Kinderen (jong volwassenen) komen weer terug thuis wonen
Door omstandigheden komen zowel onze dochter als zoon weer terug thuis wonen.
Onze dochter heeft bijna 4 jaar op zichzelf gewoond en onze zoon heeft nu ruim een jaar op zichzelf gewoond. Een beetje Googlen leert dat dit "Boemerangkinderen" genoemd wordt. Voor mij voelt het ook een beetje als een boemerang. Want toen onze dochter als eerste uit huis ging, heb ik het daar moeilijk mee gehad.
Nu komen ze allebei weer bij ons wonen. Enerzijds fijn, anderzijds waren mijn man en ik inmiddels gewend met ons tweetjes. Ik zou graag ervaringen willen horen/delen, met moeders die ditzelfde aan de hand hebben (gehad).
Mlah! schreef op 09-04-2022 om 13:38:
[..]
Als je kinderen eenmaal 25+ en uitgevlogen zijn, dan verandert er meestal niet meer zoveel, toch?
Om tot je 80e een groot huis aan te houden omdat de relatie van een kind misschien ooit strandt en die weer thuis wil komen wonen, lijkt me onzinnig. En dan is het juist ook moeilijk om nog te wennen aan een nieuwe omgeving. Dan ben je dus eigenlijk te laat om nog wat op te bouwen. Ben je tegen de 60, dan heb je nog jaren voor de boeg op je nieuwe stek.
Nou, ik ben 56 en woon in een ruim huis met tuin maar ik ben toch echt niet van plan om hier weg te gaan. Ik vind de ruimte die ik heb heerlijk en ik wil ook buiten kunnen zitten.
Mlah! schreef op 09-04-2022 om 13:38:
[..]
Als je kinderen eenmaal 25+ en uitgevlogen zijn, dan verandert er meestal niet meer zoveel, toch?
Om tot je 80e een groot huis aan te houden omdat de relatie van een kind misschien ooit strandt en die weer thuis wil komen wonen, lijkt me onzinnig. En dan is het juist ook moeilijk om nog te wennen aan een nieuwe omgeving. Dan ben je dus eigenlijk te laat om nog wat op te bouwen. Ben je tegen de 60, dan heb je nog jaren voor de boeg op je nieuwe stek.
Mensen van 50+ waarvan de kinderen zijn uitgevlogen hebben jaren hun huis en tuin opgebouwd en kunnen er juist meer van gaan genieten als ze minder gaan werken en uiteindelijk met pensioen gaan. Voor veel mensen is een huis niet alleen maar een berg stenen, maar heeft 't ook emotionele waarde.
Als we niets veranderen aan de regels maar met alle middelen (dus tijd geld energie) op alle vlakken zorgen voor versnelling van bouw en herbouw, dan kan het toch z'n natuurlijk route blijven lopen? Ik denk dat overheid wel kan inzetten op gedragsverandering, maar dat moet dan gelijk opgaan met de (her)bouw van woonmogelijkheden.
gr Angela
ps ja en ik snap dat bouwen tijd kost, maar je kunt de 'business case' als overheid positiever maken als je aantoont dat het heel veel spin offs heeft én het scheelt gezeik over 'regels waar je wel niet mag wonen want we hebben te weinig'. Dat is zo polariserend en niet helpend. Dus bijv. overheid meer macht geven om bij provincies/gemeenten strakke afspraken af te dwingen over woningbouw, met een extra zak geld om de belemmeringen daarvoor op lokaal niveau weg te halen. Er zijn vast veel lokale initiatieven mogelijk die nu een beetje blijven 'hangen' ivm gebrek aan geld of duwkracht.
Mlah! schreef op 09-04-2022 om 13:38:
[..]
Als je kinderen eenmaal 25+ en uitgevlogen zijn, dan verandert er meestal niet meer zoveel, toch?
Om tot je 80e een groot huis aan te houden omdat de relatie van een kind misschien ooit strandt en die weer thuis wil komen wonen, lijkt me onzinnig. En dan is het juist ook moeilijk om nog te wennen aan een nieuwe omgeving. Dan ben je dus eigenlijk te laat om nog wat op te bouwen. Ben je tegen de 60, dan heb je nog jaren voor de boeg op je nieuwe stek.
Vind je dit alleen gelden voor huurders of ook voor mensen met een koopwoning?
Bij het huis van mijn zoon was er een regel dat je er wel zelf moet gaan wonen. Dat vind ik erg goed en zouden ze meer moeten doen zodat rijke opkopers het niet kunnen kopen en dan extreem veel huur ervoor vragen.
watertoren schreef op 09-04-2022 om 14:32:
Bij het huis van mijn zoon was er een regel dat je er wel zelf moet gaan wonen. Dat vind ik erg goed en zouden ze meer moeten doen zodat rijke opkopers het niet kunnen kopen en dan extreem veel huur ervoor vragen.
Ja precies, die huisjesmelkers mogen van mij wel aangepakt worden.
Huurders zijn behoorlijk goed beschermd en kopers helemaal. Je kunt mensen niet verplichten te verhuizen. Zeker niet als het huis hun eigendom is. En ik vind het ook bijzonder onwenselijk om dat in te gaan voeren. Heel je leven hard werken en als je oud bent dat een ander dan kan bepalen dat je 'te groot woont'. Op het moment dat mensen door willen stromen, moeten daar meer mogelijkheden voor komen, dat zeker. Maar dat doe je niet door mensen verplicht te laten verhuizen.
Ik heb een eengezinswoning rijtjeshuis gekocht op mijn 25e en ik hoop er oud te gaan worden.Ik was toen nog alleenstaand, maar had wel de leeftijd dat een partner en kinderen niet ondenkbaar waren. Maar als ik single was gebleven had ik er nog steeds gewoond.
De enige reden die ik zou kunnen bedenken om te verhuizen was misschien een groter huis als we meer kinderen hadden mogen krijgen en een gelijkvloerse woning als we bejaard zijn en de trap een probleem wordt. Maar het liefst word ik hier gewoon oud en als we dood zijn mag mijn dochter met het huis doen wat ze wil.
Apiejapie schreef op 09-04-2022 om 14:29:
[..]
Vind je dit alleen gelden voor huurders of ook voor mensen met een koopwoning?
Dat vind ik ook voor een koopwoning, maar dat is eigendom en dan kan het niet.
Ik vond het ook stom dat mijn moeder in een groot huis woonde waar ze 4 kamers gewoon niet meer gebruikte. Als ze nou gewoon kleiner was gaan wonen toen ze eind 50 was (ze was toch altijd de hort op) en de eerste bulk spullen had weggedaan, had ik er niet mee gezeten toen ze een paar jaar later veel te vroeg overleed.
redbulletje schreef op 09-04-2022 om 14:12:
[..]
Mensen van 50+ waarvan de kinderen zijn uitgevlogen hebben jaren hun huis en tuin opgebouwd en kunnen er juist meer van gaan genieten als ze minder gaan werken en uiteindelijk met pensioen gaan. Voor veel mensen is een huis niet alleen maar een berg stenen, maar heeft 't ook emotionele waarde.
Met je eens. Toen mijn broer en ik het huis uit waren, hebben mijn ouders hun huis helemaal naar hun zin ingericht. Van mijn kamer maakte mijn vader een bibliotheek (hij had gigantisch veel boeken, die tot dan toe op elkaar gepakt stonden in een grote boekenkast in de woonkamer), paar makkelijke stoelen erbij om lekker te kunnen zitten lezen, van de kamer van mijn broer maakten ze een muziekkamer, waar mijn vader zijn orgel (hij was een erg goede organist) neer kon zetten, zijn muziekboeken, een muziekinstallatie, en hij had er ook een bureautje met zijn computer), van een ander kleiner kamertje maakten ze een kantoor voor mijn moeder, die in talloze organisaties een bestuursfunctie had, dus daar kon ze haar ordners en stukken en dergelijke spullen opbergen en ook voor haar een bureau met een computer om dingen uit te werken. Ze hebben er tot aan hun dood van genoten.
Mlah! schreef op 09-04-2022 om 14:41:
[..]
Dat vind ik ook voor een koopwoning, maar dat is eigendom en dan kan het niet.
Ik vond het ook stom dat mijn moeder in een groot huis woonde waar ze 4 kamers gewoon niet meer gebruikte. Als ze nou gewoon kleiner was gaan wonen toen ze eind 50 was (ze was toch altijd de hort op) en de eerste bulk spullen had weggedaan, had ik er niet mee gezeten toen ze een paar jaar later veel te vroeg overleed.
Daar ben ik ook mee begonnen. Ik heb veel spullen uit de familie, geen kinderen, en mijn broer heeft 1 zoon. Dus die zal straks ook niet staan te springen om een huis vol spullen. Onlangs zag ik mijn neven en nichten en die willen graag wat spullen van oma hebben, dus ik heb een hele reut uitgezocht die weg mag (moet eerlijk zeggen: toen ik het door mijn handen liet gaan, deed het toch een béétje zeer, want er zitten nu eenmaal overal herinneringen aan, maar het feit dat het in de familie blijft en niet straks in de kringloop ligt, maakt veel goed), alles uitgestald op mijn grote eettafel en nog een tafel, neven en nichten uitgenodigd voor een gezellige middag en ze mochten allemaal meenemen wat ze wilden. Was een hele leuke middag, veel spullen maakten weer verhalen los (Oh, heb JIJ dat? Oh ja, ik weet nog dat oma dat had...). Ik had ook nog een doosje mooie sieraden van oma, die draag ik als man toch niet, dus die heb ik verdeeld onder de nichtjes.
Mlah! schreef op 09-04-2022 om 14:41:
[..]
Dat vind ik ook voor een koopwoning, maar dat is eigendom en dan kan het niet.
Ik vond het ook stom dat mijn moeder in een groot huis woonde waar ze 4 kamers gewoon niet meer gebruikte. Als ze nou gewoon kleiner was gaan wonen toen ze eind 50 was (ze was toch altijd de hort op) en de eerste bulk spullen had weggedaan, had ik er niet mee gezeten toen ze een paar jaar later veel te vroeg overleed.
Mijn moeder heeft al dik twintig jaar een bedrag apart liggen om een container te laten komen (en voor haar uitvaart) voor al haar spullen die wij niet willen. Ze wilde zo lang als ging omringd zijn met haar waardevolle spullen maar ons er niet verplicht mee opzadelen als ze zou gaan. Dus heeft ze altijd gezegd dat het allemaal de container in zou mogen. Prima oplossing. Wij geen schuldgevoel naar haar maar ook niet de verplichting dingen van haar te moeten bewaren.
De grootste zooi die mijn broer moest opruimen na het overlijden van onze laatste ouder (ik was hoogzwanger toen en niet erg fit om mee te helpen), bleek zijn eigen zooi te zijn, waar mijn moeder al jàren op had gewezen dat hij die zooi eens op moest ruimen. Daarom heb ik als stelling, kinderen zijn pas ècht het huis uit als hun spullen ook het huis uit zijn.
Hier in de buurt is er een samenwerking tussen een opruimbedrijf en een dierenasiel.
Het bedrijf ruimt de huizen leeg en verkoopt de spullen. Een kwart gaat naar het asiel en de rest is voor het bedrijf.
Dit is hoe mijn moeder het wil als ze er niet meer is.
Granny71 schreef op 09-04-2022 om 16:57:
Hier in de buurt is er een samenwerking tussen een opruimbedrijf en een dierenasiel.
Het bedrijf ruimt de huizen leeg en verkoopt de spullen. Een kwart gaat naar het asiel en de rest is voor het bedrijf.
Dit is hoe mijn moeder het wil als ze er niet meer is.
Toen mijn broer en ik het huis van onze ouders moesten opruimen, hebben we veel weggegooid, de dingen die we echt wilden hebben, hebben we meegenomen, maar er bleven nog enorm veel meubels en kleden en serviesgoed en pannen en noem maar op achter. We hebben toen een organisatie in de arm genomen die al het meubilair, serviesgoed en pannen, enz. meenam en dat werd dan gebruikt om (bijna) gratis aan mensen te geven die het nodig hadden, het huis werd bezemschoon opgeleverd, ook de tapijten verwijderd, en dat kostte geloof ik 300 of 400 euro.
Apiejapie schreef op 09-04-2022 om 12:57:
[..]
Maar hoe zie je dat voor je? Je huurt met partner een appartement. Want huis mag niet want te groot voor stel zonder kinderen. Dan komen er paar jaar later kinderen: verhuizen naar huis met meerdere slaapkamers. Kinderen gaan deur uit: terug naar appartement want huis is weer te groot. Ouders komen slecht aan zorgwoning en je wilt als kind voor hen kunnen zorgen: weer naar groot huis waar je hen kunt verzorgen. Ouders overlijden: huis is weer te groot dus weer naar appartement.
Hoe wil je boetes op gaan leggen als mensen dit niet zien zitten?
We hadden het over sociale huur he? Je moet beiden zowat werkloos zijn wil je daarvoor je hele leven in aanmerking komen. Als je beiden minimaal 4 dg werkt zit je er al boven.