Introvert?

Ook ik ben introvert en vond in mijn jonge jaren feestjes en dergelijke nooit zo leuk, maar dat zei ik niet, want dat was raar. "Ik moet nog even kijken of ik kan" van Liesbeth Smit is een leuk boek over introversie. 

Chantelle, je schrijft dat je zijn weinige behoefte aan sociale contacten niet begrijpt. Logisch dat jij dat niet begrijpt als extraverte persoon, jij hebt immers andere behoeften. Je hoeft het niet te begrijpen, wel aanvaarden en accepteren. Je kunt de vraag ook andersom stellen; waarom heb je zelf wel een grote behoefte aan sociale contacten?

IK had het er laatst over met een vriendin van mij die heel extravert is. Zij plant het liefst elk vrij moment vol met activiteiten met vrienden/ familie/ uitstapjes. Dat wij dat niet doen en genieten van een rustig weekend zonder afspraken/ verplichtingen of graag uren een boek lezen snapt ze niks van, zij vindt alles al snel saai en heeft altijd reuring nodig. En ik, ik wordt al gestresst bij het idee dat ik haar leven zou moeten leiden. We kunnen er gelukkig samen om lachen.
Voor mij als introvert zit het hem vooral in " het verplichte" ; als je van alles plant voelt het voor mij als een verplichting en daar hou ik niet van. Ik wil niet aan van alles vast zitten, maar op de dag kunnen bepalen wat ik ga doen. Ik weet niet van te voren of ik er wel zin in heb. 

Dat is natuurlijk niet met alles zo, ik ga bv graag naar het theater en dat soort uitstapjes plan je wel. Net zoals sommige verjaardagen waar we ook zeker heen gaan. Maar om van te voren de hele maand vol te plannen of meerdere dingen in een weekend,nee bedankt! Daar doe je mijn man en mij geen plezier mee.

Laatst hadden we een heel vol weekend, soms loopt dat zo. Op maandag was ik compleet uitgeput en had ook niet het gevoel dat ik een vrij weekend had. De leukste afspraak is voir ons een afspraak die afgezegd wordt....lol.

Niets zo vervelend voor een introvert kind dat een extraverte moeder allerlei dingen verplicht voor het kind. Ik spreek uit eigen ervaring. Ik moest vroeger uit naar de disco, terwijl ik dat niet leuk vond. Zolang een kind geen kluizenaar, is er niets mis met minder sociale contacten.

Caroline80 schreef op 21-05-2022 om 10:03:

Niets zo vervelend voor een introvert kind dat een extraverte moeder allerlei dingen verplicht voor het kind. Ik spreek uit eigen ervaring. Ik moest vroeger uit naar de disco, terwijl ik dat niet leuk vond. Zolang een kind geen kluizenaar, is er niets mis met minder sociale contacten.

Ohhh, dat moest ik ook van mijn moeder. Vreselijk. En zelfs als puber regelde ze soms afspraken met 'vriendinnen' voor me, ook zo erg. Ze gunde mij een 'leuk' leven. Dat dat niet mijn idee van leuk was vond ze maar vreemd. 

Caroline80 schreef op 21-05-2022 om 10:03:

Niets zo vervelend voor een introvert kind dat een extraverte moeder allerlei dingen verplicht voor het kind. Ik spreek uit eigen ervaring. Ik moest vroeger uit naar de disco, terwijl ik dat niet leuk vond. Zolang een kind geen kluizenaar, is er niets mis met minder sociale contacten.

Of de eeuwige vraag:  "is er iets? Je bent zo stil..." 

Nee, er is niks! Ik hou van stilte en jullie maken teveel herrie. 

Mug schreef op 21-05-2022 om 10:40:

[..]

Of de eeuwige vraag: "is er iets? Je bent zo stil..."

Nee, er is niks! Ik hou van stilte en jullie maken teveel herrie.

Ja heel herkenbaar!! En net wat Caroline80 zegt, niets zo erg als van alles opgedrongen krijgen, omdat anderen van mening zijn dat het leuk is.  Ik moest op tig clubjes, was ik niet op een clubje moest ik weer verplicht buitenspelen terwijl ik liever een boek las, op verjaardagen verplicht urenlang met mijn adhd neefjes moeten spelen terwijl ik ze na een half uur al spuugzat was, met hun wilde vechtspelletjes. Mijn ouders bedoelden het goed, maar ik had nooit het gevoel dat ik mezelf mocht zijn.

Of inderdaad de opmerking " wat ben je stil", ja dus, is het verplicht om non stop te moeten praten.

Nu vond ik buitenspelen best leuk, maar niet verplicht tig keer per week. Ik ben wel een enorme muziekliefhebber en schoolfeesten vond ik dan weer wel fantastisch, die waren 3x per jaar en dat was dan ook genoeg.

Dit zijn vooral voorbeelden van toen ik kind was. Nu ik volwassen ben merk ik dat als ik teveel plan dat ik het dan meer als een taak ga zien/ervaar, dan als een leuke bezigheid.

Of je nou introvert of extravert bent, ieders intresses verschillen nou eenmaal. Zolang we maar begrip voor elkaar hebben is er niks aan de hand.

Chantalle74 schreef op 21-05-2022 om 10:51:

[..]

Daarom ook mijn topic, niet om aan te geven dat ik hem raar vindt, maar ik wil graag meer weten hoe t is om niet extravert te zijn. En hem in zijn waarde te laten

Goed dat je, je er in verdiept. Geven de genoemde voorbeelden meer duidelijkheid?

Chantalle74 schreef op 21-05-2022 om 10:51:

[..]

Daarom ook mijn topic, niet om aan te geven dat ik hem raar vindt, maar ik wil graag meer weten hoe t is om niet extravert te zijn. En hem in zijn waarde te laten

Ik ben wel introvert, maar introvert is niet wíe ik ben. Benader hem als ieder ander mens. Niks opdringen, laat hem zijn ding doen. Maak het niet groter of moeilijker dan het is; het is namelijk niks. Hij heeft minder behoefte aan sociaal contact dan jij. Niets meer, niets minder. 

CharlieB schreef op 21-05-2022 om 11:40:

[..]

Ik ben wel introvert, maar introvert is niet wíe ik ben. Benader hem als ieder ander mens. Niks opdringen, laat hem zijn ding doen. Maak het niet groter of moeilijker dan het is; het is namelijk niks. Hij heeft minder behoefte aan sociaal contact dan jij. Niets meer, niets minder.

Ja precies, soms lijkt het wel of mensen het een aandoening vinden ofzo, wat het helemaal niet is.

Voor mij geldt: 
- Ik heb een hele drukke baan met heel veel contacten. Ik vind dat heerlijk maar ik moet thuis wel opladen.
- Een dag of weekend waarin ik meerdere afspraken heb met weinig ruimte ertussen, daar krijg ik stress van.
- Ik vind alleen thuis zijn heerlijk
- Ik heb rustige hobby’s: lezen, knutselen, zwemmen, muziek luisteren, fotograferen.
- Ik kom niet uit de verf op feestjes, maar wel in kleine groepjes.
- Als ik wel sociale dingen doe vind ik dat meestal wel erg leuk, vooral als het is met mensen die ik goed ken.
- Ik ga graag dingen doen met anderen.
- Ik ben dol op concerten bezoeken
- Mijn ouders vonden mij ook erg teruggetrokken en deels hadden ze wel gelijk: ik was ook nog een beetje verlegen dus de stap was groot, ook als ik dingen best leuk vond. 
- Ik vond en vind disco’s en bars vreselijk.

Gek genoeg, hoewel ik zelf dus ook introvert ben en het liefst thuis, maak ik me er bij mijn zoon toch soms ook zorgen over. Terwijl: hij heeft een baantje, hij sport in een team, hij heeft wel wat vrienden en als hij die ziet is het leuk maar hij zoekt ze zelf niet snel op. En soms hoor ik dan wat de zoons van vriendinnen allemaal doen en dat die vriendinnen mijn lieve gevoelige jongen soms best zielig vinden dat hij dat niet heeft en dan doet dat toch pijn. Stom wel. De druk om sociaal en uithuizig te zijn is toch groot.

Mevrouw75 schreef op 21-05-2022 om 10:00:

Van die stripjes die hier eerder geplaatst zijn krijg ik een soort schaamte, voor mij voldoen ze niet helemaal, maar dat komt misschien door de zijige toon en de ‘pak ons zo aan’ manier, alsof je een speciaal zielig soort bent ofzo.

Ik had ze geplaatst en ik snap wel wat je bedoelt. Mijn intentie was een beetje ironisch, maar ik snap dat dat op het scherm niet zo overkomt. 
ik heb juist ook een hekel aan die insteek dat introverten een speciaal soort rare mensen zijn. Het is gewoon een variant die naast de extraverte variant bestaat. 
Je “ er in verdiepen” of “het willen leren begrijpen” is goed bedoeld maar het heeft iets ongelijkwaardigs. Omdat je zoiets over extraversie zelden leest. Want dat is kennelijk de norm. 

Ik hou ook niet van vol geplande dagen, na mijn werk ben ik weer dolblij dat ik thuis in mijn eentje kan lunchen ipv samen met collega's. Als ik in het weekend naar een verjaardag moet, zeker als ik dan ook nog weekenddienst heb, voelt dat als een verplichting terwijl ik de mensen zelf echt wel leuk vind.