Zoon eist mijn auto op
ik ben een alleenstaande moeder van een zoon van net 21.
Een jaar geleden kocht ik een wagen van 4 jaar oud. De oudere wagen van 17 jaar oud schoof ik door naar mijn zoon om te leren autorijden. Toen reeds was er veel discussie dat hij met de nieuwe auto wilde rijden. Omdat het als alleenstaande niet haalbaar was om voor twee auto's te blijven betalen heb ik de oude wagen weggedaan. Mijn zoon gebruikt minstens vijf dagen van de zeven de wagen om na school naar de sportclub te gaan. Ik neem bus en trein om naar mijn werk te gaan zodat hij zeker op tijd met de wagen kan vertrekken. Maar wanneer ik een keer de wagen nodig heb, boodschappen doen, naar mijn vriend wil,... Wordt dit op veel onbegrip onthaalt. Hij vindt het normaal dat ik alternatieve oplossingen zoek. Ik voel mij schuldig als ik mijn auto wil gebruiken. Het kan toch niet zijn dat ik mij moet verantwoorden, mij in bochten moet wringen voor mijn zoon? Ik wil steeds iedereen rond mij plezieren. Maar dit weegt. Ik geef mijn eigen vrijheid grotendeels op zodat mijn zoon kan sporten etc. Dit zorgt ook voor spanning in mijn relatie. Ik voel mij onderdanig tegenover mijn zoon en dat wil ik niet. Ik heb dit reeds meerdere malen aangehaald maar hij wuift dit weg.
Tips zijn welkom.
Groetjes MG
Zet de auto over op zijn naam, zijn probleem dan verder.
Dan wordt het tijd om je rug recht te gaan houden. Neem de auto sleutels en verstop ze zo nodig. Jij gaat met dan met de auto naar je werk en hij met bus en trein naar school. Zoals het hoort.
Niet aanhalen maar mededelen wat de voorwaarden zijn voor het lenen van de auto.
Had de oude auto op zijn naam gezet. Hij alle kosten maar wel het gemak van de vrijheid en onafhankelijkheid.
Dit is niet serieus toch, hoop ik?
Heel eenvoudig, stop ermee! Zoon, jouw autogebruik is totaal uit de hand gelopen. Het is mijn auto, ik betaal ervoor en ik gebruik hem. Pas als ik hem niet nodig heb, mag jij vragen of je hem kunt lenen.
Dus ik neem de auto naar mijn werk en ik gebruik hem voor boodschappen. Daarbuiten kun jij hem af en toe lenen.
Dat gaat hij niet leuk vinden, maar dat is een dikke jammer. Als hij elke dag de auto wil gebruiken, koopt, betaalt en onderhoudt hij er zelf maar een. Kan hij dat niet betalen? Dan leeft hij momenteel boven zijn stand. Dat hoef jij niet te financieren.
Kataravrouw schreef op 27-10-2022 om 10:24:
Dan wordt het tijd om je rug recht te gaan houden. Neem de auto sleutels en verstop ze zo nodig. Jij gaat met dan met de auto naar je werk en hij met bus en trein naar school. Zoals het hoort.
Dit dus. Te idioot voor woorden dat je je door je zoon laat overheersen.
Echt no way dat ik met de bus en trein naar mijn werk zou gaan, en dat ik mijn auto niet in mijn vrije tijd zou kunnen gebruiken omdat mijn kind met mijn auto naar school en sportclub kan. Een keertje is helemaal prima, maar niet structureel. Hoe goed bereikbaar is zijn school en sportclub met ov/fiets? Betaalt hij mee met de auto?
Tijd om je jouw eigen auto weer toe te eigenen. Laat zoon maar met fiets of met ov reizen. Met zo'n houding als hij nu heeft hoeft hij hem helemaal niet meer te lenen voorlopig zou ik zeggen.
Als je echt niet voor jezelf kunt opkomen en niet aan je zoon duidelijk durft te maken dat het jouw auto is en dat jij dus bepaalt, is het tijd om hulp te zoeken als je het mij vraagt. Dit is zowel voor jouw zoon als voor jou geen gezonde relatie.
Je kunt laagdrempelig beginnen bij de huisarts, de praktijkondersteuner GGZ van de huisarts of bij maatschappelijk werk, vaak weten zij wel assertiviteitscursussen in de buurt of iets dergelijks.
Succes!
CocoCharlie schreef op 27-10-2022 om 10:28:
Hoe goed bereikbaar is zijn school en sportclub met ov/fiets? Betaalt hij mee met de auto?
Dat doet er niet toe. Mijn kind is met het OV 45 minuten onderweg naar school, met de fiets 25-30 minuten en met de auto 15 minuten, maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt de auto mee te geven! Je gaat maar net als je klasgenoten met het OV of op de fiets.
Je hebt het zelf zo ver laten komen. Dus je hebt de keus. Wil je hem blijven pleasen? Zet de auto dan maar op zijn naam. Leuk cadeautje. En koop zelf een andere.
Word je assertief? Neem de sleutels van de auto weer in en maak je voorwaarden duidelijk waaronder hij kan lenen. Of doe het voorlopig helemaal niet.
Is dit het enige vlak waarop jouw zoon bepaalt wat er in jouw leven gebeurt? Of is er nog meer?
Hoe dan ook: om de tafel en duidelijk zijn. Het is mijn auto, ik betaal alle kosten, en vanaf nu ga ik met de auto naar mijn werk en jij zoekt een andere oplossing. Zint je dat niet dan mag je de auto van me overnemen. 12000 euro en alle kosten zijn van jou. Is hij nou helemaal besodemieterd.
Maar goed, dit heb je zelf heel lang goedgevonden en nu zit je ermee. Als je hierin zelf de poot niet kunt stijfhouden zou ik inderdaad hulp zoeken om beter grenzen te stellen. Met de auto naar de sportschool is sowieso idioot. Ga fietsen.
Bij ons is er maar 1 geldige reden om als jongvolwassene/puber de auto te claimen, indien nodig met chauffeur en dat is een examen/zeer belangrijke toets tijdens een ov-staking. Dat hadden we hier vorige week aan de hand, station sloterdijk was niet bereikbaar wegens werkzaamheden en de andere optie die oudste dan heeft is naar een ander station om via Schiphol naar de Uva te reizen maar ze kon niet naar het andere station door staking van het streekvervoer. Dan mag de auto mee, 1 zo'n ritje is goedkoper dan een jaar extra collegegeld om het vak in een uitloopjaar te doen.
Verder hebben ze studentenov en moeten ze dan maar wat vroeger weg om op tijd te komen en sowieso binnen ons dorp kunnen ze fietsen.
Mug schreef op 27-10-2022 om 10:25:
Nou inderdaad! Vooral deze zin, daar kan ik niet bij....
"Mijn zoon gebruikt minstens vijf dagen van de zeven de wagen om na school naar de sportclub te gaan. Ik neem bus en trein om naar mijn werk te gaan zodat hij zeker op tijd met de wagen kan vertrekken."
Hoe is het zover gekomen dat je zoon het normaal vindt dat jij je in bochten wringt om hem te pleasen? En waarom vind jij het normaal om je zo op te offeren voor je zoon?
Hij kan toch een zelfstandig mens zijn die niet gepamperd hoeft te worden door zijn moeder?
Ik zou niet weten waar je je schuldig over hoeft te voelen.
Ook in België is dit vast niet heel normaal, toch, om totaal ten dienste van je kinderen te leven?
Hierboven staan diverse goede tips. En anders hulp in je omgeving zoeken!