Kinderen die nadenken over emigratie
Vandaag waren mijn dochter en haar vriend vriend op mijn verjaardagsvisite en ze lieten weten dat ze ernstig zitten na te denken over emigratie. Nederland is ze te druk, te vol en weinig natuur en huizen in een rustige omgeving die betaalbaar zijn èn in de buurt van werk zijn schaars. Dochter is werkzoekend, vriend is op zoek naar ander werk, dus een geschikt moment om ook het buitenland te overwegen, met name het land waar vriend vandaan komt, Nieuw Zeeland, dus niet echt in de buurt.
Het verwondert me niet, het verwonderde me eerder toen ze vertelden op zoek te zijn naar een huis in Nederland.
Zijn er nog andere ouders met kinderen met emigratieplannen?
Marianne76 schreef op 30-06-2025 om 18:42:
[..]
Jij hoeft haar problemen niet op te lossen en haar risico's niet op te vangen. Ze mag zelf over die dingen nadenken.
Gut dat is waar ook, ik ben te lief. Laat maar.
Nog ouders met kinderen met emigratieplannen? Dat was mijn vraag.
Auwereel schreef op 30-06-2025 om 18:37:
Ik ken ook iemand wier geëmigreerde kind ernstig ziek werd. Dat lijkt me zwaar om dan heel moeilijk van nabij steun te kunnen bieden...
Meegemaakt. Langdurige steun is dan lastig maar ik kon er gelukkig wel bijna direct heen voor een paar dagen.
Voor overig leed en onheil, leren mensen verrassend snel zelf oplossingen te vinden als ouders niet om de hoek wonen. Ik heb zelf moeten leren dat kinds problemen niet de mijne zijn en ik niet alles hoef op te lossen (ik ga nogal snel in de oplosmodus).
Dit overwoog mijn zoon. Totdat hij erachter kwam dat Belgie net zo duur zoniet duurder is in de grensgebieden.
Huizen in Nederland buiten de gebieden met werk om zijn ook heel duur
Auwereel schreef op 30-06-2025 om 18:44:
[..]
Gut dat is waar ook, ik ben te lief. Laat maar.
Nog ouders met kinderen met emigratieplannen? Dat was mijn vraag.
Nee, einde topic.
Zoetstof schreef op 30-06-2025 om 21:14:
[..]
Nee, einde topic.
Nou nee, ik heb al een paar reacties vam het type dat wel nuttig is. Als jij dat niet hebt hoef je hier ook geen reactie te geven. 
Laat ze emigreren. Leuk juist. En ja als de relatie uit gaat dan kan je altijd nog kijken. Ze is jong en bouwt daar vast ook snel een vriendenkring op. In Nederland kan het ook fout gaan en als je dan samen leeft kan het ook erg lastig zijn weer een woning te vinden.
Ik denk dat de problemen die veel mensen zien meer angst is van wege gebrek aan ervaring met emigreren. Overal kan er iets mis gaan. Het is een geweldige ervaring ook al zou ze weer terug naar Nederland komen.
Nieuw Zeeland heeft het prima voor elkaar. Wat een prachtig idee!
Zelf geen ervaring, maar ik weet wel dat ik mijn kinderen ga toejuichen als ze gaan reizen. Ook al zou ik het heel moeilijk vinden.
Ik heb zelf een jaar in NZ gewoond en gewerkt. Het is een land die echt wel zijn zaakjes op orde heeft en er is veel ruimte inderdaad. Dat is dan ook weer een nadeel: als je in het buitengebied woont, is alles ver weg.
Enfin, als haar vriend uit NZ komt, is het een stuk makkelijker te regelen allemaal.
Wel een beetje jaloers hier hoor, ik kon geen man treffen daar! Al blijf ik wel altijd zeggen: Nergens zo goed als thuis (Nederland). En dat heeft dan vooral te maken met het feit dat je weet hoe het hier werkt.
Maar als je het nooit probeert, weet je ook niet hoe het gaat zijn. En ach, wat is nu 22 uur vliegen? 😉
Neemt niet weg dat het me heel erg lastig lijkt voor jou Auwereel. Ik vind dat je er goed mee omgaat.
Auwereel schreef op 30-06-2025 om 18:44:
[..]
Gut dat is waar ook, ik ben te lief. Laat maar.
Nog ouders met kinderen met emigratieplannen? Dat was mijn vraag.
Yes, mijn kind heeft 4 jaar in UK gestudeerd, heeft de afgelopen twee jaar af en aan bij mij gewoond tussen haar veldonderzoeken aan de andere kant van de wereld van telkens een paar maanden en gaat deze zomer weer naar de uni in UK om haar proefschrift te schrijven en te doceren. Ze wil daarna nog graag een jaar in Wenen gaan wonen en werken en uiteindelijk zal ze zich wel vestigen in de UK omdat haar vriend Brit is. Of wie weet waar haar toekomstige werk haar brengt. Denk niet dat zij nog in Nederland zal gaan wonen. Die maanden dat ze op een reisafstand van 30 uur zat heb ik haar niet op kunnen zoeken, maar in de UK zit ik zo met een paar uurtjes treinen. Da's wel echt een minder grote stap dan naar Nieuw Zeeland.
Auwereel schreef op 30-06-2025 om 18:44:
[..]
Gut dat is waar ook, ik ben te lief. Laat maar.
Nog ouders met kinderen met emigratieplannen? Dat was mijn vraag.
Nee helemaal niet TE lief! Het is toch fijn om zulke ouders te hebben? En het hangt ook een beetje af van hoe oud je dochter is en hoe goed jullie band is. Ik vind het een enorm fijne gedachte dat ik bij mijn ouders terecht zou kunnen in moeilijke tijden , had ik dat maar.
Mijn kinderen zijn nog niet zo oud dat ze eventueel zouden willen emigreren.... heb wel in mijn vriendenkring mensen die geëmigreerd (en voor een deel ook weer teruggekeerd) zijn. Het lijkt me in het begin wel moeilijk, want je gaat ze veel minder vaak zien.... en Nieuw Zeeland is ontzettend ver weg. Gelukkig is het allemaal veel makkelijker dan vroeger om contact te houden, én: je hebt een aanleiding om zelf ook (regelmatig) naar Nieuw Zeeland te gaan (als je het kunt betalen)! Dat is wat ik heb gezien bij de ouders van, die gingen zelfs elk jaar op bezoek bij hun dochter op een ander continent.
Marianne76 schreef op 30-06-2025 om 18:42:
[..]
Jij hoeft haar problemen niet op te lossen en haar risico's niet op te vangen. Ze mag zelf over die dingen nadenken.
Klopt, die dochter kan daar zelf over na denken en Auwereel hoeft dat niet te doen. Maar het mág wel, haar keus.
Een paar volwassen kinderen van mij wonen nog thuis, onze keuze. We kunnen ze er ook uit zetten. Maar dat willen we niet.
Mag je gerust wat van vinden, dat is jouw keus.
Annieniem schreef op 01-07-2025 om 06:51:
Nieuw Zeeland heeft het prima voor elkaar. Wat een prachtig idee!
Zelf geen ervaring, maar ik weet wel dat ik mijn kinderen ga toejuichen als ze gaan reizen. Ook al zou ik het heel moeilijk vinden.
Ik heb zelf een jaar in NZ gewoond en gewerkt. Het is een land die echt wel zijn zaakjes op orde heeft en er is veel ruimte inderdaad. Dat is dan ook weer een nadeel: als je in het buitengebied woont, is alles ver weg.
Enfin, als haar vriend uit NZ komt, is het een stuk makkelijker te regelen allemaal.
Wel een beetje jaloers hier hoor, ik kon geen man treffen daar! Al blijf ik wel altijd zeggen: Nergens zo goed als thuis (Nederland). En dat heeft dan vooral te maken met het feit dat je weet hoe het hier werkt.
Maar als je het nooit probeert, weet je ook niet hoe het gaat zijn. En ach, wat is nu 22 uur vliegen? 😉
Neemt niet weg dat het me heel erg lastig lijkt voor jou Auwereel. Ik vind dat je er goed mee omgaat.
Fijn om te lezen, Annieniem!
En hoe ik ermee omga, tja, we staan nu niet op Schiphol om ze uit te zwaaien, dus ook dat zal de tijd leren hoe ik ermee omga als ze daar inderdaad voor gaan kiezen. Maar zo'n reactie van jou geeft de burger moed!
Frank-n-furter schreef op 30-06-2025 om 23:08:
Laat ze emigreren. Leuk juist. En ja als de relatie uit gaat dan kan je altijd nog kijken. Ze is jong en bouwt daar vast ook snel een vriendenkring op. In Nederland kan het ook fout gaan en als je dan samen leeft kan het ook erg lastig zijn weer een woning te vinden.
Ik denk dat de problemen die veel mensen zien meer angst is van wege gebrek aan ervaring met emigreren. Overal kan er iets mis gaan. Het is een geweldige ervaring ook al zou ze weer terug naar Nederland komen.
Leuk, dat weet je niet vsn te voren, intens zeker, je beleeft zeker wat.
Ik heb voor de grap gezegd dat het ook wel praktisch is als ze gaan emigreren, een beetje ons dna spreiden over de wereld kan geen kwaad!
Auwereel schreef op 30-06-2025 om 18:36:
Maar als vriend het geweldig vindt en wil blijven, terwijl dochter het vreselijk vindt en toch terug wil, of dochter vindt geweldig leuk werk en voor vriend valt het tegen, moet je je afvragen hoe verder, samen of alleen en waar? En hoe gemakkelijk/moeilijk is terugkomen?
Zoals ik al in een ander topic aangaf, voorlopig gasn we nog niet kleiner wonen om de ruimte te hebben om aan eerste opvang te kunnen doen.
Ja, en als ze kinderen hebben samen, dan kan ze eigenlijk niet meer terug, zonder dat hij meewerkt. Ze zullen dan eigenlijk altijd bij elkaar in de buurt moeten blijven wonen, of ze daar nou willen wonen of niet.
Dat lijkt me eigenlijk het grootste bezwaar.
Nee, geen ervaring met kinderen die nadenken over emigratie. En dat verbaast me wel, omdat wijzelf een aantal jaar na onze studie wel naar het buitenland zijn gegaan. Uiteindelijk zijn wij teruggekomen naar Nederland, maar dat was zeker niet het plan toen we weggingen.
Nog steeds ben ik blij dat wij samen dit avontuur zijn aangegaan, met grote nieuwsgierigheid en misschien wat naïef. Ik weet (nu) zeker dat mijn ouders het niet zo leuk vonden en er moeite mee hadden dat ik mijn goede vaste baan opzegde voor zo’n onzekere toekomst (en zo ver weg). Ik ben blij dat ze ons toen alleen maar gesteund hebben, zelfs toen bleek dat het eerste kleinkind niet in Nederland geboren zou worden.
Ik had verwacht dat onze kinderen op een vergelijkbare wijze uit zouden vliegen en nieuwsgierig zouden zijn naar het land en de cultuur waar ze geboren zijn. Maar die wens hebben ze (nog) niet. We gunnen ze mooie dromen en avonturen. En die hebben ze, “gewoon” in Nederland.