Co-ouderschap

"En als dit subjectieve flauwekul is, dan is "veilig opvoeden", "veilige binding" en "geestelijke mishandeling" ook flauwekul. Want dat is hier rechtstreeks mee verbonden. Als je kinderen niet het gevoel geeft dat ze zich mogen losmaken, op veilige manier, dan zullen ze dit op kwaadschikse manier doen."

Dat zijn termen die in de theorie best wel logisch klinken maar in de werkelijkheid niet 1 op 1 te constateren zijn, de sociale werkelijkheid is complexer dan dit soort lineaire logica. 

En de theorie wordt dan ook nog eens misbruikt om observaties van de jeugdbescherming van een negatieve beoordeling te voorzien, richting afvoerputje, waar het helemaal niet op gebaseerd is.

De theorie kan een handleiding zijn voor de hulpverlening wat je als richting zou kunnen nemen om te zien of je zaken kunt verbeteren met een kind. Maar je kunt het niet als 'gereedschap' hanteren omdat de uitkomsten niet zeker zijn als de beoordeling al een educated guess is.

Kinderen worden groot in een diversiteit aan situaties. Vader en moeder en kinderen als standaard nemen is onnodig beperkend en cultureel en maatschappelijk gekleurd.

Terwijl je daarna wel alles dat afwijkt van de standaard negatief beoordeelt. Dat is een vertekening van de werkelijkheid. Zo komen de praatjes in de wereld en wordt een gezin niet meer gezien en geholpen maar geprofileerd.

Hoi mart

om je te besparen van een lang bericht 

Ik ben het met robbie eens.. De strijd is het uiteindelijk wel waard het kan je heel veel geld gaan kosten maar je doet het voor je kind 

niet geschoten is altijd mis 

vind het ook heel erg naar dat je als vader zoveel moeite moet doen om je kind wat meer te zien ik snap heel goed dat jou dat gevoel geeft dat je minder rechten hebt hierin maar dat is niet zo  ik zeg ook altijd tegen mijn partner ondanks dat ik zwanger ben geweest ik heb moeten persen en de eerste maanden meer met de kleine ben bezig geweest heb jij net zoveel rechten als ik maak je net zoveel keuzes voor de kleine als ik een kind is iets van beide en het hoort niet zo te zijn dat de moeder meer voor het kind bepaald dan jij 

jij bent ook de vader het kind is ook van jou 

je hebt misschien niet zoveel aan wat ik nu allemaal zeg maar ik bedoel maar ik voel echt met je mee 

is het toch nog een lang bericht geworden hahah🤣

maar puntje bij paaltje ik ben het met robbie eens 

tsjor schreef op 08-04-2021 om 12:55:

Vanuit de insteek 'zorg dragen voor een veilige onthechting' kun je anders naar jouw functie kijken. Dan gaat het niet om hoeveel tijd je met je kind kunt doorbrengen, maar of jij een veilige plek kunt zijn waar je kind terecht kan als het zich aan het losmaken is van de moeder. Het belang om dan conflicten met de moeder zoveel mogelijk te vermijden wordt dan nog groter, maar wel in een ander perspectief: je zou daarmee een onveilige onthechtingssituatie scheppen, omdat het kind dan niet veilig kan wisselen van ambivalente gevoelens en emoties.

Veilig betekent hier vooral: zonder ruzie, zonder conflicten, zonder dwang. 

Tsjor, dit heb je heel mooi verwoord. Ik wou dat ik dat zo kon.... Het verwoord precies wat ik probeerde te zeggen.

Het is en blijft natuurlijk een kulargument waarmee je geen academisch opgeleidde en denkende recht kunt overtuigen dat je kind recht heeft op vader want anders kan het niet veilig onthechten. Echt totale flauwekul.

het overtuigen van een 'rechter' dus. En ondertussen is vader een rechtzaak begonnen tegen moeder en hangen de conflicten in de lucht. Echt, zelf weten, maar wat een kind daaraan heeft?

"Met betrekking tot deze situatie (moeder heeft kind klemvast na een scheiding en vader wil een rol spelen), dan is het zinnig om daar vanuit dit oogpunt naar te kijken: wat kan dan de rol van vader zijn, ervan uitgaande dat hij niet de kans krijgt/heeft genomen om de rol van de eerste zorg van een zorgafhankelijk kind op zich te nemen."

Hoezo heeft moeder kind klemvast? Dat weten we helemaal niet. Misschien laat ze het wel wekelijks logeren of heeft het elke dag een speelafspraak. Echter er is gedoe tussen vader en moeder waar moeder geen zin meer in heeft.

Het is een lastige situatie want inderdaad de andere ouder wil bijdragen en krijgt geen of te weinig kans. En wij weten niet waar dat op gebaseerd is. Waarschijnlijk op iets bij de scheiding want mensen gaan over het algemeen niet zomaar scheiden. Dus dan kun je niet doen of er geen wolkje aan de lucht is.

Er is dus geen simpele manier om de andere ouder, want ja ik maak niet zoveel verschil tussen vader of moerder, ouder, de niet verzorgende ouder zijn rol te geven. Dat is nou juist de crux van al die vechtscheidingen. Want dat is het alternatief.

Kun je er samen niet uitkomen dan kun je nog knokken om de kinderen. Ik zou er 1 poging aan wagen, overwegende, en dan sta je gelijk weer achterop, maar dan zou ik er toch niet mee doorgaan. Voor je het weet heb je de levenssfeer in 2 gezinnen langdurig verpest.

Wat stel jij dan voor? Ik zie je een paar voorstellen doen:

- Laat moeder het geld houden, als het daar om gaat.
- Misschien een woensdag middag extra.

En hoe ga je dat dan verdedigen? Met welke argumenten kan Mart37 naar de rechter om dat dan te verdedigen?

Er is geen argument om de rechter te overtuigen als je al een weekendregeling hebt. Nou ja, de werkelijkheid is gecompliceerd, wie weet lukt het wel. Ik zou het er niet op wagen.

Vraag gewoon aan moeder, doe voorstellen die niet tegen haar belang zijn, maar daar ga je niet voor naar de rechter. Je meldt gewoon dat je niet gaat soebatten over de alimentatie maar je wil je dochter graag vaker zien en wat is er dan mogelijk? Kan het op woensdag bij jou eten zijn -doe meteen een goed voorstel waarvan je in kunt schatten dat dat misschien echt een optie is.

En als moeder dan een ander voorstel doet ga daar dan direct in mee mits kind dat ook wil.

AnneJ schreef op 08-04-2021 om 15:21:

Vraag gewoon aan moeder, doe voorstellen die niet tegen haar belang zijn, maar daar ga je niet voor naar de rechter. Je meldt gewoon dat je niet gaat soebatten over de alimentatie maar je wil je dochter graag vaker zien en wat is er dan mogelijk? Kan het op woensdag bij jou eten zijn -doe meteen een goed voorstel waarvan je in kunt schatten dat dat misschien echt een optie is.

Heb je wel gelezen wat de vraag was en de situatie?

Dit zegt Mart37:

Nu 6 jaar verder is de omgang nog steeds hetzelfde (dochter is nu 8). Ik
heb geprobeerd meerdere malen dit op een normale manier te bespreken
maar moeder reageert gewoon weg niet eens meer.

Hoe gaat hij dat dan op een normale manier met haar bespreken?

AnneJ schreef op 08-04-2021 om 15:22:

En als moeder dan een ander voorstel doet ga daar dan direct in mee mits kind dat ook wil.

Mag vader dan helemaal niks willen?

Je kunt wel wat willen maar de situatie is gewoon niet gelijkwaardig en levert per definitie conflicten op als er een partij het niet mee eens is.