Ouderschap in LAT-relatie

Mary11 schreef op 18-02-2025 om 21:40:

lichtelijk overweldigd door de grote hoeveelheid reacties 🙈 waarvoor veel dank!

maar antwoord op veel voorkomende vragen
- de opleiding kan niet “op pauze” maar uiteraard is regulier verlof wel mogelijk
- het is zo’n 2 uur rijden naar de locatie waar m’n opleiding zit, daarbij is het een opleidingstraject tijdens werk en gaat t om lange dagen en onregelmatige diensten dus vandaar dat ik niet elke dag op en neer kan
- het gaat dus om 3-4 dagen in de week maar door onregelmatig dienstrooster dus niet perse om 3-4 dagen aaneengesloten, vorige week zat ik bijvoorbeeld 4 dagen (en 3 nachten) aaneengesloten op locatie, deze week 4 dagen om en om dus slaap ik alle nachten thuis
- mijn man staat volledig achter mijn opleiding en heeft denk ik misschien nog wel een grotere kinderwens dan ik en ziet het ook zitten om er enkele nachten in de week alleen voor te staan ook al weet hij dat dat niet alleen maar over roosjes zal gaan

veel mensen die zeggen “dat zou ik nooit kunnen”, ik respecteer jullie reactie maar dit is ongeveer de reactie die ik al m’n hele leven krijg op mn werk en neven activiteiten. Vandaar dat ik ook zoals genoemd meer op zoek ben naar mensen die in een vergelijkbaar schuitje hebben gezeten voor advies.

Mijn tip blijft zorg dat je een plan maakt voor als het toch tegenvalt/niet gaat. Hier geen baan ver weg gewoon verzorgende in een bejaardentehuis in de buurt alles goed geregeld dachten we , en na 8 jaar zwanger kreeg mijn man een ongeluk waarbij hij zijn bekken brak...en kon dus 1 jaar fysiek bijna niets

Anoniemvoornu schreef op 18-02-2025 om 22:20:

[..]

Mijn tip blijft zorg dat je een plan maakt voor als het toch tegenvalt/niet gaat. Hier geen baan ver weg gewoon verzorgende in een bejaardentehuis in de buurt alles goed geregeld dachten we , en na 8 jaar zwanger en kreeg mijn man een ongeluk waarbij hij zijn bekken brak...en kon dus 1 jaar fysiek bijna niets

Je kunt niet alles voorzien en oplossen voordat het er is. Ik ben alleenstaande ouder vanaf dat mijn oudste 3 jaar was. In al die jaren (ze is nu 25) heb ik heus wel eens stevige griep gehad, maar dat betekende dat mijn ex even moest inspringen. In een relatie lijkt me dat nog makkelijker/zelfsprekender. Mijn zus heeft ooit haar arm gebroken toen ze een peuter had. Dat betekende dat er per direct opvang voor vijf dagen moest komen en mijn zwager het hele huishouden alleen moest doen.

Mijn moeder was weduwe, ze werkte fulltime, en ging 2 dagen per week (vrijdag vrijgesteld van werk) en zaterdag studeren, verplicht met overnachting. Ze was dan dus twee dagen en een nacht van huis. Alleen op zondag was ze vrij. De andere dagen werkte ze overdag en moest 's avonds huiswerk maken. Ze had 5 jonge kinderen. Mijn opa en oma kwamen oppassen.
Het schadelijkste zijn de reacties die vertellen dat het niet kan en niet mag en schadelijk is voor kinderen. Zo'n vijandige omgeving leert een kind dat er van alles mis is met de ouders. Mij leverde het in elk geval op, dat ik bezorgd was dat er ooit iets aan de hand zou zijn met mijn broers of zussen, want dan zou mijn moeder daarvan de schuld krijgen. Dat was niet door het handelen van mijn moeder, maar van de omgeving, die klaar stond om het te veroordelen. Zelf deden de buurvrouwen niets anders dan koffie drinken, terwijl zij minder kinderen hadden en een man.
Ik was en ben nog steeds trots op mijn moeder.

Tsjor

Anoniemvoornu schreef op 19-02-2025 om 07:35:

[..]

Je zwager moest 1 keertje 5 dagen het huishouden runnen, de man van 1 heeft straks weken waar 4 dagen alleen met die kleine normaal is , eerste weken/maanden om de 3 uur voeden baby voeden en dus gebroken nachten en hij heeft zelf zegt to een baan die belangrijk is(voor hem ) dus als het straks zwaarder is dan verwacht to? Gaat man dan minder werken om het vol te houden?

Je kan niet alles voorzien maar de meeste mensen hier kunnen wel voorzien dat dit best nog wel eens zwaarder kan uitpakken dan to denkt, je kind kan ook medisch iets hebben enz

Ik (vrouw) ben lang kostwinner geweest, mijn partner (man) bleef thuis. De kinderen gingen 3 dagen per week naar de crèche. Mensen keken wel eens vragend, maar echt vervelende opmerkingen heb ik nooit gehad.

De eerste 3 of 4 maanden heb je nog bevallingsverlof. Inderdaad, kinderen hebben ook daarna nog intensieve verzorging nodig. Ik zie niet in waarom vader dat niet zou kunnen. Ik hoop alleen dat je redelijk ongeschonden door de zwangerschap en bevalling komt. Ze zeggen niet voor niks: 9 maanden zwanger, 9 maanden ontzwangeren. Je hebt er wel enige invloed op door voor, tijdens en na je zwangerschap goed in conditie te zijn en te blijven. Na 3 a 4 maanden alweer aan een zware, onregelmatige baan beginnen, dat lijkt me erg zwaar. Tegelijkertijd ben ik het eens met de mensen die zeggen: probeer het gewoon. Als je na je verlof nog niet fit genoeg bent, kan je verlof verlengd worden Als het allemaal toch niet blijkt te gaan, dan vind je ook wel weer een oplossing.

Anoniemvoornu schreef op 19-02-2025 om 07:35:

[..]

Je zwager moest 1 keertje 5 dagen het huishouden runnen, de man van 1 heeft straks weken waar 4 dagen alleen met die kleine normaal is , eerste weken/maanden om de 3 uur voeden baby voeden en dus gebroken nachten en hij heeft zelf zegt to een baan die belangrijk is(voor hem ) dus als het straks zwaarder is dan verwacht to? Gaat man dan minder werken om het vol te houden?

Je kan niet alles voorzien maar de meeste mensen hier kunnen wel voorzien dat dit best nog wel eens zwaarder kan uitpakken dan to denkt, je kind kan ook medisch iets hebben enz

Vijf dagen per week opvang, voor twee maanden of zo.

to, ga het gewoon doen.
En dan doel ik op je zwangerschapswens EN je carrière. Als jij en je man er samen goed instaan komt het goed en vinden jullie voor onvoorziene omstandigheden vast een oplossing.

Maar waarom zou je dit traject nu al opgeven terwijl je nog niet weet of het zwanger worden gaat lukken. Lukt dat laatste niet, dan ben je blij dat je wel die opleiding bent gaan doen. Word je wel zwanger, dan kan het zijn dat dat allemaal goed loopt. Jij snel opknapt, baby gezond is, en man het goed aankan. Of de boel loopt in de soep en jullie kunnen het niet rondbreien, dan kun je er alsnog voor kiezen om (tijdelijk) te stoppen met die opleiding. Of zitten daar nog onoverkomelijke consequenties aan vast? Zoals je baan verliezen oid?

Zelfs als je dan je opleidingsplaats en/of je baan zou verliezen, dan vergaat de wereld niet. Dan komt er wel weer wat anders op je pad. Het komt goed, hoe dan ook.

Ik neem aan dat je in hetzelfde vakgebied zit als beste vriendin en ik. Zoals ik al eerder aangaf promoveerde vriendin tijdens haar zoons babytijd. Ze is nog geen specialist maar het komt er aan, heeft veel gepubliceerd tijdens haar opleiding en werkt ook aan de universiteit. Ik ben twee jaar geleden bezig geweest met een IVF traject om draagmoeder te zijn voor een vriendin. Ook tijdens wisselende diensten, als leidinggevende op een drukke (trauma) SEH, niet in Nederland trouwens. Dat kan gewoon. Echt!

Ga het gewoon proberen, als het zwanger worden niet lukt heb je in elk geval de tijd. Mocht het zwanger worden wel lukken en tegenvallen dan kan je altijd nog een plan B maken. Dat kan namelijk ook. 

IMI-x2 schreef op 19-02-2025 om 09:27:

Zelfs als je dan je opleidingsplaats en/of je baan zou verliezen, dan vergaat de wereld niet. Dan komt er wel weer wat anders op je pad. Het komt goed, hoe dan ook.

Nou ja, het lijkt me wel goed voor TO en haar man of ze daartoe bereid zijn. Want als dat niet het geval is kan je gewoon spijt krijgen van je kind.

@TO: Is de kinderwens zo groot dat je man en/of jij er vrede mee zouden hebben om in te dammen op de carrière/opleiding?

Anoniemvoornu schreef op 19-02-2025 om 07:35:

[..]

Je zwager moest 1 keertje 5 dagen het huishouden runnen, de man van 1 heeft straks weken waar 4 dagen alleen met die kleine normaal is , eerste weken/maanden om de 3 uur voeden baby voeden en dus gebroken nachten en hij heeft zelf zegt to een baan die belangrijk is(voor hem ) dus als het straks zwaarder is dan verwacht to? Gaat man dan minder werken om het vol te houden?

Je kan niet alles voorzien maar de meeste mensen hier kunnen wel voorzien dat dit best nog wel eens zwaarder kan uitpakken dan to denkt, je kind kan ook medisch iets hebben enz

Ja, dat kan, maar van te voren je ambities maar opzij schuiven is ook redelijk overdreven. 

4 dagen is gewoon naar de opvang. En ‘s nachts de voeding doen doen heel veel ouders alleen. Ik gaf borstvoeding en no way dat mijn eruit ging, of eens vroeg opstaan (ja, daar hebben we heel veel strijd over gehad), de eerste jaren heb ik praktisch alleen gedaan (dat was niet helemaal mijn idee, maar het liep zo) ik neem aan dat de man van to ook niet van suiker is, ik ben nl ook geen superwoman. 

Ik zou in dit geval niet onderschatten dat je ook gewoon heel erg moe bent van zo'n intensief traject. Het betreft onregelmatige tijden en wisselende dagen. Tel daarbij nog een studie en reistijd op. Even heen en weer omdat er wat met kind aan de hand is is dus 4 uur. Dat doe je niet even. 

Is het geen optie om eerst eens te beginnen met dit studietraject? Kijken hoe dit jou vergaat. Hoe zwaar het werkelijk is en vanuit die ervaring de keuze maken voor een zwangerschap. Dan ben je hopelijk al een eindje op weg en hoef je niet jaren het ouderschap te combineren met werk en studie.

Mevrouw75 schreef op 19-02-2025 om 10:25:

[..]

Ja, dat kan, maar van te voren je ambities maar opzij schuiven is ook redelijk overdreven.

4 dagen is gewoon naar de opvang. En ‘s nachts de voeding doen doen heel veel ouders alleen. Ik gaf borstvoeding en no way dat mijn eruit ging, of eens vroeg opstaan (ja, daar hebben we heel veel strijd over gehad), de eerste jaren heb ik praktisch alleen gedaan (dat was niet helemaal mijn idee, maar het liep zo) ik neem aan dat de man van to ook niet van suiker is, ik ben nl ook geen superwoman.

Maar was jouw man wel van suiker dan, of hadden jullie dit zo afgesproken?