Slapen met kind van 4 jaar
Misschien doen jullie dat ook of is het eerder cliché? Ik slaap meestal samen met mijn zoontje van 4 jaar. Ter duidelijkheid omdat hij autisme heeft en de meerderheid van de tijd alleen wil of kan slapen als hij bij me is.
Op mijn werk als opvoeder zie ik ook kindjes met autisme die niet kunnen slapen, daar hebben we andere oplossingen voor omdat het slapen met iemand anders zijn kinderen totaal ongepast en weirdo is. Maar met je eigen kind? Ik ben daar nogal vrij soepel in en laat mijn 4 jarige dan maar naast me liggen thuis. Langs de ene kant heel lastlg voor de babysit die hem in slaap moet krijgen/houden wanneer ik met de nacht sta. Als deze er is slaapt hij amper of niet.
Doorheen de vroege avond of wanneer hij heel moe is slaapt hij wel in eigen bedje maar dat duurt hooguit 2 uurtjes. Als ik hem in de avond in eigen bedje leg duurt het ook hooguit 2 uur voor hij huilt en enkel wil slapen als hij bij me kan liggen.
Is dit nog van deze tijd, doe ik hier goed aan? Ikzelf vind het niet erg, zelfs heel schattig om hem naast me te zien slapen. Hij is ook enorm afhankelijk en komt steeds knuffelen en tegen me aan liggen. Ik zie vaak filmpjes van ouders met autisme die hetzelfde scenario hebben waarvan de reacties van anderen nogal sceptisch, negatief en aanvallend zijn. Puur op basis van kennis, ervaring weet ik als een kind met autisme toenadering zoekt je deze volledig moet garanderen omdat dit je band met dat kind onderhouden, niet moet afleren of verbieden.
Zou me er inderdaad niet druk om maken ben zelf onlangs gescheiden en heb twee dochters van 8 en van 13 en in mijn helft vd week de eerste nacht slapen we altijd met zn drieen, even samen filmpje kijken en dan slapen dat vinden ze gezellig en ik ook en ik heb de ruimte 
. Als de jongste wakker wordt na een enge droom oid dan kruipt die er bij mij in, deed ze voorheen ook altijd alleen sinds de scheiding mag dit bij haar moeder niet meer en ik vind het absoluut geen probleem. Wat andere zeggen/ervan vinden zou ik maling aan hebben jij bent de vader je moet doen wat je zelf goeddunkt en waar jij en je kinderen zich prettig bij voelen.
FierePapa schreef op 27-06-2025 om 02:20:
[..]
Dat is gelukkig niet meer voor lang. Ik heb gevraagd nachten af te bouwen en vooral meer daguren kan doen. Ik ga deze krijgen zodra het nieuw urenbeleid in werking gaat. + binnenkort krijgen we een extra collega die vooral nachten zal komen doen waardoor ikzelf geen nachten meer hoef te doen.
Dat is erg fijn !
FierePapa schreef op 27-06-2025 om 02:06:
[..]
Met dat van 'is dat nog van deze tijd' bedoel ik vooral mee dat mensen tegenwoordig sceptischer zijn en snel iets slecht zien in dingen. Een vader/moeder of grootouders die met een kind sliepen was vroeger inderdaad een gewoonte bij veel gezinnen. Toen kon je daar ook gewoon over praten. De dag van vandaag moet je echt zien wat je zegt of men ziet er iets stereotype, slecht of zelfs vies in, daarom zocht ik even bevestiging. Als iemand me morgen vraagt 'Slaapt je kind goed en wat zijn je oplossingen' dat ik daar open en eerlijk kan over zijn zonder een hoop wijsvingers. Er zullen uiteraard altijd wel mensen zijn die daar iets achter zullen zoeken maar mentaliteit anno 2025 is zo complex geworden. Voorbeeldje mijn vorige buurman dacht dat ik mijn zoontje drugs gaf en onder invloed was omdat die zijn 'spinning' moment in de tuin aan het doen was. Mensen zien vaak meteen iets slecht of veroordelen snel, daarom zat ik wat in vraag. (Vader slaapt met kind, tegenwoordig valt dit bij velen nogal in het verkeerde gedachtengoed)
Je bent nogal gefixeerd op dat er tegenwoordig zo snel moeilijk zou worden gedaan over bepaalde zaken. Waar ik vind dat jij vooral gezellig met je kind moet slapen en ook gewoon de luier moet verschonen vind ik ook dat juist openheid heel goed is. Er kon vroeger helemaal niet gepraat worden over bv kindermisbruik. Kinderen konden niks aangeven. En nog steeds worden er veel kinderen misbruikt en houden andere volwassenen liever de hand boven het hoofd van een andere volwassene. Ik vind het heel erg als mensen vals beschuldigd worden, ik vind het nog erger als een kind misbruikt wordt. Daarom moet er nog geen heksenjacht ontstaan maar ik begrijp dat mensen alerter zijn dan vroeger. Dat betekent niet dat jij anders moet handelen imho. Dat betekent dat je, terwijl je weet dat soms de goeden onder de kwaden lijden, jij fier moet staan in je eigen integriteit. Jij hebt het beste met je kind voor en mochten anderen wantrouwend zijn, dan laat je het bij hen in de wetenschap dat zij het beste met kinderen in het algemeen voor hebben en dat het hen niet per se hoeft te gaan om jou te beschuldigen maar dat zij oplettend zijn om kinderen te beschermen.
