Vakantie
Ik wil graag op vakantie voor een dag of 6. Door werk en drukte komt het zo uit dat ik alleen kan gaan als mijn beide kinderen thuis zijn. Dit betreft een dochter van 21, met een paniekstoornis en een zoon van 19, een feestvierder. Wat ik voorzie is dat mijn dochter zich op alle manieren gaat verzetten tegen de aanwezigheid van haar broer, laat staan eventuele vrienden die hij uitnodigt en dat er ruzie gaat ontstaan over alles. De klusjes, het eten.
Ik had gehoopt dat ik kon gaan in de periode dat mijn zoon ook op vakantie was, dan zou dit probleem niet spelen, want dan kunnen ze elkaar niet in de weg lopen.
Wie heeft tips voor mij met betrekking tot het maken van afspraken? Ervaringsverhalen mogen ook. Liever geen opmerkingen over hoe het eigenlijk zou moeten zijn en hoe ze zich zouden moeten gedragen op deze leeftijd want dat weet ik ook, maar dat is helaas niet aan de orden (pffffff)
Geen feestjes
Laat weten of je samen eet of niet
Wie kookt wanneer
Ruim je eigen troep op
kunnen jullie het hier met zijn allen over hebben? Hoe ze dat zelf zien en wat voor oplossingen er misschien mogelijk zijn?
Het zijn niet zo'n onderhandelaars. Ik vrees dat ik ze moet confronteren met vooraf besloten afspraken waar evt nog in te bemiddelen valt. Samen praten wordt ook strijd.
Jongste zal niet direct een feestje vieren maar wil wel chillen met zijn vrienden in de tuin of in de kamer en dat trekt zijn zus niet. Andersom wil zij het huishouden voeren en wil hij daar niet in mee gaan.
Anienom schreef op 11-05-2023 om 16:48:
Het zijn niet zo'n onderhandelaars. Ik vrees dat ik ze moet confronteren met vooraf besloten afspraken waar evt nog in te bemiddelen valt. Samen praten wordt ook strijd.
Jongste zal niet direct een feestje vieren maar wil wel chillen met zijn vrienden in de tuin of in de kamer en dat trekt zijn zus niet. Andersom wil zij het huishouden voeren en wil hij daar niet in mee gaan.
De jongste zou niet een aantal dagen bij vrienden kunnen logeren, dat scheelt al iets. Dan zijn ze nog enkele dagen samen alleen in plaats van de hele week. Dan heeft je dochter het huis een paar dagen voor zich zelf.
weet je, ik denk niet dat dit op te lossen is. Je bent er niet bij en die twee hebben er geen belang bij dat het geregeld wordt zodat jíj zonder zorgen weg kunt.
Dus de opties lijken mij:
1. je legt hen een aantal afspraken voor en zegt: het lijkt me handig dat jullie het hier over eens zijn. Je kunt nog wat tijd investeren om ze apart te spreken en 1 keer met z'n 3'en. En dan laat je het los.
2. je gaat niet weg
3. je gaat weg en neemt dochter mee
4. je gaat weg en dochter gaat ergens logeren
5. je gaat weg en zoon gaat ergens logeren
6. je gaat weg en haalt iemand in huis die volwassen genoeg is om te helpen
7. je gaat weg en 'benoemt' iemand in de buurt als bemiddelaar
groet,
Angela
Ik zou dit aan ze voorleggen en ze zelf laten bekijken hoe ze dit kunnen oplossen. Ze zijn beide op een leeftijd dat ze dat in overleg zouden moeten kunnen. Je zoon woont ook in dat huis, dus je dochter kan wel een paniekstoornis hebben maar zij bepaalt niet in haar eentje wat er wel en niet in jouw huis gebeurd.
8. Je gaat weg en hoopt er het beste van. 
waarmee ik niet wil zeggen dat dat de oplossing is. 
ik vind het heel moeilijk iets te zeggen in deze situatie. Ze zullen of uit elkaar moeten, of allebei een beetje water bij de wijn moeten proberen te doen. Is daar echt helemaal geen kans op? Ook niet ooit later in de toekomst? Is het iets waar jullie naartoe werken?
Poezie schreef op 11-05-2023 om 17:16:
Ik zou dit aan ze voorleggen en ze zelf laten bekijken hoe ze dit kunnen oplossen. Ze zijn beide op een leeftijd dat ze dat in overleg zouden moeten kunnen. Je zoon woont ook in dat huis, dus je dochter kan wel een paniekstoornis hebben maar zij bepaalt niet in haar eentje wat er wel en niet in jouw huis gebeurd.
Ahum Poezie, heb je het einde van de openingspost gemist? 😉
Heeft je dochter therapie? Zou daar besproken kunnen worden wat ze nodig heeft om de controle in dit soort situaties wat meer los te kunnen laten? Want ik neem aan dat dat controlegedrag zo extreem is vanwege die angststoornis?
En is dat gedrag zo dwangmatig dat ze het altijd en overal heeft? Of vooral thuis?
IMI-x2 schreef op 11-05-2023 om 17:19:
[..]
Ahum Poezie, heb je het einde van de openingspost gemist? 😉
Dit heb je kennelijk gemist:"Ik zou dit aan ze voorleggen en ze zelf laten bekijken hoe ze dit kunnen oplossen"
Dochter durft nooit mee op vakantie en zoon komt dan net thuis van zijn derde vakantie dit seizoen 
Ik lees wel wat bruikbare tips. Idd, dochter wil bepalen en daar loopt het mis. Ik wil dat ondervangen. Door zelf met bruikbare en acceptabele afspraken te komen. Alleen wat is bruikbaar en acceptabel, daar hoor ik graag tips in.
Hulpverlening is gestagneerd helaas.
Bedankt in ieder geval al voor de reacties tot nu toe xx
En Poezie, je hebt in principe gelijk, maar dat is bij mij utopisch. In ons geval breekt dan de oorlog al uit tijdens de onderhandelingen.
Anienom schreef op 11-05-2023 om 17:35:
En Poezie, je hebt in principe gelijk, maar dat is bij mij utopisch. In ons geval breekt dan de oorlog al uit tijdens de onderhandelingen.
Dan zou ik tegen degene die de aanstichter is/het moeilijkst doet zeggen dat hij/zij voor die periode maar even ergens anders logeert.
Zo te lezen is hun samen een week alleen thuis laten gewoon geen optie.
Ofwel je neemt je zoon mee op vakantie of je moet ervoor zorgen dat 1 of beiden ergens kunnen logeren.
Eventueel eerste de een en daarna de ander. (Als dit haalbaar is voor dochter)
Heb je al over geschikte opties qua logeren nagedacht?
En wat is nu precies het probleem?
Dit klinkt een beetje raar, maar als jij er niet bent en ze krijgen ruzie, gaan ze jou dan bellen? Of komt de politie aan de deur? Of is de situatie zo dat als je dochter in paniek schiet er hulp van buitenaf nodig is?
Wat ik hiermee probeer te zeggen: wat gebeurt er als je het gewoon laat gaan en ze ruzie laat krijgen?
Mijn ervaring (maar ik heb geen kind met een angststoornis) is dat het meestal minder heftig is qua ruzie als ze het zelf uit moeten zoeken. Ik zou me er buiten houden en me niet bemoeien met hun afspraken.