Vermoeide ouder, mom burn out?
Op zoek naar herkenbare situaties én even van me afschrijven. Achtergrondinfo: Een tijd geleden ben ik gescheiden na een ongeveer drie jarige crisis vanwege een affaire van mijn man. Mijn man heeft uiteindelijk de scheiding ingezet omdat hij herstel te lichtjes had ingeschat.
Sinds kort heb ik wonder boven wonder een huurhuisje. Super blij mee! Op korte afstand van mijn ex, die 'ons' huis heeft aangehouden. In dat opzicht is het fijn, mijn eigen plekje, niet meer op elkaars lip zitten, echt opnieuw beginnen.
Waar ik tegen aan loop is de zorg voor de kinderen. We hebben de zorg 50/50 kunnen regelen, met uitzondering van de vakanties. Dat betekent week op week af. Ik merk dat het me steeds meer gaat tegenstaan, de week met de kinderen, en ik vind het verschrikkelijk om dat hardop uit te spreken.
Ik was me een paar dagen terug erg bewust van mijn gedrag. Continu klagen en mopperen op de kinderen. Niks is goed en ze lopen de hele tijd in de weg. Vooral de spitsuren, maar ook daarbuiten. Ik merk dat ik mezelf al snel enorm opvreet van binnen als ze weer iets doen wat ik niet oké vind. Kort lontje, 'Ja hoor, daar gaan we weer'. Ik zit er gewoon op te wachten. Ik schrok van mezelf, zo was ik eerst niet en zo wil ik niet zijn.
En ik plan echt wel leuke dingen, probeer vaak iets buitenshuis te zoeken, ik heb een fijne kring om me heen waar ik mee af kan spreken. Maar de momenten dat ik er alleen voor sta, breken me op. De week zonder kinderen staat in het teken van opladen, huishouden, vooruit koken, alles zodat ik de andere week niet dat ook nog eens hoef te doen.
Ik zie nu dus enorm op tegen de vakantie. Ik heb ze de eerste 3 weken. De jongste gaat nog 2 dagen naar de opvang, dat scheelt al een hoop. Ook gaan we met een vriendin en haar kinderen op vakantie. Dat is fijn. Toch krijg ik al zenuwen als ik aan deze zomervakantie denk. Ik ben redelijk op, vermoeid en gaar...
Tja, waar ben ik naar op zoek...
Een luisterend oor? Tips? Handvatten? Mensen die dit herkennen?
Dankjewel voor jullie reacties!
Het van me afschrijven werkt al heel goed, want het is niet een onderwerp wat je zomaar deelt... Ik deel dit overigens wel met vriendinnen, maar toch is dit fijn.
Ik probeer zoveel mogelijk te doen met anderen, bijvoorbeeld ook 1 tot 2 keer per week avondeten bij oma en opa. Dat scheelt echt wel, maar die ochtenden en avonden zijn vaak wel vervelend en doe ik meestal alleen.
Ik denk dat het hem bij mij ook zit in de verwachtingen... Ik zag dat eigen huisje echt als een nieuw begin, frisse energie, etc.
Maar dat valt vies tegen. Ik moet mezelf denk ik meer tijd gunnen wat betreft verwerking scheiding. Bovendien werk ik in het onderwijs, waar het in de laatste weken altijd chaos is.
Het zat me gisteren extra hoog. Gek hoe dat werkt, het is vandaag al wat meer gezakt. Hoewel ik nog steeds niet per se uitkijk naar de vakantieperiode.
Blij dat het iets gezakt is.
Zoals anderen al zeiden zou ik me de week dat je geen kinderen om je heen hebt, niet zo bezig zijn met de week dat ze wel komen.
Waarschijnlijk kan je ook best iets minder streng voor jezelf zijn wat betreft huishouden.
Dan maar iets minder vaak stofzuigen. Je kinderen hebben meer aan een moeder die zich wat prettiger voelt dan een huis dat elke seconde van de week altijd brandschoon "moet" zijn.
Fijn dat er wordt gegeten bij opa en oma. Kunnen zij (of iemand anders, zoals een goede vriendin), niet ook de kinderen een middagje meenemen om iets leuks te gaan doen? Dan kan jij rusten. En dan niet meteen dat midagje het hele huis weer gaan schoonmaken oid. Gewoon even lekker niks doen mag ook.
Soms helpen simpele dingen. Ik dekte in die periode de avond van tevoren de ontbijttafel al. We legden onze kleren voor de volgende dag al klaar. De kinderen moesten hun tas voor school 's avonds al klaarmaken (ook een goede les voor de middelbare school). Verder had ik een lieve vriendin met kinderen op dezelfde school, soms nam zij mijn kinderen mee naar huis, soms ik haar kinderen. Dat gaf lucht. Ik werkte destijd fulltime, 40 u, maar ik werkte langer in de week zonder kinderen en korter in de week met kinderen. Dat laatste was in mijn functie te doen, ik snap dat dat niet voor iedereen zo is.
Hoe is het verder met je gezondheid? Weet je huisarts van je vermoeidheid? Is je bloed onderzocht op tekorten? Iets simpels als een vitamine D- of ijzertekort kan heel ellendig voelen.
Lukt het om de meeste dagen gezond te eten met veel groenten en fruit? Sport je? Lukt het om elke dag een half uur buiten te bewegen, als is het maar fietsen/wandelen naar school of het werk? Besteed je genoeg tijd aan jezelf?
Annieniem schreef op 10-07-2025 om 06:55:
[..]
Aah dankjewel, precies wat ik nodig heb, een schop onder mijn kont!
Wauw, dit soort reacties zouden niet eens in mij opkomen...
Dus eigenlijk ben jij alleen zielig. Je schrijft dat de week met de kinderen je steeds meer tegenstaat en je in die week alleen maar op ze moppert en tegen ze klaagt. Dat vind ik nogal wat. En dat mag allemaal omdat jij een scheiding moet verwerken en een soort mom burn out hebt.
De kinderen verwerken ook een scheiding en zijn daarnaast afhankelijk van jouw zorg. Dus ja, niet jij maar de kinderen zijn prioriteit , dat vind ik echt.
Alice12 schreef op 10-07-2025 om 08:26:
[..]
Dus eigenlijk ben jij alleen zielig. Je schrijft dat de week met de kinderen je steeds meer tegenstaat en je in die week alleen maar op ze moppert en tegen ze klaagt. Dat vind ik nogal wat. En dat mag allemaal omdat jij een scheiding moet verwerken en een soort mom burn out hebt.
De kinderen verwerken ook een scheiding en zijn daarnaast afhankelijk van jouw zorg. Dus ja, niet jij maar de kinderen zijn prioriteit , dat vind ik echt.
Zo dan.
Daar ben ik het grondig mee oneens. Pas als moeder goed in haar vel zit, kan ze goed voor haar kinderen zorgen. Ze heeft veel voor haar kiezen gekregen en dat kan ze niet eventjes "uitzetten", daar moet ze helaas doorheen. Het feit dat ze hier een draadje opent, betekent al dat ze ervan baalt en het anders wil doen. Bravo, zou ik zeggen.
Prioriteiten: 1: jijzelf en je geestelijke en lichamelijke gezondheid 2: kinderen 3: werk. Daaronder: huishouden en de rest.
Mijn moeder was vroeger niet zo van het huishouden. Het was zeker nooit echt vies of extreem rommelig in huis ofzo. Maar je zag wel dat er geleefd werd. Ze zegt nu altijd “ik dacht jullie herinneren je wel de leuke dingen die we hebben gedaan maar niet hoe opgeruimd het huis is”. En ik denk dat dat helemaal klopt (tot op bepaalde hoogte uiteraard). Ik zou dus wat minder streng zijn op bepaalde vlakken zoals huishouden en in de week zonder kinderen dingen doen waar ik energie van krijg. Maar ook in de week met kinderen is er vast iets te bedenken om zaken soepeler te laten verlopen. Laat de kinderen helpen met koken. Laat ze eens bij elkaar logeren op de kamer. Laat ze helpen met taakjes in het huis.
madee schreef op 09-07-2025 om 22:13:
In de week alleen ben je dus aan het vooruitwerken om het in je zorgweek makkelijker te hebben? Dat zou ik afraden. Die week is juist fijn om echt even tot jezelf te komen. Een relatiebreuk verwerken kost ook veel energie.
Sterkte!
Ik zou het ook afraden. Voor je het weet ben je eigenlijk constant van alles aan het voorbereiden, zelfs in je week met kinderen. Vaak heeft dat te maken met de controle willen terugnemen die je ergens onderweg kwijt bent geraakt. Wat helpt is je gevoel juist wél ruimte te geven door erover te praten met iemand.
IMI-x2 schreef op 10-07-2025 om 08:47:
[..]
Zo dan.
Daar ben ik het grondig mee oneens. Pas als moeder goed in haar vel zit, kan ze goed voor haar kinderen zorgen. Ze heeft veel voor haar kiezen gekregen en dat kan ze niet eventjes "uitzetten", daar moet ze helaas doorheen. Het feit dat ze hier een draadje opent, betekent al dat ze ervan baalt en het anders wil doen. Bravo, zou ik zeggen.
Prioriteiten: 1: jijzelf en je geestelijke en lichamelijke gezondheid 2: kinderen 3: werk. Daaronder: huishouden en de rest.
Ik heb regelmatig niet goed in mijn vel gezeten. En toch lukte het prima om goed voor mijn kinderen te zorgen. Heel veel ouders zitten weleens niet goed in hun vel en zorgen desondanks heel goed voor hun kinderen.
Prioriteit 1: je kinderen
Prioriteit 2: jezelf en je geestelijke gezondheid
Alice12 schreef op 10-07-2025 om 08:26:
[..]
Dus eigenlijk ben jij alleen zielig. Je schrijft dat de week met de kinderen je steeds meer tegenstaat en je in die week alleen maar op ze moppert en tegen ze klaagt. Dat vind ik nogal wat. En dat mag allemaal omdat jij een scheiding moet verwerken en een soort mom burn out hebt.
De kinderen verwerken ook een scheiding en zijn daarnaast afhankelijk van jouw zorg. Dus ja, niet jij maar de kinderen zijn prioriteit , dat vind ik echt.
Wow, waar lees je dat ik alleen mezelf zielig vind? Ik vind het verschrikkelijk voor mijn kinderen. Ik heb dit nooit gewild. Daarom probeer ik de dagen zo normaal mogelijk te houden. Dus ook het huishouden, het eten, etc. Tja, in dat opzicht zijn mijn kinderen ook mijn prioriteit, niet?
Dit draadje gaat alleen nu niet over mijn kinderen, het gaat over mij. Mag dat?
Blijkbaar niet. Mensen zoals jij maken het heel moeilijk om een onderwerp als dit bespreekbaar te maken.
IMI-x2 schreef op 10-07-2025 om 07:29:
Soms helpen simpele dingen. Ik dekte in die periode de avond van tevoren de ontbijttafel al. We legden onze kleren voor de volgende dag al klaar. De kinderen moesten hun tas voor school 's avonds al klaarmaken (ook een goede les voor de middelbare school). Verder had ik een lieve vriendin met kinderen op dezelfde school, soms nam zij mijn kinderen mee naar huis, soms ik haar kinderen. Dat gaf lucht. Ik werkte destijd fulltime, 40 u, maar ik werkte langer in de week zonder kinderen en korter in de week met kinderen. Dat laatste was in mijn functie te doen, ik snap dat dat niet voor iedereen zo is.
Goeie tips waar ik iets mee kan. Dankjewel!
Ik ga na de vakantie ook meer werken in de dagen dat ik de kinderen niet heb. Dat vind ik ook wel spannend.
Wat betreft gezondheid, nee ik heb geen bloed laten prikken op tekorten. Iets om met de huisarts te bespreken, goeie. En in de dagen dat ik geen kinderen heb sport ik vaak, de dagen met kinderen lukt soms ook. Beweging verder lukt wel. En meestal gezond eten ook.
Madamecannibale schreef op 10-07-2025 om 08:52:
Mijn moeder was vroeger niet zo van het huishouden. Het was zeker nooit echt vies of extreem rommelig in huis ofzo. Maar je zag wel dat er geleefd werd. Ze zegt nu altijd “ik dacht jullie herinneren je wel de leuke dingen die we hebben gedaan maar niet hoe opgeruimd het huis is”. En ik denk dat dat helemaal klopt (tot op bepaalde hoogte uiteraard). Ik zou dus wat minder streng zijn op bepaalde vlakken zoals huishouden en in de week zonder kinderen dingen doen waar ik energie van krijg. Maar ook in de week met kinderen is er vast iets te bedenken om zaken soepeler te laten verlopen. Laat de kinderen helpen met koken. Laat ze eens bij elkaar logeren op de kamer. Laat ze helpen met taakjes in het huis.
Ik ben ook niet zo van het huishouden eerlijk gezegd, zo ben ik thuis ook niet opgevoed. Maar ik probeer het nu wel omdat ik het allemaal zo normaal mogelijk wil houden voor de kinderen, zoals ze gewend zijn. Maar ik ga wat meer focussen op wat wel en wat niet, dankje!
Annieniem schreef op 10-07-2025 om 09:08:
[..]
Wow, waar lees je dat ik alleen mezelf zielig vind? Ik vind het verschrikkelijk voor mijn kinderen. Ik heb dit nooit gewild. Daarom probeer ik de dagen zo normaal mogelijk te houden. Dus ook het huishouden, het eten, etc. Tja, in dat opzicht zijn mijn kinderen ook mijn prioriteit, niet?
Dit draadje gaat alleen nu niet over mijn kinderen, het gaat over mij. Mag dat?
Blijkbaar niet. Mensen zoals jij maken het heel moeilijk om een onderwerp als dit bespreekbaar te maken.
Ik vraag mij wel af of je professionele hulp hebt ?
En kinderen zijn wel een onderdeel van jou en voelen gedrag stemming feilloos aan.
Er is niet voor niets Kinderen van Ouders met Psychische Problemen ( kopp)
Je vindt het verschrikkelijk voor de kinderen, maar ze lopen in de weg, je klaagt, je moppert en ze lopen in de weg. Je ziet op tegen de vakantie omdat je ze dan wat meer weken achter elkaar hebt. Dat vind ik heel erg voor je kinderen. Die kinderen hebben er ook niet om gevraagd dat ze nu in 2 huizen wonen. Maar ik begrijp dat ik verkeerd aan het denken ben. Jij hebt alle aandacht nodig en we moeten jou van tips voorzien hoe jij weer beter in je vel komt te zitten.
Ik zal me netjes terugtrekken uit dit topic en wens jou en je kinderen het allerbeste.
Alice12 schreef op 10-07-2025 om 09:14:
Je vindt het verschrikkelijk voor de kinderen, maar ze lopen in de weg, je klaagt, je moppert en ze lopen in de weg. Je ziet op tegen de vakantie omdat je ze dan wat meer weken achter elkaar hebt. Dat vind ik heel erg voor je kinderen. Die kinderen hebben er ook niet om gevraagd dat ze nu in 2 huizen wonen. Maar ik begrijp dat ik verkeerd aan het denken ben. Jij hebt alle aandacht nodig en we moeten jou van tips voorzien hoe jij weer beter in je vel komt te zitten.
Ik zal me netjes terugtrekken uit dit topic en wens jou en je kinderen het allerbeste.
Wat voor tips heb jij dan ???
