Wonen in een camper
Hallo allemaal, even in een notendop. Onze dochter heeft vorig jaar juli een vaste relatie gekregen. Ze kennen elkaar nu dus 7 maand. Ze kende elkaar al van school en hebben op jonge leeftijd al eens “verkering” gehad. Onze dochter is nu 20 toen waren ze net 14. Was ook heel kort maar was haar eerste “liefdesverdriet”. Nu zijn zijn ouders het type preppers. Ze besloten daarom hun huis te verkopen met het idee in een chalet te gaan wonen en in een (oude) camper dit af te wisselen door na Spanje te gaan in de koudere maanden. Ze hebben nog een dochter van nu net 12 jaar, dus vreemde situatie. Niet ons probleem zou je zeggen maar de vriend van onze dochter ook 20 jaar werd toen verteld we vinden voor jouw ook wel een plekje (chaletje). Dus eigenlijk noodgedwongen ging hij dan uit huis. Dit speelde toen ze nog maar twee maanden met elkaar liepen. Onze dochter zei meteen dan ga ik met je mee. Ze gaat nog na school. Wij dachten zo’n vaart loopt dit niet maar het is een hele rare situatie natuurlijk. Zijn ouders zijn best een beetje laat ik zeggen anders. Zijn vader moet nog een zware operatie ondergaan, en hij heeft nog een zusje van net 12 jaar. En dan off gride willen leven is best wat. Maar ondertussen is hun huis verkocht wonen ze in een camper. En onze dochter heeft even in een chalet gewoond die niet bewoonbaar was. Daar zijn ze nu uit en gaan zolang wonen in een oude camper van zijn ouders. Op een camping. Wij zijn een warm gezin wonen eigenlijk best ruim en hebben goed contact. Ze leven op een roze wolk. Hij is heel makkelijk leeft op de dag maakt zich nergens druk om. Werkt als hij zin heeft. Onze dochter moet nog anderhalf jaar na school en loopt nu stage. Maar zijn bang dat ze ermee gaat stoppen. Al met al kids worden volwassen en gaan hun eigen weg. Hebben veel contact maar het voelt allemaal zo onwerkelijk!! Had haar zoveel meer gegund. Ben best een beetje teleurgesteld en het voelt soms een beetje al gefaald hebben terwijl dit niet zo is. Maar de situatie hoe ze nu wonen… wij hebben er best moeite mee. Maar steunen jaar uiteraard. Ik blijf vragen stellen. Onder tussen voelt het natuurlijk best leeg in huis juist omdat het in zo’n korte tijd is. Ze kennen elkaar ook nog niet echt. Ze zijn gelukkig. Daar gaat het om, en ik weet je moet het leven leren als je net begint. Maar het voelt allemaal niet goed. Hoe denken jullie hier over?
groetjes van een ongeruste moeder
het verhaal is wat onsamenhangend maar ik lees over dat je je dochter mist maar blij voor haar bent dat ze samenwoont. Ja kleine meisjes worden groot he. Goed van je dat je haar het gunt en je gevoel is normaal en herkenbaar
Dat de samenwoon situatie niet optimaal is…ach ze zijn nog jong dat veranderd nog wel
maar ook dat je je zorgen maakt over de alternatieve keuzes van de schoonfam van je dochter want er is nog een 12jarige betrokken Wat dat betreft; als ze bijv niet regelmatig naar school gaat of je maakt je echt zorgen over haar welzijn kan je altijd bellen met veilig thuis. Niet voor een melding maar eens bespreken
Gefaald als ouders?! Dit gaat niet om jullie, maar om haar zou ik zeggen.
En ze is nog lekker jong, alle tijd om fouten te maken.
Dat wonen in een camper? Zou ik me niet druk om maken, wordt niemand echt slechter van en zal vast niet voor eeuwig zijn.
De opleiding afmaken, dát lijkt me nu wel een dingetje. Dus als jullie daar invloed op kunnen uitoefenen, zou ik dat wel doen. Maar wel zonder te preken, gewoon zachtjes aanmoedigen.
En verder: loslaten, gun haar een eigen leven.
Ik snap je zorgen . Maar je doet het goed.
Steun ze en laat wat los . Gaat het fout zijn jullie er . Gaat het fout met school . Jammer dan . Wat is een jaar op een mensen leven ?
'Ze leven op een roze wolk. Hij is heel makkelijk leeft op de dag maakt zich nergens druk om. Werkt als hij zin heeft.
Onze dochter moet nog anderhalf jaar na school en loopt nu stage. Maar zijn bang dat ze ermee gaat stoppen.'
Zoals je het beschrijft: de een een leven zonder stress en veel vrijheid, de ander een leven van moeten en niet mogen stoppen.
Je zorgen gaan natuurlijk over de toekomst, alle beren die je op de weg ziet, je eigen droom over het toekomstige leven van je dochter die misschien wel uit elkaar spat.
Ik zou erop gokken dat er een dag komt, waarop ze zelf beseffen dat de camper op de camping niet langer als verblijfplaats kan dienen; of dat vader en moeder echt naar Spanje gaan. Wat dan. Wellicht kun je daar alvast het gesprek over openen en bijvoorbeeld haar adviseren om zich alvast in te schrijven voor een huurwoning. Als ze nu nog steeds elke dag naar de stage en naar school gaat zou ik me daarover nog even geen zorgen maken.
Tsjor
inderdaad; je dochter is volwassen en maakt haar eigen keuzes. Tuurlijk zitten ze op een roze wolk en tuurlijk kan die eens knappen; maar dat zien we dan wel weer toch? Houd de deur in elk geval voor haar open en gun haar de wereld en zichzelf te ontdekken.
Roos55 schreef op 04-03-2023 om 11:25:
Ik snap je zorgen . Maar je doet het goed.
Steun ze en laat wat los . Gaat het fout zijn jullie er . Gaat het fout met school . Jammer dan . Wat is een jaar op een mensen leven ?
Dat is niet veel. Alleen pak je het vaak niet meer op als je bent gestopt. Heeft ons natuurlijk ook het nodige gekost. De stage is nu gewoon even niet leuk, maar er zijn nu eenmaal dingen in het leven die minder of niet leuk zijn. Als ze straks haar papiertje heeft kan ze doen en laten wat ze wil. Als ze nu “opgeeft” heeft ze ook een OV “schuld “ die je terug moet betalen. Wij hebben altijd alles betaald om juist ze uit huis te laten gaan zonder schuld. Maar zover is het gelukkig niet we blijven haar positief aanmoedigen. Blijven in gesprek en hebben gewoon een goede band. Het is alleen dat het zonde zou zijn als ze nu dingen opgeeft terwijl ze op een roze wolk leven. Wil er ook niet te zwaar aan tillen hoor. Ze is gelukkig, en het feit dat ze kan leven in zo’n eenvoud siert haar ook. Maar het is zo oveee te al en nergens. Ze denken niet echt na, maar goed ze zijn nog jong. Maar zijn ouders zijn echt hele vreemde mensen en egocentrisch. Ze zijn van hun zoon af, dus kunnen nu hun gang gaan. Zo voelt het. Dat zie je wel dat ze hun plannen door zetten mms ten koste van hun andere kind. We zullen zien. Was vooral benieuwd of er meer ouders zijn waarvan een kind een alternatief heeft gevonden om in te wonen en wat de ervaringen zijn.
Ik kan me best indenken dat je je wat zorgen maakt over de opleiding van je dochter. Probeer op haar en haar opvoeding te vertrouwen. Wat betreft haar levensstijl denk ik dat heel wat mensen jaloers zijn. Er worden hele televisieprogramma's gemaakt over mensen die met hun gezin in een tiny house gaan wonen. O.a.te zien op Netflix. Ergens diep van binnen wil ik dat ook. 😊
Index224 schreef op 04-03-2023 om 11:27:
inderdaad; je dochter is volwassen en maakt haar eigen keuzes. Tuurlijk zitten ze op een roze wolk en tuurlijk kan die eens knappen; maar dat zien we dan wel weer toch? Houd de deur in elk geval voor haar open en gun haar de wereld en zichzelf te ontdekken.
De deur staat altijd open en dat weet ze. Wij hebben een goede band appen veel. En appt me elke dag dat ze van me houd. Dus dat zit wel goed.
Marianne76 schreef op 04-03-2023 om 11:40:
Ik kan me best indenken dat je je wat zorgen maakt over de opleiding van je dochter. Probeer op haar en haar opvoeding te vertrouwen. Wat betreft haar levensstijl denk ik dat heel wat mensen jaloers zijn. Er worden hele televisieprogramma's gemaakt over mensen die met hun gezin in een tiny house gaan wonen. O.a.te zien op Netflix. Ergens diep van binnen wil ik dat ook. 😊
Zeker weten!! maar het is vooral denk ik alles bij elkaar. Ze is jong kennen elkaar net en moet eerlijk zeggen ze doen eerst en denken dan na. Maar ook daar leren ze van. We gaan zien hoe het loopt.
Rocahul schreef op 04-03-2023 om 11:40:
[..]
Dat is niet veel. Alleen pak je het vaak niet meer op als je bent gestopt. Heeft ons natuurlijk ook het nodige gekost. De stage is nu gewoon even niet leuk, maar er zijn nu eenmaal dingen in het leven die minder of niet leuk zijn. Als ze straks haar papiertje heeft kan ze doen en laten wat ze wil. Als ze nu “opgeeft” heeft ze ook een OV “schuld “ die je terug moet betalen. Wij hebben altijd alles betaald om juist ze uit huis te laten gaan zonder schuld. Maar zover is het gelukkig niet we blijven haar positief aanmoedigen. Blijven in gesprek en hebben gewoon een goede band. Het is alleen dat het zonde zou zijn als ze nu dingen opgeeft terwijl ze op een roze wolk leven. Wil er ook niet te zwaar aan tillen hoor. Ze is gelukkig, en het feit dat ze kan leven in zo’n eenvoud siert haar ook. Maar het is zo oveee te al en nergens. Ze denken niet echt na, maar goed ze zijn nog jong. Maar zijn ouders zijn echt hele vreemde mensen en egocentrisch. Ze zijn van hun zoon af, dus kunnen nu hun gang gaan. Zo voelt het. Dat zie je wel dat ze hun plannen door zetten mms ten koste van hun andere kind. We zullen zien. Was vooral benieuwd of er meer ouders zijn waarvan een kind een alternatief heeft gevonden om in te wonen en wat de ervaringen zijn.
Waarom loop je zo leeg over zijn ouders? Dat is toch gewoon geroddel. Die mensen doen er helemaal niet toe voor jouw vraag. Je kind heeft een keuze gemaakt voor een alternatieve woonsituatie. Dat heeft voor- en nadelen qua structuur en vrijheid. Als ouders kun je een kind wat op zichzelf woont beperkt sturen. Vertrouwen geven en waar nodig steunen is het enige wat erop zit. En aan de keuzes van die ouders zou ik verder niet geen (negatieve) energie wijden.
Ik vind het allemaal wel meevallen, wonen in een camper redelijk onbezorgd leven daarbij. Wat zijn ouders doen heeft ook niet echt invloed in dit verhaal, en hoe zij de toekomst zien met hun 12 jarige kind ook niet. En dat ze hun zoon hebben afgeschreven dat lijkt me niet.
Superhip, off-grid in een camper
Mija schreef op 04-03-2023 om 12:02:
[..]
Waarom loop je zo leeg over zijn ouders? Dat is toch gewoon geroddel. Die mensen doen er helemaal niet toe voor jouw vraag. Je kind heeft een keuze gemaakt voor een alternatieve woonsituatie. Dat heeft voor- en nadelen qua structuur en vrijheid. Als ouders kun je een kind wat op zichzelf woont beperkt sturen. Vertrouwen geven en waar nodig steunen is het enige wat erop zit. En aan de keuzes van die ouders zou ik verder niet geen (negatieve) energie wijden.
Ik loop niet leeg op zijn ouders hoor. Natuurlijk is dit allemaal begonnen om een keuze die zij gemaakt hebben en dat effect heeft op ons allemaal. Ze sturen de kids aan met keuzes die niet de onze zouden zijn, en waar we toch wel een tijd verdriet om hebben gehad. Ik kan hier slecht een beeld scheppen over de situatie maar er is natuurlijk veel meer. Ik noem ze omdat het daar door is gekomen dat ze zo wonen. En roddel ik heb het ze persoonlijk verteld hoor hoe wij het zien. Zoals ik al noemde is er veel meer dat ik niet wil en ook niet kan melden. Maar als je het de personen zelf hebt gezegd vind ik dit geen roddel. Ik ben gewoon benieuwd hoe het anderen vergaat in zo’n situatie. En wil niet dat we nu allemaal negatieve reactie gaan plaatsen want daar is het mij niet om te doen.
Mevrouw75 schreef op 04-03-2023 om 12:38:
Superhip, off-grid in een camper
Best wel alleen wel heel klein hoor. Gelukkig hebben we een grote kelder waar al hun spulletjes zolang staan. Het is ook de bedoeling dat ze een chalet kopen maar er is gewoon geen plek op dit moment dus nu dus de camper😄
Ik zou me geen moment zorgen maken over het feit dat ze in een camper slapen. Sterker nog ik zou gewild hebben om zo een aantal jaren te leven. En stiekem nu nog wel. Geef eerlijk gezegd geen lor om veel spullen, zou mezelf prima kunnen redden in een tiny house. Zelf tot mijn 30e in zusterflats en andere kleine kamertjes gewoond.
Wat is nu de echte reden dat je je zoveel zorgen maakt?
MAAR... Daar is de maar van mijn kant. Je dochter moet zich wel zien te redden. Nu staat jullie kelder vol met hun spullen. Die zou ik ook nog niet wegdoen nu ze elkaar nog niet zo lang kennen maar als ze dit leven door willen zetten dan moeten ze wel kiezen of kabelen. Wat hebben ze dan echt nodig? En je hebt haar laten studeren op jullie kosten. Prima maar als ze de opleiding niet afmaakt dan moet ze zelf haar schuld terugbetalen. Ik zou als moeder wel aandringen op de studie afmaken en dan niet pamperen. Gewoon zeggen dat je niet van plan bent haar schulden terug te betalen. En ik zou ze ook aanraden om wat praktische cursussen te doen. Kan ze misschien als ze wil reizen ook praktische baantjes aanpakken.
Lekker reizen in een camper en niks doen gaat niet werken.
Wat die ouders doen heb je niets mee te maken. Het kan zijn dat ze egocentrisch zijn.Ik ken ze niet dus ik weet het bij hen niet goed maar soms overvalt me ook wel eens bij bepaalde tv series. Ik ga mijn gang na mijn de zondvloed.. als iedereen off grid gaat leven en gaat rondtoeren in een busje lekker in je eigen kleine cozy wereldje heb je geen maatschappij meer. De andere kant is als we allemaal met minder gaan leven dit veel beter voor de wereld en het milieu is dan het je omringen met veel te veel spullen wat we nu doen ( wat ik ook doe hoor).
Dus ja..we moeten allemaal onze eigen manier van leven in de loep nemen.
Dat van die ouders kan fout zijn maar jullie manier van leven heeft wellicht ook hapers
Ik zou dochter het zelf laten uitvinden en alleen op je strepen staan wat studie betreft