uitvliegen.... en mama valt in het beruchte zwarte gat

Zelf spreek ik meerdere keren per week wel met iemand af. Ik heb een paar hele goede vrienden die in de buurt wonen en die komen regelmatig hier eten of we gaan samen lunchen of in het weekend wat leuks doen. Ik vind dat dus ook leuk en krijg er energie van. 

Daarnaast ken ik veel mensen via kerk/hobbies/verenigingen/werk. Dat zijn niet perse goede vrienden maar mensen met wie ik wel wat dingen onderneem. Dat is wel vaak activiteit gebonden. Met x die ook een hond heeft gaan we regelmatig samen met de honden wandelen, met y die kinderen heeft van dezelfde leeftijd als mijn jongsten gaan we naar de speeltuin, met z die werkt vlakbij mijn werk ga ik wel eens lunchen op werkdagen, bij a thuis hebben we af en toe een creatieve avond (tekenen/schilderen) en ondernemen we wel eens activiteit die daar mee te maken heeft (galerie bezoeken, schetsen in een museum..) en met b ga ik wel eens paardrijden.  Omdat je zo'n gezamenlijke activiteit/hobby hebt die je graag doet is het vaak makkelijk om wat af te spreken en soms blijft het eigenlijk bij af en toe samen wat doen en soms gaat het dan verder en ga je ook andere dingen doen. Zo komt b hier tegenwoordig regelmatig eten en beginnen we steeds meer echt vriendinnen te worden.

Met grote groepen is mijn ervaring minder positief. Ik heb verscheidene van die grotere groepen gehad maar dat is ook allemaal weer uit elkaar gevallen, vanwege verhuizingen/corona/ruzie.  Je hebt vast hele leuke stabiele groepen die heel lang bevriend blijven maar zelf heb ik minder die ervaring. Ik ben nog wel in een paar van die groepen via what's app maar we hebben eigenlijk vrij weinig contract meer met elkaar en dat wordt ook minder met de jaren. Iedereen woont nu elders, mensen zijn getrouwd/gescheiden, hele andere levensstijlen... 

Duurzame vriendschappen zijn voor mij eigenlijk vooral 1 op 1 vriendschappen geweest.

Kyana schreef op 08-02-2023 om 12:05:

Zelf spreek ik meerdere keren per week wel met iemand af. Ik heb een paar hele goede vrienden die in de buurt wonen en die komen regelmatig hier eten of we gaan samen lunchen of in het weekend wat leuks doen. Ik vind dat dus ook leuk en krijg er energie van.

Daarnaast ken ik veel mensen via kerk/hobbies/verenigingen/werk. Dat zijn niet perse goede vrienden maar mensen met wie ik wel wat dingen onderneem. Dat is wel vaak activiteit gebonden. Met x die ook een hond heeft gaan we regelmatig samen met de honden wandelen, met y die kinderen heeft van dezelfde leeftijd als mijn jongsten gaan we naar de speeltuin, met z die werkt vlakbij mijn werk ga ik wel eens lunchen op werkdagen, bij a thuis hebben we af en toe een creatieve avond (tekenen/schilderen) en ondernemen we wel eens activiteit die daar mee te maken heeft (galerie bezoeken, schetsen in een museum..) en met b ga ik wel eens paardrijden. Omdat je zo'n gezamenlijke activiteit/hobby hebt die je graag doet is het vaak makkelijk om wat af te spreken en soms blijft het eigenlijk bij af en toe samen wat doen en soms gaat het dan verder en ga je ook andere dingen doen. Zo komt b hier tegenwoordig regelmatig eten en beginnen we steeds meer echt vriendinnen te worden.

Met grote groepen is mijn ervaring minder positief. Ik heb verscheidene van die grotere groepen gehad maar dat is ook allemaal weer uit elkaar gevallen, vanwege verhuizingen/corona/ruzie. Je hebt vast hele leuke stabiele groepen die heel lang bevriend blijven maar zelf heb ik minder die ervaring. Ik ben nog wel in een paar van die groepen via what's app maar we hebben eigenlijk vrij weinig contract meer met elkaar en dat wordt ook minder met de jaren. Iedereen woont nu elders, mensen zijn getrouwd/gescheiden, hele andere levensstijlen...

Duurzame vriendschappen zijn voor mij eigenlijk vooral 1 op 1 vriendschappen geweest.

Nou dit dus. Lijkt me heerlijk. Ik hoef ook niet perse altijd met een grote groep, maar soms is dat gezellig. 

Wat jij hier beschrijft heb ik totaal niet, maar zou ik wel graag willen. 

Kyana schreef op 08-02-2023 om 12:05:

Zelf spreek ik meerdere keren per week wel met iemand af. Ik heb een paar hele goede vrienden die in de buurt wonen en die komen regelmatig hier eten of we gaan samen lunchen of in het weekend wat leuks doen. Ik vind dat dus ook leuk en krijg er energie van.

Daarnaast ken ik veel mensen via kerk/hobbies/verenigingen/werk. Dat zijn niet perse goede vrienden maar mensen met wie ik wel wat dingen onderneem. Dat is wel vaak activiteit gebonden. Met x die ook een hond heeft gaan we regelmatig samen met de honden wandelen, met y die kinderen heeft van dezelfde leeftijd als mijn jongsten gaan we naar de speeltuin, met z die werkt vlakbij mijn werk ga ik wel eens lunchen op werkdagen, bij a thuis hebben we af en toe een creatieve avond (tekenen/schilderen) en ondernemen we wel eens activiteit die daar mee te maken heeft (galerie bezoeken, schetsen in een museum..) en met b ga ik wel eens paardrijden. Omdat je zo'n gezamenlijke activiteit/hobby hebt die je graag doet is het vaak makkelijk om wat af te spreken en soms blijft het eigenlijk bij af en toe samen wat doen en soms gaat het dan verder en ga je ook andere dingen doen. Zo komt b hier tegenwoordig regelmatig eten en beginnen we steeds meer echt vriendinnen te worden.

Met grote groepen is mijn ervaring minder positief. Ik heb verscheidene van die grotere groepen gehad maar dat is ook allemaal weer uit elkaar gevallen, vanwege verhuizingen/corona/ruzie. Je hebt vast hele leuke stabiele groepen die heel lang bevriend blijven maar zelf heb ik minder die ervaring. Ik ben nog wel in een paar van die groepen via what's app maar we hebben eigenlijk vrij weinig contract meer met elkaar en dat wordt ook minder met de jaren. Iedereen woont nu elders, mensen zijn getrouwd/gescheiden, hele andere levensstijlen...

Duurzame vriendschappen zijn voor mij eigenlijk vooral 1 op 1 vriendschappen geweest.

Poeh... Hoe krijg je dat allemaal in 1 week gepropt? Maar ik ben een notoir slechte planner. Ik vind alleen je man er bekaaid van af komen 😜. Grapje hoor. Maar bij ons is mijn man zo druk op het moment dat ik voor hem kies boven mijn vriendinnen als er iets is op een zaterdag bijvoorbeeld. Of we gaan dan als gezin iets doen. Verder hebben mijn ouders veel zorg nodig nu en die wonen op ruim anderhalf uur rijden bij ons vandaan. Dus daar ga ik op een vrije dag ook regelmatig naar toe. 

Het ligt zoals Bolmieke schrijft dus ook wel eens aan de leeftijdsfase.

Wel erg eens met grote groepen. Dat werkt niet. Ik zou veel meer inzetten op een op een contacten. En wat je schrijft iets doen, een activiteit of hobby club oid daar kunnen ook warme contacten uit groeien. Dan liggen de verwachtingen ook anders. Je komt ergens om te keren schilderen en toevallig zit daar iemand waar je mee klikt 

Kyana schreef op 08-02-2023 om 12:12:

[..]

Ik denk niet dat het aan jou ligt maar aan de mensen die je kent. Ik ken ook wel mensen die wel zeggen dat ze af willen spreken maar het nooit doen of altijd weer afzeggen. Ik vermoed dat ik zelf ook wel eens een minder goede vriendin ben geweest voor sommige mensen en te weinig initiatief heb genomen om af te spreken. Dat ligt dan echt niet aan die ander maar aan mij. Bij de mensen die je nu in je nabije omgeving hebt gaat het waarschijnlijk minder goed lukken, je merkt nu hoe ze zijn en dat om wat voor reden dan ook ze nu of voorlopig weinig af willen spreken en daar geen zin/tijd/energie voor hebben. Een grotere netwerk opbouwen zou kunnen helpen, hoe meer mensen je kent hoe vlugger er iemand bij zal zitten met wie je af kan spreken. Maar een netwerk opbouwen kost tijd/energie en is ook niet altijd makkelijk

Je zou wel eens gelijk kunnen hebben. 

Ik probeer zelf ook meer te investeren in nieuwe contacten. Zoals moeders van school. 

Kyana schreef op 08-02-2023 om 12:12:

[..]

Ik denk niet dat het aan jou ligt maar aan de mensen die je kent. Ik ken ook wel mensen die wel zeggen dat ze af willen spreken maar het nooit doen of altijd weer afzeggen. Ik vermoed dat ik zelf ook wel eens een minder goede vriendin ben geweest voor sommige mensen en te weinig initiatief heb genomen om af te spreken. Dat ligt dan echt niet aan die ander maar aan mij. Bij de mensen die je nu in je nabije omgeving hebt gaat het waarschijnlijk minder goed lukken, je merkt nu hoe ze zijn en dat om wat voor reden dan ook ze nu of voorlopig weinig af willen spreken en daar geen zin/tijd/energie voor hebben. Een grotere netwerk opbouwen zou kunnen helpen, hoe meer mensen je kent hoe vlugger er iemand bij zal zitten met wie je af kan spreken. Maar een netwerk opbouwen kost tijd/energie en is ook niet altijd makkelijk

Dit denk ik ook mbt Bijtje, dat het aan die personen zelf ligt.

Ikzelf ben ook absoluut niet zo van een groep vrienden, zeker niet in groepsapps, gruwel zelfs. Want je ziet toch vaak in groepen vrienden ook kliekjesvorming en dat maakt de groepsdynamiek vaak minder leuk en oppervlakkiger. Misschien niet als je maar 1 of 2x per jaar als groep afspreekt, maar het is bijna onmogelijk om deze groepsdynamiek bijv per maand vast te houden.

Mijn meeste vriendschappen duren al 30+ jaren, 1 zelfs 40+ jaar, maar een andere, inmiddels zeer goeie vriendin, ken ik ‘pas’ 7 jaar. Daar was vanaf het 1e moment dat wij elkaar tegenkwamen op een verjaardag meteen een hele goeie klik mee.

2 vriendinnen hebben elkaar, door onze vriendschap, ook ontmoet en zij spreken nu ook weleens samen 1 op 1 af, erg leuk! En als ik heb afgesproken met 1 van hen, stuur ik die ander soms ook een berichtje of ze eventueel wil aansluiten (avondje stappen, borrelen bij mij/vriendin thuis). De ene keer doen zij dit wel, andere keer ook niet, vrijheid blijheid zeg maar. 

Onze gemene deler is wel dat we veel raakvlakken hebben, zoals bepaalde muziek, wijntjes drinken 😊 etc. In de zomer zien we elkaar dan ook wat vaker dan in de winter. Ff onverwachts terrasje pakken of borrelen na het werk op mijn zonnige balkon, festivalletje of live optreden in de kroeg. Toch zijn onze privésituaties erg verschillend, maar dat maakt niet uit in een vriendschap. De 1 is een alleenstaande moeder, de ander getrouwd, ik alleenstaand zonder kinderen.

Misschien tref je binnenkort ook wel een andere leuke moeder op het schoolplein, want ik denk dat je niet de enige bent in deze situatie Bijtje.

Kersje schreef op 08-02-2023 om 12:48:

[..]

Dit denk ik ook mbt Bijtje, dat het aan die personen zelf ligt.

Ikzelf ben ook absoluut niet zo van een groep vrienden, zeker niet in groepsapps, gruwel zelfs. Want je ziet toch vaak in groepen vrienden ook kliekjesvorming en dat maakt de groepsdynamiek vaak minder leuk en oppervlakkiger. Misschien niet als je maar 1 of 2x per jaar als groep afspreekt, maar het is bijna onmogelijk om deze groepsdynamiek bijv per maand vast te houden.

Mijn meeste vriendschappen duren al 30+ jaren, 1 zelfs 40+ jaar, maar een andere, inmiddels zeer goeie vriendin, ken ik ‘pas’ 7 jaar. Daar was vanaf het 1e moment dat wij elkaar tegenkwamen op een verjaardag meteen een hele goeie klik mee.

2 vriendinnen hebben elkaar, door onze vriendschap, ook ontmoet en zij spreken nu ook weleens samen 1 op 1 af, erg leuk! En als ik heb afgesproken met 1 van hen, stuur ik die ander soms ook een berichtje of ze eventueel wil aansluiten (avondje stappen, borrelen bij mij/vriendin thuis). De ene keer doen zij dit wel, andere keer ook niet, vrijheid blijheid zeg maar.

Onze gemene deler is wel dat we veel raakvlakken hebben, zoals bepaalde muziek, wijntjes drinken 😊 etc. In de zomer zien we elkaar dan ook wat vaker dan in de winter. Ff onverwachts terrasje pakken of borrelen na het werk op mijn zonnige balkon, festivalletje of live optreden in de kroeg. Toch zijn onze privésituaties erg verschillend, maar dat maakt niet uit in een vriendschap. De 1 is een alleenstaande moeder, de ander getrouwd, ik alleenstaand zonder kinderen.

Misschien tref je binnenkort ook wel een andere leuke moeder op het schoolplein, want ik denk dat je niet de enige bent in deze situatie Bijtje.

Zulke lange vriendschappen ken ik al helemaal niet.  Vriendin die ik nu het meest vaak zie/spreek ken ik pas 3 jaar. De andere 11 jaar. 

Lastige van die 11 jaar vriendin is dat ze uit de buurt woont. Ze is al wel dichterbij komen wonen, maar het is nog steeds een half uur. 

Van de andere vrienden uit die groep die er nog is merk ik dat vooral zij veranderd zijn. Zij zijn al jaren een stel en zo'n 10 jaar jonger dan ik. Zij komen pas net in de levensfase die ik eigenlijk al gehad heb. Het echte leven zeg maar. Alleen bij hen is het dan ineens compleet omgeslagen. Opeens heel serieus. Echt compleet andere mensen dan toen. Alsof ze van een Gérard Jolig ineens Koning WA zijn geworden. Heel gereserveerd. :😜 

Ik blijf gewoon mijn best doen en wie weet wie ik allemaal tegenkom. Jullie zijn allemaal welkom voor een kop koffie iig 😉

Tip voor Bijtje; stap uit die groepsapp en houdt het bij een vriendschap met die twee vriendinnen. Die contacten lijken mij waardevoller.

Flanagan schreef op 08-02-2023 om 13:42:

Tip voor Bijtje; stap uit die groepsapp en houdt het bij een vriendschap met die twee vriendinnen. Die contacten lijken mij waardevoller.

Daar heb ik al aan zitten denken, maar ondanks dat we weinig contact hebben vrees ik dat dat helemaal een doodsteek zou zijn en er misschien onterecht gedacht wordt dat ze iets hebben misdaan. 

Je gaat ook niet zomaar even zeggen dat de groepsapp geen toegevoegde waarde heeft omdat er van hen uit geen initiatief komt.

Leene schreef op 08-02-2023 om 09:54:

[..]

En toch troela Hoep vraag ik mij af hoeveel er nu in jullie zelf zit. Ik bedoel... Is het misschien toch niet de verwachtingen die niet kloppen. Dat je misschien denkt dat anderen veel meer vrienden hebben dan jij hebt.

Als ik naar mijzelf kijk: 3 vriendinnen voor het leven zeg maar. Of ik ze nu wel of niet vaak zie, dit gaat niet meer zomaar kapot. Maar zien doe ik ze niet vaak. We zijn een groepje van 4, maar 1 woont al lang in het buitenland. We Ijn allemaal druk met werk, mantelzorgen en soms heftige dingen met onze kinderen. Als we elkaar 4 keer per jaar zien is het veel. Verjaardagen heb ik ook niet veel. Als ik mijn familie uitnodig voor een verjaardagsfeestje nodig ik meestal ook mijn vriendinnen niet uit. Past niet eens in ons huis. Bovendien liggen sommige familieverhoudingen nogal lastig. Dan heb ik nog 1 'losse' goede vriendin. Wij zijn meer van het boekentips uitwisselen en het wandelen. Maar ook haar zie ik op het moment niet vaker dan 2x per jaar

Wel heb ik kennissen en mensen uit de kerk die ik spreek en waar ik soms dingen mee doe maar zeker niet elke maand.

Jij schrijft: dan spreek je maar twee keer per maand met iemand af, dat vind ik weinig hoor.

Ik vraag me dan af.. ben ik nu zo'n huismus of doe ik iets verkeerd? Ik vind dat namelijk best veel. Twee keer per maand afspreken.. wat bedoel je daar mee? Ik denk dan aan, naar de stad iets drinken een wandeling, naar de bioscoop etc. Dat red ik echt niet. Ik ben al blij als ik met manlief 1 keer per maand iets kan ondernemen. En dan bedoel ik even weg met z'n tweeën.

Volgens mij kan eenzaamheid ook erg in jezelf zitten. Niet altijd hoor.. maar dat je moeilijk verbinding voelt met mensen. En verder denk ik ook dat onze huidige cultuur niet meewerkt. We zijn nu niet echt goed in verbinding in Nederland. Allemaal levend op eilandjes naast elkaar. Is die zij ervaar ik wel eens eenzaamheid, als ik daar naar kijk.

Ik vind dat niet veel nee,  als je maar 2x per maand buiten je eventuele partner om echt contact hebt met iemand. Dan bedoel ik iets als een bakje koffie doen, een wandelingetje, maar dat kan ook inderdaad iets zijn als naar de film of de stad in (ik ga trouwen ook niet 2x per maand winkelen of naar de bios met een vriendin trouwens, dat bewaar ik ook vaker voor met mijn man). 

Als je het voor je sociale contacten niet van je werk moet hebben en ook niet van je familie, en ik hou even jouw frequentie van afspreken aan, dan spreek je dus maar 1x per twee maanden met iemand af. Maar 1x per twee maanden echt contact met een ander die je goed kent. Dat heeft niet zoveel met eenzaamheid in jezelf te maken volgens mij. Of nouja, eenzaamheid is een relatief begrip natuurlijk, want je kunt een kluizenaar zijn en geen eenzaamheid ervaren. Maar er vanuit gaande dat de mens een groepsdier is, is het weinig. 

En wat betreft de huidige cultuur: stel dat je wat overkomt of het zit je allemaal tegen, hoe ga je het redden als je zo weinig contacten hebt? In jouw geval is er misschien nog de kerk, in mijn geval kan ik buiten vriendschappen om misschien beroep doen op een paar buren, maar die vriendinnen op afstand die je 2 of 4x per jaar zit gaan geen boodschappen voor je doen. Bijtje heeft dan bijvoorbeeld ook nog geen partner. Maria 1611 wel een partner, maar die beleeft momenteel ook niet zoveel als ik het goed begrijp. 

Valeria schreef op 08-02-2023 om 11:19:

[..]

Ik vind 2x per maand met iemand afspreken enorm veel. Dat doe ik dus niet. Hooguit 1x per jaar. Daarentegen gebeurt het wel wekelijks dat we na het trainen even wat gaan drinken. Dat is dan niet 1:1, iedereen mag erbij.

Verjaardagsfeestjes heb ik alleen van kinderen uit de familie, gemiddeld 5x Als we kunnen, want hoewel we dus nooit afspreken zijn onze weekenden meestal gewoon vol met wedstrijden van een of meerdere gezinsleden. Hobby = alsnog veel mensen zien en spreken.

Daar heb je het al; jij hebt een zodanig druk sociaal leven dat je geen tijd hebt voor vrienden. Dat scheelt een hoop. Maar wat ik mij dan wel afvraag: je hebt dan een hoop kennissen, maar heb je dan niet het gevoel dat je weinig mensen hebt die jou echt goed kennen?

Bijtje82 schreef op 08-02-2023 om 13:47:

[..]

Daar heb ik al aan zitten denken, maar ondanks dat we weinig contact hebben vrees ik dat dat helemaal een doodsteek zou zijn en er misschien onterecht gedacht wordt dat ze iets hebben misdaan.

Je gaat ook niet zomaar even zeggen dat de groepsapp geen toegevoegde waarde heeft omdat er van hen uit geen initiatief komt.

Waar maak je je druk om; je hebt gemerkt dat er minder klik is.

Bolmieke schreef op 08-02-2023 om 11:55:

[..]

Dat is eigenlijk meer iets van de jonge volwassenheid, als de kinderen komen en mensen gaan verhuizen, krijgen het druk met andere dingen en dan is het over met de vriendengroep. Ik zie het wel weer eens ontstaan bij jong bejaarden via hun kaart of tennisclub en dan gaan ze op een gegeven moment met zn allen aan de rol, dan zijn de omstandigheden er naar.

Dan zou het dus een cultureel verschijnsel zijn? Als je tussen de 30 en 55 bent zie je je vrienden niet en hoor je je bezig te houden met werken en opvoeden?

Bijtje82 schreef op 08-02-2023 om 11:34:

Ik zou 1x per maand afspreken met een vriendin of meerdere prima vinden. Eens per 2 maanden ook nog wel. Als je tussendoor ook gewoon nog contact zou hebben. Ik hoef niet iedere week op de koffie hoor, dat is mij ook teveel.

Nu zie ik één vriendin eens per half jaar ofzo en spreek ik haar op jaar basis misschien eens per maand kort via de app.
Dat vind ik persoonlijk echt heel weinig.
De ander spreek ik nog minder en zie ik ook eens per jaar en heel soms 2x.

Met mijn familie heb ik niet heel veel. Die zie ik met verjaardagen, als ze al komen. Maar familie is toch anders dan vrienden.

Ik mis gewoon de gezelligheid van vroeger. Een avondje uit met 1 of meer. Spelletjesavond, BBQ, dagje strand ofzo met mooi weer. Dat is gewoon ineens compleet verdwenen.

Ik wil graag spontaan wat drinken met vrienden, shoppen, weekendtrips maken of gewoon een dagje dierentuin met onze kinderen die allemaal zo'n beetje dezelfde leeftijd hebben. Maar goed, misschien romantswer ik vriendschappen wel teveel ofzo 

Of je het teveel romantiseert weet ik niet maar wellicht heb je wel andere behoeften qua contact en dan vooral de frequentie ervan. Wat jij heel weinig vindt, vindt een ander misschien voldoende.

Kijk spontaan dingen doen kan heel leuk zijn maar gebeurd, zeker als je niet bij elkaar in de buurt woont, niet zo snel.

Wat Bolmieke schreef herken ik ook wel; je leven veranderd met de jaren en daardoor behoeftes ook. Dingen als spontaan wat drinken, spelletjesavond, weekendjes weg klinkt erg jongvolwassen. Kan nu nog steeds maar iedereen heeft ook meer andere dingen te doen als er kinderen zijn, clubjes etc. En dingen als een dagje dierentuin of strand doe ik bijvoorbeeld weer liever met mijn eigen gezin dan met vrienden. Het is misschien helemaal niet naar jouw persoonlijk bedoeld maar hebben je vriendinnen niet anderen behoeftes hierin?

Als je van spontane dingen houdt dan zou ik me als ik jou was ook richten op vriendinnen maken die bij je in de buurt wonen, daar spreek je makkelijker even iets mee af.

troelahoep schreef op 08-02-2023 om 13:56:

[..]

Ik vind dat niet veel nee, als je maar 2x per maand buiten je eventuele partner om echt contact hebt met iemand. Dan bedoel ik iets als een bakje koffie doen, een wandelingetje, maar dat kan ook inderdaad iets zijn als naar de film of de stad in (ik ga trouwen ook niet 2x per maand winkelen of naar de bios met een vriendin trouwens, dat bewaar ik ook vaker voor met mijn man).

Als je het voor je sociale contacten niet van je werk moet hebben en ook niet van je familie, en ik hou even jouw frequentie van afspreken aan, dan spreek je dus maar 1x per twee maanden met iemand af. Maar 1x per twee maanden echt contact met een ander die je goed kent. Dat heeft niet zoveel met eenzaamheid in jezelf te maken volgens mij. Of nouja, eenzaamheid is een relatief begrip natuurlijk, want je kunt een kluizenaar zijn en geen eenzaamheid ervaren. Maar er vanuit gaande dat de mens een groepsdier is, is het weinig.

En wat betreft de huidige cultuur: stel dat je wat overkomt of het zit je allemaal tegen, hoe ga je het redden als je zo weinig contacten hebt? In jouw geval is er misschien nog de kerk, in mijn geval kan ik buiten vriendschappen om misschien beroep doen op een paar buren, maar die vriendinnen op afstand die je 2 of 4x per jaar zit gaan geen boodschappen voor je doen. Bijtje heeft dan bijvoorbeeld ook nog geen partner. Maria 1611 wel een partner, maar die beleeft momenteel ook niet zoveel als ik het goed begrijp.

Een goeie buur is beter dan een verre vriend luidt het spreekwoord niet voor niets.

Toen wij beiden erg ziek waren van Corona sprongen de buren in en wij zouden dat ook voor hen doen. Een zus van mijn man woont op 20 minuten rijden en wij vallen daarop terug en haar gezin op ons.  Er is een groepsapp van onze kerk en in nood staan er altijd wel mensen klaar. Maar ook daar is echt wel eens gedoe en mensen die zich ook in de kerk eenzaam voelen. Het zijn net mensen he.

Ik vind wel dat ik op dit moment veel te druk ben en man ook. Dat vind ik vervelend want ik spreek liever vaker met kennissen en vrienden af. Maar het is even niet anders mijn ouders gaan nu voor en ik kan ook niet zomaar minder gaan werken. Ik werk trouwens maar 3 dagen per week. Ik realiseer me wel dat ik ook heel veel zingevings gesprekken heb op mijn werk vanwege de aard van het werk. Dus al vaak ' diepere' gesprekken. Dat maakt ook verschil. Wat betreft die vrienden. Bij hen weet ik zeker dat ik daar bij nacht en ontij kan aankloppen en zij bij mij. Ook weet ik zeker dat we het lang zullen uithouden met elkaar.

Wat ik wel eens denk is dat ik graag in een woonhofje zou willen wonen en dan het liefst met alle leeftijden door elkaar. Niet boven op elkaars lip zitten want dan gaat het fout maar wel in elkaars nabijheid. Ik denk daar heel sterk over. Als ik alleen was had ik het al gedaan. Of in een tiny house gemeenschap 🙃