Communicatie bonus dochter
Mijn partner en ik hebben nu dik 4 jaar een relatie, we wonen niet samen. Mijn partner heeft 2 kinderen. Het gaat om de oudste dochter, zij is 24 en woont niet meer thuis
De relatie met haar is moeizaam.
Ik heb getracht een band met haar op te bouwen maar ze zegt dat ze geen plaats heeft voor mij.
Tevens loopt de communicatie via haar moeder en niet rechtstreeks naar mij. Als ik mijn partner daar op aanspreek vindt ze dat ik moeilijk doe. Er bestaan toch ook nog normen en waarden, of zijn die er niet voor dochters?
Een ingewikkelde situatie vind ik zelf .
Iemand tips?
MamaE schreef op 25-11-2024 om 09:13:
[..]
Dit dus.
Overigens vind ik de zin 'ik heb geen plek voor jou in mijn leven' niet erg aardig.
Ik heb een beetje issues met ruimte, maar dat is mijn probleem en niet dat van andere mensen.
Klinkt niet aardig maar je weet niet in welke context het gezegd is. Zo uit het niets is het erg onbeleefd maar als hij zich heeft bemoeid met een zaak die tussen moeder en dochter speelt kan dochter de inmenging erg onprettig hebben gevonden.
Ik vind de situatie helemaal niet zo ingewikkeld. Hoe meer jij drukt, hoe minder zin ze in je zal hebben. Ze heeft duidelijk aangegeven dat er (nu) geen ruimte is in haar leven voor jou en ik zie niet in waarom jij direct communicatie met haar zou moeten hebben.
Mijn partner zit in een vergelijkbare situatie als zij zit en heeft ook geen behoefte aan direct contact met de nieuwe partner van moeder. Partner is inmiddels wel ouder en is blij dat moeder blij is met deze nieuwe man, maar partner heeft niets met hem. Doet echt niet onbeleefd of onbeschoft, maar hij is niets van/voor mijn partner. En dat kun je niet afdwingen.
Respecteer de grenzen die de dochter van je partner trekt. Dat is ook een vorm van beleefdheid, respect en fatsoen. En wie weet wat er gebeurt als jij dat gaat doen. Maar met doorbeuken gaat het niet beter worden en kun je mogelijk zelfs je relatie met haar moeder beschadigen.
Overigens is mijn moeder gescheiden toen ik ergens tussen de 16 en 19 was, en ik heb daarna (toen ik al op kamers zat) wel gedacht wat ik ervan zou vinden als ze een nieuwe partner kreeg. Daar had ik dus helemaal geen zin in. Om de een of andere reden stond zo'n nieuwe storende factor me enorm tegen. Waarschijnlijk omdat we net rust hadden nadat we van die ene af waren, geen idee. Ik zou dat niet precies kunnen zeggen. Wel dat ik het idee had "als ze maar niet...". Het is allemaal al ingewikkeld genoeg als je zonder geld aan het studeren bent. Ik zou er inderdaad ook geen mentale ruimte voor gehad hebben om gezellig te gaan doen tegen een nieuwe vriend.
Het gaat erom dat ze mij totaal negeert , geen begroeting niks , wordt buiten gesloten .
Ze eist volledige aandacht van de moeder ,en moeder voelt zich schuldig ivm scheiding. Dus zij zegt er niks van omdat ze bang is haar dochter kwijt te raken. Het is allemaal niet zo eenvoudig als jullie denken. Als dat het was , was er niks aan de hand geweest
Ik vind dat jij inderdaad met respect behandeld moet worden, ieder mens moet dat. Maar ik snap niet helemaal wat de moeder van dochter met jou te maken heeft. Die zie jij toch niet? En de term bonusdochter klopt ook niet, denk ik. Een bonusdochter is een kind van je partner die je mede hebt opgevoed , niet een jonge vrouw die je hebt leren kennen toen ze al volwassen was. Zij is gewoon de dochter van je partner.
Jansens schreef op 25-11-2024 om 08:24:
[..]
Hoor ik niet met respect behandeld te worden?
Ze heeft niet om jou gevraagd, hè? Je bent slechts de vriend van haar moeder. Zij kan er niks aan doen dat haar ouders gescheiden zijn en haar moeder weer een nieuwe relatie aan gaat.
Jansens schreef op 25-11-2024 om 10:14:
Het gaat erom dat ze mij totaal negeert , geen begroeting niks , wordt buiten gesloten .
Ze eist volledige aandacht van de moeder ,en moeder voelt zich schuldig ivm scheiding. Dus zij zegt er niks van omdat ze bang is haar dochter kwijt te raken. Het is allemaal niet zo eenvoudig als jullie denken. Als dat het was , was er niks aan de hand geweest
Is het echt niet zo eenvoudig? Wat is jouw aandeel? Want nu gaat het weer over dochter. Je hebt geen invloed op dochter. Alleen op jezelf. Wij kunnen dus ook geen advies geven over dochter. Want zij reageert hier niet op, alleen jij.
Waarom niet alleen met je partner afspreken op momenten dat dochter er niet is? Met je partner moet je dit soort afspraken kunnen maken. Als dat niet met haar kan dan heb je mogelijk een relatie probleem. Maar daar kan dochter niks aan doen.
Jansens schreef op 25-11-2024 om 10:14:
Het gaat erom dat ze mij totaal negeert , geen begroeting niks , wordt buiten gesloten .
Ze eist volledige aandacht van de moeder ,en moeder voelt zich schuldig ivm scheiding. Dus zij zegt er niks van omdat ze bang is haar dochter kwijt te raken. Het is allemaal niet zo eenvoudig als jullie denken. Als dat het was , was er niks aan de hand geweest
Nogmaals, het is niet bij wet verboden iemand te negeren hoor
Houd je er buiten, blijf zelf beleefd. Eis niets van je partner. En zeker niet dat zij partij moet trekken of iets tegen har 24 jarige dochter hierover moet zeggen.
Als je dit niet trekt, verbreek de relatie
Wat je ook doet, geef zelf het goede voorbeeld, wees vriendelijk tegen de dochter van je vriendin wanneer je haar ziet en ga haar zeker niet de les lezen. Beschouw haar inderdaad als een buurvrouw of verre kennis. Ze is een volwassene, geen kind, en ze heeft geen trek ik een warm contact met jou, dat kan. Berg je verwachtingen over hoe het contact met haar zou moeten zijn op, ze zijn momenteel niet haalbaar. Plan je contacten met je vriendin zo dat je haar dochter zo min mogelijk ziet. Dwing je vriendin vooral niet te kiezen tussen jou en haar dochter, daar maak je je vriendin doodongelukkig mee en dat wil je toch niet? Die strijd ga je sowieso verliezen, kinderen zullen altijd voor gaan.
Als het bovenstaande niet haalbaar is voor jou, dan zul je je conclusies moeten trekken en moeten stoppen met deze relatie.
Stop met haar "bonusdochter' te noemen. Het is een volwassen vrouw en ze is niets van jou. Jij bent niet haar stiefvader en je hebt geen positie om rechten op te eisen.
Een beleefde omgang zoals je dat met een toevallig langskomende buurvrouw zou hebben is voldoende. Respect opeisen suggereert dat jij vindt dat jij een hogere status zou moeten hebben dan zij. Dat heb je niet. Je bent de vriend van haar moeder. Niet haar vader of gezagsfiguur.
Mijn moeder kreeg ook een nieuwe relatie toen ik al volwassen was. Ik heb die man nooit als stiefvader beschouwd. Het was haar partner en ik heb me fatsoenlijk gedragen, maar wel op basis van gelijkwaardigheid. Natuurlijk mag je verwachten dat iemand hallo en dag zegt, maar het klinkt alsof jij de verhouding als asymmetrisch ziet en daarmee ben je verkeerd gestart.
Compleet negeren en niets zeggen is inderdaad niet aardig en klinkt inderdaad niet respectvol. Maar is er misschien wat voorgevallen dat zij zo doet? Ik kan me bijna niet voorstellen dat zulke omgangsvormen zomaar uit de lucht komen vallen.
Heb je er al met je partner over gepraat, en wat vindt die ervan dan. En inderdaad, zie haar dochter niet als je stiefdochter, dat scheelt al.
Koko67 schreef op 25-11-2024 om 10:25:
Ik vind dat jij inderdaad met respect behandeld moet worden, ieder mens moet dat. Maar ik snap niet helemaal wat de moeder van dochter met jou te maken heeft. Die zie jij toch niet? En de term bonusdochter klopt ook niet, denk ik. Een bonusdochter is een kind van je partner die je mede hebt opgevoed , niet een jonge vrouw die je hebt leren kennen toen ze al volwassen was. Zij is gewoon de dochter van je partner.
Dat is nu net de enige die iets met TO te maken heeft, cq waar TO iets mee te maken heeft. Ik neem aan dat hij haar ook regelmatig ziet. Het is immers zijn partner.
bedankt voor de reacties
Jansens schreef op 25-11-2024 om 10:14:
Het gaat erom dat ze mij totaal negeert , geen begroeting niks , wordt buiten gesloten .
Ze eist volledige aandacht van de moeder ,en moeder voelt zich schuldig ivm scheiding. Dus zij zegt er niks van omdat ze bang is haar dochter kwijt te raken. Het is allemaal niet zo eenvoudig als jullie denken. Als dat het was , was er niks aan de hand geweest
Kun je alleen met je partner afspreken, want die dochter is niets van jou, die hoeft ook behalve een normale beleefdheid niets voor of van jou.
Heeft de dochter überhaupt de scheiding van haar ouders al verwerkt. Dat kan heel lang duren, ben jij niet vriend 1 maar vriend 10 op wie ze niet zit te wachten die geïntroduceerd wordt, en dan ook nog 1 die gelijk gezellig 'gezinnetje' wil spelen. Dat werkt al niet bij een 10 jarige, al helemaal niet bij een 24 jarige die op zich zelf woont.
En bezie het van de zonzij: de dochter van 24 woont op zichzelf! Met de huidige woningmarkt mag iedereen zich dan gelukkig prijzen 
