Het treitergedrag van "vrienden"
mijn dochter is 19 jaar en heeft al heel lang een vriendengroep. 1 van de jongens is al maanden vervelend aan het doen als ze bij elkaar zijn, altijd dat dochter dom is. "Je hebt weinig hersencellen, we laten jou dat niet doen, want ben je te dom voor". Af en toe zijn er zelfs vrienden die mee doen, zelfs haar vriendin heeft weleens meegelachen (ik denk allemaal om maar niet zelf aan de beurt te zijn) maar meestal is het die ene jongen. Ze wilt graag bij de vriendengroep blijven, maar is er ontzettend onzeker van geworden. Ik heb al vanalles met haar besproken wat ze zou kunnen zeggen, maar het houdt niet op. Ik weet niet meer wat ik aan moet raden, het enige is om maar bij de vriendengroep weg te gaan wat ik ook onzin vind om je door zo iemand weg te laten jagen. Ik snap het ook niet, dat je je als 19 jarige zo gedraagd.Maar hij trekt zch nergens wat van aan, dus je kunt zeggen wat je wilt, negeren is ook geen optie. Dochter is juist net altijd heel aardig tegen iedereen.
heel ander voorbeeld waar ze net mee kwam.. Dochter gaat met vriendinnen naar Spanje, lorret en wil iedere avond stappen. Haar vriendinnen willen dat niet. Nu zijn er in de buurt ook andere mensen die ze kent, als vriendinnen niet uit willen wilt ze met hun uitgaan. Ze vraagt dan aan mij of ze dat kan maken. Ehhhh. Ik weet het antwoord daar niet op. Ik wil dat ze geen ruzie krijgt op vakantie daarover.en zij zelf ook niet. Maar dochter past zich altijd aan aan iedereen, dus ik denk dan je moet ook doen wat je zelf graag wilt. Anders bepalen vriendinnen dus voor haar of ze uit kan gaan of niet. Van de andere kant zijn ze ook samen op vakantie en is het ook vreemd als je met andere dan weggaat in de avond. Een andere vriendin die niet meegaat zei tegen haar "natuurlijk ga je uit, dat bepaal je toch zelf wel". En een van die vriendinnen die wel meegaat spreekt vaker met dochter af om uit te gaan hier in het dorp en kan zo op het laatste moment afzeggen. Snap je, die doen ook altijd waar ze zin in hebben. En zo lopen wij altijd tegen dilemma's aan.
Kleinduimpje schreef op 09-06-2025 om 09:45:
heel ander voorbeeld waar ze net mee kwam.. Dochter gaat met vriendinnen naar Spanje, lorret en wil iedere avond stappen. Haar vriendinnen willen dat niet. Nu zijn er in de buurt ook andere mensen die ze kent, als vriendinnen niet uit willen wilt ze met hun uitgaan. Ze vraagt dan aan mij of ze dat kan maken. Ehhhh. Ik weet het antwoord daar niet op. Ik wil dat ze geen ruzie krijgt op vakantie daarover.en zij zelf ook niet. Maar dochter past zich altijd aan aan iedereen, dus ik denk dan je moet ook doen wat je zelf graag wilt. Anders bepalen vriendinnen dus voor haar of ze uit kan gaan of niet. Van de andere kant zijn ze ook samen op vakantie en is het ook vreemd als je met andere dan weggaat in de avond. Een andere vriendin die niet meegaat zei tegen haar "natuurlijk ga je uit, dat bepaal je toch zelf wel". En een van die vriendinnen die wel meegaat spreekt vaker met dochter af om uit te gaan hier in het dorp en kan zo op het laatste moment afzeggen. Snap je, die doen ook altijd waar ze zin in hebben. En zo lopen wij altijd tegen dilemma's aan.
Waarom bespreekt ze dat niet gewoon met die vriendinnen in plaats van met jou?
Kleinduimpje schreef op 09-06-2025 om 09:45:
heel ander voorbeeld waar ze net mee kwam.. Dochter gaat met vriendinnen naar Spanje, lorret en wil iedere avond stappen. Haar vriendinnen willen dat niet. Nu zijn er in de buurt ook andere mensen die ze kent, als vriendinnen niet uit willen wilt ze met hun uitgaan. Ze vraagt dan aan mij of ze dat kan maken. Ehhhh. Ik weet het antwoord daar niet op. Ik wil dat ze geen ruzie krijgt op vakantie daarover.en zij zelf ook niet. Maar dochter past zich altijd aan aan iedereen, dus ik denk dan je moet ook doen wat je zelf graag wilt. Anders bepalen vriendinnen dus voor haar of ze uit kan gaan of niet. Van de andere kant zijn ze ook samen op vakantie en is het ook vreemd als je met andere dan weggaat in de avond. Een andere vriendin die niet meegaat zei tegen haar "natuurlijk ga je uit, dat bepaal je toch zelf wel". En een van die vriendinnen die wel meegaat spreekt vaker met dochter af om uit te gaan hier in het dorp en kan zo op het laatste moment afzeggen. Snap je, die doen ook altijd waar ze zin in hebben. En zo lopen wij altijd tegen dilemma's aan.
Dan zeg je tegen dochter; bespreek dit met je vriendinnen. Je gaat met hun op vakantie.
En klaar is klara. Je hoeft daar verder helemaal niks mee, nee ook niks van te vinden.
Jouw kleine meisje is een jong volwassenen vrouw. De wereld ziet haar ook als een jong volwassenen vrouw. Nu jij nog.
dat kan toch, ik vraag ook weleens iets aan mijn man of moeder en dan bespreek ik het met mijn vriendin. Ik vind het dan ook fijn om eerst andere meningen te horen waardoor ik er soms ook anders tegenaan kijk.
Kleinduimpje schreef op 09-06-2025 om 10:05:
dat kan toch, ik vraag ook weleens iets aan mijn man of moeder en dan bespreek ik het met mijn vriendin. Ik vind het dan ook fijn om eerst andere meningen te horen waardoor ik er soms ook anders tegenaan kijk.
Mening geven is iets anders dan oplossingen aandragen...
Bailey26 schreef op 09-06-2025 om 10:06:
[..]
Mening geven is iets anders dan oplossingen aandragen...
Een mening is toch, ik zou niet met de andere uitgaan.
Ik heb tegen mijn dochter ook niks gezegd over die vakantie omdat ik het niet weet. Hetzelfde als met deze jongen, ik probeer wat tips te geven, maar eigenlijk weet ik het op een gegeven moment ook niet meer.
ik ben hier gewoon niet goed in, ik mag wel iets zeggen, ik moet niks zeggen, ,geen oplossing, wel een mening, ze kan beter met iemand anders praten denk ik.
Bailey26 schreef op 09-06-2025 om 10:05:
[..]
Dan zeg je tegen dochter; bespreek dit met je vriendinnen. Je gaat met hun op vakantie.
En klaar is klara. Je hoeft daar verder helemaal niks mee, nee ook niks van te vinden.
Jouw kleine meisje is een jong volwassenen vrouw. De wereld ziet haar ook als een jong volwassenen vrouw. Nu jij nog.
Ze vraagt aan mij, vind jij dat ik dit kan maken? En dat vraag ik dus ook aan mensen om me heen als ik ergens mee zit en die geven dan ook hun mening. Dus jij zegt bij alles tegen je kinderen, bespreek dit maar met je vrienden/baas/buurvrouw als ze om jouw mening vragen?
Kleinduimpje schreef op 09-06-2025 om 10:19:
[..]
Ze vraagt aan mij, vind jij dat ik dit kan maken? En dat vraag ik dus ook aan mensen om me heen als ik ergens mee zit en die geven dan ook hun mening. Dus jij zegt bij alles tegen je kinderen, bespreek dit maar met je vrienden/baas/buurvrouw als ze om jouw mening vragen?
De enigen die dat kunnen beantwoorden zijn de vriendinnen zelf. Ik snap best dat dochter nog weleens voor tips naar moeder gaat en dat moeder graag helpt. Dat lijkt me wel normaal. Maar dit is nou precies iets dat ze met de betrokkenen zelf moet bespreken.
Ik neem aan dat ze wel een gesprek hebben gehad met elkaar om de verwachtingen van een vakantie op een rijtje te zetten? Je moet toch weten hoe ieders beeld van een vakantie is om te weten of het een goed idee lijkt? Je moet toch afspraken met elkaar maken?
ja, dat klopt, dat heb ik haar ook gezegd. Bespreek samen vantevoren hoe jullie dit zien. Dat zij niet veel uit willen gaan en jij wel moet je vantevoren uitspreken.
Ik zal toch eens beter opletten dat ik de oplossingen bij haar zelf leg.
Kleinduimpje schreef op 09-06-2025 om 09:31:
[..]
Hoezo vind je dat zo vreemd dat ze niet goed weet hoe ermee om te gaan? Ik heb zelf nog heel veel situaties waarbij ik niet goed weet wat ik moet doen en achteraf denk had ik maar dit of dit gedaan. Ik word vaak overvallen en klap dan dicht. Daarom ben ik ook onzeker dat ik dochter niet goed weet te helpen en het niet goed heb gedaan. Ik had gewild wij veel mondiger waren, maar dat is niet zo en ik ben daarin tekort geschoten denk ik, omdat ik daar zelf ook tegenaan loop. Ik wil zelf eigenlijk nooit geen ruzie en dat heeft dochter ook. Daarom vind ik het eigenlijk al zo knap dat ze ein ieder geval al veel heeft terug gezegd.
Hier zeg je wel iets belangrijks. Als je geen 'ruzie' wil of geen confrontatie durft aan te gaan dan is nee zeggen lastig, je frustratie tonen doe je dan niet, een onrecht benoemen ga je uit de weg. Is het onveilig om boos te zijn? Wat is voor jou de reden dat je geen ruzie wil? Is het een oud zeer dat je vroeger machteloos voelde als kind bij spanningen in huis? Of werd je afgewezen? Mocht je boos zijn?
Geen ruzie willen maakt dat je je in je leven overbelast gaat voelen. In het voorbeeld van je dochter op vakantie, het is niet zo dat je door veel overdenken ergens uitkomt, waardoor je niet je behoefte hoeft te uiten en je er altijd zonder wrijving uitkomt. Het werkt anders. Je uit je behoefte en dan luister je naar de reactie en dan kijk je op welke manier aan beiden behoeften tegemoet kan komen. (Boek tip: Stop met aardig zijn, Thomas d'Asembourg, gaat over geweldloze communicatie, en dat je moet stoppen met een nice dead person te zijn).
Ga je dochter voorleven hoe weldadig 'ruzie' is, ook al kan het retespannend zijn, als er zoveel lading (nog) op zit.
ja, als ik het zelf al niet kan hoe moet ik het dan doorgeven. Bij mijn man kan ik het trouwens heel erg goed
. Dochter zegt dat ze nooit boos is, dat ze dat ook niet kan.
Ik zal eens naar dat boek kijken, dank je voor de tip.
Kleinduimpje schreef op 09-06-2025 om 09:30:
[..]
Hoezo vind je dat zo vreemd dat ze niet goed weet hoe ermee om te gaan? Ik heb zelf nog heel veel situaties waarbij ik niet goed weet wat ik moet doen en achteraf denk had ik maar dit of dit gedaan. Ik word vaak overvallen en klap dan dicht. Daarom ben ik ook onzeker dat ik dochter niet goed weet te helpen en het niet goed heb gedaan. Ik had gewild wij veel mondiger waren, maar dat is niet zo en ik ben daarin tekort geschoten denk ik, omdat ik daar zelf ook tegenaan loop. Ik wil zelf eigenlijk nooit geen ruzie en dat heeft dochter ook.
Het is heel goed mogelijk dat (sommige) van haar vrienden hetzelfde hebben. Het is natuurlijk een stuk makkelijker om in een 1 op 1 gesprek met jouw dochter te beamen dat ook zij het gedrag van deze jongen afkeuren, dan tegenover de hele vriendengroep. Of je nou zelf het onderwerp van spot bent of niet, voor velen is het lastig om vrienden, op een moment dat ze allemaal lol (lijken te?) hebben, te vertellen dat hun gedrag eigenlijk helemaal niet OK is.
'Ze vraagt aan mij, vind jij dat ik dit kan maken?' Dan zeg ik altijd: wat vind je zelf? Waarom weet je het niet? Waartussen twijfel je dan? Wat vind je belangrijk? Waar voel jij je prettig bij? Waarom die je dat dan niet of dat dan wel?
Etc. etc. etc. Net zolang totdat ze zelf in elk geval helder heeft waarover ze nadenkt. Zonder dat je ook maar één moment jouw oplossing daartussen schuift.
Haar vriendinnen hoeven niet te beslissen, haar moeder niet, zij zal alleen zelf moeten gaan beseffen wat ze zelf wil.
Als het enige is 'ik wil geen ruzie' dan los je jezelf op in de meningen van andere mensen en blijft er niets van jezelf over. Dan moet je altijd anderen laten beslissen: zeg maar wat ik moet doen. Dan leven andere mensen jouw leven en ben jij zelf niets meer.
Overigens hoeft het niet eens ruzie op te leveren als ze iets anders doet op de vakantie.
'Snap je, die doen ook altijd waar ze zin in hebben.' Levert dat dan altijd ruzie op?
'En zo lopen wij altijd tegen dilemma's aan.' Het valt me op dat je je erg vereenzelvigt met je dochter. Je neemt haar leed als het ware over en voor jezelf is het dan nog zwaarder omdat je je dochter niet goed kunt helpen. Misschien is je man beter in het omgaan met zulke situaties en kan ze het eens proberen te bespreken met haar vader.