Co-ouderschap met de derde partij op de loer
Mijn vrouw en ik staan op het punt te scheiden naar aanleiding van haar langzaam verliefd worden op een collega. Vier jaar duurde het voordat het vreemdgaan een half jaar geleden begon. Ze zijn ontzettend verliefd.
Dit doet ontzettend veel pijn, en we zijn tot de conclusie gekomen dat er niks anders op zit dan te gaan scheiden. We hebben nu een maand lang veel goede, constructieve gesprekken gehad over onze relatie, maar de verliefdheid is te sterk en er is geen toekomst meer voor ons samen in een romantische relatie.
Nu kan ik het niet helpen enorm veel boosheid te hebben tegenover de derde persoon. Wij hebben 2 dochters van 7 en bijna 6. Ik kan het niet of moeilijk verkroppen dat de kans bestaat dat ze ooit samen gaan wonen, laat staan met onze dochters, want we willen graag een co-ouderschap aan. Zijn situatie is ook lastig. Hij heeft 2 dochters in puberleeftijd en heeft een wraakzuchtige toekomstige ex die hem kaal wil plukken waar ze kan en heeft hem gezegd dat ze mijn vrouw nooit als stiefmoeder van haar kinderen zal accepteren. Is dit laatste onredelijk?
Ik wil het beste voor mijn dochters en ook een goede relatie onderhouden met mijn toekomstige ex, maar moet ik dit gewoon accepteren? Kan ik niet eisen dat mijn dochters hem nooit te zien krijgen? Ik haat mezelf nu, want ik ben normaal een heel optimistisch persoon, maar ik heb nu zoveel negatieve gedachtes dat ik niet weet wat normaal is.
Als we normaal uit elkaar waren gegaan zonder dat er was vreemdgegaan was dit denk ik geen probleem geweest, maar er woedt nu zoveel chaos in mijn hoofd. Advies alstublieft?
Waarom zouden je kinderen de nieuwe partner van je ex niet mogen zien? Dat deze nieuwe partner een wraakzuchtige ex heeft maakt hem toch geen slecht persoon? En los van het feit dat je ex niet als stiefmoeder van zijn kinderen wordt geaccepteerd door zijn ex. Denk je dat die puberkinderen zelf wel op een stiefmoeder zitten te wachten?
Ik weet vrij zeker dat hij geen slecht persoon is, maar ik denk dat het uit wrok is dat ik niet wil dat ze samen leven, laat staan met de kinderen.
Ze heeft me ook gevraagd wat mijn horror scenario was en dat was er een waarin zij samenwonen en onze kinderen daar zijn met hun tweede "papa".
Misschien is dat iets wat ik los moet laten, maar alles wat ik voel en denk is zo nieuw en onwerkelijk. En hoe kan ik geen negatieve gevoelens hebben tegenover die man die thuis bij mij een keer het plafond heeft staan witten in de badkamer en daarna mijn vrouw naar mijn bed heeft genomen terwijl ik aan het werk was?
Natuurlijk heb je negatieve gevoelens en vind je die man een klootzak. Dat is volkomen terecht. Maar je hoeft er niet naar te handelen. En dat is ook niet verstandig. Eisen dat die man je dochters nooit te zien krijgt is niet reeel en ik denk dat je dat eigenlijk wel weet maar gewoon worstelt met je woede. Het is niet niks wat er gebeurd is en je gevoelens zijn volkomen normaal. Probeer het alleen niet nog extra te voeden en gun jezelf de tijd om ze te laten verzachten. Ik zou niet het pad van de wraakzuchtige ex opgaan want dat vreet jou van binnen op, maakt de relatie met de moeder van je kinderen kapot en beschadigt je kinderen. Zij hebben jullie als team ouders nodig. Zoek steun bij mensen en doe positieve dingen voor jezelf. Je hoeft het niet te accepteren, alleen maar je er niet actief tegen te verzetten. Mettertijd wordt de pijn en woede echt minder scherp.
Mija schreef op 26-01-2023 om 08:24:
Natuurlijk heb je negatieve gevoelens en vind je die man een klootzak. Dat is volkomen terecht. Maar je hoeft er niet naar te handelen. En dat is ook niet verstandig. Eisen dat die man je dochters nooit te zien krijgt is niet reeel en ik denk dat je dat eigenlijk wel weet maar gewoon worstelt met je woede. Het is niet niks wat er gebeurd is en je gevoelens zijn volkomen normaal. Probeer het alleen niet nog extra te voeden en gun jezelf de tijd om ze te laten verzachten. Ik zou niet het pad van de wraakzuchtige ex opgaan want dat vreet jou van binnen op, maakt de relatie met de moeder van je kinderen kapot en beschadigt je kinderen. Zij hebben jullie als team ouders nodig. Zoek steun bij mensen en doe positieve dingen voor jezelf. Je hoeft het niet te accepteren, alleen maar je er niet actief tegen te verzetten. Mettertijd wordt de pijn en woede echt minder scherp.
Ik ben het voor de rest van je post gigantisch met je eens, alleen het dikgedrukte gedeelte: Dat is door de actie van mevrouw natuurlijk al zo.
Elpisto schreef op 26-01-2023 om 08:37:
[..]
Ik ben het voor de rest van je post gigantisch met je eens, alleen het dikgedrukte gedeelte: Dat is door de actie van mevrouw natuurlijk al zo.
Dat hoeft zeker niet zo te zijn. De liefdesrelatie is over maar de relatie met de moeder van de kinderen wordt nu juist extra belangrijk want die kinderen heb je samen tot de dood je scheidt.
Een nieuwe partner schrappen, hoe naar het begin ook was, is niet verstandig. Je hoeft ook geen beste vrienden te worden maar elkaar op een bepaald moment bv als ze gaan samen wonen leren kennen is wel verstandig om de verwachtingen tov de kinderen uit te spreken.
Nou was mijn zoon heel jong, kon nog niet zelf praten, maar dit heeft wel voor een goed werkende situatie tussen mij en in mijn geval stiefmoeder van zoon gewerkt.
Je wil namelijk niet dat je kinderen straks voortdurend moeten kiezen: wie is bij de groep 8 musical, de diploma uitreiking of aan het kraambed bij de geboorte van kleinkinderen. Dat wil je als kind samen beleven met je beide ouders. Eventueel met hun beide nieuwe partners.
En nee dat lukt in het begin niet, daarna is het flink slikken maar het is zoveel beter voor de kinderen.
Inmiddels is mijn zoon bijna 18 en heeft veel scheidingen en nahuwelijken bij zijn vrienden gezien, hij geeft aan dat hij blij is dat ik zijn stiefmoeder nooit heb zwart gemaakt, dat ze ook welkom was op belangrijke momenten en niet zoals bij zijn vrienden dat ze maar niet naar de diploma uitreiking gingen want dan was de sfeer om te snijden. Voorkom dat!
Ik snap je heel goed. En je mag dit ook best uiten hier of bij een vriend maar dat zou ik nooit doen waar de kinderen bij zijn. Je kunt toch niet voorkomen dat je kinderen de nieuwe liefde van je ( ex) vrouw gaan zien. Het wordt voor je kinderen mega lastig als je continue dwars gaat liggen en een heel getroebleerde relatie krijgt met hun moeder.
En de vrouw van die nieuwe liefde is ook woest. Ik begrijp dat de nieuwe liefde van je vrouw ook nog niet gescheiden is dat dit nu pas gaat gebeuren en dat dit ook komt door deze verliefdheid.
Ook haar reactie zal er een van boosheid en verdriet zijn. Je weet niet of ze niet bijdraait en ook al zou zij niet bijdraaien dan hoeft dat niet te betekenen dat jij ook moet gaan dwarsliggen.
Overigens heeft de nieuwe vriend van je vrouw al pubers dus het is maar zeer de vraag of die zelf hun stiefmoeder willen zien.
Dat gaat een gezellige boel worden 
Maar man man wat een toestand. De verliefdheid is te sterk.. ja ja maar die gaat ook weer over hoor. Je zou je bijna ex vrouw en haar partner eens het artikel wat ik laatst las in de Saar ( geloof ik) onder hun neus willen duwen. Daar staat een verhaal in van een vrouw en een man die ook hun beider huwelijk hebben ontbonden omdat ze zó verliefd waren op elkaar. Het is een goede man, dat vindt ze nog steeds. Maar dat was haar ex ook. En beiden hebben hun goede en slechte kanten. Zo is nieuwe man erg onhandig en ze wonen in een opknaphuis. Nou ja slot van het liedje is: Nieuwe man is ook leuk maar was haar ex ook, de sterke verliefdheidsgevoelens gaan natuurlijk ook over op den duur en ze raad nu iedereen aan om niet te scheiden alleen maar vanwege verliefdheid op een ander want twee gezinnen opbreken heeft teveel gekost. 
Maar goed je zult vast die gesprekken hebben gevoerd.
Het is heel rot voor je en voor je kinderen ook. Maar wees toch maar de wijste en kies "de hoge weg" en niet een van blijvende woede en wraak, uiteindelijk zal je daar beter mee af zijn en zeker je kinderen. Ik wens je veel sterkte.
Berust je in het feit dat deze relatie niks gaat worden. Ga zelf sterker worden en laat het los. Kies je eigen pad want je hebt geen invloed wat je ex gaat doen. Als de kinderen bij je zijn moet je er ook zijn voor ze.
Sterkte
Ik begrijp je boosheid, verdriet en frustratie en ook die van de ex van de nieuwe vlam van jouw ex.
Toch denk ik niet dat het je veel gaat brengen om te reageren vanuit rancune en afgunst. Bij gescheiden ouders bepalen die zelf wat er thuis gebeurt, wie er over de vloer komt etc. Als jouw ex en haar nieuwe vlam gaan samenwonen, dan is het onmogelijk om de kinderen bij hem weg te houden. Ze delen immers een gedeelte van de tijd een huis. En ook als ze niet samenwonen, kan zij beslissen dat hij op bezoek komt. Of dat verstandig is om alles meteen te doen, is een tweede, maar dat is niet iets waar jij invloed op hebt.
Richt je op jezelf en je kinderen. Zorg voor een fijn, veilig en stabiel thuis voor hen en investeer in een goed na-huwelijk waarin jullie ouderschap voor de meisjes voorop staat. En hoop vooral dat die nieuwe vlam een leuke man is, ook voor je kinderen. Ze krijgen er ongevraagd iemand bij in hun leven, dan mag je best hopen dat ze daarmee goed overweg kunnen.
Ysenda schreef op 26-01-2023 om 09:04:
[..]
Dat hoeft zeker niet zo te zijn. De liefdesrelatie is over maar de relatie met de moeder van de kinderen wordt nu juist extra belangrijk want die kinderen heb je samen tot de dood je scheidt.
Een nieuwe partner schrappen, hoe naar het begin ook was, is niet verstandig. Je hoeft ook geen beste vrienden te worden maar elkaar op een bepaald moment bv als ze gaan samen wonen leren kennen is wel verstandig om de verwachtingen tov de kinderen uit te spreken.
Nou was mijn zoon heel jong, kon nog niet zelf praten, maar dit heeft wel voor een goed werkende situatie tussen mij en in mijn geval stiefmoeder van zoon gewerkt.
Je wil namelijk niet dat je kinderen straks voortdurend moeten kiezen: wie is bij de groep 8 musical, de diploma uitreiking of aan het kraambed bij de geboorte van kleinkinderen. Dat wil je als kind samen beleven met je beide ouders. Eventueel met hun beide nieuwe partners.
En nee dat lukt in het begin niet, daarna is het flink slikken maar het is zoveel beter voor de kinderen.
Inmiddels is mijn zoon bijna 18 en heeft veel scheidingen en nahuwelijken bij zijn vrienden gezien, hij geeft aan dat hij blij is dat ik zijn stiefmoeder nooit heb zwart gemaakt, dat ze ook welkom was op belangrijke momenten en niet zoals bij zijn vrienden dat ze maar niet naar de diploma uitreiking gingen want dan was de sfeer om te snijden. Voorkom dat!
Oh zo bedoel ik het ook niet. Ik denk dat hij voor zichzelf en zijn kinderen moet kiezen en m.b.t. de nieuwe vriend zich op zijn minst neutraal moet opstellen de eerste tijd.
Maar ik kan me best voorstellen als hij die partner van hem zo min mogelijk wil zien en spreken de aankomende tijd. Een goede relatie omwille van de kinderen houden werkt twee kanten op en wordt dus al gigantisch tegengewerkt door mevrouw. Verliefd worden is iets heel normaals, vreemdgaan niet!
Elpisto schreef op 26-01-2023 om 08:37:
[..]
Ik ben het voor de rest van je post gigantisch met je eens, alleen het dikgedrukte gedeelte: Dat is door de actie van mevrouw natuurlijk al zo.
Dit is juist de crux: de partnerrelatie is om zeep maar voor de relatie als ouders moet je je blijven inzetten, omwille van je kinderen. Dat betekent helemaal niet dat het innig of gezellig moet worden, maar wel duidelijk en veilig voor je kinderen. Juist als je dat heel goed beseft, dat je uit liefde van je kinderen dingen doet of laat die je voor je ex, waar je woedend op bent, niet zou doen, dan breng je dat op. Anders niet.
Helemaal mee eens!
Dat snap ik heel goed. Haar relatie met deze persoon is de reden dat jullie uit elkaar gaan en jullie kinderen niet opgroeien met beide ouders, als eenheid. Als zij redelijk is, zou ik proberen af te spreken dat deze 'meneer' voorlopig niet in beeld komt bij jullie dochters. Het lijkt mij voor jullie dochters al verwarrend genoeg dat hun ouders gaan scheiden. Maar of je dat voor altijd kan afspreken, dat lijkt mij niet realistisch.
Philou schreef op 26-01-2023 om 16:18:
Dat snap ik heel goed. Haar relatie met deze persoon is de reden dat jullie uit elkaar gaan en jullie kinderen niet opgroeien met beide ouders, als eenheid. Als zij redelijk is, zou ik proberen af te spreken dat deze 'meneer' voorlopig niet in beeld komt bij jullie dochters. Het lijkt mij voor jullie dochters al verwarrend genoeg dat hun ouders gaan scheiden. Maar of je dat voor altijd kan afspreken, dat lijkt mij niet realistisch.
En zelfs in eerste afspraak is het niet realistisch want daar ga je niet over. Zou je willen, heel graag zelfs, maar met een verliefde ex is het niet anders dan met een verliefde puber, die zijn niet geheel toerekeningsvatbaar en rationeel denkend.
Ysenda schreef op 26-01-2023 om 16:22:
[..]
En zelfs in eerste afspraak is het niet realistisch want daar ga je niet over. Zou je willen, heel graag zelfs, maar met een verliefde ex is het niet anders dan met een verliefde puber, die zijn niet geheel toerekeningsvatbaar en rationeel denkend.
Maar je kan het wel proberen. En dat zou ik ook zeker doen. Gezien alle onrust die zij heeft veroorzaakt, is dit wel het enige dat ze kan doen om iedereen wat rust te gunnen. Of het lukt is een tweede.
"Kan ik niet eisen dat mijn dochters hem nooit te zien krijgen?"
Twee praktische redenen om het niet te doen:
- Ik vind het een motie van wantrouwen: expliciet spreek je hiermee uit dat zij niet het beste voor heeft met de kinderen volgens jou. Dat is geen lekker begin.
- Als je het echt belangrijk vindt dan wil je er ook op kunnen rekenen dat het enigszins uitgevoerd wordt. Maar je kunt voor een ander niet bepalen wat hij/zij doet. Dus je kunt het wel proberen vast te leggen maar dan krijg je alleen maar ellende als het niet gebeurt zoals jij denkt/wilt. Dan ben je nog verder van huis want bron van frustratie en het kost negatieve energie.
gr Angela