Co-ouderschap

Waarom word een kind automatisch aan moeder toegeeigend? “toe-eigenen aan” bestaat niet, de moeder heeft zich het kind toegeëigend of bij de scheiding hebben jullie de volkomen foute 2/12-verdeling gemaakt en is het kind voor 12 dagen per 14 dagen aan de moeder toegewezen, omdat je daar toen mee akkoord bent gegaan. Als je toen op je strepen was gaan staan was dit niet gebeurd. natuurlijk kun je gaan procederen, want het kind is niet van de moeder alleen, hoewel veel vrouwen dat denken en mannen, jij ook, het na de scheiding laten gebeuren dat ze met een weekend per twee weken worden afgescheept. 

En dan de volgende zin: want moeder wilde geen co ouderschap, vond haar nog te jong en zei dat ik teveel werkte om deels voor haar te zorgen.

En jij had toen geen stem hierin? Als je ex was overleden had je toch ook voor je dochter moeten zorgen? Mijn advies, zoek een advocaat en ga procederen. en dan verdeel je het gewoon 50/50. Ook fijn voor je ex, heeft ze wat meer tijd voor zichzelf. 

Wonen jullie zo dicht bij elkaar in de buurt dat je kind naar dezelfde school kan blijven gaan als ze de helft van de tijd bij jou is?  Anders lijkt een 50-50 verdeling mij problematisch. En ik weet niet of een rechter jouw kind naar een andere basisschool wil sturen omdat jij nu een 6 jaar oude omgangsregeling ter discussie wilt stellen. 

Heb je bewijzen van het feit dat je dit al meermalen bij je ex hebt aangekaart?

Overigens krijgt je ex niet "alles vergoed" bij een procedure ( die eigen bijdragen zijn soms niet mals) maar dat neemt niet weg dat het financieel inderdaad heel ongelijk uit kan pakken.

Groeten,

Temet

Co-ouderschap lukt als beide ouders een conflictarme relatie hebben. Als over zaken overlegd moet worden en men komt niet overeen zal de rechter niet snel overgaan tot co-ouderschap in een bestaande situatie van een weekendregeling.

De route is dan toch om tot overeenstemming te komen met de andere ouder. Misschien betaal je alimentatie en is dat een probleem omdat moeder niet zonder dat geld wil komen te zitten?

Dan kun je mogelijk in overleg, zonder af te dingen op het geld, met haar goedvinden de regeling beginnen uit te breiden, als zij daar maar zeker over kan zijn.

Ik zou niet gelijk over co-ouderschap beginnen, maar bijvoorbeeld dat je dochter elke woensdagmiddag tot na het eten bij jou is.

'Co-ouderschap lukt als beide ouders een conflictarme relatie hebben.' Dat is een bijzonder uitgangspunt, want degene die dat niet wil hoeft maar conflicten daarover te maken en hij/zij krijgt gelijk.

Je hebt inderdaad een fout gemaakt door je advocaat indertijd te geloven. Die fout sleep je mee, het is niet anders.

Wat je verhaal niet sterker maakt is dit: 'Inmiddels heb ik ook een nieuwe relatie waar ook een dochter uit geboren is (...) Mijn werk is overigens prima te combineren.'

Wat is er veranderd sinds de scheiding? Kan het zijn dat je bedoelt te zeggen: ik heb nu een andere vrouw die voor het kind kan zorgen, want ze zorgt ook voor het kind dat we samen hebben? Of is er in je werkschema zoiets zodanig veranderd, dat je nu wel tijd hebt om voor de kinderen te zorgen?

Kinderen lijden het meest van een scheiding onder de conflicten die er uit de scheiding komen, dus mijn advies zou toch zijn: neem een beslissing of je het conflict aangaat of stop ermee. Je dochter wordt straks 12, gaat naar de middelbare school, kan meer zelfstandige keuzes maken, kan zelfs naar de rechter stappen en vragen om haar woonplek te veranderen.

Tsjor

Fijn dat je nu meer tijd hebt, echt waar. Maar je bent ook al een station gepasseerd: 'Ik vind dat je zoiets gewoon eerst moet proberen, je kind staat toch op nr1?' Die argumenten had je moeten aanhalen bij het opstellen van het ouderschapsplan. Dat station ben je nu al gepasseerd, mede door een verkeerde insteek van je advocaat. Bovendien zal zij ook roepen dat het kind toch op nr.1  moet staan (en niet de vader; en jij dan weer: niet de moeder).

Gedane zaken nemen geen keer. De kans is groot dat de rechter kiest voor behoud van de huidige situatie, omdat dit de minste problemen veroorzaakt. Of de rechter stuurt je weer naar de mediator. Ik zou eerst advies vragen aan een goede advocaat/mediator die bekend is met familierechterlijke zaken: wat is nu realistisch om te verwachten, waar kun je je eventueel nog voor inzetten via de rechter, wat zijn de risico's daarvan (oplopend conflict met ex), wat is de winst (kind meer momenten bij jou) en wat gaat het financieel gezien kosten.

Tsjor

Veel ervaring met scheiding en inmiddels volwassen kinderen hier waarvan ik er een niet meer zie helaas. 

Ga voor een goede band met je dochter en zo min mogelijk spanningen. Ook al betekent dit dat je jouw kind minder ziet. Jouw dochter zal weinig begrijpen van de conflicten maar uiteindelijk op latere leeftijd bij iemand de schuld gaan leggen, bij jou dus of je ex, haar moeder. Dat kan betekenen dat ze jou de schuld geeft en je niet meer wil zien. Een kind wil gewoon een fijne, veilige jeugd, met een hechte band, zonder ruzies. Ga voor kwaliteit i.p.v. het aantal dagen. Als ze jou meer wil zien, wees daar blij mee. Ze houdt van jou. Je kan aangeven dat je haar ook mist en of ze alvast na kan denken welke leuke dingen ze volgende keer kan doen als ze bij je is, samen met jou. Interesse tonen: wat voor leuke dingen ga je doen bij mama? Dan keur je ook haar moeder naar haar toe niet af. En geef je het een fijne draai voor haar. 

Ik zou zelf geen advocaat inschakelen mocht je toch met je ex een hoog oplopend conflict krijgen, dat is vuur op de kolen gooien. Middels mediation de rust proberen terug te brengen is misschien een betere optie?

Dag Mart37,

Hoewel ik de meningen die ik hierboven lees op mij erg hard over komen. Wat jij zegt: als man sta je 5-0 achter, ben ik het met de conclusies van de meeste wel eens.

Het gaat je een boel gedoe opleveren als je ervoor gaat. Maar, ik denk zelf, wel de moeite waard is. Immers gaat het om je kind. En als ik hierboven zo lees, is het ook in het belang van het kind. Immers hoort een kind niet alleen met een moeder op te groeien daarbij is een vader even belangrijk. Zeker als ze ouder worden is dat in belang van een stuk veilige onthechting. En ik maak ook op dat ze nu geen broertje of zusje bij moeder heeft. ook daarvan kan ik mij voorstellen dat dat een argument is.

En ook al is er destijds een beslissing gemaakt dat je de huidige verdeling hebt, het was destijds ook in het belang van je ex-vrouw en je kind en jou dat jij bleef werken, zoals je dat deed, anders hadden jullie allemaal met minder inkomen moeten doen. Maar nu je dochter wat ouder is, kan moeder natuurlijk prima voor haar eigen inkomen beginnen te  zorgen, als ze dat al niet deed, en is niet meer zo afhankelijk daarvan, waardoor jij je handen wat meer vrij krijgt voor je kind. Lijkt mee een goed argument bij een rechter. Misschien dat 8 jaar nog net iets te jong is... Maar de procedure zal ook nog wel een tijdje duren, als je niet uitkijkt.

Het is natuurlijk wel zaak dat je je kind hierbij zoveel mogelijk buiten schot houdt. Wel vraag ik mij af hoe je weet of je dochter dit ook graag zou willen. Want na een leuk weekend naar huis gaan, is niet leuk. Maar het is wel wat anders dan elke week haar moeder minder te gaan zien.

Robbie001, wat een bijzonder mooie formulering: 'Zeker als ze ouder worden is dat in belang van een stuk veilige onthechting.' Veilige onthechting, dat is mooi gezegd. Het gaat ook niet over 'leuk' of waar ze het het 'leukste' zal vinden. Veilige onthechting is net zo belangrijk als veilige hechting.

Maar daar zit ook een beetje het probleem: veilige onthechting kan als de ouder 'veilig' en betrouwbaar is. Vandaar dat ik aarzel of een juridische weg nu wel de beste weg is.

Je kunt hopen en wensen dat zo'n juridisch conflict buiten het kind gehouden wordt, maar dat heb je slechts voor een klein deel in de hand. Het andere deel ligt bij moeder. Ik snap de irritatie heel goed, dat één ouder op die manier alles naar haar hand kan zetten en dat de andere ouder daarbij op achterstand wordt gezet. Maar ik zou toch proberen of je over je eigen schaduw heen kan springen en in staat bent om -gegeven de omstandigheden-  er het beste van te maken. Dat zou je kunnen omschrijven als 'veiligheid bieden in de fase van onthechting'. Dat is een zinvolle betekenis en dat vraagt ook om opnieuw na te denken over de prioriteiten, hoe die je dat, wat is dan je rol, wat kun je dan wel of niet doen.

Echt een zinnig perspectief.

Tsjor

Hallo,

Maar daar zit ook een beetje het probleem: veilige onthechting kan als de ouder 'veilig' en betrouwbaar is.

Ik heb nog een tijdje over deze zin zitten nadenken. Wie wordt hier bedoeld? Bedoel je dan vader of moeder? Mijn gevoel is hier dat de indruk neer gezet wordt dat 1 van de ouders niet betrouwbaar of veilig zou zijn, en is dat zo? Vanuit TS zijn beschrijving maak ik dat niet op. Volgens mij nemen beide ouders de rol die ze moeten nemen. Maar ik kan natuurlijk ook niet achter de voordeuren kijken.

Mij lijken ze allebij betrouwbaar als ik het verhaal zo lees. Vader heeft destijds de vergissing gemaakt, om de huidige omgangs regeling mee akkoord te gaan. Maar in welke omstandigheden is dat gebeurd?

grt Robbie

Subjectieve flauwekul die onthechting. Het is geen wiskunde en vaders kunnen vast een rol hebben maar die is niet strict omschreven en ook niet absoluut noodzakelijk en niet te constateren. Subjectieve flauwekul. Geen argument.

Mart37 schreef op 08-04-2021 om 08:58:

Bedankt weer voor jullie reacties!

Ik begrijp alleen niet zo goed wat er met “veilige onthechting” word bedoeld? Moet ik dat zien als wanneer ze het nest uitvliegen als ze ouder zijn?

Hoi Mart,

Als ouder heb je zowel als vader en moeder een rol in de opvoeding. Waar de moeder de eerste jaren belangrijk is, zodat een kind zich veilig gaat hechten en beschermd voelt, aan moeder/vader, wordt de vaderrol later in de opvoeding belangrijker. Kinderen van gescheiden ouders, vooral waar het kind voornamelijk bij de moeder blijft, zie je dat de hechting zo sterk wordt, dat het losmaken van het kind, dat noodzakelijk is om volwaardig volwassene te worden belemmerd kan worden. Let op!! Kan kan worden. Van nature is de rol van moeder een beschermende rol. "Pas op, anders bezeer je je..". Waar vader in deze situatie sneller zal zeggen. Laat dat kind maar proberen. "Met vallen en opstaan wordt hij/zij" zelfstandiger.

Lees maar eesn over: Te beschermd opgevoed. Of veilige onvelige onthechting.... Je kan daa daar heel ongelukkige kinderen mee maken.

En als dit subjectieve flauwekul is, dan is "veilig opvoeden", "veilige binding" en "geestelijke mishandeling" ook flauwekul. Want dat is hier rechtstreeks mee verbonden. Als je kinderen niet het gevoel geeft dat ze zich mogen losmaken, op veilige manier, dan zullen ze dit op kwaadschikse manier doen.