dilemma laten rijden (stief)dochter
Toen stiefdochter het rijbewijs gehaald heeft, heb ik bij mijn man aangegeven dat ik het ( na lang wikken en wegen) prima vond dat ze ook af ent toe in onze auto (welke ik voor 95% van de tijd nodig ben i.v.m. mijn werk) zou rijden met hem er naast als coach. Dit omdat ik snap dat het voor haar leuk is om te rijden (vond ik ook vroeger na halen rijbewijs) en omdat mijn man natuurlijk haar ook wil kunnen geven wat bij mama ook gebeurd.
Gevoelsmatig heb ik dit nooit echt prettig gevonden, maar goed rationeel kon ik geen bezwaar vinden (behalve ik wil het niet) en wilde dat mijn man dit ook met zijn dochter kon doen. Man weet dat ik dit, nog steeds erg lastig vind en dit gedoog vanwege hem. Het is uiteindelijk ook maar 3x aan de orde geweest ivm mogelijkheden van beide kanten.
Inmiddels mag ze zelfstandig autorijden, man heeft in zijn enthousiasme gisteren aangegeven, waar ik bij was, dat ze de auto zaterdag wel mee mocht naar vriendin (ca 65 km verder op) mijn reactie sprak boekdelen. Stiefdochter heeft dit niet opgemerkt.
Man heeft zijn dochter later toen ze alleen waren aangesproken en gezegd dat hij wat te enthousiast was geweest en ik het lastig vind en dit liever (nog) niet heb dat ze zonder “begeleiding” de auto mee neemt. (Wat ik enorm waardeer!) Man heeft ook bij haar aangegeven dat hij denk dat ze misschien eerst ook een keer met mij erbij (het was die paar keer een dochter vader dingetje )zou rijden voordat ze de auto ‘alleen” mee mag zodat ik kan zien hoe ze rijdt. Stiefdochter reageerde erg goed en gaf aan dat ze dat wel begreep. Nu gaan we over 2 week naar familie op ca2 uur rijden en mijn man heeft voorgesteld aan mij om stiefdochter voor te stellen te rijden en mij tijd gegeven hier over na te denken. Wel voel ik dat hij verwacht dat ik instem. Zelf had ik bedacht dat ze misschien eerst een paar keer in de buurt zou kunnen rijden, met mij er bij max 25-30km ofzo en dan enkele reis en als ik t idee heb dat het vertrouwd is wellicht een keer alleen van ons huis naar mama’s huis en terug (ca 5km). En dan in de toekomst (over paar maand) ooit een keer de auto mee naar vriendin ofzo.
Die 210 km zie ik niet zitten. Dit wordt deels ook gevoed door de opmerkingen van mijn man dat ze onze auto nog niet goed beheerst (schakelen auto laten afslaan, motor laten loeien, nu rijdt ze ook meer en vaker in mama haar auto) en veel beginnersfouten maakt ( voorrang issues etc). Ik ben er dus niet heel erg gerust op dat zij in onze auto rijdt (zelfs niet als man er naast zit & ben altijd blij dat dat auto heel terug is) Man heeft aangeven snel te willen rijden met haar en mij erbij, zodat ze binnenkort onze auto ook alleen mee kan. ( hij heeft het idee te kort te schieten tov mama) Het geeft hem een goed gevoel dat ook te kunnen bieden, wat ik echt wel snap. Het is ook niet zo dat Stiefdochter er van uitgaat dat het allemaal maar zo kan en ze eist ook niks op. Ze vraagt ook altijd netjes of het kan, bijv ik kan met mama naar jullie toe rijden, maar kan ik dan na het eten met jullie auto terug rijden? Als het niet kan, omdat ik weg ben of laat thuis, dan komt ze op de fiets.
Het is ook niet zo dat ze het nooit van me zou mogen, maar momenteel vind ik het nog erg eng en ergens vind ik haar ook nog wel erg jong! Merk dat ik zelf ook moet wennen aan het idee naast een 18 jarige bestuurder te zitten. Het is ook niet op haar persoonlijk gericht, ik stap ook niet bij de buurjongen in (die heeft me ook wel eens een rit aangeboden en heeft ook net zijn rijbewijs)
Hoe zouden jullie dit aanpakken, ik wil best op termijn hierin proberen mee te gaan, maar ik merk (zelf geen kinderen) dat ik dit wel een dingetje vind en hier niet in meegegroeid ben (man is trots om naast zijn grote dochter te zitten in de auto) ik zie een puber/jongvolwassenen die alle recht heeft om te leren rijden, maar liever met de auto van iemand anders, dan de mijne. Nu ben ik van plan mijn man voor te stellen haar te laten rijden op bekend terrein en daarna 1 van ons het stuur over te laten nemen. Niet omdat stiefdochter niet durft, niet omdat het niet mag, niet omdat papa het niet durft, maar omdat ik meer gewenningstijd nodig ben. Is dit heel onredelijk?
Een nadere toelichting
Annemarie, Je schrijft: "dat snap ik niet. Gezagsconflict?"
Ik kom op dat idee omdat jij de biologische moeder betrekt in dit verhaal zonder dat daar gerede aanleiding toe is. Want wat nu als het rijbewijs was bekostigd door jullie zelf of de (stief)dochter? Dan hadden jullie evenzogoed voor de beslissing gestaan om haar al dan niet toestemming te geven de auto te gebruiken.
Het mag voor zich spreken dat jij hierin medezeggenschap hebt en dat je daarbij jullie financiële draagkracht in aanmerking neemt. Daarbij zou het gegeven dat de biologische moeder aanzienlijk meer te besteden heeft, mede doordat zij alimentatie ontvangt, er niet toe moeten doen.
Een heel andere afweging zou meer voor de hand hebben gelegen. Te weten: hoe kunnen wij (stief)dochter ondersteunen op haar weg naar zelfstandigheid ook al hebben wij niet zo veel geld te besteden als de biologische moeder? Misschien door haar voorzichtig eens wat rijervaring te laten opdoen met onze auto?
Gelukkig ben je inmiddels ook tot die conclusie gekomen.
Veel plezier met en van je stiefdochter,
Rode krullenbol
Maarmaarmaar
Er lijken heel wat mensen te roepen dat je als ouder vooral moet zorgen dat een beginnend bestuurder veel km maakt zonder erop in te gaan dan ts geen ‘ouder’ is in deze. Ze is stiefouder. In massa’s draadjes hier zijn stiefouders terug gefloten omdat ze never nooit niet de rol van de bio ouders mogen innemen maar in deze lijkt in vele posts dat detail opeens irrelevant.
Is het lot van een stiefouder bij definitie dan dat ze geen (directe) invloed maar wel verplichtingen hebben naar hun stiefkinderen toe?
Annemarie
Ik vind toch dat je een wat rare reactie hebt op de auto van jou en je man. Je ziet de auto toch eigenlijk wel als jouw bezit. Dat ie op jouw naam staat zegt natuurlijk helemaal niks, want de auto moet gewoon op de naam van iemand staan.
Wat mij echter meer triggert is het feit dat je omstandig begint uit te leggen dat het inkomen vooral van jouw kant komt en niet van je man wegens alle schulden en alimentatie. En het lijkt erop of je daarmee eigenlijk zegt dat je meer "zeggenschap" hebt over de auto dan hij.
In ons gezin staat de auto op mijn naam (is gewoon zo gegaan) en mijn man heeft het grootste inkomen. Echter, dat ligt bij ons op een grote hoop en het is gewoon onze auto. Onze zoon heeft net zijn rijbewijs en is onderdeel van ons gezin. Dus mag hij net zo goed rijden in de auto als wij. Wel natuurlijk even vragen of het kan (maar dat geldt net zo goed bij gebruik van auto tussen mij en mijn man). Enige afspraak hier is dat de boetes door zoon zelf betaald worden.
Ik vind de redenering dat je je auto niet wil uitlenen wegens eventuele kosten na een ongeluk een rare. Volgens de statistieken rijden vrouwen veiliger dan mannen, mag je man nu ook niet meer in de auto rijden? Ja, er is een risico en ja die is statistisch gezien hoger bij je stiefdochter (maar weer een stuk lager dan als je een stiefzoon had gehad, want de grootste brokkenmakers in het verkeer zijn mannen tussen de 18 en de 24 jaar). Op individueel niveau zegt het natuurlijk niets.
Je man heeft niet of nauwelijks bijgedragen aan de kosten van de rijlessen van je stiefdochter. Misschien zou je het faciliteren van het rijden in jullie auto als jullie bijdrage kunnen zien?
Waarom
geven mensen het advies om maar een oud barrel te kopen? Ik heb liever een goede kooiconstructie rond iedereen die ik ken!
Inhoudelijk: wat een gemiep, kind moet zoveelmogelijk rijden, met jou en naast is prima! Auto af laten slaanhad ze allang niet meer gedaan als ze vaker, met jou ernaast had mogen rijden. Die 200 km gewoon doen, op de snelweg slaangeen auto's af en wisselen als dat nodig is.
Waarom
geven mensen het advies om maar een oud barrel te kopen? Ik heb liever een goede kooiconstructie rond iedereen die ik ken!
Inhoudelijk: wat een gemiep, kind moet zoveelmogelijk rijden, met jou en naast is prima! Auto af laten slaanhad ze allang niet meer gedaan als ze vaker, met jou ernaast had mogen rijden. Die 200 km gewoon doen, op de snelweg slaangeen auto's af en wisselen als dat nodig is.
Waarom
geven mensen het advies om maar een oud barrel te kopen? Ik heb liever een goede kooiconstructie rond iedereen die ik ken!
Inhoudelijk: wat een gemiep, kind moet zoveelmogelijk rijden, met jou en naast is prima! Auto af laten slaanhad ze allang niet meer gedaan als ze vaker, met jou ernaast had mogen rijden. Die 200 km gewoon doen, op de snelweg slaangeen auto's af en wisselen als dat nodig is.
Triva
Tien jaar terug hadden auto's ook al goede kooiconstructies en airbags.
Realitycheck Ad
Een auto van 10 jaar oud is niet voor iedereen een oud barrel.
Verder vooral eens met Mutsje
Ik vind je argumentatie ook naar. De auto is van jullie samen, maar meer van jou omdat jij hoofdkostwinner en het houw schadevrije jaren zijn?
Het gaat ook om de auto van haar vader. Dat besef mis ik in je verhaal.
Zeker niet
De mijne wordt volgend jaar alweer 20, maar ‘oud’ vind ik nog niet van toepassing en ‘barrel’ al helemaal niet! Maar het is dan ook een destijds duur model van een degelijk merk.
Een oud barrel is volgens iets dat vooral niet veilig is. Heeft niet zozeer met leeftijd te maken, maar met leeftijd in combi met kwaliteit en staat van onderhoud.
In een oud barrel zou ik mijn startende automobilist zéker niet laten rijden. Sterker nog, in een oud barrel was zoon met zijn aanrijding destijds er zeker weten niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Aldus de politie ter plekke!
Oud barrel
Ik zou werkelijk niet weten wat daarmee mis is.
Heb er heel erg lang in gereden met heel veel plezier.
En zo ken ik enorm veel mensen die vooral gestart zijn in een oud ding.
Nogmaals, van mij mag iedereen in mijn (inmiddels nieuwe) auto rijden, dus zeker een (stief) kind.
Maar ik gaf het aan als optie, omdat ts zich zorgen lijkt te maken over financiële consequenties.
Oud barrel
Voor 1000 euro heb je op marktplaats een leuke kleine veilige auto 'op leeftijd'. Als de biologische moeder de helft betaalt, heb je een prachtig kado. Wegenbelasting is laag, niet all risk verzekeren, iedereen blij. Kan TS 'haar' auto blijven gebruiken.
Dan verschillen
we van mening wat een barrel is, toch raar, kun je opzoeken: de barrel zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: ['bɑrəl] Verbuigingen: barrel|s (meerv.) auto of fiets in slechte staat Voorbeeld: `een oud barrel`aan barrels liggen (in stukken uiteengevallen zijn) © Kernerman Dictionaries. SpellingCorrect
Sydney: je veegeet de hoge verzekeringskosten, het onderhoud, het milieu en gewoon: waarom moet een net 18 jarige een auto?
Triva
'waarom moet een net 18 jarige een auto?'
Omdat haar stiefmoeder haar auto niet beschikbaar wil stellen voor het opdoen van ervaring.
Nou dat vind ik dan een idiote dure en milieu-onvriendelijke oplossing wat ook niet bijdraagt aan de lichaamsbeweging van dit meisje. Ze heeft de auto bijna nooit nodig!
En dan nog, mocht ze later toch onzeker zijn, dan neem je een pasr rijlessen, stukken goedkoper!
Ja laten rijden is de beste oplossing, een auto aanschaffen de slechtste!
triva
precies - waarom moet het 'normaal' zijn dat je veel kilomters maakt op die leeftijd, autorijden hoeft niet de norm te zijn. Misschien is er wel een commercieel gat in de markt voor rijlessen die tot en met het 'eerste' examen net zo duur zijn als nu, maar voor het 'tweede examen' namelijk het maken van je vlieguren, kun je je inschrijven voor een soort 'mee-rij-lessen' waarbij je in je eigen buurt/wijk mag rijden in/met de auto van iemand die toch kilometers maakt oid?
gr Angela
en dat is er ook
van je 17e tot je 18e moet er iemand mee die daarvoor geregistreerd is als je coach.
En samen met iemand rijden is iets heel anders dan alleen in de auto zitten.
Het wordt steeds zotter
Het kind moet een oude auto kopen omdat haar Stief huiverig is om de auto ter beschikking te stellen. Terwijl kind ook een moeder heeft met auto?
Als er aan vaders kant geen auto voor de deur had gestaan, had dan ook het advies geweest een eigen auto te kopen?
Opvallend trouwens dat niemand reageert op mijn vraag mbt stiefouders die wel verplichtingen lijken te hebben maar geen zeggenschap. Het aspect v stiefouder blijft sws nogal onderbelicht in de reacties. Is het zo’n lastige?
Maakt mij ook nieuwsgierig hoeveel van de mensen die zeggen dat ts de auto *moet* delen zelf stief zijn en - als ik dan toch benieuwd ben naar info die ik hoogstwaarschijnlijk nooit ga krijgen- hoeveel van die mensen zelf een kind heeft met een stief...
reactie
rode krullenbol, op die manier. Dan “snap” ik je opmerking. Zo was dat niet bedoeld. Met het rijbewijs was ter extra info. Om mezelf ook uit te leggen, alleen omdat op een forum mensen nooit alles eten en je nooit alles kan uitleggen in korte tekst, schept het vaak ind meer verwarring.
Ik geloof mutsje anders sorry. Mijn man heeft niets bijgedragen aan de rijlessen, omdat hij voor een voldongen feit werd geplaatst en er geen ruimte was om daar (financieel) rekening mee te houden. Hij heeft uiteindelijk de afspraak gemaakt met ex-vrouw dat hij voor de jongste dit gaat faciliteren, maar wel met paal en perk er aan (25 lessen 1x examen theorie /praktijk) dit omdat hij vind dat ze niet alles hoeven te krijgen en er best ook voor mogen sparen /werken. Ex vrouw denkt daar anders over en vind dat het onbeperkt moet. Zij betaald dus alles wat er boven eventueel nodig is en boven wat man wil betalen. (de oudste heeft uiteindelijk 40 lessen en 3x examen nodig gehad)
Nu houden Wij daar momenteel rekening mee en leggen geld op zij. ( het hele plaatje kost al gauw ca 2500-3200 euro) De opmerking: “zie dit dan als jullie bijdrage”, rijden in onze auto kwam eigenlijk best binnen en maakte me behoorlijk kriegel. En ik denk dan ook dat @Ookstief, de zere plek eigenlijk wel goed te pakken heeft. Inderdaad het gevoel bekruipt me zo af en toe inderdaad dat “men”(echt niet iedereen ) vind dat ik wel ook (alle) verplichtingen heb (ik ben toch niet (financieel) verantwoordelijk?!) maar geen zeggenschap of twijfel mag hebben, want dan ben ik de “boze stiefmoeder “ die (altijd) moeilijk schijnen te doen, terwijl ze best veel van me mogen en krijgen.
En echt ik help met liefde ( op de achtergrond uiteraard) mee ( ook financieel). Om ook mijn man toch de kans te geven wel zijn dochters ook wat meer te kunnen geven.
Echter als ik kijk naar het vervangen van een auto hebben we het over paar duizend euro, dat benauwd me dan toch wel enorm. En ja ook mij zou iets kunnen gebeuren. Dus die opmerkingen heb ik ook zeker mee genomen. Maar ind. Financien , dat doet voor deze vraag, om haar te laten rijden, objectief gezien, eigenlijk niet ter zake. En toch reageren wij mensen , ook ik, niet altijd objectief. Want objectief gezien, zou ik mijn neefje, buurjongen of welke ander 18 jarige niet in onze auto laten rijden. Geen haar op mijn hoofd die dat zou overwegen ( ik vind 18 wel erg jong nog ook al mag het wettelijk gezien), dat zelfde geldt voor mijn man. Daar mag iedereen anders over denken en iets van vinden, maar wij hebben de chauffeur(s)liever iets ouder. Echter omdat het mijn man zijn dochter is zit daar toch een “ja maar dat kunnen we eigenlijk niet maken” gevoel bij. Mijn man heeft daarbij dan ook nog eens een gevoel van “moeten” omdat het van mama wel mag. Hij is bang weer als “boeman” weggezet te worden als hij niet direct “ja” zegt in alleen de auto mee, terwijl hij het liefst er zelf voorlopig ook nog even naast zit om bij te sturen.
Als mijn man na rijden met dochter thuis gekomen was en had gezegd, ze rijdt verder goed maar moet nog even wennen, maar nee hij vind dat daar nogal iets van en zou het liefst haar weer op rijles sturen. Mocht het zo zijn dat mijn man schromelijk overdrijft (zou kunnen!), want zoals het een goede man betaamt vind hij zichzelf een erg goede chauffeur, dan zal ik dat hier direct laten weten.
En een “autootje” voor haar kopen lijkt me onzin, wie gaat inderdaad de verzekeringen, brandstof , onderhoud etc betalen? Bovendien klinkt het hier alsof 500 euro een zakcentje is , maar wij vinden dat toch behoorlijke cadeau(s)
Ookstief
Je maakt je er natuurlijk verre van populair mee. Daarom reageerde ik in de eerste instantie niet. Maar ik herken me zeker in wat je zegt.
Als stiefouder heb je veel verplichtingen. Het is vanzelfsprekend om onbaatzuchtig te zorgen, ook financieel. Balancerend om niet de biologische ouder te vervangen en je eigen grenzen met regelmaat maar te verleggen, want “die kinderen hebben er allemaal niet om gevraagd”
De stiefouder staat achteraan in de orde, onder een glazen stolp. Je ziet van alles maar wordt niet gehoord.
Dus ja, mijn stiefkind rijdt in onze auto. En dat vind ik behoorlijk ingewikkeld. Maar niemand heeft m’n mening gevraagd. Laat staan dat het de bedoeling is dat ik die geef 
Ookstief
Mijn dochter heeft een stiefmoeder en die kan niet wachten tot haar oudste dochter (is haar stiefdochter) haar rijbewijs heeft en zelfstandig met haar auto kan gaan rijden. Stiefmoeder maakt in praktische zaken waaronder auto's, fietsen, het uitlaten van de hond geen onderscheid tussen haar stiefdochter en haar eigen kinderen.
Wel bemoeit ze zich niet direct met dingen als schoolkeuze, geldzaken etc. Ik neem aan dat mijn ex, dat wel met haar bespreekt om zijn standpunt te bepalen zoals ik dat ook met anderen bespreek. (Denk aan dit forum)
In dit geval gaat het niet om de auto van to maar om de gezinsauto waar haar man net zoveel zeggenschap over heeft als zij. Draai het even om als een man meer verdiend als zijn partner en er is maar 1 auto in het gezin is het toch ook niet 'zijn' auto maar de gezinsauto waar beiden even veel over te zeggen heeft.
Flavia
Ik maak ook geen onderscheid hoor. Kijk wel uit. Heb geleerd dat zwijgen over dit soort zaken de beste oplossing is.
Mijn kind laat ik ook liever niet rijden in mijn auto. Vind ik haar eigenlijk verantwoordelijkheid. Niet het mijne.
het punt is denk ik
ik heb geen eigen kinderen, dus van onderscheid is geen sprake. En ja ze heeft van ons een nieuwe fiets gekregen, ze krijgt van mij vaak wel dat jurkje jasje wat eigenlijk te duur is. dus ik gun en geef ze echt veel
et punt is misschien niet eens de “zeggenschap” maar wel dat mijn man het eigenlijk liever ook niet heeft omdat HIJ HET NIET VERTROUWD, maar vind dat hij geen keus heeft .
Mijn man is wel zo eerlijk om te zeggen, dat als het verhaal andersom was geweest, hij hoofd kostwinnaar en geen kinderen en mijn dochter , dat hij het dan absouluut niet goed gevonden zou hebben…. Man komt zelf ook uit samengesteld gezin. En hoe aardig hij zijn stiefbroer en zus ook vind, toch gunt hij zijn eigen broer en ouders meer en trekt ze ook voor bij bepaalde zaken.
geneuzel
Ik vind het allemaal nogal geneuzel op de vierkante millimeter. Voor mij is een auto een gebruiksvoorwerp om van a naar b te komen. Deukjes en krassen interesseren me niet.
Misschien moet je wat minder waarde hechten aan materiële zaken, en meer aan relaties met dierbaren. Als er een ongeluk zou komen zou de auto me helemaal geen zier interesseren, alleen de gezondheid van de inzittenden.
Daarbij is de kans dat jij wordt aangereden net zo groot als dat je stiefdochter wordt aangereden.
Je stiefdochter doet het allemaal ongelofelijk keurig: toestemming vragen, af en toe, benzinekosten regelen etc. Klinkt als een lieve en leuke jonge vrouw.
En tot slot: het is niet alleen jouw auto, hè, het is ook de auto van de vader, dus die heeft evenveel recht om te bepalen wie er in de auto rijdt. Dat jij toevallig stiefmoeder bent, heeft daar helemaal niks mee te maken.
bella
inderdaad, zwijgen levert het minst gedoe op, maar dat lukt mij echt niet altijd
gelukkig vanuit eigen ervaringen snapt mijn man dat wel, niet altijd direct
Amsterdamse
Brandstof betaald ze niet hoor (dat hoeft dan ook niet perse van mij gek genoeg), iemand gaf aan dat het heel netjes zou zijn dat ze dat zou doen en als ze m ook nog eens door de wasstraat zou halen perfect.
Mijn man vertrouwd het zelf niet en daar zit denk ik mijn grootste dilemma als hij het eigenlijk liever al niet wil, maar vind dat hij geen keus heeft waarom zou het dan moeten haar alleen de auto mee geven. Dan zeg ik we ( of eigenlijk hij want papa dochter dingetje) blijven voorlopig nog even naast zitten en als er wel vertrouwen is vanuit papa naar dochter kijken we verder.
Overigens, ja het is zeker een leuke lieve jonge dame, maar dat staat buiten discussie.
Je verschuilt je achter je man!
Snap je wel dat je hem zo in een onmogelijke positie ten opzichte van ex plaatst?
Maak dan afspraken over hoe de evt. schade af te handelen. Dan maak je je bedenkingen ten minste concreet.
onmogelijke positie
communicatie of met name niet communicatie tussen hem en haar , dat is echt hun probleem ik plaats niemand in een positie.
Dat mijn man gevoelsmatig iets vind, zegt niet dat zijn ex vrouw dat niet vind. Dat hij niet met haar en zij niet met hem zaken bespreekt. dat doen ze echt zelf hoor. Dat is niet mijn schuld.
Bella #84
Je maakt (voelt!) dus wel onderscheid, alleen laat je dat niet merken?