Pride poster met persoon vol littekens en lange geschiedenis van mentale problemen
https://twitter.com/Aja02537920/status/1552554421229330432
In Amsterdam hangen nu posters met daarop een persoon genaamd Jason.
Lees hier voor meer informatie over Jason: https://pride.amsterdam/en/ambassadors/jason-bhugwandass/
Een belangrijke richtlijn als het gaat om aandoeningen zoals anorexia, boulimia en zelfmutilatie is dat dit niet (te veel) in beeld moet worden gebracht en zéker niet moet worden gevierd (als in op een poster worden gezet met pride erboven)
https://media.samaritans.org/documents/Guidance_for_covering_self-harm_in_the_media_FINAL_1.pdf Hier wat engelstalige info hierover, met o.a. deze punten:
-Avoid coverage that in any way glamourises
self-harm. This may encourage others to start or
continue to self-harm.
-Don’t use images of self-harm as this may trigger a
desire to self-harm.
-Avoid over-reporting of self-harm. Media coverage
may contribute to the normalisation of self-harm if it
is portrayed as a common or effective way to cope
with emotional distress, or if the coverage is excessive.
Ik laat nu even buiten beschouwing of het goed is dat jonge personen met zoveel mentale problemen een medische 'transitie' moeten ondergaan, het gaat nu even om de littekens. Want Jason had ook met een t-shirt aan op de poster kunnen staan.
Wat vinden jullie hiervan?
jenn55 schreef op 30-07-2022 om 09:01:
[..]
De enige in deze draad die het snapt is (de vrouw van) de man die met automutilerende jongeren werkt.
Misschien daar eens over nadenken...?
Je wilt heel graag gelijk krijgen merk ik. Op het gebied van psychologie bestaan er verschillende zienswijzen over allerhande zaken. Ik heb gelezen dat er ook hier geen consensus over is.
Er was een aantal jaar geleden een reclame van 113, iets met de vraag van je leven.
Om zelfmoordgedachten bespreekbaar te maken. Het deed mij denken aan de periode dat het mentaal heel slecht met me ging. Ik was als ik die reclame op de radio hoorde altijd bang dat iemand me dat echt zou vragen.
Ik snap wel dat het niet altijd in elke situatie even wenselijk is om dergelijke littekens te tonen. Als je bijvoorbeeld werkt met kwetsbare jongeren, of als je werkt als arts/psycholoog/maatschappelijk werker/hulpverlener of als je iets moet presenteren ergens bijvoorbeeld. Kort gezegd in situaties waarin het niet om jou draait maar om iets of iemand anders.
Valdemar schreef op 30-07-2022 om 22:07:
[..]
Ik was zelf een jongere die aan automutilatie deed en als ik op die leeftijd was geconfronteerd met deze foto dan acht ik de kans groot dat ik toen zou denken dat ik nog meer mijn best moest doen, omdat mijn wonden kennelijk niet genoeg waren om ernstig genomen te worden.
Vanuit dat standpunt vind ik dit dus een compleet verkeerde campagne.
Valdemar, kun je dat uitleggen, waarom zo’n foto je aangezet zou hebben tot meer automutilatie?
Je kunt niet ieder onderwerp vermijden, omdat het voor een bepaalde groep pijnlijk is, of een trigger kan zijn. Dan kun je het nergens meer over hebben in het openbaar.
Een tijdje geleden waren er steeds anti abortus spotjes op tv en radio, toen heb ik maar een tijdje geen tv meer gekeken en geen radio geluisterd. Ik heb er een probleem mee, maar ik verwacht niet dat de hele wereld zich aanpast aan mijn gevoeligheden.
Pinokkio schreef op 31-07-2022 om 02:37:
[..]
Valdemar, kun je dat uitleggen, waarom zo’n foto je aangezet zou hebben tot meer automutilatie?
Enerzijds denk ik dat het zou komen omdat ik destijds (ondanks dat mijn ouders het wisten) geen hulp kreeg en dat ik daardoor zou denken dat ik dieper moest snijden om hulp te krijgen. Vreemde gedachtegang misschien, maar op dat moment denk je niet zo rationeel.
En anderzijds omdat het zien van de poster ook de boodschap meegeeft dat er nog mensen zijn die dat doen en dat het niet abnormaal is. Net zoals er ook websites bestaan waarin mensen filmpjes posten waarin ze zichzelf verwonden en deze invloed uitoefenen op anderen die hetzelfde gedrag vertonen.
Valdemar schreef op 31-07-2022 om 08:08:
[..]
Enerzijds denk ik dat het zou komen omdat ik destijds (ondanks dat mijn ouders het wisten) geen hulp kreeg en dat ik daardoor zou denken dat ik dieper moest snijden om hulp te krijgen. Vreemde gedachtegang misschien, maar op dat moment denk je niet zo rationeel.
En anderzijds omdat het zien van de poster ook de boodschap meegeeft dat er nog mensen zijn die dat doen en dat het niet abnormaal is. Net zoals er ook websites bestaan waarin mensen filmpjes posten waarin ze zichzelf verwonden en deze invloed uitoefenen op anderen die hetzelfde gedrag vertonen.
Ja maar de kern was dus, dat er geen hulp voor je was en dat je niet geaccepteerd werd zoals je was en dat je daardoor ging automutileren, net als bij deze jongen.
Zou het je geholpen hebben als je een zo'n foto zag, met het verhaal erbij dat iemand zich net zo als jij sneed, maar dat er hulp is die je wel accepteert zoals je bent en dat hij het vanaf het moment dat hij die hulp kreeg, de automutilatie niet meer nodig had? Met telefoonnummers etc waar die hulp te krijgen is erbij?
Ik zeg nogmaals: mensen gaan niet mutileren omdat ze een ander zien mutileren, maar omdat ze geen hulp krijgen en niet gezien worden in wie ze zijn. daar zit het probleem dat geadresseerd moet worden
Want zo'n poster kan dus juist ook heel veel mensen helpen.
Lexus schreef op 31-07-2022 om 12:29:
[..]
...
Ik zeg nogmaals: mensen gaan niet mutileren omdat ze een ander zien mutileren, maar omdat ze geen hulp krijgen en niet gezien worden in wie ze zijn. daar zit het probleem dat geadresseerd moet worden
Want zo'n poster kan dus juist ook heel veel mensen helpen.
Geheel oneens. Kopieergedrag is zeker een relevante factor die hier in acht genomen moet worden. Net zoals media voorzichtig rapporteren over zelfmoorden omdat het ondertussen goed geweten is dat bij media-aandacht voor zelfmoorden (van al dan niet bekende personen), men een toename ziet van het aantal zelfmoordpogingen.
Valdemar schreef op 31-07-2022 om 12:47:
[..]
Geheel oneens. Kopieergedrag is zeker een relevante factor die hier in acht genomen moet worden. Net zoals media voorzichtig rapporteren over zelfmoorden omdat het ondertussen goed geweten is dat bij media-aandacht voor zelfmoorden (van al dan niet bekende personen), men een toename ziet van het aantal zelfmoordpogingen.
Het lijkt mij bijzonder sterk dat iemand die geestelijk gezond en stabiel is suïcide of andere ongezonde en niet helpende gewoontes kopieert. Dan is er al wat aan de hand waar aandacht voor moet zijn.
MamaE schreef op 30-07-2022 om 23:17:
Er was een aantal jaar geleden een reclame van 113, iets met de vraag van je leven.
Om zelfmoordgedachten bespreekbaar te maken. Het deed mij denken aan de periode dat het mentaal heel slecht met me ging. Ik was als ik die reclame op de radio hoorde altijd bang dat iemand me dat echt zou vragen.
Ik snap wel dat het niet altijd in elke situatie even wenselijk is om dergelijke littekens te tonen. Als je bijvoorbeeld werkt met kwetsbare jongeren, of als je werkt als arts/psycholoog/maatschappelijk werker/hulpverlener of als je iets moet presenteren ergens bijvoorbeeld. Kort gezegd in situaties waarin het niet om jou draait maar om iets of iemand anders.
hoe zie je dat voor je? Als je iets moet presenteren, iemand moet verzorgen dat je dan altijd maar met coltrui en lange mouwen aan je werk moet doen? Dat je je na een zware periode eindelijk ‘beter’ voelt/niet meer aanzelfverwonding doet en dan jezelf moeten verbergen omdat een ander aantstoot kan nemen aan jouw pijn? Lijkt me niet helpend voor die persoon. En waar trek je de grens? Moet je met zichtbare littekens een certificaat bij je dragen waar die littekens van komen en dat brandwonden van een ongeluk wel okay zijn? Een litteken van geweld door een ander? Littekens van een ongeluk?
Automutilatie is niet iets wat iemand vrijwillig doet. Evenals brandwonden oplopen (al dan niet door een domme actie als kloten met vuurwerk), anorexia krijgen. Daarom vind ik ook dat het niet afgeschermd moet worden. Iemand die onder de brandwond littekens zit of extreem dun is door de anorexia ga je ook niet vragen om zich af te schermen. Die mensen zijn er nu eenmaal en horen ook gewoon bij de samenleving.
Hetvrijewoord schreef op 31-07-2022 om 13:13:
[..]
Het lijkt mij bijzonder sterk dat iemand die geestelijk gezond en stabiel is suïcide of andere ongezonde en niet helpende gewoontes kopieert. Dan is er al wat aan de hand waar aandacht voor moet zijn.
Ja precies dit. Gezonde mensen denken niet “oh cool zeg die littekens, ik ga mijn armen ook even bewerken”. Als je dat denkt ben je al niet gezond om mee te beginnen. En mocht je niet overtuigd zijn van de stelling dat alleen ongezonde mensen zichzelf snijden, probeer jezelf dan eens voor de lol zo diep te snijden dat je dit soort littekens krijgt. Dat lukt je niet. Dat zijn namelijk écht hele diepe wonden héél vaak opnieuw achter elkaar gedaan en gezonde mensen hebben de zelf preservatie om dit vrijwel onmogelijk te maken.
Ik heb weleens ondervragingen bekeken van moordenaars die wilden doen alsof ze gek waren om onder straf uit te komen en dus zichzelf pijn gingen doen. Dat leverde nooit wonden op want dat kregen ze niet voor elkaar, deed toch te veel zeer.
Hetvrijewoord schreef op 31-07-2022 om 13:13:
[..]
Het lijkt mij bijzonder sterk dat iemand die geestelijk gezond en stabiel is suïcide of andere ongezonde en niet helpende gewoontes kopieert. Dan is er al wat aan de hand waar aandacht voor moet zijn.
Ik zeg ook niet dat mentaal gezonde mensen dit zullen kopiëren.
Valdemar schreef op 31-07-2022 om 12:47:
[..]
Geheel oneens. Kopieergedrag is zeker een relevante factor die hier in acht genomen moet worden. Net zoals media voorzichtig rapporteren over zelfmoorden omdat het ondertussen goed geweten is dat bij media-aandacht voor zelfmoorden (van al dan niet bekende personen), men een toename ziet van het aantal zelfmoordpogingen.
Ja okay, daarom ze ik ook in een eerdere post dat ik snap dat ik snap dat posters e.d. een trigger kunnen zijn. Maar dat alleen maar weglaten is symptoombestrijding.
Daarom zou t fijn zijn als je juist inging op mijn vraag daarvoor:
'Ja maar de kern was dus, dat er geen hulp voor je was en dat je niet geaccepteerd werd zoals je was en dat je daardoor ging automutileren, net als bij deze jongen. Zou het je geholpen hebben als je een zo'n foto zag, met het verhaal erbij dat iemand zich net zo als jij sneed, maar dat er hulp is die je wel accepteert zoals je bent en dat hij het vanaf het moment dat hij die hulp kreeg, de automutilatie niet meer nodig had? Met telefoonnummers etc waar die hulp te krijgen is erbij?
Valdemar schreef op 31-07-2022 om 13:49:
[..]
Ik zeg ook niet dat mentaal gezonde mensen dit zullen kopiëren.
Maar dat is dus wel steeds de teneur he, dat gewone jongeren zonder enig probleem door zulke campagnes ineens besluiten ook transgender te zijn en/of zich maar eens te gaan lopen automutileren.
Wat ik vreselijk denigrerend vind tegenover de mensen die vanuit hun wanhoop door zoiets heengaan.
Het wordt weggezet alsof het een mode dingetje is. En bovendien wordt hier het transgender traject op één hoop gegooid met automutilatie, alsof transitie het summum van automutilatie is en het niet juist andersom ligt: dat mensen uit wanhoop over hun genderdyfsorie overgaan tot automutilatie om de geestelijke pijn wat minder te voelen. Tot ze eindelijk mogen zijn wie ze zijn.
(Je kunt littekens overigens ook goed verbergen met tattoeages. Maar dat zal vast ook geen genade vinden in de ogen van de klagers).
Littledragon schreef op 31-07-2022 om 13:15:
[..]
hoe zie je dat voor je? Als je iets moet presenteren, iemand moet verzorgen dat je dan altijd maar met coltrui en lange mouwen aan je werk moet doen? Dat je je na een zware periode eindelijk ‘beter’ voelt/niet meer aanzelfverwonding doet en dan jezelf moeten verbergen omdat een ander aantstoot kan nemen aan jouw pijn? Lijkt me niet helpend voor die persoon. En waar trek je de grens? Moet je met zichtbare littekens een certificaat bij je dragen waar die littekens van komen en dat brandwonden van een ongeluk wel okay zijn? Een litteken van geweld door een ander? Littekens van een ongeluk?
Zo bedoel ik het niet. Maar ik kan me voorstellen dat het niet altijd even wenselijk is om alles van jezelf te laten zien, los van of je er iets aan kunt doen. Er zijn situaties waarin het niet om jou draait en het kan afleiden van de boodschap. Dat is geen afwijzing van iemand als persoon of van zijn/haar verleden, maar wel iets om mee te nemen in je afweging.
Als je nieuwslezer bent bij de NOS bijvoorbeeld, of presentator van een talkshow of televisieprogramma, draait het om de boodschap, het nieuws, het te bespreken onderwerp, niet om jou. Als arts/psycholoog/hulpverlener ben jij er voor de ander. Het gaat om jouw patiënt/cliënt en zijn/haar problemen, niet om jou.
Het gaat niet er om dat mensen er aanstoot aan kunnen nemen, maar om dat het af kan leiden van datgene waar het over moet gaan.
Nu is dat natuurlijk niet voor alle littekens altijd mogelijk of wenselijk. Maar ik vind het niet gek om daar wel over na te denken. En dat betekent echt niet dat je je altijd in elke situatie volledig moet bedekken.