School is heel negatief over mijn kind
Mijn jongste zoon van 4 (bijna 5) heeft problemen op school. De juf en nog meer de IB’er kijken erg negatief naar hem en ze maken zich veel zorgen over zijn gedrag. Ik doe mijn best om met hun in gesprek te blijven en ook te vragen of ze positief naar hem kunnen kijken maar dat helpt niet zoveel en het wordt alleen maar erger. Mijn zoon heeft observaties en onderzoeken gehad en dat is nu ook besproken maar daar komt ook niks duidelijk uit. Buiten dat ze zich zorgen maken over zijn ontwikkeling maar dat is natuurlijk heel erg vaag. Vandaag weer een gesprek gehad en het advies is dat hij dit schooljaar nog blijft in zijn klas maar dat hij daarna naar een observatieplaats gaat, ergens waar hij ze naar zijn gedrag kijken en hij ook les krijgt dan. Maar dat is niet op zijn school dat is helemaal ergens anders. Het voelt alsof ze van hem af willen. Vorige week was hij zelfs geschorst, ik vind dat niet normaal dat je dat met een kleuter doet, dan wil je hem er gewoon niet bij.
Hebben jullie tips (geen kritiek want ik doe mijn best en ik ben een goede moeder voor mijn kinderen) hoe ik het nu verder kan aanpakken. Ik heb zoveel stress en ik weet niet wat te doen. Ik wil het beste voor mijn zoon. Maar dat is niet hem wegsturen. Ik weet dat in gesprek blijven belangrijk is en meewerken met hulp maar hoe doe ik dat als ze steeds meer hulp willen zonder dat die hulp echt helpt.
TrefleQ schreef op 27-05-2025 om 22:51:
Ik lees je struggles. Je wilt zo graag dat je zoon gewoon op deze school kan blijven. Dat zeker niemand van jeugdzorg of veilig thuis betrokken wordt.
Je doet zo je best. Je werkt mee me school en gesprekken terwijl je dat moeilijk vindt. Je voelt je vaak alleen met je uitdagingen.
Je komt over als een dappere, moedige moeder. Houd vol, jij kunt dit🍀
Ik hoop dat je de therapeut en huisarts en mogelijk ook de buurvrouw bij jou en je kindere betrokken laat blijven zijn.
Ja je begrijpt het, bedankt.
En ja ik heb nog elke week therapie. Ik heb ook volgende maand een afspraak bij een psychiater omdat de therapeut en de huisarts denken dat ik ook nog meer hulp van medicatie nodig heb. Dat vind ik ook heel eng maar ik probeer echt open te staan voor hulp omdat ik weet dat dat nodig is. Nu komen daar ook gesprekken bij op die observatieplek waar de jongste dan misschien n aar toe moet. Het is heel erg veel en ik heb heel veel stress. De buurvrouw is wel heel aardig, ze probeert me te helpen. Zij vind die observatieplek wel goed klinken voor de jongste maar ze snapt ook wel dat ik niet wil dat hij weg moet van de school waar hij het kent en zijn grote broer ook zit.
karenm2 schreef op 29-05-2025 om 15:21:
[..]
Bedankt voor je tips. Je hebt gelijk dat het niet goed is voor hem om ergens te blijven waar het echt niet werkt als alles al geprobeerd is. Dat wil ik ook niet. Ik wil het beste voor hem. Maar ik begrijp niet goed waarom ze nu al vinden dat alles geprobeerd is en waarom het zo erg is dat hij nu al weg moet. Hij is nog niet eens 5 jaar.
Ik ga de orthopedagoog mailen en vragen naar dat OPP plan. En ook of er nog extra begeleiding in de klas mogelijk is voor hem. Want dat heeft hij nodig. Wijkteam is niet nodig tenzij die ook in de klas kunnen komen om hem en de juf daar te helpen.
Er zijn reacties van mensen met dezelfde situatie soms met jongere kinderen en ergere problematiek, het is alsof je tegen een muur lult bij jou. Je blijft hangen in school doet niet genoeg maar jou valt niks te verwijten , kinderen groeien op zonder vader en een moeder die verre van stabiel is, nacht op het politiebureau. Weekenden gevuld met in de ochtend tv want mama is brak. Je kind bijt tot 2 keer toe de juf , doet andere kinderen zeer en jij blijft hetzelfde riedeltje roepen ik ben een goede moeder en ieder is tegen mij!
Stresskipje schreef op 27-05-2025 om 23:07:
jeugdzorg en speciaal onderwijs staan compleet los van elkaar. dus nee, er zit daar niemand van jeugdzorg bij. Ik denk te lezen dat er bij jou een angst en denkfout achter zit.
Je kind bijt, doet kinderen pijn en smijt met spullen. Ja, hij is nog jong dus wie weet is het over een jaar, of 2 jaar beter/over. Maar dan nog is hij op regulier onderwijs in die 1/2 jaar niet op zn plek. Er kan niet iemand elke dag naast de juf komen zitten. Het is niet realistisch om te verwachten dat een regulier basisschooljuf trucjes leert waardoor je zoontje zich anders gaat gedragen. Ze is geen orthopedagoog en dat hoeft ze ook niet te worden.Daar zijn andere plekken voor.
En voor een kind van 4 is het geen grote stap. Het is voor JOU een grote stap. En dat begrijpt iedereen. Maar geef dat dan toe, en stop met je zoontje verdedigen en school en andere partijen aan te vallen. Dan kunnen ze je steunen. Spreek je angsten uit, dan kunnen ze je geruststellen. Ik denk dat je gelijk hebt en ze hem weg willen hebben (en terecht vind ik, want dit gaat echt niet),maar dat subtiel doen. In de eerste plaats om dat ze eerst het een en ander geprobeerd moeten hebben voor je een toelaatbaarheidsverklaring krijgt, maar ook om jou mee te krijgen. Zo ging het bij ons ook. Maar zodra ik doorkreeg dat ze het niet meer zagen zitten met onze zoon ben ik gelijk zelf een fijne passende plek voor hem gaan zoeken. En dat was vanaf het eerste telefoongesprek al een warm bad zoals ik al schreef.
Ik snap dat je het lastig vindt en bang bent, maar je speelt jezelf juist in de kijker door niet mee te werken. En hoe hard je ook sputtert en schreeuwt, er gaat echt niemand morgen zeggen: oke karen, je hebt gelijk. We kijken het nog even aan.
Er zullen steeds meer mensen bijkomen om jou ervan te overtuigen dat het nodig is. En dat is nou net wat je niet wil. Echt, je doet jezelf een groot plezier als je naar school luistert en meewerkt.
Ja misschien heb je wel gelijk dat meewerken de enige oplossing is. Dat heb ik tot nu toe ook steeds gedaan. Maar dit vind ik echt een grote stap, ook voor een kind van 4. Dat alles weer verandert, dat is heftig voor kinderen. Dat weet ik zeker omdat ik vroeger heel vaak van school moest wisselen (niet speciaal onderwijs maar dat maakt niet uit denk ik).
felija schreef op 27-05-2025 om 23:08:
Goed van je dat je dit topic hebt geopend, net zoals je vorige. Hopelijk is deze anonieme omgeving veilig genoeg voor je en kun je hier je ei kwijt. Ik vind de mensen hier betrokken reageren, met zowel oog voor jou als je zoon.
Je toont je een goede moeder om hier advies te vragen en ik ben blij te lezen dat je van plan bent mee te werken aan de observatie. School doet dit niet om jou te pesten of af te serveren als slechte moeder, school handelt in het belang van de kinderen en jouw zoon. Vertrouw daarop. En het is ook niet erg om fouten te maken, mits je bereid bent om ze te erkennen en er aan te werken. Geen enkele moeder is perfect, dat onder ogen durven zien, is al een hele moedige stap.
Bedankt. Dat ik niet perfect ben dat weet ik. Het is zoals je zegt geen enkele moeder is perfect. Ja ik ga in gesprek en kijken op die observatieplek en als dat echt het beste is voor hem dan ga ik niet tegen werken.
Maar waarom heb je zo vreselijk veel stress? Doe eens rustig. Het is vervelend dat het niet goed gaat met je zoon op school en het is een zoektocht om er achter te komen waardoor dit komt en wat hij nodig heeft maar er gaat niemand dood ofzo. Je maakt het echt zoveel erger dan het is en daar is niemand bij gebaat. Jouw kinderen hebben er veel meer aan als je gewoon rustig en positief blijft. Luister naar school en de orthopedagoog. Volg gewoon rustig hun advies op. Denk niet dat zoon niet goed is of wordt weggestuurd, dat slaat nergens op. Er gaat gekeken worden naar wat hij nodig heeft om op een fijne, goede manier op te groeien en zich te ontwikkelen tot een gelukkige, zelfstandige jongvolwassene. Ga gewoon mee in dit proces. Zorg dat het thuis gezellig en relaxed is en blijf rustig, uiteindelijk komt het echt wel goed.
Zeespiegel schreef op 27-05-2025 om 23:13:
[..]
Niet precies. Tegenwoordig gaan ze eerst een jaar naar een speciale school voor een diagnose. Wanneer duidelijk is welke begeleiding het kind nodig heeft, krijgt het kind "een rugzakje" mee. Een soort subsidie waaruit de extra begeleiding die het kind nodig heeft, betaald wordt. Tenzij het heel ernstig is, en er echt speciaal onderwijs nodig is.
Dit betekent dat uit de diagnose gekomen is dat de school er zelf niet uitkomt.
Zeespiegel schreef op 27-05-2025 om 23:15:
[..]
En om dat te regelen is een professionele diagnose nodig. Een keertje meekijken in de klas voldoet niet om een goede diagnose te stellen.
Tja maar als dat waar is wat je zegt snap ik niet waarom de ib of de orthopedagoog dat niet meteen gezegd hebben. Ze zeiden dat de observatie en onderzoek door de orthopedagoog nodig was om voor hem de hulp te regelen die hij nodig heeft. Maar nu is dat niet waar en moet hij daarvoor eerst nog een jaar naar een speciale klas. Waar ze in het begin niks van gezegd hebben.
Pennywise schreef op 27-05-2025 om 23:48:
[..]
Het is misschien heel gemeen, maar ik hoop ergens dat het een lichtje laat branden. Je denkt misschien dat je alles weghoudt bij je kinderen maar kinderen voelen zoveel meer aan dan dat volwassenen doorhebben. Neem het alsjeblieft aan van een KOPP kind die van jongs af aan heeft moeten aanleren elke situatie te observeren om te peilen hoe mijn ouder er aan toe was. Je werkt hard aan jezelf, en je doet je best, maar wel alleen binnen jouw eigen comfort zone. Het is enorm moeilijk om daaruit te stappen en toe te geven dat je het niet meer red. Je wil hem inderdaad best laten observeren, je gaat naar de gesprekken, maar de uitkomsten wil je niks mee toen want dat past niet binnen jouw straatje van normaal. Ondertussen gaat je zoontje niet veranderen/beter worden op deze manier. Dus ja, je steekt je kop wel in het zand want iedereen mag meekijken maar er mag absoluut niks veranderen. Je zoontje creëert een onveilige situatie voor alle andere kindjes in de klas en hij is pas 4 jaar oud. 4 jaar en zijn emotieregulatie gaat al zo slecht. Maar 4 jaar is ook op tijd genoeg om te veranderen. Of wil je liever dat zijn gedrag zo doorgaat en dat hij over 10 jaar mensen op straat random in elkaar gaat slaan? Dat hij op zijn 18e vast komt te zitten door een uit de hand gelopen vechtpartij met alle schade van dien? Of dat hij het op zichzelf gaat afreageren en zichzelf pijn gaat doen? Jij bent zijn moeder, jij hebt als enige invloed op het verloop vanaf hier. Maar mocht je er met een gestrekt been in blijven gaan kan het zomaar zijn dat die invloed wordt overgedragen aan anderen.
Erg van jouw jeugd. Die van mij was ook zo.
Maar dat betekent niet dat je het nu zo op mij moet projecteren. Ik ben niet zo als moeder. En wat je schrijft klopt ook niet. Het is niet zo dat ik alleen binnen mijn comfort zone mijn best doe. Dat is gewoon niet waar.
karenm2 schreef op 29-05-2025 om 15:45:
[..]
[..]
Tja maar als dat waar is wat je zegt snap ik niet waarom de ib of de orthopedagoog dat niet meteen gezegd hebben. Ze zeiden dat de observatie en onderzoek door de orthopedagoog nodig was om voor hem de hulp te regelen die hij nodig heeft. Maar nu is dat niet waar en moet hij daarvoor eerst nog een jaar naar een speciale klas. Waar ze in het begin niks van gezegd hebben.
Omdat zij bij start onderzoek natuurlijk ook niet precies wisten wélke hulp hij precies nodig zou hebben?! Nu blijkt dat hij speciaal onderwijs nodig heeft, dus komen zij hun afspraak wel na.
Stresskipje schreef op 28-05-2025 om 01:25:
[..]
Dat is jaren geleden geïntroduceerd als "passend onderwijs", maar dat is in geval van gedragsproblemen niet te doen. Wij hebben bijvoorbeeld slechtziende kinderen op school. die krijgen aangepast materiaal en een specialist heeft een kort lijntje met de juf voor vragen, die komt wekelijks/maandelijks een uurtje langs om te kijken wat er nog nodig is....
We hebben elke week een dag een logopedist, een fysiotherapeut, een dyslexiebehandelaar op school. Die bieden behandelingen op school, een halfuurtje onder schooltijd. Maandelijks evaluatie met de leerkracht en ouders. Dat gaat op zich prima.
Maar in jou geval zou er een orthopedagoog elke dag, de hele dag mee moeten draaien in de klas. Dat is onbetaalbaar.
Er zijn scholen die dat hebben, die krijgen daarvoor extra geld van de overheid, en dat is speciaal onderwijs. Max 12 leerlingen, in een prikkelarm lokaal, met time out ruimte. 1 leerkracht en 1 orthopedagoog. met bakken kennis en ervaring.
Het is absoluut onrealistisch om dat in regulier onderwijs te bewerkstelligen, voor 1 a 2 leerlingen per klas. Zelfs al was de reguliere leerkracht kundig, de ruimte en het leerlingaantal is er niet naar. En extra handen in de klas kan niemand betalen. De gemeente niet, die investeren al in de alternatieven. En de school zelf ook niet, want die krijgen amper genoeg budget voor 1 leerkracht op 25 kinderen.
Iemand zei te vinden dat scholen snel roepen handelingsverlegen te zijn; geloof me, dat zijn ze echt. Ik schrok er toendertijd van hoe weinig kennis er was over ass, adhd,enz... en hoe hoog de werkdruk al is ZONDER handenbindertjes (lief bedoeld, ik had er ook 1❤️). De leerkracht van mn zoon durfde hem bijvoorbeeld niet meer mee te nemen naar de gymzaal, want ze hoefde maar naar een ander kind te kijken of de mijne was weg. Hij liep gewoon weg. Of hij beet zijn maatje. Sta je daar als juf, met 20 kleuters in de rij.
Zelfs met hulp van stagiaires en onderwijsassistenten zie ik mn collega's nog regelmatig struggelen, en word ik van mn werkplek geroepen om te helpen.
Je moet het ook helemaal niet willen joh, je kind ergens 25 uur per week achter laten waar ze geen raad met hem weten.
Zou je hem bij een oppas achter laten die zegt: ik kan dit niet? Of zoek je dan een bekwamere oppas?
Ja dat snap ik wel. Misschien heb je gelijk en kan dat gewoon niet.
Joszy schreef op 28-05-2025 om 06:40:
TO je vindt je zoon nog zo klein etc. Maar wanneer is hij dan voor jou op een leeftijd dat er wél ingegrepen zou moeten worden? Hij zit bijna een jaar op school nu, als je 5 bent is dat 20% van je leven. Dat vind ik best lang!
Ik heb zelf wel eens ergens gewerkt waar ik het helemaal niet naar mijn zin had. Dan lijken 6 weken heel erg lang! Wat een opluchting toen ik daar weg kon!
Je zoon heeft het duidelijk ook niet naar zijn zin op deze school. Ik zou het hem gunnen om een plekje te vinden waar hij wél gelukkig is.
Ja ik snap wat je bedoelt. Maar ik weet niet of mijn zoontje zich beter zou voelen op een plek waar hij weer helemaal opnieuw moet beginnen. Ik durf dat ook niet aan hem vragen want ik wil hem ook niet in de war brengen. Maar als ik met hem probeer te praten over zijn school zegt hij wel dat hij er graag heen gaat. Alleen niet als hij boos is of de juf is boos, maar dat is niet de hele tijd.
Marit! schreef op 28-05-2025 om 07:02:
ik hoop dat je het ook anders kunt zien voor je kind. Je zijn, hoe klein hij ook is, loopt op deze school misschien wel heel erg op zijn tenen omdat ze hem niet kunnen geven wat hij nodig heeft. Een kleine klas, heel veel rust, voorspelbaarheid en structuur kunnen wel eens zijn wat hij nodig heeft om positieve ervaringen op te doen en vertrouwen te krijgen in zichzelf dat hij dingen wel kan en niet de hele dag gecorrigeerd hoeft te worden. Het klinkt alsof je kind op dit moment erg overvraagt wordt. Ik zou hem meer rust, meer duidelijkheid en positieve ervaringen gunnen.
Ik weet niet waar jouw beeld van het speciaal onderwijs vandaan komt en waarom je er zoveel moeite mee hebt maar het is voor het merendeel van de kinderen een fijne plek waar ze veel minder op hun tenen hoeven te lopen. Veel sterkte, ik hoop dat ze jouw zoon op een fijne observatieplek goed kunnen helpen en bekijken wat hij nodig heeft
Bedankt. Ja dat gun ik mijn zoon ook hoor, rust en positieve ervaringen. Ik word heel verdrietig als ik er aan denk dat hij dat nu niet heeft. Maar weg moeten van zijn school waar hij iedereen kent en ook zijn broer zit is ook een negatieve ervaring voor hem waar ik heel verdrietig van word als ik daar aan denk.
Lena55 schreef op 28-05-2025 om 07:29:
[..]
De school van mijn man stuurt zeker niet alle kinderen met ingewikkeld gedrag weg. Dit ligt echt aan wat er aan de hand is. Het is ook niet makkelijk om een kind van school te sturen als ouders hier niet mee akkoord gaan. Dit proces kan jaren duren. Persoonlijk denk ik niet dat dit is wat je moet willen. Als een school herhaaldelijk aangeeft dat ze niet kunnen voldoen aan de begeleidinfsbehoeften van jouw zoon, zou ik dit serieus nemen. Want uiteindelijk wil je dat je kind de beste begeleiding krijgt.
Zover is het nog niet. De obervatiegroep is ook niet de hele week denk ik? Dit is meestal 2 dagen per week en de andere 3 dagen kan hij gewoon naar school. Vanuit de obervatiegroep komen ook belangrijke adviezen richting de school. Dus mocht hij op school kunnen blijven, dan is dit ook heel essentieel voor de school om de juiste begeleiding te regelen. Je hebt vanuit de wet Passend Onderwijs nog veel opties, maar dan moet er wel een duidelijke diagnose en handelingsplan liggen. Zolang dit er niet is, kan de school weinig en kunnen er geen extra ondersteuningsbudgetten aangevraagd worden bij de gemeente. Ik moet er wel bij zeggen dat wanneer er sprake is van ernstige gedragsproblematiek met agressie de wet Passend Onderwijs weinig helpt. Je zoon is dan echt veel meer graag bij hele kleine klassen met strakke begeleiding. Dit zul je op een reguliere school nooit kunnen bieden.
Mijn zoon zat op veel jongere leeftijd al op de observatiegroep. Hij was nog geen 2,5 jaar oud. Bij mij was het niet school, maar het kdv die vertelde dat hij niet meer welkom was. Achteraf snap ik het, maar toen was ik zover nog helemaal niet in mijn acceptatieproces. Ik was vreselijk boos dat ze hem wilden wegsturen. Maar eenmaal na de diagnoses van de observatiegroep begreep ik beter wat zijn behoeftes waren en begon ik zelf ook in te zien dat mijn zoon specialistische zorg nodig heeft. Mijn zoon bleek zeer ernstig verstandelijk beperkt, hij is nooit naar school gegaan maar vanaf 3 jaar naar een zorginstelling. Maar als je kind zo jong is, weet en zie je dit nog helemaal niet. Het was een lang en pijnlijk proces qua acceptatie dat het nooit meer goed komt met zijn ontwikkeling. Dus ik snap je echt heel goed als je zegt dat dit zo moeilijk is. En je twijfels herken ik ook.
Jeugdzorg is nooit bij ons betrokken geweest. Ook nooit iets over gehoord. Dit is geen standaard onderdeel van een observatiegroep.
Bedankt voor je antwoord. Ik denk wel dat de observatieplek voor mijn zoon de hele week is. Tenminste hij gaat dan niet meer naar zijn eigen klas zei de IB`er dus ik hoop dat hij dan de hele week wel naar die observatieplek zou kunnen (als hij gaat) want anders heb ik ook een probleem met mijn werk. Ik ga het nog eens navragen voor de zekerheid.
Anoniemvoornu schreef op 28-05-2025 om 09:07:
[..]
Nee het is een opsomming van problemen waar je kind tegenaanloopt en jij maakt ervan dat hij niet goed is ... dat is de boodschap die jij eruit haalt. En dat is best een gevaarlijke boodschap om mee te geven aan je kind dat als je ergens hulp bij nodig hebt je niet goed bent.
Het is dan ook een boodschap die ik niet aan mijn kind geef. Kan ik zelf ook wel bedenken.
IMI-x2 schreef op 28-05-2025 om 09:40:
[..]
Dit is een belangrijk punt, Karen.
Je zoon is na de onderzoeken nog steeds hetzelfde lieve, slimme kereltje dat hij altijd al was. Hij is prima!
Een mens is niet zijn gedrag. Iedereen maakt fouten, ik ook en jij en iedereen op dit forum ook. Dat maakt ons als persoon niet fout. Wij zijn warme, goedbedoelde personen, die soms een uitglijder maken. Ja, jouw zoon ook!
Hij vertoont alleen onwenselijk gedrag. Gedrag waarmee hij zichzelf en anderen pijn doet. Hij moet leren dat anders te doen. Zijn gedrag zit jammer genoeg dieper dan gehoopt, dus er moeten waarschijnlijk deskundigen mee aan de slag. Het voordeel van dat jong te doen, is dat zijn gedrag nog niet zo diep ingesleten is. Beter gedrag aanleren gaat nu gemakkelijker dan later.
Jouw zoon heeft op dit moment extra hulp nodig om te leren beter met zijn emoties om te gaan. Daarna kunnen hij en de mensen in zijn omgeving nu en in de toekomst gelukkiger zijn. Bied hem die kans alsjeblieft, hij verdient dat. En knoop het in je oren: je zoon is prima als mens, hij is niet fout! Zeg dat niet meer.
Sterkte weer. Hou vol. Je kunt dit.
Bedankt. Dat is waar wat je zegt, mijn zoon is nog steeds dezelfde, ook als hij naar die speciale plek zou gaan. Ik wil ook dat hij hulp krijgt om met zijn emoties en zijn boos gedrag te leren omgaan. Als die observatiegroep daar het beste voor is ga ik dat niet tegenhouden.
Tipdemuis schreef op 28-05-2025 om 09:48:
wat verdrietig dat je het gevoel hebt dat iedereen “tegen” je is, in je vorige bericht en ook nu weer. Je ziet alles als aanval. Ik hoop dat je dat kunt omkeren want anders geef je dat je kinderen ook mee.
Sta open voor hulp en dan niet alleen “ja ik sta ervoor open maaar ze sturen hem weg, ik ben wel een goede moeder etc”, het straalt een en al wantrouwen uit. Niemand gaat er hier vanuit dat je een slechte moeder bent, dat ben je ook niet getuige je bericht.
Sterkte hoor!
Bedankt. Ik probeer ook open te staan maar ik denk dat ik heel erg geschrokken ben. Van wat er uit die observatie en het advies van de orthopedagoog is gekomen. Ik heb tijd nodig om alles op een rijtje te zetten en na te denken wat echt het beste voor hem is. Maar de juf en de IB pushen en dat is gewoon vervelend.
