Familieruzie: Dochters haten elkaar

VerdrietiegeMoeder schreef op 31-07-2022 om 17:08:

[..]

Je hebt ook helemaal gelijk. Maar ik ben zo bang dat het contact tussen die twee stopt en dat mijn gezin uitelkaar valt. Het zijn mijn enige kinderen en kleinkinderen en dat we te maken hebben met dit gezeur om een stomme babynaam. Ik word er zo verdrietig van. Op mijn verjaardag zat ik ook te huilen, mijn man had boos onze dochters gebelt en die twee meiden geven elkaar de schuld. Ik ben zo bang als ik niets doe het ook niet beter wordt/

Er is toch al geen contact meer tussen de gezinnen? Een ruzie over zoiets die al een jaar aansleept - dat neigt naar of heel veel oud zeer dat nooit is uitgesproken of maar kinderachtig ergens in blijven hangen. Of beiden. 

Het enige wat jij kunt doen is loslaten dat je dit op kunt lossen. Ze zijn volwassen, hebben hun dochters al 12 maanden met die ene naam aangesproken, nu is het wel klaar. Laat je niet meeslepen in kinderachtige wie deed wat of in het ja maar zei zij /zij deed of wie gespeculeer wie de schuld heeft. Er zijn er tenslotte twee nodig om een ruzie een jaar lang vol te houden, dus ze hebben ook beiden de sleutel in handen om het op te lossen  

Meld ze dat het je pijn doet dat ze er voor kiezen om zich zo onverzoenbaar op te stellen. En dat is het. Het is aan hen om het op te lossen en aan jou om te proberen te genieten van wat je wel hebt. Momenten met de ene of juist de andere dochter. Maar niet kiezen, want je maakt nooit de goede keuze.

Pistache schreef op 31-07-2022 om 15:49:

Vervelend dat het altijd op hormonen wordt geschoven als een vrouw ergens kwaad over is en ze toevallig zwanger is, of net bevallen. Daarmee worden haar ideeën en gevoelens gediskwalificeerd.

Wat een onzin! Als vrouw moet je leven met je gevoelens die erg geregeerd kunnen worden door je hormonen! En het is moeilijk dat toe te geven en dan kan je tegen beter weten in bij je standpunt blijven.

Verder is het vreemd om het "gemeen" te vinden dat de naam "ingepikt" zou worden door de jongste. Wonen ze bij elkaar in huis dat het lastig wordt? Als naaste familie kan je best wel een oplossing verzinnen als beide meisjes langs komen hoe aan te spreken.

En dat is ook zowat, als je een meisjesnaam hebt uitgekozen, oudste komt langs en zegt, ik krijg een dochter en ze gaat **** heten dus die naam mag jij niet kiezen! Wat voor rechten heeft die oudste dan? Is dat niet gemeen, dat de oudste bepaalt hoe de jongste niet mag heten? Ik vind het nogal dwingelandig van oudste. Bovendien, hoeveel last heeft het dochtertje van de oudste dochter, de jongste kleindochter dus, nou van de naam van de oudste kleindochter? Wordt de jongste kleindochter niet meer serieus genomen dan?

Auwereel schreef op 31-07-2022 om 17:53:

[..]

Wat een onzin! Als vrouw moet je leven met je gevoelens die erg geregeerd kunnen worden door je hormonen! En het is moeilijk dat toe te geven en dan kan je tegen beter weten in bij je standpunt blijven.

Verder is het vreemd om het "gemeen" te vinden dat de naam "ingepikt" zou worden door de jongste. Wonen ze bij elkaar in huis dat het lastig wordt? Als naaste familie kan je best wel een oplossing verzinnen als beide meisjes langs komen hoe aan te spreken.

En dat is ook zowat, als je een meisjesnaam hebt uitgekozen, oudste komt langs en zegt, ik krijg een dochter en ze gaat **** heten dus die naam mag jij niet kiezen! Wat voor rechten heeft die oudste dan? Is dat niet gemeen, dat de oudste bepaalt hoe de jongste niet mag heten? Ik vind het nogal dwingelandig van oudste. Bovendien, hoeveel last heeft het dochtertje van de oudste dochter, de jongste kleindochter dus, nou van de naam van de oudste kleindochter? Wordt de jongste kleindochter niet meer serieus genomen dan?

Hè? Twee nichtjes van dezelfde leeftijd die precies hetzelfde zouden heten, is toch onhandig? Ook als ze niet precies even oud zouden zijn. 

En dat je denkt dat iemand gezegd zal hebben 'dus die naam mag jij niet kiezen' vind ik ook raar. Het is veel waarschijnlijker dat iemand gezegd heeft 'we willen haar Sanne gaan noemen, dat vinden we zo leuk'. Want je gaat er als normaal mens niet van uit dat iemand dan jouw gekozen naamt pakt. Blijkbaar is op dat moment niet besproken dat de andere zus dit ook mooi vond, ook raar.

Roos55 schreef op 31-07-2022 om 14:25:

[..]

Ik vind oudste niet kinderachtig

Zou ook woest zijn .

Zo woest dat je je bloed eigen zus jaren niet wil zien en je eigen moeder zoveel verdriet wil aandoen.
Over een naam??? Alsof er geen andere miljoenen namen zijn??? 
Als zus het inderdaad wist is het kinderachtig. Dan had ze op zijn minst kunnen zeggen: o echt, die naam.wilde ik ook geven. Dan hadden ze er over kunnen praten. 
Maar je bent beter af als je er boven kunt staan

VerdrietiegeMoeder schreef op 31-07-2022 om 17:08:

[..]

Je hebt ook helemaal gelijk. Maar ik ben zo bang dat het contact tussen die twee stopt en dat mijn gezin uitelkaar valt. Het zijn mijn enige kinderen en kleinkinderen en dat we te maken hebben met dit gezeur om een stomme babynaam. Ik word er zo verdrietig van. Op mijn verjaardag zat ik ook te huilen, mijn man had boos onze dochters gebelt en die twee meiden geven elkaar de schuld. Ik ben zo bang als ik niets doe het ook niet beter wordt/

Ze hebben al geen contact, toch?

Jij wil alleen dat ze tegelijk op jouw verjaardag komen en zo. 

Valeria schreef op 31-07-2022 om 18:06:

[..]

Hè? Twee nichtjes van dezelfde leeftijd die precies hetzelfde zouden heten, is toch onhandig? Ook als ze niet precies even oud zouden zijn.

En dat je denkt dat iemand gezegd zal hebben 'dus die naam mag jij niet kiezen' vind ik ook raar. Het is veel waarschijnlijker dat iemand gezegd heeft 'we willen haar Sanne gaan noemen, dat vinden we zo leuk'. Want je gaat er als normaal mens niet van uit dat iemand dan jouw gekozen naamt pakt. Blijkbaar is op dat moment niet besproken dat de andere zus dit ook mooi vond, ook raar.

Je kan als familie altijd een koosnaam geven om uit elkaar te houden. Langskomen en zeggen, dit is de naam en dan woedend worden als die naam ook gekozen wordt, betekent dus dat je vindt dat je 'm geclaimd hebt.

Geldkraan dicht draaien en zelf ook niets van je laten horen, tot zij bij jou aankloppen. Waarom zou je in bochten moeten wringen?

Leene schreef op 31-07-2022 om 18:06:

[..]

Zo woest dat je je bloed eigen zus jaren niet wil zien en je eigen moeder zoveel verdriet wil aandoen.
Over een naam??? Alsof er geen andere miljoenen namen zijn???
Als zus het inderdaad wist is het kinderachtig. Dan had ze op zijn minst kunnen zeggen: o echt, die naam.wilde ik ook geven. Dan hadden ze er over kunnen praten.
Maar je bent beter af als je er boven kunt staan

Jaren niet zien is wel lang

Mijn moeder zou hier buiten staan . Zeker als ik voel dat zij eigenlijk op de hand van jongste is .

En ik denk ook dat er meer oud zeer zit.

Was jij meer voor jongste TO ????

Auwereel schreef op 31-07-2022 om 17:53:

[..]

Wat een onzin! Als vrouw moet je leven met je gevoelens die erg geregeerd kunnen worden door je hormonen! En het is moeilijk dat toe te geven en dan kan je tegen beter weten in bij je standpunt blijven.

Verder is het vreemd om het "gemeen" te vinden dat de naam "ingepikt" zou worden door de jongste. Wonen ze bij elkaar in huis dat het lastig wordt? Als naaste familie kan je best wel een oplossing verzinnen als beide meisjes langs komen hoe aan te spreken.

En dat is ook zowat, als je een meisjesnaam hebt uitgekozen, oudste komt langs en zegt, ik krijg een dochter en ze gaat **** heten dus die naam mag jij niet kiezen! Wat voor rechten heeft die oudste dan? Is dat niet gemeen, dat de oudste bepaalt hoe de jongste niet mag heten? Ik vind het nogal dwingelandig van oudste. Bovendien, hoeveel last heeft het dochtertje van de oudste dochter, de jongste kleindochter dus, nou van de naam van de oudste kleindochter? Wordt de jongste kleindochter niet meer serieus genomen dan?

Als oudste echt gezegd heeft dat dit de gekozen naam was en jongste had die naam op dat moment ook hoog op het lijstje, dan had jongste het op dat moment, in ieder geval voor de geboorte van haar eigen kind, kunnen en moeten bespreken. Door het niet te bespreken, is het een vertrouwenskwestie geworden. 

Ik denk dat er maar weinig mensen zijn tegenwoordig die hun kind dezelfde naam (willen) geven als hun enige sibling. Ik zou dit ook heel zuur vinden, als het echt zo is gegaan. En het gaat dan natuurlijk niet om een ‘stomme babynaam’ maar om het feit dat de ene zus niet eens wil erkennen dat ze iets te maken heeft met het verdriet van haar zus daarover. Ze heeft gewoon haar handen van haar zus afgetrokken. 
 

Wat ik bijzonder vind: als mijn zus boos op mij zou worden en zou zeggen: ‘ik heb je gezegd dat ik mijn kind die naam wilde geven’, zou ik er zonder meer van uitgaan dat ze de waarheid spreekt. Ik zou dat dus ook niet ontkennen maar juist erg schrikken. ‘Heb ik dat echt niet bewust gehoord? Niet onthouden? Wat een rotsituatie! Wat naar voor mijn zus!’ Ik zou er eerder vanuit gaan dat ik het niet goed heb opgepikt of begrepen dan dat ik zou durven beweren dat mijn zus dat absoluut zeker niet tegen mij heeft gezegd. Ik vind het dus gek, en eigenlijk ook verdacht, dat jongste kennelijk zo in de (tegen)aanval is gegaan. Ik zou het zelf echt heel vervelend hebben gevonden en ook zeker hebben uitgesproken dat het me spijt, als ik mijn zus door een misverstand haar favoriete naam door de neus had geboord. Je doet er niks meer aan, maar dat betekent nog niet dat er niks verkeerd is gegaan en dat je niet wat met je zus te bespreken hebt. 

Het is in mijn ogen niet die ene keuze die hier een langlopend conflict veroorzaakt maar de weigering van de jongste om haar zus te erkennen dat er iets verkeerd is gegaan en daar een verzoeningsgebaar voor te maken. Het slaat echt helemaal nergens op dat die jongste zich als een slachtoffer opstelt. Zij had die naam al binnen en had gewoon aan haar zus kunnen toegeven dat het heel erg rot was en dat er iets was misgegaan. Ik zou er als zus ook erg narrig van worden als ik zeker wist dat ik het gezegd had en mijn zus de vermoorde onschuld loopt uit te hangen. Die naam is al lang niet meer het issue waarschijnlijk. De oudste vertrouwt de jongste gewoon niet meer. En ik snap dat wel, eigenlijk, hoe triest dat ook is. En de jongste kan waarschijnlijk gewoon niet meer uit haar ontkenning komen. En toch is dat de enige manier om die relatie weer goed te krijgen. De oudste dochter kan voor de lieve vrede bijdraaien en weer voor de ouders samen bij gelegenheden verschijnen, maar als jongste niet een echt gebaar maakt, is en blijft het vertrouwen weg. Ik vind dus dat de jongste de sleutel in handen heeft, nog helemaal los van of ze heeft gelogen of niet. Ze zou gewoon moeten erkennen dat het voor haar zus echt heel rot is geweest dat het zo is gegaan en zeggen dat ze het niet zou hebben gedaan als ze dat op tijd had beseft. En als ze dat niet kan zeggen, als ze nog steeds vindt dat ze die naam best kon kiezen terwijl haar zus al had gezegd: ‘dit wordt ‘m’, dan is ze dus eigenlijk echt de opportunistische egoïst waarvoor haar zus haar nu houdt. Dan snap ik wel dat de oudste haar buik ervan vol heeft.