uitvliegen.... en mama valt in het beruchte zwarte gat

Valeria schreef op 07-02-2023 om 20:00:

[..]

Vriendengroepen met groepsapps zouden voor mij echt de verkeerde mensen zijn, dus daar kan ik weinig over zeggen.

Maar investeer je wel genoeg, van uit zo'n vriendengroep bezien, als je zelf uit groepsapps stapt als het jou niet bevalt en weer terugkomt als jij weer zin hebt, en vervolgens nergens meer op reageert als het niet meer naar jouw wens gaat? Het komt best wispelturig over, vind ik. Als ik er in zat zou ik ook niet goed kunnen peilen wat je nou wilde en of je een stabiele aanwezigheid was. Ik denk ook dat investeren voor iedereen een andere betekenis heeft. Ik zou in ieder geval dingen voorstellen er niet onder scharen.

Misschien zijn vriendengroepen met groepsapps ook wel niet jouw ding.

Euh je verdraait het nu wel enorm hoor.. 

Ik ben absoluut niet wispelturig. Ben eerder ook niet mokkend of zeurend uit de groep gestapt. Heb gewoon aangegeven dat ik er even tussenuit ging want het aantal berichten werd me op dat moment te veel. Heb buiten de app om nog gewoon contact gezocht met die vrienden. Maar dat contact komt altijd van mijn kant.

En hoezo als het niet meer naar mijn wens gaat? Ik zit er nu nog steeds in, maar ik neem alleen geen initiatief meer om iets te regelen.. Je kunt niet blijven trekken aan een dood paard wel?

En hoe zie jij investeren in een vriendschap dan nog meer voor je? Ik vraag mensen hoe het met ze gaat, nodig ze thuis uit of elders. Benader ze persoonlijk bij belangrijke gebeurtenissen. 

Zeg het maar. Wat is investeren nog meer? 

Bijtje82 schreef op 07-02-2023 om 19:21:

[..]

eigenlijk alleen de leuke mensen zaten er nog in. Dus ik er weer bij. Stuk rustiger, keer bbq gehad in de zomer en ergens later geopperd om weer eens uit eten te gaan.

Werd helemaal positief ontvangen. Ik zou een Datumprikker aanmaken etc. Die bleek niet helemaal lekker uit te komen, dus latere data ingevoerd en een van die dagen kon iedereen.

Dus ik via de app die datum opgegeven. Gevraagd waar we wilden eten. Geen reactie of rare reacties als de Mac d. Hahahah....

Enfin, de datum 3 dagen vooraf. Nogmaals gezegd. Ik ga reserveren ergens, is dit ok en hoe laat zal ik reserveren?

Huh wat waar heb je het over.. ik weet van niks.

ja ik heb er ook geen rekening mee gehouden, nu moet ik last minute oppas regelen.

Ja, er is geen bevestiging gekomen per mail. Dus dacht dat het niet door ging..

En als klap op de vuurpijl.. doe maar even een nieuwe prikker aanmaken.

Ik heb niet meer gereageerd en heb alleen die ene vriendin intussen nog gezien en gesproken.

We zijn inmiddels ruim een half jaar verder.

Sorry, maar zo ga je niet met vrienden om..vriendschap is geen eenrichtingsverkeer. Ik beschouw hen inmiddels ook niet meer als vrienden, maar vage kennissen.

Kortom.. lang verhaal kort.. ik investeer genoeg in relaties, maar blijkbaar ben ik niet Interessant genoeg om in geïnvesteerd te worden.

En ik ben echt niet zo'n stalker hoor. Als je jarig bent krijg je een persoonlijk belletje of appje of ik stuur een kaartje. Als er een hulpvraag is dan vraag ik of ik kan helpen.

Ik werd onlangs 40.. Buiten 2 vriendinnen en mijn ouders/broers en zussen heb ik helemaal niemand gehoord.

Wat zou ik dan nog meer moeten doen om een vriendschap te sluiten waarbij je wél wat regelmatiger contact hebt? Want ik vind het namelijk wel leuk om een gezellige avond te hebben met een wijntje..Of een dagje weg met de kinderen.

Als ik vraag om iets te doen heeft nooit iemand tijd..

Of tref ik gewoon altijd de verkeerde mensen?

Ik kan me wel voorstellen dat als een datum genoemd wordt in een app en daarna hoor je er niks meer over, dat een aantal er vanuit zijn gegaan dat het niet meer door gaat/ datum vergeten zijn. Hier worden dat soort afspraken incl.locatie wel extra bevestigd, misschien waren zij dat ook zo gewend. Dat jij geen zin/tijd hebt in een nieuwe datumprikker uitzetten kun je ook gelijk aangeven; " dames ik ben erg druk deze week, Jenny wil jij er even een datumprikker uitgooien? Zoiets ipv niks meer van je laten horen. Ik snap best dat je geirriteerd was maar zo erg dat je gelijk niks meer laat horen.....maak je een miscommunicatie dan niet onnodig zwaar?

Verjaardagsattenties zijn lastig. Ik was in het verleden altijd heel attent met kaartjes enzo en kreeg ook niet altijd wat terug maar niet iedereen doet aan dat soort dingen. Het is natuurlijk ook niet verplicht.

Als ik vraag om iets te doen heeft nooit iemand tijd..

Vraag je het kort van te voren? Bij mij staat mijn agenda altijd behoorlijk vol...kan dat wellicht ook mee spelen bij jouw vrienden? Werkt wat verder vooruit plannen misschien wel?

Gingergirl schreef op 07-02-2023 om 20:12:

[..]

Ik kan me wel voorstellen dat als een datum genoemd wordt in een app en daarna hoor je er niks meer over, dat een aantal er vanuit zijn gegaan dat het niet meer door gaat/ datum vergeten zijn. Hier worden dat soort afspraken incl.locatie wel extra bevestigd, misschien waren zij dat ook zo gewend. Dat jij geen zin/tijd hebt in een nieuwe datumprikker uitzetten kun je ook gelijk aangeven; " dames ik ben erg druk deze week, Jenny wil jij er even een datumprikker uitgooien? Zoiets ipv niks meer van je laten horen. Ik snap best dat je geirriteerd was maar zo erg dat je gelijk niks meer laat horen.....maak je een miscommunicatie dan niet onnodig zwaar?

Verjaardagsattenties zijn lastig. Ik was in het verleden altijd heel attent met kaartjes enzo en kreeg ook niet altijd wat terug maar niet iedereen doet aan dat soort dingen. Het is natuurlijk ook niet verplicht.

Als ik vraag om iets te doen heeft nooit iemand tijd..

Vraag je het kort van te voren? Bij mij staat mijn agenda altijd behoorlijk vol...kan dat wellicht ook mee spelen bij jouw vrienden? Werkt wat verder vooruit plannen misschien wel?

Die datum was meerdere keren genoemd, de vraag waar te eten ook. In tussentijd is er ook vrij weinig aan berichten bij gekomen. Heb het twee weken er voor nog een keer gemeld en 3 dagen ervoor toen ik wilde reserveren. Lijkt mij dat als je met 6 man bespreekt dat je wilt gaan eten ergens dat niet spontaan 6 man ineens last krijgt van z'n korte termijn geheugen 😁. 

Ik heb niet meer gereageerd op de vraag voor een nieuwe datumprikker, verder nog wel gewoon in de app op andere berichten. Ben niet opeens een stille aanwezige geworden. Ben ook niet boos geworden en heb mijn irritaties niet geuit. Er is gewoon niet meer over gesproken. Dus blijkbaar is de behoefte om iets samen te ondernemen er niet. 

Soms ben ik impulsief en vraag ik op woensdag of er iemand zaterdag iets heeft. Vang dan eigenlijk altijd bot. 

Maar soms ook gewoon 2 of 3 weken vooruit.. ook dan hoor ik eigenlijk vrij weinig. 

Of je krijgt antwoord. Ik laat nog even weten hoe mijn rooster is ofzo. En dan als je er op terug komt omdat je jiets hoort.. Oh ja helemaal vergeten heb al wat anders. 

Dus of ik heb echt de verkeerde vrienden of ik ben gewoon echt een verschrikkelijk mens om mee om te gaan 😁 

Kijk de vraag is: vind je het erg dat jullie niet gaan eten of heb je het gevoel dat mensen niet met jou willen eten?
Als je zeker weet dat het niet om jou persoonlijk is, dan vindt men 'afspraak dus niet afspraak' en is dat de mores waar je het mee te doen hebt. Je kunt het natuurlijk wel een keertje in de fysieke groep gooien als jullie elkaar toch weer eens treffen. En de open vraag stellen, hoe zouden we het kunnen aanpakken qua datum ofzo?

Misschien realiseren mensen zich het niet goed óf de conclusie is dat je gewoon een datum moet prikken en dat er uiteindelijk altijd wel een aantal kunnen.

Dat laatste, dat vond ik vroeger echt niet kunnen als ik iets probeerde te organiseren. Ik dacht ook dat mensen het mij kwalijk zouden nemen als zij niet konden of als ik een restaurantkeuze plus tijdstip had geregeld zonder iedereen toestemming te vragen. Maar dat is op een gegeven moment veel minder belangrijk geworden, het is gewoon een manier van omgaan ermee die ik nu ook van hen kan accepteren omdat ik me niet schuldig voel en zij mij er niet op aanspreken. Je laat elkaar daardoor in je waarde en het is dan toch gezellig met degenen die er zijn (om in dit voorbeeld te blijven). 

Het is in zo'n groep inderdaad geven en nemen, ook door de jaren heen, en met sommigen kun je het er eens over hebben, met anderen niet. 
Het moet grosso modo voldoende opleveren voor iedereen (en er moeten natuurlijk geen eikels bijzitten die echt bot zijn).

gr Angela

Bijtje82 schreef op 07-02-2023 om 20:21:

[..]

Wat maakt het dat sommige mensen eigenlijk gewoon stilletjes door het leven kunnen gaan zonder daadwerkelijk gezien te worden. Hoe hard ze hun best ook doen.

Misschien is het dat dan? Ik doe zelden mijn best en hoef ook helemaal niet gezien te worden, maar ik word prima gezien, vind ik.
Stop eens met je best te doen. Want waarvoor doe je je best? Wat is je doel? iets terugrkijgen? 
Je kunt bijvoorbeeld toch ook gewoon iemand feliciteren zonder te gaan optellen hoeveel felicitaties je zelf niet terugkrijgt? Je feliciteert iemand om een gelegenheid, niet om zelf ook gefeliciteerd te worden, toch? 
Ik hou dat ook helemaal niet bij en heb ook niet het idee dat anderen dat andersom bijhouden. Wel relaxed zo. En toch wordt er over weer wel iets iets gefeliciteerd.

Angela1967 schreef op 07-02-2023 om 20:39:

Kijk de vraag is: vind je het erg dat jullie niet gaan eten of heb je het gevoel dat mensen niet met jou willen eten?
Als je zeker weet dat het niet om jou persoonlijk is, dan vindt men 'afspraak dus niet afspraak' en is dat de mores waar je het mee te doen hebt. Je kunt het natuurlijk wel een keertje in de fysieke groep gooien als jullie elkaar toch weer eens treffen. En de open vraag stellen, hoe zouden we het kunnen aanpakken qua datum ofzo?

Misschien realiseren mensen zich het niet goed óf de conclusie is dat je gewoon een datum moet prikken en dat er uiteindelijk altijd wel een aantal kunnen.

Dat laatste, dat vond ik vroeger echt niet kunnen als ik iets probeerde te organiseren. Ik dacht ook dat mensen het mij kwalijk zouden nemen als zij niet konden of als ik een restaurantkeuze plus tijdstip had geregeld zonder iedereen toestemming te vragen. Maar dat is op een gegeven moment veel minder belangrijk geworden, het is gewoon een manier van omgaan ermee die ik nu ook van hen kan accepteren omdat ik me niet schuldig voel en zij mij er niet op aanspreken. Je laat elkaar daardoor in je waarde en het is dan toch gezellig met degenen die er zijn (om in dit voorbeeld te blijven).

Het is in zo'n groep inderdaad geven en nemen, ook door de jaren heen, en met sommigen kun je het er eens over hebben, met anderen niet.
Het moet grosso modo voldoende opleveren voor iedereen (en er moeten natuurlijk geen eikels bijzitten die echt bot zijn).

gr Angela

Ja dat vind ik eigenlijk best wel erg. Er wordt gezegd dat het lang geleden is dat er is afgesproken. Dus ik opper een etentje. Prima, organiseer maar iets. Dat doe je vervolgens, je steekt er tijd en energie in. Om vervolgens de deksel op je neus te krijgen. 

Het zal waarschijnlijk niet persoonlijk zijn, maar het voelt wel persoonlijk. 

Ik ken best veel mensen, maar heb eigenlijk alleen maar oppervlakkige vriendschappen. Als ik nu zou besluiten om niemand meer te bellen of appen, dan hoor ik gewoon echt helemaal niemand. Er zal werkelijk niemand vragen hoe het gaat of spontaan eens aan je denken en zeggen hey! Zin om weer eens af te spreken? Is dat dan een vriendschap? Vriendschap is toch niet dat jij je continu zichtbaar moet maken om aan gedacht te worden? Vriendschap is toch bij een feestje denken ik nodig Bijtje ook uit? Niet Bijtje feliciteerde mij met mijn verjaardag.. oh wacht misschien moet ik haar ook vragen.

Ik noem maar wat..

Ik wil graag spontaan wat drinken met vrienden, shoppen, weekendtrips maken of gewoon een dagje dierentuin met onze kinderen die allemaal zo'n beetje dezelfde leeftijd hebben. Maar goed, misschien romantswer ik vriendschappen wel teveel ofzo en moet ik me neerleggen bij het feit dat ik gewoon een rimpel ben in een plas water. 

Valeria schreef op 07-02-2023 om 21:15:

[..]

Misschien is het dat dan? Ik doe zelden mijn best en hoef ook helemaal niet gezien te worden, maar ik word prima gezien, vind ik.
Stop eens met je best te doen. Want waarvoor doe je je best? Wat is je doel? iets terugrkijgen?
Je kunt bijvoorbeeld toch ook gewoon iemand feliciteren zonder te gaan optellen hoeveel felicitaties je zelf niet terugkrijgt? Je feliciteert iemand om een gelegenheid, niet om zelf ook gefeliciteerd te worden, toch?
Ik hou dat ook helemaal niet bij en heb ook niet het idee dat anderen dat andersom bijhouden. Wel relaxed zo. En toch wordt er over weer wel iets iets gefeliciteerd.

Je snapt echt totaal niet wat ik bedoel... Ik hou niets bij. Als iemand mij niet feliciteerde, dan feliciteer ik die persoon een volgende keer alsnog. Het gaat niet om felicitaties, dat interesseert me echt geen drol.

Ik investeer in contact houden met mensen op verschillende manieren. Zoiets doe je omdat je die persoon aardig vind en je graag contact hebt met die mensen. 

Je hoopt door interesse te tonen in mensen dat mensen je waarderen toch? Dat ze af en toe spontaan jou ook eens benaderen voor iets. 

Ik heb persoonlijk echt een hekel aan ok feliciteer jou, dus jij moet mij feliciteren. Nee, zo werkt het niet. Ik feliciteer jou want je bent jarig en je bent op de een of andere manier een tot op zekere hoogte belangrijk persoon in mijn leven. Ofwel, ik waardeer je.

Dan is het toch heel normaal dat je hoopt dat die waardering wederzijds is? Dat ze ook eens aan jou denken? En dat ze dan niet aan je denken met je verjaardag so be it, ik ben ook geen wandelende agenda. Maar dat je gewoon compleet vergeten wordt, dat snap ik echt niet. 

Maar goed, ik heb begrepen dat het aan mij ligt blijkbaar. Dat is wel duidelijk inmiddels.

Bijtje82 schreef op 07-02-2023 om 20:21:

[..]

Dat sowieso hoor. Kreeg positieve reacties, leuk dat ik er weer was enzo. Pas na een maand of 3 geopperd om weer wat te doen. Aan de interesse ligt het niet, want we hebben allemaal dezelfde interesse. Vanuit die interesse is de groep ook ontstaan.

Maar het zijn voorbeelden van gebeurtenissen. Het werk of een vriendengroep. Dat is maar een heel klein percentage van het grote geheeld.

Wat maakt het dat sommige mensen eigenlijk gewoon stilletjes door het leven kunnen gaan zonder daadwerkelijk gezien te worden. Hoe hard ze hun best ook doen.

In de vriendengroep ben ik niet de stille hoor. Dat is bij mij alleen in nieuwe situaties. Met bekenden kan ik heel amicaal zijn en assertief etc. Ik ga niet eenzaam in een hoekje zitten of stil in de groep alleen maar luisteren. Als we bij elkaar zijn is het ook gewoon altijd leuk en gezellig etc. Maar ik wordt nooit gevraagd om eens een op een iets te gaan doen. Of hoor dan achteraf, oh je had best mee gemogen hoor...

Ik begrijp helemaal wat je bedoelt en herken het wel deels. In zo'n appgroep zou je denken dat als er werkelijke interesse is voor een etentje, dat mensen wel tijdig reageren - ook als ze die dag niet kunnen - en zelfs eventueel in de groep vragen hoe het staat met de afspraak. Maar nu laat niemand meer van zich horen en informeren ze zelfs ook niet even wat de status is van de plannen. Ik heb zelf wel vergelijkbare situaties meegemaakt. Ook dit wel: je zegt iets in een groep en niemand gaat erop in, maar als iemand anders die -tja, populairder is, hoger in de pikorde staat ofzoiets?- is het ineens wel interessant. Ik heb geen idee waar het aan ligt.... maar tegelijkertijd geen zin om mezelf te veranderen zodat ik meer voldoe aan een of andere mij onbekende standaard. Familie evenzo: mijn man heeft een zus en zwager die echt nooit meer bij ons op de verjaardag komen. Ik denk dat ze al een jaar of 8 niet zijn geweest, maar ze zijn er altijd op de verjaardagen van andere familieleden. Als wij jarig zijn moeten ze altijd werken, toevallig. Zo langzamerhand hebben we ook niet meer zo de neiging om aan hun verjaardagen te denken. 

Wat vrienden betreft heb ik het nu beter getroffen dan een paar jaar terug. Bij sommige mensen die uit zichzelf niets lieten horen (maar die ik wel echt heel lief vind) heb ik open kaart gespeeld en gezegd dat ik het jammer vond/onzeker werd van dat zij nooit eens initiatief toonden, en goeie reacties gehad. Een vriendin zei dat ze altijd graag wil afspreken, maar ze zelf niet zo assertief is of geneigd zich terug te trekken en ik dus vooral moest blijven appen en ze graag inging op elk verzoek. Het grappige is dat zij nu ook meer initiatief neemt . Een andere had een vergelijkbaar antwoord en nog een derde had erg veel aan haar hoofd (is ook echt zo) en die appt af en toe dat ze me niet vergeten is maar het te druk heeft voor vrienden en wacht op betere tijden. En een vriendengroepje waarvan ik het idee heb dat we toch wat uit elkaar gegroeid zijn laat ik een beetje voor wat het is en dat is eigenlijk wel prima. Daardoor heb ik ook weer mentale ruimte gekregen voor nieuwe contacten (en oude vriendschap die is opgebloeid door een verhuizing dichterbij elkaar).

Valeria schreef op 07-02-2023 om 21:15:

[..]

Misschien is het dat dan? Ik doe zelden mijn best en hoef ook helemaal niet gezien te worden, maar ik word prima gezien, vind ik.
Stop eens met je best te doen. Want waarvoor doe je je best? Wat is je doel? iets terugrkijgen?
Je kunt bijvoorbeeld toch ook gewoon iemand feliciteren zonder te gaan optellen hoeveel felicitaties je zelf niet terugkrijgt? Je feliciteert iemand om een gelegenheid, niet om zelf ook gefeliciteerd te worden, toch?
Ik hou dat ook helemaal niet bij en heb ook niet het idee dat anderen dat andersom bijhouden. Wel relaxed zo. En toch wordt er over weer wel iets iets gefeliciteerd.

Nee, natuurlijk hou je het niet bij. Maar het valt op een gegeven moment wel op als niemand uit zichzelf contact met jou opneemt, of niemand aan jouw verjaardag denkt. Het hoeft allemaal niet op de weegschaal maar dat geeft geen leuk gevoel hoor! Zou jij je niet afvragen wat er mis is? 

troelahoep schreef op 07-02-2023 om 21:42:

[..]

Ik begrijp helemaal wat je bedoelt en herken het wel deels. In zo'n appgroep zou je denken dat als er werkelijke interesse is voor een etentje, dat mensen wel tijdig reageren - ook als ze die dag niet kunnen - en zelfs eventueel in de groep vragen hoe het staat met de afspraak. Maar nu laat niemand meer van zich horen en informeren ze zelfs ook niet even wat de status is van de plannen. Ik heb zelf wel vergelijkbare situaties meegemaakt. Ook dit wel: je zegt iets in een groep en niemand gaat erop in, maar als iemand anders die -tja, populairder is, hoger in de pikorde staat ofzoiets?- is het ineens wel interessant. Ik heb geen idee waar het aan ligt.... maar tegelijkertijd geen zin om mezelf te veranderen zodat ik meer voldoe aan een of andere mij onbekende standaard. Familie evenzo: mijn man heeft een zus en zwager die echt nooit meer bij ons op de verjaardag komen. Ik denk dat ze al een jaar of 8 niet zijn geweest, maar ze zijn er altijd op de verjaardagen van andere familieleden. Als wij jarig zijn moeten ze altijd werken, toevallig. Zo langzamerhand hebben we ook niet meer zo de neiging om aan hun verjaardagen te denken.

Wat vrienden betreft heb ik het nu beter getroffen dan een paar jaar terug. Bij sommige mensen die uit zichzelf niets lieten horen (maar die ik wel echt heel lief vind) heb ik open kaart gespeeld en gezegd dat ik het jammer vond/onzeker werd van dat zij nooit eens initiatief toonden, en goeie reacties gehad. Een vriendin zei dat ze altijd graag wil afspreken, maar ze zelf niet zo assertief is of geneigd zich terug te trekken en ik dus vooral moest blijven appen en ze graag inging op elk verzoek. Het grappige is dat zij nu ook meer initiatief neemt . Een andere had een vergelijkbaar antwoord en nog een derde had erg veel aan haar hoofd (is ook echt zo) en die appt af en toe dat ze me niet vergeten is maar het te druk heeft voor vrienden en wacht op betere tijden. En een vriendengroepje waarvan ik het idee heb dat we toch wat uit elkaar gegroeid zijn laat ik een beetje voor wat het is en dat is eigenlijk wel prima. Daardoor heb ik ook weer mentale ruimte gekregen voor nieuwe contacten (en oude vriendschap die is opgebloeid door een verhuizing dichterbij elkaar).

Juist! 

Heb één vriendin die ook zo is. Altijd heel druk of als we afspreken zegt ze 8/10 keer af omdat ze ziek is. Maar dat is echt geen smoes. Die muts heeft echt nul weerstand. 

Zij is dan ook de enige die uit zichzelf contact opneemt als het echt heel lang stil is of als ze me toevallig voorbij ziet rijden en daardoor aan me denkt,en ook gewoon eerlijk is als ze er geen behoefte aan heeft op dat moment. Dat kan ik wel waarderen.

Bijtje ik krijg een beetje het gevoel dat het een combinatie is van factoren.

1. Niet rechtstreeks durven vragen om hulp. Bijvoorbeeld in je topic over het kinderfeestje. Waar je geen andere ouders durft te belasten door hen te vragen kinderen zelf te brengen/op te halen naar de locatie. Als je niet duidelijk genoeg vraagt om hulp kan een ander dat ook invullen als bijtje red zich wel.

2. Teleurgesteld raken en daardoor wanneer de nood heel hoog wordt (zoals je voorbeeld werk) de verkeerde toon aanslaan. Let op ik vul dit even in naar aanleiding van hoe ik jouw post hierover las. Ik heb een collega die ook wel eens boos roept ik sta er helemaal alleen voor en ik moet altijd maar iedereens zooi oplossen. En dan weet ik ook gewoon niet goed wat ik daar mee moet. Want ik wil hem helpen, maar weet niet hoe en waar hij dan mee geholpen zou zijn. En bovendien vind ik het onprettig dat hij al zijn collegas bestempeld als oncollegiaal terwijl wij ook heel hard werken. Een simpel "Ik moet morgen deze orders klaar hebben, zou jij er een paar van mij kunnen overnemen want alleen red ik het niet" zou echt tot veel meer begrip en hulp leiden. Nogmaals ik ken je niet, dus dit is een hoop invullen van mijn kant.

3. Hoge verwachtingen hebben van een vriendengroep. Ik heb precies zon vrienden groep we zien elkaar nog maar eens per jaar, dat is reuze gezellig. Daarna roept iedereen moeten we snel weer doen. En vervolgens gebeurd er precies niets. Soms probeert iemand eens iets te plannen en dan vinden we pas een datum voor over een half jaar. Dan wordt er nog weer weinig concreets afgesproken en bij gevolg heeft de ene op de dag zelf alleen de ochtend vrij en de ander de avond. Ik ben maar op gehouden me er nog druk over te maken. Met een paar meiden heb ik één op één contact. Bij sommige komt dat ook volledig van mijn kant, bij anderen meer vanuit hen. Maar ik stoor me daar verder niet aan.

Je wensen begrijp ik overigens wel. Ik heb dat bij andere vrienden gevonden. Vaak vriendschappen die één op één zijn begonnen en niet in een vriendengroep. Probeer de negatieve ervaringen met de vriendengroep wat los te zien van jezelf. Het is waarschijnlijk een groepsdynamiek en het is ook niet voor niks dat de helft al is afgehaakt. En soms komen en gaan vrienden ook. Nu ik moeder ben heb ik ineens meer vriendinnen gevonden die ook kinderen hebben. Dat is de basis van onze vriendschap en ik kan mij goed voorstellen dat als de kinderen straks opgegroeid zijn dat een aantal van die vriendschappen ook weer doodbloeden.

Bijtje82 schreef op 07-02-2023 om 21:30:

[..]

Ja dat vind ik eigenlijk best wel erg. Er wordt gezegd dat het lang geleden is dat er is afgesproken. Dus ik opper een etentje. Prima, organiseer maar iets. Dat doe je vervolgens, je steekt er tijd en energie in. Om vervolgens de deksel op je neus te krijgen.

Het zal waarschijnlijk niet persoonlijk zijn, maar het voelt wel persoonlijk.

Ik ken best veel mensen, maar heb eigenlijk alleen maar oppervlakkige vriendschappen. Als ik nu zou besluiten om niemand meer te bellen of appen, dan hoor ik gewoon echt helemaal niemand. Er zal werkelijk niemand vragen hoe het gaat of spontaan eens aan je denken en zeggen hey! Zin om weer eens af te spreken? Is dat dan een vriendschap? Vriendschap is toch niet dat jij je continu zichtbaar moet maken om aan gedacht te worden? Vriendschap is toch bij een feestje denken ik nodig Bijtje ook uit? Niet Bijtje feliciteerde mij met mijn verjaardag.. oh wacht misschien moet ik haar ook vragen.

Ik noem maar wat..

Ik wil graag spontaan wat drinken met vrienden, shoppen, weekendtrips maken of gewoon een dagje dierentuin met onze kinderen die allemaal zo'n beetje dezelfde leeftijd hebben. Maar goed, misschien romantswer ik vriendschappen wel teveel ofzo en moet ik me neerleggen bij het feit dat ik gewoon een rimpel ben in een plas water.

Maar weet je dan zeker dat anderen precies wel krijgen wat jij niet ervaart?
Er zijn mensen bij wie ik altijd het initiatief neem. Gewoon omdat ik de regelaar ben in die relatie. En ik vind het dus ook helemaal niet raar dat ik degene ben die het aanzwengelt. Het komt echt niet in me op dat het pas echt wederkerige vriendschap is als zij als eerste belt/bellen.

Dat is denk ik de kern: ik kan mezelf zijn en zij waarderen me om die eigenschap dat ik dingen regel. Ik haal zelf andere dingen uit die vriendschap.

Misschien dat je op die manier ernaar kunt kijken.

gr Angela

Jillz schreef op 07-02-2023 om 21:58:

Bijtje ik krijg een beetje het gevoel dat het een combinatie is van factoren.

1. Niet rechtstreeks durven vragen om hulp. Bijvoorbeeld in je topic over het kinderfeestje. Waar je geen andere ouders durft te belasten door hen te vragen kinderen zelf te brengen/op te halen naar de locatie. Als je niet duidelijk genoeg vraagt om hulp kan een ander dat ook invullen als bijtje red zich wel.

2. Teleurgesteld raken en daardoor wanneer de nood heel hoog wordt (zoals je voorbeeld werk) de verkeerde toon aanslaan. Let op ik vul dit even in naar aanleiding van hoe ik jouw post hierover las. Ik heb een collega die ook wel eens boos roept ik sta er helemaal alleen voor en ik moet altijd maar iedereens zooi oplossen. En dan weet ik ook gewoon niet goed wat ik daar mee moet. Want ik wil hem helpen, maar weet niet hoe en waar hij dan mee geholpen zou zijn. En bovendien vind ik het onprettig dat hij al zijn collegas bestempeld als oncollegiaal terwijl wij ook heel hard werken. Een simpel "Ik moet morgen deze orders klaar hebben, zou jij er een paar van mij kunnen overnemen want alleen red ik het niet" zou echt tot veel meer begrip en hulp leiden. Nogmaals ik ken je niet, dus dit is een hoop invullen van mijn kant.

3. Hoge verwachtingen hebben van een vriendengroep. Ik heb precies zon vrienden groep we zien elkaar nog maar eens per jaar, dat is reuze gezellig. Daarna roept iedereen moeten we snel weer doen. En vervolgens gebeurd er precies niets. Soms probeert iemand eens iets te plannen en dan vinden we pas een datum voor over een half jaar. Dan wordt er nog weer weinig concreets afgesproken en bij gevolg heeft de ene op de dag zelf alleen de ochtend vrij en de ander de avond. Ik ben maar op gehouden me er nog druk over te maken. Met een paar meiden heb ik één op één contact. Bij sommige komt dat ook volledig van mijn kant, bij anderen meer vanuit hen. Maar ik stoor me daar verder niet aan.

Je wensen begrijp ik overigens wel. Ik heb dat bij andere vrienden gevonden. Vaak vriendschappen die één op één zijn begonnen en niet in een vriendengroep. Probeer de negatieve ervaringen met de vriendengroep wat los te zien van jezelf. Het is waarschijnlijk een groepsdynamiek en het is ook niet voor niks dat de helft al is afgehaakt. En soms komen en gaan vrienden ook. Nu ik moeder ben heb ik ineens meer vriendinnen gevonden die ook kinderen hebben. Dat is de basis van onze vriendschap en ik kan mij goed voorstellen dat als de kinderen straks opgegroeid zijn dat een aantal van die vriendschappen ook weer doodbloeden.

Wat werk betreft zit je mis. Tuurlijk uit ik die frustratie nu, maar heb al heel vaak aangegeven waar er geholpen kan worden. Bij collega's, bij leiding zelfs bij de baas. Al gezegd dat ik geholpen zou zijn als iemand een halve dag per week orders voor me zou aanmaken. Ik neem het mijn collega's zelf niet persoonlijk kwalijk, zij zijn ook maar marionetten van de firma. Het is gewoon echt een slecht georganiseerd zooitje. Het is niet voor niets dat er een complete leegloop is aan personeel. 

Ik heb niet perse hoge verwachtingen en hoef ook niet perse iets met een hele groep. Maar die groep was echt heel close. Tot een van ons plotseling overleed. Sindsdien is de hele groep uit elkaar gevallen. De mensen die er niet bij waren tijdens het overlijden werden eigenlijk al direct buitengesloten. Ik ook dus, want ik zat op dat moment hoog zwanger thuis. Daarna is de groep nooit meer zo hecht geworden en was het vrijwel direct klaar met de leuke avondjes. Er werden kliekjes gevormd en dat frustreerde veel mensen. 

Ik hoop nu dat mijn meiden op de basisschool zitten ik ook wel wat meer contact krijg met de moeders van klasgenootjes. 

Zij hebben toch al wat meer aansluiting in hun klassen dan mijn oudste heeft. Merk al wel dat het onderling contact tussen de ouders al heel anders is, veel minder afstandelijk. We kennen elkaar pas net, dus dat contact is nog in de opbouwende fase. Maar zeker met een van de moeders is al wel vaker contact inmiddels. Maar nog niet op het niveau dat je gaat vragen of ze je kinderen willen rondrijden bijvoorbeeld. Dat zou voor mij z'n zesde versnelling zijn. 😁 

Maar ik hoop wel dat ik hier wat betere contact aan over hou. 

Verder ken ik ook nog heel weinig mensen hier en clubjes zijn niet echt mijn ding. Bij mij moeten zulke dingen spontaan gaan en zeker niet geforceerd. 

Angela1967 schreef op 07-02-2023 om 22:16:

[..]

Maar weet je dan zeker dat anderen precies wel krijgen wat jij niet ervaart?
Er zijn mensen bij wie ik altijd het initiatief neem. Gewoon omdat ik de regelaar ben in die relatie. En ik vind het dus ook helemaal niet raar dat ik degene ben die het aanzwengelt. Het komt echt niet in me op dat het pas echt wederkerige vriendschap is als zij als eerste belt/bellen.

Dat is denk ik de kern: ik kan mezelf zijn en zij waarderen me om die eigenschap dat ik dingen regel. Ik haal zelf andere dingen uit die vriendschap.

Misschien dat je op die manier ernaar kunt kijken.

gr Angela

Als jij afgewezen wordt omdat er geen tijd is en je ziet vervolgens op de ik heb geen tijd dag foto's of berichtjes voorbij komen.. Vandaag zomaar wezen lunchen met Marietje! Super gezellig, gewoon omdat het kan.. 

Tja..zeg het maar. 

Ik vind het hartstikke leuk hoor om dingen te organiseren of initiatief te nemen om iets te plannen.. Maar dat is helemaal niet het probleem in deze hele discussie. Je kunt toch niet 5  of meer vrienden hebben waarbij jij altijd het initiatief neemt? Waar jij altijd contact.moet zoeken voor een praatje pot? Ga jij nou beweren dat al die mensen waarbij jij altijd moeite bij moet doen, zelf nooit initiatief nemen bij anderen?  Waarom.lukt het die mensen wel om spontaan contact te leggen met andere vrienden?