaarde dekt zeker niet de aanschaf van een andere auto. Dus ja financiën spelen voor mij ook een rol.
Nu is het ook zo dat mijn man niet erg positief is over het rijden van zijn dochter (ik heb het hier wat netter verwoord) dat helpt mij niet.
Iemand zei dat hij mij het nakijken moest geven en dochter gewoon moeten laten rijden (of zo iets)als mijn man vol vertrouwen zou zijn zou ik ook meer vertrouwen hebben.
Dat ze eerst onder toezicht moest rijden was omdat ze 17 was, en pas recentelijk is ze 18 en hoeft dat niet meer
Zojuist dit alles met hem nog open besproken. Hij gaf aan dat hij ook moeite zou hebben met dit alles als het niet zijn eigen dochter zou zijn en me dus goed begrijpt, want zijn nichtje hoeft niet er op te rekenen, met dezelfde rijstijl, dat hij direct ja zou zeggen. Zijn voorstel om met haar samen te rijden was ook meer bedoeld om dan mijn eigen mening te vormen, omdat hij zich afvraagt of hij mischien wel zelf niet te kritisch is op haar rijstijl en ik dus een beeld vorm obv verkeerde ogen.
Of ik bij eventuele eigen dochter geen moeite zou hebben weet ik niet, ik heb helaas geen kinderen en kijk naar wat ik met mijn neefjes zou doen en daar zou ik toch ook even moeite mee hebben.
Deels ook opvoeding uit mijn jeugd dure dingen leen je niet zomaar uit.
Ik heb de jongedame app gestuurd en gevraagd of ze zondag met mij een stukje wil rijden om mij te helpen in mijn zenuwen de baas te worden voordat ze lange stukken alleen of met ons allen rijdt.
Kreeg een aller aardigste reactie terug, natuurlijk ik vind het al fijn dat het überhaupt mag en ook mama wilde dat ik eerst haar auto snapte voordat ik alleen op pad mocht en ik snap jullie auto nog niet zo goed.

Vermoedelijk

Vermoedelijk heeft mijn man vanuit het verleden en veel gemiste zaken /activiteiten met dochter ook een conclusie getrokken van ex mag het dus dan hier ook want anders schiet ik te kort. Hij heeft alleen niet bedacht dat er bij mama ook wellicht een traject voor zat ivm irreëel angst(en) of miss wel reëel zelfs en omdat de band gelukkig weer steeds beter wordt wil hij des te meer overal ja op zeggen dat beseft hij en daarom vind hij 't niet erg en wel begrijpelijk dat ik soms wel bedenkingen heb of tijd nodig ben. Ook omdat het geen eigen kind is

Laten rijden

Ze heeft haar rijbewijs, bij ons betekent dat dat ze mag rijden.

Zelf en met ons ernaast.

Oh gut

Ik heb hier dochter zwaar onder druk moeten zetten om rijlessen te nemen. Ze zag er tegenop om allerlei redenen. Zou wel een beetje gek zijn als ze dan vervolgens geen kilometers mag maken in mijn auto.
Jongste is net 15 en telt de dagen af tot ze 16,5 is en mag beginnen, totaal het tegenovergestelde dus.

Natuurlijk mag kind rijden

En vooral als kind nog niet zo goed rijdt, zou ik juist vaak samen gaan rijden.
Ik zou echt niet weten waarom niet.
Maar ik ken de norm 'niet uitlenen' ook niet zo. Ik zou vrij makkelijk mijn auto uitlenen. Het is voor mij een gebruiksvoorwerp.

Bij ons

Bij ons thuis, vroeger bij ouders betekende dat dat zeer zeker niet. Mijn ouders waren krap bij kas een auto was voor werk en/of noodgevallen, een luxe
Omdat ik wilde leren en zelf rijbewijs moest halen, kon dat pas op mijn 23e ik heb dan ook daarna altijd eigen auto, ook al was 't barrel, gehad

Mijn broer had rijbewijs eerder, maar ook hij kreeg niet zomaar de auto mee

Nu hebben wij het goed en leven in andere tijden dus ik wil best iemand wat meer bagage en zetjes in de rug meegeven. Alleen kluts het geld hier niet tegen de plinten en ben ik afhankelijk van auto.
Ik denk dat er met deze oplossing ruimte voor iedereen is ook voor mij om te wennen aan een volwassen zelf rijdende stiefdochter

Ik snap t wel

Mijn stiefkind is bezig met rijbewijs en ik weet nog niet hoe ik t ga doen straks met mijn auto uitlenen... Mijn bloedjes zijn jonger en ik weet niet of ik het straks bij hen anders voel. Maar nu zie ik ook een kind dat heel makkelijk roept dat de verzekeraar wel betaalt bij vanalles en dat is niet echt een houding die ik waardeer (verder een heel leuk kind hoor haha).
Kortom; ik weet echt niet wat ik straks ga doen als het papiertje er is. Voordeel hier is wellicht dat beide ouders een auto ter beschikking hebben dus wellicht wordt er niet naar de mijne gevraagd .

Kleine anekdote; ik kreeg op voorhand te horen van mijn ouders dat ik niet in de auto zou mogen rijden en werd ook ontmoedigd om mijn rijbewijs te halen zolang ik niet mijn eigen auto kon kopen. En zo geschiedde ....

Hup de ring op!

In mijn ganse familie was ik op mijn 30e de eerste met een rijbewijs. Ik heb dus geen voorbeeld op dat gebied. Vanaf dag ęén vond ik autorijden helemaal geweldig en dat vind ik nog steeds. Mijn dochter is echt een kind van haar moeder, is sinds haar 1e les dolenthousiast. Het was voor mij wel even spannend om op haar 17e als "coach" naast haar te zitten. We hebben best wel wat ruzie gehad maar we konden er uiteindelijk ook wel om lachen. Toen ze net 18 was had ze een moeilijk te bereiken stageplek. Ik heb toen een paar maanden ov genomen naar werk (deed ik toch al vaak) en zij mocht de auto. Het scheelde haar 1,5 uur reistijd en een kwartier lopen op een akelig donker (winter) en stil terrein.
Ik vond dat wel spannend: ze moest in donkere spits en slecht weer de ring op en meteen twee banen opschuiven naar links. Samen gingen we eigenlijk nooit die kant op. Ik heb haar zelf nooit daarover gehoord overigens en als ik nu naast haar zit zie ik dat ze haar hand er niet voor omdraait.
Mijn auto was een oud ding en ik had in geval van schade ook niet zomaar een nieuwe.
Je kunt wel bang zijn voor hoe dat moet als zij hem aan gort rijdt, maar uiteindelijk kwam hij niet meer door de apk en dan zit je evengoed zonder. Alles is relatief. Flink bijgespaard en ov gebruikt en nu heb ik weer een andere auto. Zij betaalt keurig haar eigen benzine en parkeerkosten. We komen er altijd wel uit, ik ga vóór want het is mijn auto. In het ergste geval huur je een deelauto. Zij heeft soms echt wel een auto nodig, niet altijd. Dat geldt ook voor mij en mijn werk.
Ik ben hartstikke blij dat ze kan rijden en ze rijdt ontzettend goed. Natúúrlijk maakt ze kilometers in mijn auto. Ik peins er niet over haar nu nog eens te gaan "opvoeden" met het idee dat ze zelfstandig moet worden oid. Dat is hier in deze fase echt niet meer aan de orde (ze is 20).

Huurauto

Nogmaals, ik snap je angst en je mans twijfel, maar ik denk dat als je je kind faciliteert in het halen van een rijbewijs, daar ook bijhoort dat ze de 10000 km halen waarna ze echt kunnen rijden.

Huurauto’s kan meestal niet voor beginnende bestuurders. Behalve als het uitzendbureau iets regelt. Verhaal uit de praktijk; zoon had letterlijk een week zijn rijbewijs en mocht voor en inventaris-balans klusje naar Amsterdam. Hartje Amsterdam (denk parkeergarage op de Dam). En omdat hij zijn rijbewijs had, moest hij de 7 persoons huurauto rijden. Anderhalf uur, met 7 onbekenden in een onbekende auto en dan door de binnenstad van Amsterdam.

Wat vond ik dat spannend. Hij niet. En dat ik drie dagen spierpijn had van de dichtgeknepen billen - dat heeft hij nooit geweten.

Moraal; laat je kind met rijbewijs zich inschrijven bij uitzendbureaus die balans werk doen. Kan hij/zij in hun huurauto’s de kilometers maken

biebel

bedankt voor je reactie.

het faciliteren van het rijbewijs is ook nog een dingetje geweest tussen de ouders. Mama heeft besloten dat de kinderen het rijbewijs van de ouders dienen te krijgen. (want kost veel geld) Deze dame heeft hoge functie en daar bijbehorend salaris.Mijn man werd geacht hier de helft aan mee te betalen. Dit zonder overleg. Uiteindelijk heeft mama het rijbewijs betaald voor oudste dochter en zal mijn man voor de jongste hier in faciliteren, maar is er door hem wel paal en perk aan gesteld door man dat het hier gaat om 25 lessen en 1x examen kosten theorie en afrijden en dat de rest voor de kinderen zelf is (door middel van werken). Hun mama vond dat ongeacht aantal lessen en examens dat het volledig betaald moest. Stiefdochter heeft 3x moeten afrijden en alles is door mama betaald. Als de jongste het niet haalt na 1x dan zal mama ook de andere examens betalen.

Het is fijn als je kinderen een zetje mee kan geven en voordeel omdat je het financieel goed hebt. Maar ik zie het niet als mijn verplichting om stiefdochter te faciliteren in het aantal rij km's . Gelukkig is er wel direct gecommuniceerd, dat 'wij" altijd voor gaan. Dus de stage die ze loopt daar moet ze echt met de bus naar toe, zou ze ook moeten als ze naar school gaat. Niet in de laatste plaats dat als ik met het openbaar vervoer naar mijn werk zou moeten ik ruim 2,5 (met overstappen) onderweg zou zijn.

Huurauto moet je inderdaad een x tijd vaak rijbewijs hebben en daar zullen die maatschappijen dan wel een reden voor hebben lijkt me. Ze verdient bij lange na met haar bijbaan naast lastige opleiding niet voldoende om zelf een auto aan te schaffen.

Wel gun ik haar de vrijheid van het vertrouwd rondrijden dus ik ga het zondag eens zelf aanschouwen en hoop dat mijn man schromelijk overdrijft in hoe slecht hij vind dat ze rijdt. Het is voor mij alleen niet zo'n vanzelfsprekendheid om te zeggen natuurlijk pak de auto maar. Deels ook omdat we zelf ook niet "zomaar' de auto pakken. Die gebruiken we voor werk , calamiteiten en ergens te komen. Sporten, boodschappen, en veel bezoeken aan familie en vrienden doen we eigenlijk allemaal op de fiets. Deels omdat ik dit vanuit mijn opvoeding niet gewend ben. Deels omdat ik dit bij mijn neefje die nu 16 (en mijn oogappel bij gebrek aan eigen kinderen) ook niet zomaar zou doen.

off topic want ik wil daar geen discussie over omdat ik het niet weet, maar iemand zei dat hier ook al en volgens mijn schoonmoeder zijn biologische ouders echt schappelijker naar eigen kinderen, dan naar stiefkinderen. Hoe lief haar stiefkinderen ook zijn, ook zij gaf vroeger makkelijker toe aan eigen kinderen dan aan haar stiefkinderen moet ze tot haar schande bekennen, haar huidige man beaamt dat ook.
over het algemeen ben ik dan ook blij met het begrip en dat ik van mijn man wel tijd krijg om te wennen aan zaken. Het is nl niet zo dat ik ik nee wil zeggen om het nee zeggen, maar ik vind het wel lastig zeker nu met de auto en moet daar zelf ook aan wennen en vertrouwd mee raken. Dat mogen jullie zeker raar vinden hoor! ik vraag ook om reacties want daarmee krijg ik zeker ook een beeld van of mijn eigen beeldvorming misschien wel niet "vast" zit.

Echt rijden leer je pas als je het veel kunt doen.

Ruim 30 jaar geleden haalde ik 4 maanden voor mijn 20e verjaardag verjaardag mijn rijbewijs. Na een lange winter met vaak gladde wegen (wat zowel ik als mijn ouders geen geschikt moment vonden om veel te oefenen met rijden) kreeg ik een maand voor mijn 20e verjaardag mijn eerste epilepsie aanval.
Toen mocht ik niet meer rijden tot ik 2 jaar aanvalsvrij was, dan kon ik een keuring aanvragen om weer wel te mogen rijden. Dat heeft in totaal bijna 6 jaar geduurd. In de tussentijd hadden mijn zussen ook een rijbewijs gehaald en die reden overal naar toe in verschillende auto's ( de baas stuurde ze met de bedrijfsauto op pad, ze reden in de auto's van mijn ouders en de auto van de vriendjes.)
Binnen een jaar reden zij met ongeacht welke auto overal heen.

Met mij is het nooit echt goed gekomen. Ik ben gekeurd en mag rijden onder voorwaarden, omdat ik alleen aanvallen heb in de nacht.
Ik heb weer een paar lessen genomen en voelde mij toen zeker genoeg om weer te rijden. Maar door het ontbreken van continuïteit komt het er nooit van om echt veel ervaring op te doen.
Als ik een aanval heb gehad mag ik 3 maanden niet rijden, dus gemiddeld rijd ik per jaar zo'n 6 maanden wel en 6 maanden niet, vaak versnipperd in blokjes van 2 wel en 3 niet.

30 jaar op en af wel en niet rijden heeft ervoor gezorgd dat ik alleen hier in de regio rijd en niet alleen naar mijn zus op 2 uur rijden durf.

Kijkend naar mijn beide zussen die vanaf dat het roze papiertje was opgehaald iedere mogelijkheid hebben aangegrepen om te rijden zie ik echt het nut van veel rijden als je net je rijbewijs hebt. Als je jong bent ben je nog wat flexibel en is een andere auto niet meteen "eng". Als dochter over 1 jaar zo ver is, krijgt ze van ons de auto mee om het goed in de vingers te krijgen dat rijden.

rijden, rijden, rijden

is echt de enige mogelijkheid om van een beginnend bestuurder een goede chauffeur te maken.

Niet te veel tijd er tussen en echt laten gaan, een objectieve zeer strenge derde heeft haar goed genoeg bevonden. Vertrouw daar dan ook op. En geef haar de kans om een goede chaffeur te worden.

Het is jullie gezins-auto die toevallig om financiele redenen de verzekering op jouw naam heeft, maar het is dus net zo goed de auto van jouw man.

De vanzelfsprekendheid om de auto te pakken die je er nu bij pakt is iets heel anders dan jouw weerstand / angst. Dat is alleen proberen jouw angst goed te praten, want dochterlief weet allang dat de auto niet voor elk wissewasje gepakt wordt en mag worden in jullie gezin. Dat beleid hoef je ook niet te veranderen. Maar als zij vraagt of ze de auto mag gebruiken om een afstand te overbruggen die jullie ook met de auto zouden doen en de auto is beschikbaar laat haar dan de benzinekosten betalen en laat haar gaan, dan heb je het snelst een goede chauffeur.

Ik blijf erbij

Het is geen foute opvoeding als je wel het rijbewijs betaalt maar niet de auto ter beschikking stelt!
Ik zie dat echt los van elkaar en vind het zeker in de situatie van TS niet helpend om maar te blijven drammen op 'je moet kilometers maken om goed te kunnen rijden'. Dat klopt wel maar is iets anders dan betalen voor rijbewijs als dure activiteit die je beter kunt volgen als je jonger bent.
Gr Angela

Ik vind iets herhalen geen drammen

Het is nou eenmaal iets wat niet alleen door veel mensen wordt beweerd, maar ook uit onderzoek blijkt. 10.000 km maken voor je goed kunt rijden is niet mijn tekst, maar van de verzekeringsmaatschappij. En voor mij is een auto gewoon een gebruiksvoorwerp, dat ik deel met mijn gezin. Zeker we het bijdraagt aan hun opvoeding en liever in mijn goed verzekerde en stevige auto een botsing dan in een klein aftands autootje. Maakt de kans op alleen blikschade groter.

Dan kan het natuurlijk zijn dat je de auto niet te makkelijk meegeeft omdat je wil blijven opvoeden dat fiets en bus ook goed zijn. Dat is een prima voornemen. Of omdat je de auto niet compleet verzekerd hebt of je een dure Porsche rijdt die je eigenlijk zelf nog niet eens onder controle hebt.

Maar zeg dat dan. En val niet de mensen aan die anders erover denken en hun auto als een gebruiksvoorwerp zien, waarvan je moet leren er verstandig mee om te gaan.

Zoals de stiefdochter doet. Netjes vragen, aangeven dat ze nog even moet wennen en dat onder begeleiding doen. Als ze hem dan ook nog af en toe door de wasstraat rijdt en de benzine betaalt is het helemaal ideaal.

Ongewenste verstrengeling van belangen?

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het dilemma te maken heeft met een gezagsconflict tussen de stiefmoeder en de biologische moeder. Of er misschien zelfs op neerkomt.

Rode krullenbol

TS' probleem

Is dat zowel zij als haar partner het argument van kilometers maken niet hét argument vinden om overeenstemming te bereiken met elkaar / met stiefdochter/ biologische moeder.
Er spelen andere argumenten en het is dus de vraag welk doel op 1 komt, en ik wil dus alleen maat zeggen dat kilometers maken voor het veilig kunnen deelnemen aan verkeer als automobilist niet het doel hoeft te zijn.
@biebel ik betwist toch juist niet de noodzaak van genoeg rijden om veilig niveau te bereiken? Maar het hoeft niet nu. Die kilometers kan ze ook bij biologische moeder maken bijvoorbeeld. Of over vijf jaar als autorijden noodzakelijk is in een situatie. En TS geeft aan dat ze de auto bewust en spaarzaam gebruiken. Maar zij is de stiefmoeder dus als vader het kosten/
duurzaamheidsargument minder belangrijk vindt wat dan?
Gr Angela

rode krullenbol

dat snap ik niet. Gezagsconflict? maar ik kan je verzekeren dat dat niet het geval is.

Wel dat als er wat gebeurd met "onze" auto de financiering bij "mij" (ik ben hoofd kostwinnaar qua salaris en tevens hebben mijn man en zijn ex vrouw een restschuld op hun oude gezamenlijke woning vanwege onder water staan hier dragen zij allebei de helft verantwoording voor (terecht) Dit wordt ook netjes geregeld.. De alimentatie kosten + deze restschuld zorgen er voor dat na alle vaste lasten er van zijn salaris weinig overblijft. Alle extra's komen bij "mij" vandaan. Wat niet inhoud dat samen leven samen zorgen is en wij wel degelijk gezamenlijk financiele beslissingen nemen omdat dat impact heeft op iedereen en iedereen daar dan zich bewust van moet zijn. Over 5 jaar zullen wij het echt meer dan goed hebben, maar nu moeten we wel wat opletten hier en daar.

Het feit dat mijn man ook aangeeft dat hij als het niet zijn dochter zou zijn het ook niet goed zou vinden,omdat hij haar rijden niet geweldig vind, helpt mij niet het wel te vertrouwen. sterker nog het voedt mijn wantrouwen, als vader zijn eigen dochter al niet 'los' vertrouwd in de auto, maar omdat het zijn dochter is vind dat hij geen keus heeft dan dit te faciliteren.

Wel gun ik haar de vrijheid van het vertrouwd rondrijden naast allerlei andere zaken die haar ook gun. Dus zoals gezegd. Stiefdochter vatte het heel goed op en wij gaan zondag een stukje samen rijden. Intussen is het geworden, samen met haar zusje een stukje rijden, even ergens lunchen met ons 3-en en weer terug. Op "korte" afstand.
Wie weet zijn dan al mijn zorgen weg en is het daarna ook geen issue meer. Voor meerdere zaken geld bij mij af en toe dat ik het eerst eens gezien/meegemaakt moet hebben om het te kunnen "los" laten.

Gezellig

“Stiefdochter vatte het heel goed op en wij gaan zondag een stukje samen rijden. Intussen is het geworden, samen met haar zusje een stukje rijden, even ergens lunchen met ons 3-en en weer terug. Op "korte" afstand.”

Dat klinkt heel gezellig, maar wat als stiefdochter tijdens het korte ritje een fout maakt? Als ik je stiefdochter was zou dat zeker gebeuren. Zeg je dan “je rijdt te slecht dus je krijgt mijn auto niet mee?” Maar wanneer dan wel? Moet ze eerst een half jaar schadevrij rijden in de auto van haar moeder, of een jaar? Of liever maar helemaal niet?

Mijn opa was ondernemer en toen zijn zaak goed begon te lopen kocht hij een dure Mercedes. Hij was er zó blij mee, dat hij hem elke dag poetste. Het was zijn trots, iedereen die op bezoek kwam werd meegenomen voor een ritje door de polder.

Een weekend mocht zijn kersverse schoonzoon de nieuwe auto lenen om met zijn vrouw naar een feestje te gaan. Helaas kregen zij een ongeluk; de auto was total loss. Schoonzoon (mijn vader) belde met trillende stem zijn schoonvader om het slechte nieuws te brengen. Opa vroeg: “zijn jullie in orde?” Jawel, zei mijn vader, maar uw auto is onherstelbaar beschadigd!” Opa antwoordde: “ we hebben het er niet meer over. Ik ben zo blij dat er met jullie niks aan de hand is”.

Hij heeft het er ook nooit meer over gehad, en toen er na een tijd een nieuwe auto kwam mocht schoonzoon hem gewoon weer lenen. Maar de eerste reactie van opa is nog vele, vele malen en tenslotte op zijn begrafenis verteld. Mensen

Altijd lastig

Het is altijd lastig om jong volwassenen los te laten in de auto. Ze hebben toch niet de ervaring die jij hebt, waardoor ze op dingen kunnen anticiperen en al vele wegen kennen. Dat wordt wel weer gecompenseerd met een enorm reactie-vermogen op die leeftijd. Wij hebben juist gezorgd dat ze zoveel mogelijk rij-ervaring op doen. Beiden waren 17 toen ze rijbewijs kregen, dus eerst moesten we ernaast. Maar ook daarna nog als we bijvoorbeeld naar familie gingen, net als bij jullie 200 km verder, dan lieten we ze juist rijden. Immers dan zit je ernaast en kun je toch een beetje mee kijken en als ze moe worden kun je wisselen. Ook met vakantie gelijk veel laten rijden, zodat ze ook die ervaring met ons ernaast op doen. Inmiddels is oudste een keer met vrienden naar Oostenrijk gereden, wat ik heel spannend vond. En ook jongste is onlangs samen met vriend komen rijden, ook weer enorm spannend. Maar zonder de ervaring die ze al met ons ernaast hadden opgedaan, was het nog een stuk spannender geweest.
Oudste overtuigde ons een paar jaar geleden al, hij was net 18 en we reden terug van vakantie. Op een tweebaansweg besloot een tegenligger in te halen waar het niet kon. Man zat ernaast mee te kijken, maar voor die besefte wat er gebeurde stond oudste al vol op de remmen, waarmee ons een heel ernstig ongeluk bespaard is. Dat bedoel ik met het reactie-vermogen. In sommige gevallen rijden die jongelui misschien zelfs veiliger dan jij.

Kun je niet

een heel oud barrel voor haar kopen?