Hoe denken jullie hierover?

Tijden veranderen ook gewoon. Ik ben niet goed met de weg vinden, weten waar ik ben etc. Vijftien jaar geleden ooit een vriendin moeten bellen omdat ik na een bezoek aan de notaris in het deel van stadscentrum waar ik nooit kwam echt de weg niet meer kon vinden naar het plekje waar we zouden kunnen lunchen. Dat duurde toen erg lang want ik moest beschrijven, zij in haar geheugen zoeken etc. Nu kijk ik op Google maps, drop ik mijn locatie etc. 

Petekind loopt nu ook al met mijn telefoon de weg te zoeken als we samen in een nieuwe stad zijn. Leren dat je met een telefoon kan bellen als je elkaar kwijt bent, je locatie aan kan zetten etc kan net zo handig zijn als leren dat je aan andere mensen de weg kan vragen, bij een bepaald punt afspreken etc. 

Bakblik schreef op 20-05-2025 om 12:38:

[..]

Als kinderen al vanaf jonge leeftijd gewend zijn dat ze een ouder kunnen "roepen" met zo'n horloge en de ouder dus altijd weet waar kind is dan leert kind niet helemaal zelf de "problemen" op te lossen.

Toen mijn brugger 10 jaar geleden belde dat ze door een brommer omver gereden was en problemen had met de fiets wist ik niet waar ze was. Ze moest zelf uitzoeken hoe ze kon omschrijven wat haar locatie was. Dan is het handig als je weet of je al voorbij de gemeentegrens bent bijvoorbeeld. Dat je weet hoe de straat heet waar je fietst. Dat je kunt omschrijven dat je vanaf woonplaats gezien al voorbij de rotonde bent met de fonteinen of nog ervoor.

Met een gedeelde locatie zijn dat soort vaardigheden minder noodzakelijk en dan leren kinderen dat ook minder goed te omschrijven.

erg ver gezocht hoor. Alsof je meteen kippig bent en niets meer om je heen ziet en geen straatnaambordjes meer kunt lezen en niet meer weet of je een paar minuten ervoor over een rotonde bent gegaan. Kijk, ik geloof best dat mensen in sommige dingen makkelijker worden zoals bv met een navigatie in de auto die velen blindelings volgen i.p.v. zelf kaart te lezen. Maar ja zonder navigatie waren sommige mensen daar ook geen ster in dus ja.....

Tja toen de eerste kinderen een mobieltje kregen was daar ook veel commentaar op maar nu vindt niemand dat meer vreemd.
Ik denk dat veel kinderen een tracker nu ook heel normaal vinden. 
Voor tieners vind ik dat weer anders. Op welke leeftijd laat je ze bv mee beslissen of de tracker aan staat. 

Tuinfluiter schreef op 20-05-2025 om 13:11:

Tja toen de eerste kinderen een mobieltje kregen was daar ook veel commentaar op maar nu vindt niemand dat meer vreemd.

Ehm, volg je het nieuw wel eens? Er is juist heel veel te doen rond het gebruik van mobieltjes door (jonge) kinderen. Op allerlei manieren wordt nu geprobeerd om dat weer terug te dringen omdat inmiddels blijkt dat het toch niet zo'n hallelujah verhaal is allemaal...

Bakblik schreef op 20-05-2025 om 13:21:

[..]

[..]

Erg flauw dit. Ik probeer aan de hand van voorbeelden uit mijn eigen leven te illustreren waar die genoemde verminderde zelfredzaamheid in het artikel dan uit zou kunnen bestaan, aangezien het bericht en het item in het journaal daar niet echt duidelijkheid over gaven.

En ja, als een kind echt serieuze problemen had dan belden ze mij voor advies. Dat wil niet zeggen dat ik het voor ze op kwam lossen. Iets wat ik om mij heen wel zie gebeuren, ouders die meteen ter plaatse gaan als bericht geeft dat er iets is.

Dat kan, dat moeten die ouders weten. Maar wat heeft dat dan te maken met die locatie-app? Want daar gaat het in dit topic om? Een bericht sturen of bellen naar ouders kan elk kind met een telefoon. Daar heeft zo’n app niks mee te maken. Ik zie de link tussen die voorbeelden en de locatie-op dan ook niet echt. En ik persoonlijk zie die verminderde zelfredzaamheid dus ook niet. Ondanks de app.

Bakblik schreef op 20-05-2025 om 13:21:

[..]

[..]

Erg flauw dit. Ik probeer aan de hand van voorbeelden uit mijn eigen leven te illustreren waar die genoemde verminderde zelfredzaamheid in het artikel dan uit zou kunnen bestaan, aangezien het bericht en het item in het journaal daar niet echt duidelijkheid over gaven.

En ja, als een kind echt serieuze problemen had dan belden ze mij voor advies. Dat wil niet zeggen dat ik het voor ze op kwam lossen. Iets wat ik om mij heen wel zie gebeuren, ouders die meteen ter plaatse gaan als bericht geeft dat er iets is.

Maar is dat niet iets van alle tijden? Vroeger in mijn kindertijd ( jaren 80) waren er ook ouders die elke 5 minuten kwamen kijken als we buiten aan het spelen waren tegenover ouders die nooit kwamen kijken. Een buurvrouw hing zelfs non- stop over het balkon om alles als een havik in de gaten te houden. Hun kinderen tot groep 8 brachten en haalden i.p.v. zelf te laten lopen, overal bij waren om te helpen, in de gaten te houden. En hun kinderen niks zelf lieten oplossen; kinderen moesten dan altijd eerst ouders bellen of iemand om hulp vragen i.p.v. het zelf op te lossen; vaak genoeg meegemaakt met klasgenootjes als er iets met een fiets was gelijk naar de conciërge te rennen en paps of mams te bellen. Of bij buitenspelen meteen om paps/mams begonnen te blèren als er iets was. Zelf oplossen zat er toen ook bij velen niet in. Nu bij sommigen ook niet maar dan is er een gadget wat de schuld krijgt terwijl velen het zo niet gebruiken.

Bakblik schreef op 20-05-2025 om 13:21:

[..]

[..]

Erg flauw dit. Ik probeer aan de hand van voorbeelden uit mijn eigen leven te illustreren waar die genoemde verminderde zelfredzaamheid in het artikel dan uit zou kunnen bestaan, aangezien het bericht en het item in het journaal daar niet echt duidelijkheid over gaven.

En ja, als een kind echt serieuze problemen had dan belden ze mij voor advies. Dat wil niet zeggen dat ik het voor ze op kwam lossen. Iets wat ik om mij heen wel zie gebeuren, ouders die meteen ter plaatse gaan als bericht geeft dat er iets is.

Maar je komt zelf ook met flauwe redeneringen waarom locatie delen een kind minder zelfstandig maakt.
Het artikel geeft ook niet echt duidelijkheid

Ik vind het gewoon het begin van het einde. Er zullen vast ouders zijn die doordraven en hun kinderen die ver in hun volwassenheid zijn gaan trekken. Of voordat je het weet gaan mannen zo'n trekker stiekem in hun vrouws handtas doen. Ik vind het gewoon eng dat mensen mijn precieze locatie weten. 

BlairW schreef op 20-05-2025 om 11:29:

[..]

Hier dus wel. 

Dat vind ik dan wat anders als je het allemaal doet. Zeker als de kinderen volwassen zijn. Anders zorg je voor een heel erg oneven klimaat waar de ouders een soort politieagenten zijn en de kinderen een soort voortvluchtigen altijd gemonitord worden. Toch zou ik het zelf niet willen. Je moet ook mensen kunnen vertrouwen en vertrouwen dat ze mogelijke problemen zelf kunnen oplossen.  

Ik denk dat vrijwel iedereen langzamerhand minder zelfstandig wordt door alle technologie die er inmiddels is. En bij elke nieuw ontwikkelde app of gadget denken we al snel dat ook die onmisbaar is. 

En is de wereld er hierdoor nou veiliger op geworden? En zijn we ons ook veiliger gaan voelen? Nou...

Om nogmaals mijn de wereld over fietsende zoon erbij te halen: ja, hij heeft een telefoon bij zich (fijn voor ons want hij deelt veel mooie foto's), maar hij navigeert met papieren kaarten en vindt zijn overnachtingsplekken (meestal wildkamperen) op de bonnefooi. En wat blijkt: er zijn overal aardige, behulpzame mensen! Soms bieden ze gratis een maaltijd of overnachting aan, of ze stoppen om een praatje te maken en te vragen of hij nog wat nodig heeft. Geven tips over te volgen routes, wat te doen bij loslopende agressieve honden, welke pas of grensovergang open is of juist dicht, enz. enz. 

En ik denk dat dáár dus uiteindelijk je veiligheid (en het je veilig voelen) in zit: in het contact met en het vertrouwen in je medemens. Weten dat je je altijd overal wel redt, omdat er altijd overal mensen zijn waar je een beroep op kunt doen.

En om dat vertrouwen van jongs af aan mee te geven aan een kind, is zo veel mogelijk offline opgroeien denk ik veel meer helpend dan nog weer een volgend apparaat, app of tracker of noem het allemaal maar op 

FruitMoeder schreef op 20-05-2025 om 10:31:

[..]

Dat vind ik ook. Doen ouders er zelf ook aan mee? Dat kinderen ook kunnen zien waar hun ouders zijn. En als je kind 18plus kun je ze niet dwingen om zo'n te dragen. Of is al je angst weg als ze 18plus zijn?

Wij doen er als ouders ook aan mee. We zitten met z'n vijven in de live 360 app. Vooral om te kijken of iemand al onderweg naar huis is, bijv vanwege wel of niet nog even wachten met eten, weggaan of gaan slapen, de auto kunnen lenen etc. En s'nachts kijk ik nog wel eens of ze al thuis, bij een vriend/vriendin of onderweg zijn. Noem het schijnveiligheid. Ik slaap pas goed als ik weet dat iedereen veilig ergens thuis is. 

Onze middelste zet haar locatie regelmatig uit en dat is overigens ook prima en haar goedrecht.

Onze oudste is 20 en ook zij doet nog mee. Vindt ze zelf handig. Hoeft zeker niet. 

Zo'n horloge vind ik niet nodig 
We hebben ze gevraagd om te vertellen waar ze heen gaan 

Wel life 360 op hun telefoon geïnstalleerd, wat vandaag even goed bleek te zijn omdat 1 van de kinderen belde dat hij verkeerd was gefietst en de weg niet meer wist.
We konden kijken waar hij was en vertellen welke kant hij op moest
Had hij zelf niet aan gedacht, dat hij dat zelf dan ook kan opzoeken 

En ja, de kinderen kunnen ook zien waar wij zijn. Heb wel eens een telefoontje gehad, mam, je bent in de stad, kan ik mee terug rijden