Communicatie bonus dochter
Mijn partner en ik hebben nu dik 4 jaar een relatie, we wonen niet samen. Mijn partner heeft 2 kinderen. Het gaat om de oudste dochter, zij is 24 en woont niet meer thuis
De relatie met haar is moeizaam.
Ik heb getracht een band met haar op te bouwen maar ze zegt dat ze geen plaats heeft voor mij.
Tevens loopt de communicatie via haar moeder en niet rechtstreeks naar mij. Als ik mijn partner daar op aanspreek vindt ze dat ik moeilijk doe. Er bestaan toch ook nog normen en waarden, of zijn die er niet voor dochters?
Een ingewikkelde situatie vind ik zelf .
Iemand tips?
Laat her gewoon los. Je kan van iemand die 24 is niets meer eisen of verwachten. Het is jammer als ze zich onfatsoenlijk of asociaal gedraagt maar het is haar eigen keuze
als jij gewoon normaal blijft doen dan gaat er ooit een moment komen dat ze normaal terugdoet. Maar het kan best nog 10 jaar duren hoor.
Je partner kan ook haar 24 jarige dochter niet meer opvoeden he.. ook zij heeft daar geen invloed op maar laat haar niet kiezen. Het blijft haar dochter en ga niets eisen (dat ze jou boven haar dochter moet stellen als het om contact gaat) stoort het je te erg, ga dan zelf weg
Vind het helemaal niet ingewikkeld, jullie hoeven helemaal niets met elkaar. Toen ik die leeftijd had heb ik ook nooit contact gehad met de toenmalige vriendin van mijn vader, dat paste gewoon niet in mijn leven en ik denk ook niet in het hare. Als de kinderen deel hebben uitgemaakt van jullie gezamenlijk gezin licht het denk ik wel anders
Waarom zou je als ze niet meer thuis woont enige band met haar moeten opbouwen of ermee moeten communiceren? Net zoiets als een vriendin van je partner, die communiceert ook niet rechtstreeks met jou, neem ik aan?
Ik begrijp het probleem niet goed, je woont niet samen en dochter woont niet thuis. Wat voor relatie heb je dan met die dochter? Wat valt er allemaal te communiceren?
Valeria schreef op 25-11-2024 om 08:08:
Waarom zou je als ze niet meer thuis woont enige band met haar moeten opbouwen of ermee moeten communiceren? Net zoiets als een vriendin van je partner, die communiceert ook niet rechtstreeks met jou, neem ik aan?
Hoor ik niet met respect behandeld te worden?
Jansens schreef op 25-11-2024 om 08:24:
[..]
Hoor ik niet met respect behandeld te worden?
Omdat je het bed deelt met haar moeder?
Beschouw haar als een goede kennis en wees beleefd tegen elkaar.
Jansens schreef op 25-11-2024 om 08:24:
[..]
Hoor ik niet met respect behandeld te worden?
Ga toch weg joh.
Ik ben in de 50, mijn moeder is 10 jaar geleden hertrouwd (mijn ouders zijn al 40 jaar uit elkaar). Haar man ligt mij niet. Ben blij voor haar, maar ik ga geen band opbouwen. Als ik er ben is alles pais en vree, maar praat niet 1 op 1 met hem. Heeft niets met respect te maken hoor.
Jansens schreef op 25-11-2024 om 08:24:
[..]
Hoor ik niet met respect behandeld te worden?
Op welke manier verloopt de communicatie nu? Kun je wat concretere voorbeelden geven? En is die communicatie echt nodig? Waardoor voel jij je niet gerespecteerd? Dat is mij nog niet helemaal duidelijk.
In elk geval ben ik het eens met de andere reacties dat je een uitwonende dochter van 24 niet meer hoeft op te voeden, zeker niet als het jouw eigen kind niet is.
Kan het zijn dat de scheiding van haar ouders nog parten speelt, of dat jouw komst de dynamiek tussen ouder en kind veranderd heeft?
En mocht ze jou letterlijk negeren als ze je bij jouw partner thuis ziet: mensen zijn soms eigenaardig. Verwonder je in plaats van je te ergeren. Je hoeft in principe niet perse iets met de dochter van jouw partner. Kennelijk weet jouw partner dat het weinig zin heeft haar dochter aan te spreken hierop, dus daar zal een reden voor zijn. Geeft het de tijd, en voer de druk niet zo op. Wie weet went ze op een gegeven moment vanzelf aan jouw aanwezigheid.
Jansens schreef op 25-11-2024 om 08:24:
[..]
Hoor ik niet met respect behandeld te worden?
Zeker wel. Maar behandel je haar ook met respect? Je hebt het over bonus dochter. Maar is zij niet gewoon de dochter van jouw partner? Het gaat hier om een volwassen vrouw.
Jij bent voor haar geen bonus vader maar de partner van moeder. Zij hoeft en wil geen relatie met jou op dit moment. En dat mag en kan gewoon. Kan jij dat accepteren en respecteren?
Is de situatie nu niet gewoon ingewikkeld omdat jij het ingewikkeld maakt door verwachtingen? Verwachtingen waar de dochter van jouw partner niet aan wil voldoen?
Als er geen klik is tussen volwassen kinderen en een nieuwe partner zou ik als ouder niet snel gezamenlijk contact initiëren en gewoon met één van beide afspreken.
Mocht kind onverwacht langskomen als vriend er is verwacht ik wel dat kind partner begroet en hem niet buitensluit van het gesprek. Eigenlijk hetzelfde wat ik van mijn kind verwacht als er een andere gast bv een vriendin op bezoek is.
Ik zou van beide verwachten dat ze een beleefd gesprek voeren maar verder gaand contact moet vanzelf groeien of niet en kun je niet afdwingen.
Het eerste wat in mijn opkomt bij het lezen van het bericht is dat ze niet jouw dochter is, en jij ook niet haar stiefvader. Ze was al 20 toen je een relatie kreeg met haar moeder! Ik snap dat je het jammer vindt dat er niet meer contact is, maar het is niet meer dan normaal. Zij zit in een levensfase waarin ze haar eigen leven aan het opbouwen is, dan heb je ook minder contact met je eigen ouders doorgaans. Alle tijd gaat op aan studie, een eerste baan, eerste serieuze relatie, vrienden, woonruimte zoeken etc..... als dat allemaal in rustiger vaarwater is over een jaar of 5 à 10 en zij zelf eventueel aan kinderen denkt wordt het contact misschien weer meer.
Tenzij de dochter van je partner lelijk tegen je doet vind ik het niet respectloos als ze zegt dat ze geen plaats heeft voor jou, waarschijnlijk is het gewoon echt zo.
Tuinfluiter schreef op 25-11-2024 om 09:02:
Als er geen klik is tussen volwassen kinderen en een nieuwe partner zou ik als ouder niet snel gezamenlijk contact initiëren en gewoon met één van beide afspreken.
Mocht kind onverwacht langskomen als vriend er is verwacht ik wel dat kind partner begroet en hem niet buitensluit van het gesprek. Eigenlijk hetzelfde wat ik van mijn kind verwacht als er een andere gast bv een vriendin op bezoek is.
Ik zou van beide verwachten dat ze een beleefd gesprek voeren maar verder gaand contact moet vanzelf groeien of niet en kun je niet afdwingen.
Dit dus.
Overigens vind ik de zin 'ik heb geen plek voor jou in mijn leven' niet erg aardig.
Ik heb een beetje issues met ruimte, maar dat is mijn probleem en niet dat van andere mensen.
Jansens schreef op 25-11-2024 om 08:24:
[..]
Hoor ik niet met respect behandeld te worden?
Als ze langskomt en ze zegt gewoon hallo/ja/nee/dankjewel, dan is dat genoeg.
Als ze langskomt en ze zegt "zit die zak er nou alweer?" dan is dat onbeschoft.
Als je langskomt en ze wil niet het soort persoonlijk gesprek met jou aangaan dat je ook niet met een kennis van je partner zou aangaan, dat hoeft dat ook niet.
Dus hoe zien die contactmomenten eruit?
Eens met de meeste reageerders.
Ik vraag me vooral af hoe ze respectloos is naar jou? Wat doet ze, concreet, wat respectloos is?
Ik zou wel verwachten dat ze de basis fatsoensnormen in acht neemt. Zoals ze dat ook bijvoorbeeld naar de buurvrouw van haar moeder zou doen. In die zin wel 'respectvol' reageren. Dus netjes goededag terug zeggen. Antwoord geven als iemand zegt; lekker weertje vandaag, nietwaar? Maar niet wat jij aangeeft Er bestaan toch ook nog normen en waarden, of zijn die er niet voor dochters? Ja, die bestaan er wel. Maar ze is niet jouw dochter. Dus daar kun je geen beroep op doen. (En als ze wel je dochter was zou het nu ook te laat zijn om haar die normen en waarden bij te gaan brengen, maar dat terzijde) Meer dan 'beleefd zijn' hoeft ze niet naar jou.
Overigens; zij verdient natuurlijk het zelfde respect als jou. Jullie zijn beiden volwassen. Zij is niet het kind en jij de volwassene. Zij is niet de dochter en jij de vader. Jullie zijn twee volwassen mensen. Die er niet voor hebben gekozen in elkaars leven te komen, maar die elkaar wel regelmatig zullen tegenkomen. Net zoals de buurvrouw dus. Jij bent haar 'buurvrouw' en zij de jouwe. En tegen je buurvrouw gedraag je je 'normaal', maar je kunt er verder niks van eisen.
Jansens schreef op 25-11-2024 om 08:24:
[..]
Hoor ik niet met respect behandeld te worden?
Het is absoluut prettig in de wereld als we als mensen elkaar met respect behandelen.
Maar ja, je kan iemand niet aanklagen als hij/zij dat niet doet natuurlijk.
Wat je wel kan doen is zelf iemand anders consequent wel respectvol blijven benaderen. Je hebt immers enkel invloed op je eigen gedrag. Blijf dat gewoon doen.
En als jij vind dat het een relatie met haar moeder in de weg staat, ga dan weg. Eis niet van je partner dat zij invloed heeft op het gedrag van haar 24-jarige dochter of dat ze een ‘kamp’ moet kiezen
