Dochter opeens last van heimwee

Ze woont dus normaal gesproken de helft van de week bij jou. Waarom voelt het dan bij jou niet als thuis? 

Ik vind het niet handig dat moeder haar zo naar zich toe lijkt te trekken. Het kan best zijn dat dochter zich ineens ‘anders’ voelt bij jou maar dan moet moeder evengoed jou de kans geven om het met haar op te lossen. Het is ook mijn ervaring dat bellen met de andere ouder (dat was ik dan meestal) de situatie niet beter maakt. Met al je goede bedoelingen, krijgt het kind vaak juist nog meer heimwee inderdaad. Ex en ik hebben toen afgesproken dat zo lang mogelijk uit te stellen. Helemaal verbieden kan niet, vind ik. Als kind echt behoefte heeft aan contact met de andere ouder, doe je er geen goed aan dat in de weg te staan. Je maakt er dan ook een strijd van en je kind zal daar last van krijgen. 
Je schrijft dat je haar af probeert te leiden en dat lijkt (nog) niet te werken. Je stelt haar open vragen waar ze op antwoordt dat ze ‘het andere huis mist’. Dat kan best kloppen hoor. Maar er lijkt toch meer aan de hand. Ik zou inmiddels eens rechtstreeks de vraag stellen: ‘Maak je je zorgen over mama?” Als dat zo is, reageer dan begripvol. Je kind houdt immers van haar moeder. Het zou heel rot voor haar zijn als ze zoveel verantwoordelijkheid voor het welzijn van haar moeder op zich nam.  Vertel haar dat volwassenen voor zichzelf kunnen zorgen en dat zij gewoon vakantie mag vieren met jou. Als dit aan de hand zou zijn, zou ik ook moeder bellen. Ik zou de empathie desnoods uit mijn tenen halen, geen boosheid laten zien en vragen of ze bij anderen terecht kan. Als er een ruzie ontstaat, zal ze je boodschap waarschijnlijk afwijzen en haar boosheid op jou komt ook weer bij kind terecht. Hoeveel reden er misschien ook zou kunnen zijn om haar terecht te wijzen, doe het niet. 

Tom76 schreef op 22-07-2021 om 08:09:

Ze benoemt eigenlijk niet dat ze haar moeder mist. Ze mist het andere huis zegt ze. Ik probeer dan uit te leggen dat het er helaas wel een beetje bijhoort en dat we gaan zorgen voor afleiding. Dat het vast beter wordt na een aantal dagen. Ik vraag wat ze nodig heeft, wat ik kan doen. Maar dat weet ze dus niet.

Is het misschien mogelijk om het voor haar zo aan te passen samen thuis dat ze een beetje hetzelfde heeft wat ze juist van thuis(bij moeder) mist?

niet dat je natuurlijk je hele huis moet veranderen dat zou te gek zijn, maar kwa spulletjes ofzo? Of iets waar zij normaal bij haar moeder zichzelf mee vermaakt?

Wat vervelend voor jou dat dit op deze manier gaat. Ik vind het goed van je dat je je dochter vooropstelt en vraagt wat ze nodig heeft. Toch heb ik een paar vragen die misschien ook van invloed kunnen zijn:
- is er iets veranderd aan jouw huishouden? 
- zit ze in de pre puberteit fase? Wil ze daarom liever alleen zijn zoals ze thuis doet?
- speelt er iets thuis waardoor ze zich zorgen maakt om haar moeder?
- maakt ze zich zorgen om haar moeder, omdat haar moeder zich zo aanhankelijk opstelt? Vind ze het zielig voor haar moeder dat ze nu een paar dagen bij jou is?
- zit ze ergens anders mee?

Oei oei, dit hebben wij exact zo meegemaakt met mijn stiefdochter. Moeder zei ook de hele dag dat ze haar dochter zo miste, moeder had en heeft geen nieuwe relatie.
Wat wij hebben gedaan:
Moeder uitgelegd dat kind leed onder het vele contact. Die boodschap kwam niet over en eerlijk gezegd had mijn vriend het idee dat het een bewuste tactiek van moeder was zodat dochter niet van haar tijd bij papa genoot.
Toen vroeg mijn vriend aan zijn dochter of ze graag wilde dat de heimwee minder werd. Dat wilde ze graag. Toen hebben ze afgesproken dat ze alleen 's ochtends na het ontbijt even op haar telefoon zou kijken en dit hebben we ook aan moeder laten weten. Daarna begonnen we aan de activiteiten van de dag. Dat werkte behoorlijk goed. Afleiding inderdaad. Er waren nog wel eens lastige momenten, maar heel veel minder en veel korter. 

klinkt heel bekend dit! Wij hebben dit ook meegemaakt en dit is begonnen sinds het jaar dat er een telefoon in beeld was. (Voor mij is de tel overduidelijk de boosdoener) Moeder zat constant te appen en zodra er ook maar even een mindere dag was stuurde ze gelijk dat ze wel naar huis mocht komen als ze dat zou willen. Ze ging zelfs zo ver dat ze mijn partner ging bellen (en die had geen zin om op te nemen) om vervolgens weer kind te appen waarom haar vader niet opneemt. Waardoor kind weer in behoorlijke paniek raakte.. conclusie: op de 1 of andere manier zul je dus die telefoon uit beeld moeten hebben maar ik snap je dat je deze niet zomaar kunt afpakken. Misschien zoals hier boven al staat alleen sochtends en daarna gewoon neer leggen? Wij gaan nu ook weer de 1e week in dus ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen. 

Misschien kun je het met afleiding niet oplossen. Misschien moet ze weten dat ze met haar spanningen bij jou terecht kan. Je zit echt in een lastig parket, met moeder erop lijkt te sturen dat dochter zich aan het contact met jou te onttrekt. Persoonlijk zou ik in het gesprek met dochter dit soort zaken op een diplomatieke manier benoemen. Dan gaat het tenminste over de werkelijkheid. 

zeer lastig.. hoeveel van je tijd ben je nu kwijt met haar? Misschien kan ze aan het eind van de vakantie die komen inhalen. 

Tom76 schreef op 21-07-2021 om 22:41:

De moeder zoekt eigenlijk de hele dag contact. Ik heb daar eigenlijk ook geen invloed op. Ik kan niet tegen moeders zeggen dat dat naar mijn idee niet echt handig is. Het is wel het eerste jaar dat dochter een eigen mobiel heeft.

De moeder lijkt haar kind heimwee aan proberen te praten. En als dat niet haar bedoeling is, dan bereikt ze dat wel met de hele dag door contact zoeken en dingen als "je mag naar huis als je wilt". Zo praat je een kind van 11 iets aan. 

Je kunt dit best bespreken met de moeder en er voorzichtig over proberen te praten met je dochter. 

Verder speelt misschien voor haar ook mee dat het in de vakantie alleen bij papa is versus bij mama met twee stiefzussen waar ze misschien goed mee overweg kan. 

Lastig verder. Een regeling is een regeling, maar kinderen van 11 hebben daar lak aan. Het gedrag van de moeder en de reactie daarop van de dochter, dat versterkt elkaar ook nog eens. 

Je hebt alle recht er tegenin te gaan, maar dat gaat waarschijnlijk averechts werken op dit moment. Net zoals met die telefoon afpakken. Denk niet dat ze liever bij jou gaat zijn als ze alleen s avonds op haar telefoon mag kijken. 

Ik denk dat je het beste op diplomatieke manier kan proberen te bewerkstelligen dat moeder niet de hele dag op haar dochter in probeert te praten als ze bij jou is. En rustig proberen uit te vinden wat nu precies bij haar de oorzaak is van deze "heimwee". 

Ontzettend lastig als je zo in een hoekje wordt gemanoeuvreerd en er haast geen uitweg lijkt. De beste vriendin van je kind willen zijn, geeft voor mij aan dat de moeder zelf vrij onzeker is en het kind niet alleen kind is, maar ook steunpilaar moet zijn. Dat is nooit goed.
Binnen de ruimte die je kunt nemen, zijn de tip van minder regelmatig op de mobiel kijken (bijvoorbeeld in de ochtend) en het praten met de dochter erg nuttig. Je kunt richting de dochter ook nog ingaan op het feit dat papa en mama als ouders samen een verdeling hebben gemaakt, waar ze zich allebei aan houden, behalve als er écht bijzonderheden zijn (zoals dat ene uitje, familieomstandigheden enzovoorts) en dat dit dan altijd in overleg tussen de ouders gaat. Dat geeft hopelijk een streep onder dat het kind telkens gaat nadenken 'zal ik bij papa blijven of toch naar mama gaan'.