Zoon van bijna 20 loopt vast - hoe nu verder?
Ten eerste even mijn “excuses” dat ik alleen nog maar op dit forum lijk te komen als ik (weer eens) een issue met mijn zoon heb, en er eigenlijk nooit voor anderen ben, maar ik heb hier al zoveel waardevolle adviezen gehad dat ik het er toch maar weer eens op waag – in de hoop dat andere ouders misschien indirect ook iets aan dit draadje zullen hebben.
Ik heb hier al meerdere topics geopend over mijn zoon van inmiddels 19 (wordt in juni 20). ADD, lastige schoolcarriere achter de rug, na veel vijven en zessen vorig jaar zijn HAVO diploma gehaald (via VAVO). Zit al jarenlang af en aan niet echt lekker in zijn vel, maar lijkt te goed voor hulp in het reguliere traject (Psyq etc.) en te slecht om mee te draaien in het “gewone” leven zoals doorsnee pubers/jongvolwassenen dat leiden.
Na zijn HAVO diploma had hij eigenlijk (nog steeds) geen idee wat hij wilde, dus als een soort tussenjaar is hij een deeltijdopleiding toegepaste filosofie gaan doen , gecombineerd met een baantje (fietskoerier bij PostNL). Dat leek een goede oplossing: hij is geinteresseerd in filosofie, en in dit jaar kon hij zich mooi orienteren op andere opties.
Al met al is daar niets van terecht gekomen. Uiteraard door corona- waardoor de lessen al snel deels en later alleen nog maar op afstand werden gegeven. Zoon heeft geen tijd gehad aansluiting te vinden bij medeleerlingen (iets wat hij sowieso al heel lastig vindt) en daarna is dat ook niet meer gelukt. De stof bleek te zwaar, niveau te hoog, en een tijdje geleden is hij dan ook afgehaakt. Wat heel begrijpelijk is, en hij zal ongetwijfeld de enige niet zijn, zeker in deze coronatijd, en het was “maar” een tussenjaar. Alleen….. wat nu?
De orientatie op andere opleidingen is ook maar moeizaam verlopen. Na bezoek aan een paar open dagen (nouja, bezoek, online dan) leek bedrijfskunde hem wel wat. Op zich geen gekke keuze denk ik. Hij is geinteresseerd in economie, hoe de lijnen lopen, organisatievormen, de psychologische kant van bedrijfsvoering, etc.
Maar nu begint hij te twijfelen. Of hij het niveau wel aankan, of het het wel echt leuk genoeg vindt, of-ie tegen die tijd wel weer fysiek naar school zal kunnen, etc. Probleem is echter dat de sluitingsdatum voor inschrijving inmiddels angstwekkend snel dichterbij komt (over 3 weken al) en, tja, wederom mijn vraag, wat nu? Een plan B heeft ie niet – behalve het komende jaar full time gaan werken en hopen dat ie op een gegeven moment een keuze kan maken waar ie wel achter staat. Maar ik ben bang dat dat moment nooit komt. En het zweet breekt me werkelijk uit bij de gedachte dat we over een jaar waarschijnlijk nog steeds in dezelfde situatie zitten, want hij heeft nogal de neiging om alles voor zich uit te schuiven.
Gedurende dit jaar hebben we hem allerlei mogelijkheden aangereikt en dat doen we ook nu weer. Neem contact op met de hogeschool voor een studiecheck advies. Kijk eens of er misschien MBO opleidingen zijn die aansluiten bij wat je wil en ga dat eerst doen. Hij heeft het telefoonnummer van een zoon van vrienden van ons, die bedrijfskunde heeft gestudeerd en hem met alle plezier over zijn ervaringen wil vertellen. Hij doet het allemaal niet. En inmiddels weet ik het niet meer.
Ik denk nu: schrijf je in elk geval maar in, dan heb je in elk geval iets achter de hand. Wie weet ga je de komende maanden nog het licht zien. En ik verwacht echt niet dat ie in 4 jaar tijd probleemloos door een HBO-opleiding heenrolt. Hij zal ongetwijfeld nog wel 1 of 2 x switchen, het uberhaupt niet af kunnen maken omdat het te hoog gegrepen is, afzakken naar MBO, of wat dan ook. Maar dan zit je in elk geval weer “in“ het schoolsysteem. Ik ben zo bang dat als ie weer een jaar verliest, het helemaal niet meer gaat lukken – het zal nu al wel niet meevallen allemaal.
Zijn vader en ik verschillen van mening hierover, trouwens. Die vindt het echt zinloos om aan een opleiding te beginnen als je sowieso al niet gemotiveerd bent. Maar geeft mij wel gelijk dat er ook geen alternatief lijkt te zijn.
Kortom, ik zit er behoorlijk mee in mijn maag. Iemand goede raad, ervaring of advies?
Ik ben het eens met je man En ik vind plan B van je zoon - want dat heeft hij dus wel, alleen zie jij het niet zitten - een stuk beter lukraak aan een opleiding beginnen. Je voorziet daar nu al grote valkuilen,niveau te hoog, mogelijk afstromen, waarom zou je hem weer een faalervaring laten opdoen?.LIjkt me een heilloze weg, brokkelt zijn zelfbeeld nog verder af. Misschien wordt 't niks met een jaar werken, misschien vindt hij er zijn draai dat hij er via die weg wel komt, of inspireert het hem wel een opleiding gaan volgen in die richting.
"Het schoolsysteem" is geen doel op zich toch? Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Werken en beroepsgerichte cursussen doen kan ook.
Geheel eens met Kenfan (en je man). Laat hem een jaar werken. Hij verspilt geen tijd aan een opleiding die maar zo-zo is, hij leert waarschijnlijk in dat jaar beter wie hij is en wat hij wil, en hij kan alvast sparen voor als hij wel weet wat hij wil.
En misschien besluit hij het bij werk te houden. Dat is dan ook geen ramp. Als hij later in werk wil doorgroeien kan hij altijd nog daarvoor nuttige opleidingen gaan volgen.
Op naar plan B, zou ik zeggen.
Groeten,
Temet
Dochter, met autisme en psychosegevoeligheid, verlengt hier haar 'tussenjaar' voor de tweede keer. Ze gaat op zich goed met haar vak maar haar specialiteitswinkelwerk is nog steeds niet hervat vanwege corona. Ze heeft de afgelopen jaren al een behoorlijk beeld opgedaan van diverse opleidingen en dat spreekt haar niet aan. De kwaliteit van de opleidingen is ook moeilijk te beoordelen in coronatijd.
Ze wil wel nog een tijdje studeren, maar weet ook niet wat en als ze er niet gemotiveerd voor is wordt het niets. Behalve dat is het haar nog nooit gelukt om een week op school vol te houden.
Dus dat wordt hopelijk verlichting van de lockdown en dan weer werken en freelance werk erbij begint dan hopelijk ook weer te 'lopen'. Ze is nu ook websites aan het ontwikkelen, deels betaald, ze heeft een nummer bij de KvK, en er liggen andere opdrachten wat stil vanwege corona.
Ook na de HAVO. Misschien doet ze nog wel een tweejarige HBO studie. Waarschijnlijk niet. Maar dan mogelijk nog wel wat bedrijfscertificaten. En anders laten we haar werk beoordelen voor een ervaringscertificaat. Want ze is sterk autodidact en 'hands-on'.
Als hij het echt nog niet weet is een jaar werken misschien toch beter. Zoon hier was toen gestart met rechten en dat bleek niet te zijn wat hij verwacht had, hij is toen gestopt en heeft vanaf feb dat jaar gewerkt. Bedrijfskunde leek hem ook wel wat maar toen hoorde hij van Bestuurskunde. Dat doet hij nu. Wie weet kan je zoon daar naar kijken. En anders inderdaad toch gewoon dat jaar werken en daarna weer instromen.
Dochter overweegt ook autorijles. Bij sommige werkgevers in haar 'branche' wordt dat gevraagd. Toch kan ze tot nu toe goed overweg met ov en fiets, dus ze twijfelt erg. Als we op het platteland woonden had ze het waarschijnlijk al gehaald.
Maar dat is ook nog een optie. En autorijles kan ook een opgaaf zijn, niet alle jongeren halen het in een 'crashcourse' met examengarantie.
AnneJ schreef op 10-04-2021 om 15:07:
Dochter overweegt ook autorijles. Bij sommige werkgevers in haar 'branche' wordt dat gevraagd. Toch kan ze tot nu toe goed overweg met ov en fiets, dus ze twijfelt erg. Als we op het platteland woonden had ze het waarschijnlijk al gehaald.
Maar dat is ook nog een optie. En autorijles kan ook een opgaaf zijn, niet alle jongeren halen het in een 'crashcourse' met examengarantie.
Jongeren met autisme wordt aangeraden om te lessen (en af te rijden) in een automaat. Misschien is dat voor je dochter ook een ootie.
Ja, goed idee Meike, ik geef het door.
'Een plan B heeft ie niet – behalve het komende jaar full time gaan werken'. Je weet niet wat hij wil, maar hij heeft zelf wel een idee, al is het dan niet het optimale. Het kan zijn dat jouw visie op zijn toekomst jou nu in de weg zit. Hij moet zijn eigen weg nog vinden.
Jammer dat het MBO voor jullie 'afzakken' is. Het zou mooi zijn als hij op MBO 3 of 4 niveau een diploma kon halen, dat zou voor hem een goede prestatie zijn. Maar dan moet hij wel weten natuurlijk wat hij wil. Motivatie is het allerbelangrijkste.
Wat verwacht hij eigenlijk van een beroep? Aan welke eisen of verwachtingen moet dat beroep voldoen, wil het voor hem aantrekkelijk zijn?
Let wel op, omdat hij nu al 1 jaar gestudeerd heeft en wellicht al de OV-studentenkaart heeft gehad is zijn leentijd gaan lopen. Dat is maximaal 10 jaar. Onderbreken van de studie betekent niet dat de leentijd onderbroken wordt.
Tsjor
Dank alvast voor alle berichten! @Tsjor: wij zien MBO zeker niet als afzakken! Integendeel, ik zou dolblij zijn voor 'm als ie een MBO opleiding tegenkwam waar hij in geïnteresseerd was. Zoon heeft eerst VMBO gedaan, en toen hebben we ook al de nodige open dagen bezocht. Maar omdat ie toen helemáál nog geen idee had, is ie HAVO gaan doen eerst. Goede vragen, over wat zijn verwachtingen eigenlijk zijn van "een beroep". Hij heeft echt heel veel interesses, van voetbal tot politiek, maar dat is allemaal op hobbyniveau. Ik heb het idee dat het deels koudwatervrees is en deels misschien wel onrealistische verwachtingen of eisen.
Slofje schreef op 10-04-2021 om 14:39:
"Het schoolsysteem" is geen doel op zich toch? Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Werken en beroepsgerichte cursussen doen kan ook.
Eens hoor. Een vriend van hem is na het VMBO in de autobranche beland en voelt zich daar als een vis in het water. Een geboren ondernemer, nu al. Maar het lastige is (ook wel ADD-eigen) dat zoon geen enkel initiatief toont. En ik heb het spookbeeld voor me dat ie over een paar jaar nog steeds in simpele bijbaantjes is blijven hangen en verder op zijn kamer eindeloos YouTube tutorials en video's kijkt over dingen die hij heel interessant vind, maar wat verder tot niets leidt.
Knutselkei schreef op 10-04-2021 om 14:57:
Als hij het echt nog niet weet is een jaar werken misschien toch beter. Zoon hier was toen gestart met rechten en dat bleek niet te zijn wat hij verwacht had, hij is toen gestopt en heeft vanaf feb dat jaar gewerkt. Bedrijfskunde leek hem ook wel wat maar toen hoorde hij van Bestuurskunde. Dat doet hij nu. Wie weet kan je zoon daar naar kijken. En anders inderdaad toch gewoon dat jaar werken en daarna weer instromen.
Wat toevallig, dat leek hem - naast bedrijfskunde - ook wel wat, gisteren is nog naar een (online) open dag geweest daarover.
Op de een of andere manier ben ik ook bang dat hoe ouder hij wordt, hij steeds meer de aansluiting gaat missen met evt. studiegenoten straks. Die zijn dan allemaal jaren jonger dan hij, lijkt me. Maar misschien valt dat wel mee - als ik zo in dit draadje lees zijn er volgens mij wel meer die later of via een omweg starten.
Zoon heeft een jaar gedoubleerd op de middelbare school en dacht dat hij wel de oudste zou zijn. Maar zeker in de hogere jaren was hij juist weer een van de allerjongste op het HBO en nu de universiteit. Sommigen doen langer over hoger onderwijs of beginnen er later aan. Of switchen eerst een paar keer.
Zoon is tot vorig jaar juist op schema gebleven. Hij heeft er een jaar aangeplakt omdat hij vanwege corona in de problemen kwam met zijn onderzoek en sollicitaties voor traineeships.
Er zit ook wel een stukje persoonlijke frustratie mijnerzijds bij hoor. Ikzelf ben indertijd na het VWO direct gaan werken en ben pas op latere leeftijd opleidingen gaan doen die me echt interesseerden, en ik zit eigenlijk nu pas een paar jaar, dik na mijn 50e, op mijn plek. Ik zou hem een dergelijke omweg graag besparen (plus dat het een compleet andere tijd is nu - vroeger gebeurde het volgens mij veel vaker dat je alleen met HAVO of VWO je al werkende kon opwerken tot een aardig niveau, tegenwoordig ben je niets meer zonder diploma)
Dat soort overwegingen doen wel pijn Nadurra. Mijn zoon zegt ook zulke dingen. Toch kan mijn dochter niet anders dan haar eigen weg volgen wat er ook van komt.
Dus soms word ik er nogal bits van en sommeer zoon om zich er niet meer mee te bemoeien want het werkt bij dochter op haar faalangst en ze krijgt er 'stemmen' van.
Ja, rare tijden, maar iedereen loopt zijn/haar eigen weg en benut de eigen opties.
De tijden zijn ook voorbij dat je ouders bepaalden wat je wordt en of dat altijd goed gegaan is waag ik ook te betwijfelen.
Gelukkig kan mijn dochter goed met geld omgaan. Je kijkt liever naar de opties die je zoon wel heeft en wat hij wel wil en kan. Hoe oneerlijk het tegenwoordig allemaal is. Sommige kinderen houdt je gewoon niet langdurig in het schoolsysteem. Dan verzin je wat anders. Liefst dichtbij hun eigen motivatie.
En met ADD zou ik zeker studiebegeleiding overwegen. Een aantal medestudiegenoten van zoon zijn nog steeds onderweg en dat is tegenwoordig ook echt lastig met de studiefinanciering. En eer het op het hoger onderwijs goed geregeld is kan ook schelen.