Familieruzie: Dochters haten elkaar
Ik heb een probleem. Het is al bijna een jaar geleden dat mijn dochters contact met elkaar hebben gehad. Het zit namelijk zo ze waren rond dezelfde tijd zwanger en allebei kregen ze een meisje. Mijn jongste dochter was eerder bevallen en had de baby een naam gegeven (een doodnormale Nederlandse naam denk aan Sanne, Lieke of Floor). Toen mijn oudste dochter dit hoorde was ze woest omdat zij dezelfde naam wilde gebruiken. Volgens haar wist mijn jongste dochter dit. Hierdoor is de oudste dochter niet op kraamvisite geweest en heeft haar zusje ook niet gefeliciteerd met de geboorte van de dochter. En toen mijn oudste dochter was bevallen heeft mijn jongste dochter ook niks van zich laten horen en is ook niet op kraamvisite geweest.
Nu is het zo erg dat ze nog geen eens samen in één ruimte willen zijn en als het feest is bij ons dan komt de één alleen als de ander niet komt. Het diepte punt was mijn verjaardag van twee weken geleden, waar ze alle twee niet kwamen. In de tussentijd ben ik aan het praten als Brugman. Mijn oudste dochter zegt dat mijn jongste wist van de naam en dat ze het expres deed, terwijl mijn jongste zegt dat ze van niets wist en dat het een erg normale naam is.
Ik weet niet wie ik moet geloven en wiens kant ik moet kiezen. Ik wil gewoon dat ze weer contact hebben en dat wij als een familie kunnen verder gaan. We wonen alle drie maar 30 km van elkaar vandaan.
Heeft iemand hier advies hoe ik mijn dochters weer bij elkaar kan krijgen? Ik geef al bijna de hoop op.
VerdrietiegeMoeder schreef op 01-08-2022 om 12:29:
[..]
De babynaam is de naam van een plant (in de trant van Madelief of Magriet enz.) Dus het is niet erg uniek. Mijn oudste had al een heel idee om de babykamer in het thema van die plant in te richten, maar dat plan viel dus ook in het water. Ik had al een keer gezegd dat ze dezelfde naam gewoon kon gebruiken voor haar kind, maar dat wilde de oudste dochter niet. Ik merk dat ik er gewoon moe van word, van dit hele gebeuren. Ik wil gewoon dat ze niet meer vechten met elkaar en dat ze allebei gewoon normaal als volwassenen verder gaan met het leven.
Daar kun jij een aandeel in hebben denk ik, als je de posts van Mija goed leest. Ik kan me daar heel erg in vinden. En zeker met dit verhaal met de babykamer, jee, je oudste heeft wel heel erg veel in moeten leveren zeg! Haar hele beeld van de babytijd in 1 seconde aan gort... Ja, er zijn vast belangrijkere en ergere dingen in de wereld, maar ik zou hier ook wel goed ziek van zijn geweest hoor! Heb jij dat ook wel tegen haar gezegd? Dat haar zus dat in de euforie van haar bevalling niet kon vind ik nog te begrijpen, maar jij als moeder moet toch wel kunnen voelen hoe geschokt je oudste was. Nog los van of het een onderwerp van gesprek is geweest tussen de zussen.
Ik vind het heel naar dat jullie gezin hierop uitelkaar is gevallen. Want los van dat je je dochters niet tegelijk kan zien, is het ook lastig in het praten over ditjes en datjes, want je moet altijd opletten dat je bij je ene dochter niet over de andere praat en andersom. Dingen die je juist gezellig zou willen delen, het maakt volgens mij dat hele contact tussen jullie totaal niet meer spontaan is.
Heb je al eens gevraagd aan beide schoonzonen wat zij ervan vinden, of wat zij herinneren van de feiten, misschien geeft dat wat duidelijkheid over wat er nu gebeurd is. Aan de andere kant, het gaat inmiddels niet meer om 'wie heeft er gelijk' dochters zijn op dit moment nog steeds boos op elkaar.
Kan je niet een gezinstherapie aanvragen, en vragen of jullie op die plek kunnen samen komen om erover te praten, een therapeut kan denk ik als buitenstaander beter de vinger op de zere plek leggen. Het zou zo zonde zijn als dit voor altijd zo blijft, het is toch familie en fouten kunnen rechtgezet worden.
VerdrietiegeMoeder schreef op 01-08-2022 om 12:32:
[..]
Dat doen ze ook. Ze geven elkaar de schuld dat ik zo verdrietig ben en hun vader zo boos is. Ze zijn eind 20/begin 30, maar gedragen zich als kleuters. Ik had altijd het gevoel dat ze gewoon emotioneel volwassen waren, maar blijkbaar had ik het mis...
Tja, zo'n ietwat passief agressieve reactie is natuurlijk ook niet heel volwassen. Je dochters hebben deze keus gemaakt, je hebt het er maar mee te doen. En als je zelf nog iets van een relatie met ze wil zou ik dat doen zonder oordeel.
Jonagold schreef op 01-08-2022 om 12:35:
[..]
Daar kun jij een aandeel in hebben denk ik, als je de posts van Mija goed leest. Ik kan me daar heel erg in vinden. En zeker met dit verhaal met de babykamer, jee, je oudste heeft wel heel erg veel in moeten leveren zeg! Haar hele beeld van de babytijd in 1 seconde aan gort... Ja, er zijn vast belangrijkere en ergere dingen in de wereld, maar ik zou hier ook wel goed ziek van zijn geweest hoor! Heb jij dat ook wel tegen haar gezegd? Dat haar zus dat in de euforie van haar bevalling niet kon vind ik nog te begrijpen, maar jij als moeder moet toch wel kunnen voelen hoe geschokt je oudste was. Nog los van of het een onderwerp van gesprek is geweest tussen de zussen.
Wat een onzin, ze had haar plan gewoon door kunnen zetten. Ze heeft het dus voor zichzelf verpest vind ik.
Jonagold schreef op 01-08-2022 om 12:35:
[..]
Daar kun jij een aandeel in hebben denk ik, als je de posts van Mija goed leest. Ik kan me daar heel erg in vinden. En zeker met dit verhaal met de babykamer, jee, je oudste heeft wel heel erg veel in moeten leveren zeg! Haar hele beeld van de babytijd in 1 seconde aan gort... Ja, er zijn vast belangrijkere en ergere dingen in de wereld, maar ik zou hier ook wel goed ziek van zijn geweest hoor! Heb jij dat ook wel tegen haar gezegd? Dat haar zus dat in de euforie van haar bevalling niet kon vind ik nog te begrijpen, maar jij als moeder moet toch wel kunnen voelen hoe geschokt je oudste was. Nog los van of het een onderwerp van gesprek is geweest tussen de zussen.
Ja dat snap ik ook, maar dat van die kamer kwam wel heel erg over als ''mosterd na de maaltijd''. Het ging alleen over het idee, de muren waren nog niet geverfd en er waren nog geen thema spullen gekocht. Het voelde heel erg als nog een andere argument om mijn oudste dochters kant te kiezen.
Ik snap dat het gevoel heel goed. Ik was bij mijn oudste overtuigd dat ik een jongen kreeg, maar toen het een meisje was was dat gevoel ook binnen een paar tellen over. Ik vond het zo leuk om moeder te worden dat het mij niks kon schelen wat ik kreeg. Daarom snap ik niet dat mijn dochters zo veel belang op die naam leggen.
VerdrietiegeMoeder schreef op 01-08-2022 om 12:29:
[..]
Anders was het wel een bewijs geweest dat de jongste de naam ''gestolen'' had.
Heeft de jongste al wel aan jou bewezen dat zij van niets wist? Of hoeft alleen de oudste iets te bewijzen voordat je haar gelooft?
Lieveheersbeest schreef op 01-08-2022 om 12:48:
[..]
Heeft de jongste al wel aan jou bewezen dat zij van niets wist? Of hoeft alleen de oudste iets te bewijzen voordat je haar gelooft?
Als moeder zijnde zou ik me hier volledig buiten houden, ze zoeken het onderling maar uit. Bij mij zouden ze altijd welkom zijn.
VerdrietiegeMoeder schreef op 01-08-2022 om 12:43:
[..]
Ja dat snap ik ook, maar dat van die kamer kwam wel heel erg over als ''mosterd na de maaltijd''. Het ging alleen over het idee, de muren waren nog niet geverfd en er waren nog geen thema spullen gekocht. Het voelde heel erg als nog een andere argument om mijn oudste dochters kant te kiezen.
Ik snap dat het gevoel heel goed. Ik was bij mijn oudste overtuigd dat ik een jongen kreeg, maar toen het een meisje was was dat gevoel ook binnen een paar tellen over. Ik vond het zo leuk om moeder te worden dat het mij niks kon schelen wat ik kreeg. Daarom snap ik niet dat mijn dochters zo veel belang op die naam leggen.
Je snapt er werkelijk niks van hè ?
Idem. Maar TO staat er anders in. En gelooft dat dit opgelost kan worden als de oudste kan bewijzen dat zusje afwist van deze naam. Nou zou ik daar dan weer heel boos om worden als oudste, maar goed.
Roos55 schreef op 01-08-2022 om 12:58:
[..]
Je snapt er werkelijk niks van hè ?
Ze hoeft het ook niet te snappen, als ze zich er maar buiten houdt.
TO, als je graag een goede band wil houden met beide dochters, zou ik ophouden met hun gevoelens te bagatelliseren of partij te kiezen. En ik zou stoppen met druk op hen te leggen dat ze het bij moeten leggen. Anders heb je kans dat ze straks niet alleen niks meer van elkaar willen weten, maar ook niks meer van jou.
VerdrietiegeMoeder schreef op 01-08-2022 om 12:43:
[..]
Daarom snap ik niet dat mijn dochters zo veel belang op die naam leggen.
Nog een keer dan: het gaat allang niet meer om die naam. Het gaat erom dat oudste dochter waarschijnlijk het gevoel heeft dat haar zus eerst zonder pardon op haar hart is gaan staan, dat niet eens heeft willen toegeven en haar vervolgens ook nog eens de schuld in de schoenen heeft geschoven van alles wat eruit is voortgekomen.
Jongste dochter, en ook jullie als ouders volgens mij, begrijpen kennelijk niet hoe gekwetst oudste zich heeft gevoeld. Ze heeft daar erkenning (= verbinding) voor nodig en als ze die verbinding niet kan krijgen wil ze afstand, zelfbescherming, omdat ze iets anders verwacht van een zus. Ze heeft een emotionelere band nodig en die is er kennelijk niet. Daar kun je niet per se iets aan doen. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Dat is niet per se iemands schuld. Maar hou op zijn minst als ouder op haar gevoelens te bagatelliseren, laat het en stop met haar onder druk te zetten om het op te lossen voor jou en je ideaalbeeld van een gezin.
Wat zou jongste kunnen doen wat ze niet doet? Die naam opgeven kan niet meer. Maar ook je jongste hangt kennelijk onbeweeglijk in de weigerstand. Waarom? Hoe moeilijk is het om te zeggen dat het je spijt dat het zo gelopen is? Waarom is die zo koppig? De oudste begrijp ik onderhand wel maar van de jongste begrijp ik het nog altijd niet, waarom ze geen gebaar heeft gemaakt naar haar zus om de sfeer wat te verzachten. Zij is wat betreft de naam als ‘winnaar’ uit de bus gekomen en was daardoor in de positie geweest om de verbinding te herstellen. Heeft oudste zich zo slecht gedragen tegen jongste dat die dat weer niet kan vergeven? Het is echt lastig als er van de twee niet eentje flexibel kan zijn naar de ander en kan verzachten en zich verzoenend kan opstellen. Maar als dat zo is, dan heb jij het er als moeder mee te doen.
VerdrietiegeMoeder schreef op 01-08-2022 om 12:43:
[..]
Ja dat snap ik ook, maar dat van die kamer kwam wel heel erg over als ''mosterd na de maaltijd''. Het ging alleen over het idee, de muren waren nog niet geverfd en er waren nog geen thema spullen gekocht. Het voelde heel erg als nog een andere argument om mijn oudste dochters kant te kiezen.
Ik snap dat het gevoel heel goed. Ik was bij mijn oudste overtuigd dat ik een jongen kreeg, maar toen het een meisje was was dat gevoel ook binnen een paar tellen over. Ik vond het zo leuk om moeder te worden dat het mij niks kon schelen wat ik kreeg. Daarom snap ik niet dat mijn dochters zo veel belang op die naam leggen.
Ik snap niet dat mensen geloven in een God, maar ik snap wel dat dat geloof heel belangrijk voor ze kan zijn. Je hoeft toch niet ergens hetzelfde over te denken om te kunnen accepteren dat het voor een ander anders kan zijn? Volgens mij zit hier de pijn bij je oudste dochter, dat jongste en jij jullie ideeën over wat 'normaal' zou zijn aan haar opleggen. En dan kan het zomaar zo zijn dat dat iets is dat al veel langer speelt en dat dit de zogenaamde druppel is.
Ik snap dan weer niet dat jullie niet snappen dat een naam wel heel belangrijk is/kan zijn voor een ouder. En als je jongste een naam toch niet zo belangrijk vindt had zij toch prima een andere naam kunnen kiezen als het voor je oudste blijkbaar wel heel belangrijk is? De baby was vast nog niet aangegeven bij de burgerlijke stand toen oudste de voorgenomen naam hoorde, dus dat had nog makkelijk gekund. Maar blijkbaar was die naam toch wel zo belangrijk dat jongste dat niet heeft bedacht. En ook zo belangrijk voor haar dat ze een jaar na dato nog niet bereid is om op zijn minst tegen haar zus te zeggen dat het haar spijt dat het zo gelopen is. Ze hoeft volgens mij nog niet eens te zeggen dat ze spijt heeft van de naam, of toegeven dat ze fout zat, maar gewoon dat ze spijt heeft van het feit dat ze haar zus (onbedoeld) pijn heeft gedaan.
Het is altijd erg gemakkelijk om over een ander te roepen wat die zou moeten doen of vinden. Tot het je zelf gebeurt en je toch anders blijkt te reageren...
Pistache schreef op 01-08-2022 om 10:54:
[..]
Ik zou zeker verdrietig zijn geweest, maar ik zou ervan uitgaan dat mijn zus het niet wist, omdat ik ervan uitga dat zij zoiets nooit expres zou doen. Het zou niet in me opkomen om mijn zus die net is bevallen en net haar eerste kind heeft gekregen, haar eerste mooie momenten met haar kind te ontnemen en de aandacht op mijzelf te richten door hier een drama van te maken. Je verpest dan wel iemands hele kraamtijd.
Over drama gesproken! Het lijkt wel nuchter maar als er iets in die trant achter zou zitten, is dat lichtelijk narcistisch: ‘Je moet jouw gevoelens inslikken want anders kwets je de mijne en mijn kraamtijd gaat natuurlijk boven jouw onbelangrijke gezeur over een naam. En jammerdepammer, maar hier ligt Viola. Is ze niet geweldig! Nog niet klaar met jammeren? Ga dan maar weg, stom mens!’
Hier zijn twee zussen die terecht of onterecht niet kunnen vertrouwen op de goede intenties van hun zus. Als dat wel zo was geweest, had dit uitgedraaid op een huilbui in elkaars armen en niet in een koude oorlog van nu al een jaar.
VerdrietiegeMoeder schreef op 01-08-2022 om 12:32:
[..]
Dat doen ze ook. Ze geven elkaar de schuld dat ik zo verdrietig ben en hun vader zo boos is. Ze zijn eind 20/begin 30, maar gedragen zich als kleuters. Ik had altijd het gevoel dat ze gewoon emotioneel volwassen waren, maar blijkbaar had ik het mis...
Nee dat is niet hetzelfde. Je dochters erkennen dat jij pijn hebt van de situatie maar leggen de schuld daarvan bij de ander neer.
Dat zou overeenkomen met dat jij tegen oudste zegt "ik snap dat je hier heel boos om bent maar je moet boos zijn op zus want die heeft het veroorzaakt".
Wat jij doet bij oudste is ontkennen dat zij het gevoel mag hebben verraden te zijn. Dat zou overeenkomen met je dochters die op jouw verdriet reageren met joh je hebt lang genoeg gehuild nu is het wel klaar.