Het treitergedrag van "vrienden"
mijn dochter is 19 jaar en heeft al heel lang een vriendengroep. 1 van de jongens is al maanden vervelend aan het doen als ze bij elkaar zijn, altijd dat dochter dom is. "Je hebt weinig hersencellen, we laten jou dat niet doen, want ben je te dom voor". Af en toe zijn er zelfs vrienden die mee doen, zelfs haar vriendin heeft weleens meegelachen (ik denk allemaal om maar niet zelf aan de beurt te zijn) maar meestal is het die ene jongen. Ze wilt graag bij de vriendengroep blijven, maar is er ontzettend onzeker van geworden. Ik heb al vanalles met haar besproken wat ze zou kunnen zeggen, maar het houdt niet op. Ik weet niet meer wat ik aan moet raden, het enige is om maar bij de vriendengroep weg te gaan wat ik ook onzin vind om je door zo iemand weg te laten jagen. Ik snap het ook niet, dat je je als 19 jarige zo gedraagd.Maar hij trekt zch nergens wat van aan, dus je kunt zeggen wat je wilt, negeren is ook geen optie. Dochter is juist net altijd heel aardig tegen iedereen.
BritgetJones007 schreef op 28-06-2025 om 00:53:
[..]
Ik wil er even op wijzen dat moeder heeft aangegeven dat er bij dit meisje wellicht een vorm van autisme meespeelt.
Dat aangenomen betekent dus dan haar dochter problemen ondervindt in sociale interactie door haar vermoeddelijke autisme, omdat haar hersenwerking dan anders verloopt en ze sociale situaties anders verwerkt. Dan is het ook logisch en goed dat ze daarbij sturing krijgt van haar moeder, dus dat voelt moeder juist heel goed aan.
Adviezen om 'open vragen' te stellen, kunnen dan juist voor heel erg veel onrust zorgen en onduidelijkheid, wat juist onwenselijk is als dochter autisme heeft, omdat dat stress geeft. Wel kan helpen als moeder verschillende ' reacties' bespreekt en oefend met dochter en kijkt wat dochter het beste aanspreekt.
Dus de toon van irritatie naar TO, over haar handelen is niet helpend. Juist, omdat er een sterk vermoedden is van autisme. Dat vraagt een andere aanpak en ik denk dat moeder dit juist wel goed aanvoelt dat dochter juist wel wat sturing kan gebruiken op dit moment. En ik hoop eigenlijk dat moeder door al deze reacties juist niet onzeker wordt over haar eigen handelen, maar toepast wat ze juist zelf goed aanvoelt.
Het is helemaal niet zo dat open vragen minder goed werken en zelfs onrust veroorzaken bij mensen met autisme. Het leerproces kan anders zijn omdat dingen minder goed ingeschat worden, maar ook dan moet je niet zoveel sturen als TO doet maar mensen zelf met een oplossing laten komen.
Juist, omdat er een sterk vermoedden is van autisme. Iemand oppert of mss sprake kan zijn van autisme. Moeder zegt dat dat zou kunnen. Ze herkent het ook bij zichzelf. Punt.
Nergens een sterk vermoeden. Er is zo waar een psycholoog betrokken bij dochter. Maar geen autisme diagnose of vermoedens besproken. Áls je het dan toch een vermoeden wil noemen dan geldt dat evengoed voor TO. En om nu de ene autist de andere een soort sociale vaardigheidstraining te laten geven...
BritgetJones007 schreef op 28-06-2025 om 00:53:
[..]
Ik wil er even op wijzen dat moeder heeft aangegeven dat er bij dit meisje wellicht een vorm van autisme meespeelt.
Dat aangenomen betekent dus dan haar dochter problemen ondervindt in sociale interactie door haar vermoeddelijke autisme, omdat haar hersenwerking dan anders verloopt en ze sociale situaties anders verwerkt. Dan is het ook logisch en goed dat ze daarbij sturing krijgt van haar moeder, dus dat voelt moeder juist heel goed aan.
Adviezen om 'open vragen' te stellen, kunnen dan juist voor heel erg veel onrust zorgen en onduidelijkheid, wat juist onwenselijk is als dochter autisme heeft, omdat dat stress geeft. Wel kan helpen als moeder verschillende ' reacties' bespreekt en oefend met dochter en kijkt wat dochter het beste aanspreekt.
Dus de toon van irritatie naar TO, over haar handelen is niet helpend. Juist, omdat er een sterk vermoedden is van autisme. Dat vraagt een andere aanpak en ik denk dat moeder dit juist wel goed aanvoelt dat dochter juist wel wat sturing kan gebruiken op dit moment. En ik hoop eigenlijk dat moeder door al deze reacties juist niet onzeker wordt over haar eigen handelen, maar toepast wat ze juist zelf goed aanvoelt.
Ik waardeer dat je voor TO opkomt, maar je speelt nu de autisme-kaart uit, terwijl daar onvoldoende aanleiding voor is.
Je stelt daarbij bovendien een aanpak voor, die ik als moeder van inmiddels jong-volwassen kinderen met ASS in ons hele traject van diagnostiseren, speciaal onderwijs en begeleiding, nog nooit ben tegengekomen.
Want, autisme of niet, iemand helpen met een probleem, doe je door te kijken naar wat die persoon zelf als oplossing zou willen en wat hij/zij kan doen om dat te bereiken. Daar horen open vragen bij.
yette schreef op 28-06-2025 om 11:05:
[..]
Want, autisme of niet, iemand helpen met een probleem, doe je door te kijken naar wat die persoon zelf als oplossing zou willen en wat hij/zij kan doen om dat te bereiken. Daar horen open vragen bij.
Klopt ook, maar volgens mij heeft moeder ook helder wat dochter wilt, maar heeft dochter moeite om de juiste reactie te geven op deze specifieke situatie en dan kan dit samen oefenen helpzaam zijn, waardoor ze dit eerder als vaardigheid kan inzetten op het juiste moment, ipv moeite met schakelen, overvallen voelen en dichtklappen.
Meesje schreef op 28-06-2025 om 07:46:
En om nu de ene autist de andere een soort sociale vaardigheidstraining te laten geven...
Je bedoelt mensen met autisme, ipv een autist....en waarom zet je deze moeder weg als oncapabel?
Niet nodig lijkt mij