Dochter opeens last van heimwee
Beste allemaal,
Situatie in het kort; mijn ex en ik zijn inmiddels zes jaar uit elkaar. Hebben een dochter van bijna elf jaar. Dochter is elke week twee tot vier dagen bij mij. Nooit problemen gehad. Ik woon nog altijd alleen. De moeder woont inmiddels weer een jaar samen en daar heeft ze twee stiefzussen.
Mijn verstandhouding met de moeder is niet heel best. Ze vindt dat ik alles altijd verkeerd doe. Zelf ben ik van mening dat ik altijd voor mijn dochter klaarsta. Ik spring in wanneer nodig en hou mij aan alle afspraken. Dochter komt altijd op de eerste plaats.
Deze vakantie is dochter 2,5 week bij mij. Een halve week is eraf gesnoept door de moeder, want ze wilde samen met dochter nog iets doen. Dit was de enige mogelijkheid en ik gun ze dat natuurlijk van harte.
Deze vakantie is er iets geks; dochter huilt vrij regelmatig dat ze thuis zo mist. Vooral voor het slapen gaan is het constant drama. Moeder lijkt ook constant bij dochter aan te geven dat ze haar zo mist en biedt constant aan dat ze altijd naar huis mag. Ik ben inmiddels behoorlijk radeloos en weet niet goed hoe ik dochter kan helpen. We doen elke dag leuke dingen, ze hoeft hier verder ook niets wat ze niet wil. Dit gedrag is voor mij ook volledig nieuw eigenlijk. Elke vakantie is ze langere tijd bij mij en dan heeft ze nergens last van.
Herkenbaar voor iemand? Hoe kan ik mijn dochter helpen? Ik krijg inmiddels bijna het idee dat ze het hier niet leuk heeft, maar we hebben nooit problemen gehad. Ze was hier altijd even graag als bij haar moeder.
Herkenbaar vanuit situatie van mijn man en zijn ex en hun gezamenlijke kind. Hoe vaak heeft ze contact met haar moeder als ze bij jullie is? Ik merk hier dat de heimwee erger is op momenten dat er net contact is geweest bijvoorbeeld.
De moeder zoekt eigenlijk de hele dag contact. Ik heb daar eigenlijk ook geen invloed op. Ik kan niet tegen moeders zeggen dat dat naar mijn idee niet echt handig is. Het is wel het eerste jaar dat dochter een eigen mobiel heeft.
ik zou haar moeder toch vragen om het contact iets minder te doen, en niet elke keer te zeggen, dat ze evt naar huis mag.
Het komt op mij over alsof moeder haar kind probeert te claimen. Niet zozeer heimwee, maar schuldgevoel aanpraten. Dochter hoeft niet naar huis om moeder te troosten. Moeder kan best een paar dagen zonder dochter, dat kan al zes jaar en het kind is bijna elf, dus dat moet kunnen. Jullie hebben afspraken over de omgang en het verblijf bij moeder en bij jou. Volg die afspraken. Ik zou daar niet te vaak of te veel van afwijken. Dan schep je een precedent voor volgende keren. Er is ook geen noodzaak om doorlopend contact te hebben. Elke dag een appje kan best, maar niet heel de dag door. Op een kamp of iets dergelijks wil je dat ook niet. Dat kun je best aan je ex vragen denk ik.
Bespreek dat met beiden. Het is niet de bedoeling om contact met elkaar te houden.
Dat voert de heimwee. En help je dochter om de vakantiedagen bij jou op een prettige manier door te brengen.
Vraag moeder om dochter het vertrouwen mee te geven dat ze haar wel mist maar weet dat ze bij vader ook een leuke tijd heeft en dan zie je elkaar weer nadien.
Advies is dus toch om eerst met de moeder in gesprek te gaan? Ik ben zo bang dat ze dit ziet als een bevestiging dat ze het hier inderdaad niet leuk heeft. Voor de vakantie heeft ze enkele malen aangegeven dat het eigenlijk te lang is voor dochter en dat ze misschien tussendoor nog enkele keren naar huis moet. Dat terwijl ze hier voorgaande jaren drie weken aaneengesloten was en er nooit problemen waren.
Dochter zegt er zelf trouwens vooral over dat ze het huis daar mist omdat ze daar vaker is. Wat ze dan specifiek mist dat weet ze eigenlijk niet.
Neem de mobiel van je dochter in beslag en geef die pas terug na de vakantie bij jou.
En heb het niet over naar huis gaan. Ze heeft twee huizen: bij jou en bij je ex.
Eens met voorgaande adviezen (behalve dat van de mobiel innemen). Moeder bewijst jullie dochter geen dienst door haar zo in haar heimwee te bevestigen (en waarschijnlijk alleen voor haar eigen belang). Jullie dochter is erbij gebaat om te leren om te gaan met haar gevoelens en om zich zeker en vertrouwd te voelen bij jullie allebei. Moeder zou dochter dus naar jou moeten verwijzen en jou in je rol moeten bevestigen, ze lijkt nu het tegenovergestelde te doen waarbij je dochter in een belangenconflict terecht is gekomen. Heel naar!
Hopelijk kan moeder in de spiegel kijken.
Iedereen bedankt voor het meedenken in ieder geval!
Kan het ook zijn dat ze echt ‘gewoon’ heimwee heeft omdat ze ouder wordt? Gewoon liever daar is misschien? En hoe gaan we daar dan goed mee om? Ze is er pas sinds zaterdag, dus we moeten nog een heel eind zo door. We hebben allemaal dingen gepland die ze zelf echt leuk vindt, ze heeft ook al die dingen zelf bedacht. Maar het lukt haar niet om zin te hebben in al dat leuks omdat ze zo verdrietig is.
Zoals ik al schreef; mijn relatie met de moeder is heel slecht. Ik heb dus eigenlijk geen invloed op haar, zelfs niet als dat beter is voor dochter. Ze zal dit alleen zien als een ‘zie je wel, ze vindt het daar niets’. Dingen als telefoon afpakken krijg ik hoe dan ook gezeik mee. Zowel van dochter als moeder.
Heimwee kan erger worden maar dat is maar zelden het geval. In jullie geval is het eerder het steeds bevestigen en contact hebben met moeder de belangrijkste oorzaak.
Wat je wel ziet als ze ouder worden is dat ze in 1 van de 2 woonplaatsen hun leven opbouwen, school, sport, bijbaan, vrienden en meer zelf gaan regelen waar ze zijn. Dan lijkt het helemaal of ze niet naar 1 van de ouders willen maar de ouder waar ze dan wel zijn ziet ze dan ook een stuk minder. Ze zijn dan wel in dat huis maar meestal op hun eigen kamer. Maar dat lijkt hier nog niet aan de hand.
Ysenda schreef op 22-07-2021 om 07:10:Wat je wel ziet als ze ouder worden is dat ze in 1 van de 2 woonplaatsen hun leven opbouwen, school, sport, bijbaan, vrienden en meer zelf gaan regelen waar ze zijn. Dan lijkt het helemaal of ze niet naar 1 van de ouders willen maar de ouder waar ze dan wel zijn ziet ze dan ook een stuk minder. Ze zijn dan wel in dat huis maar meestal op hun eigen kamer. Maar dat lijkt hier nog niet aan de hand.
Ze schijnt daar niet echt vrienden te hebben. Ze speelt af en toe met een dochter van een vriendin van moeder. Ze sport bij mij omdat ik dat belangrijk vind, daar heeft ze geen sport of clubje. Ze winkelt graag met moeder. Moeder noemt haar ook altijd ‘haar beste vriendin’.
Ze schijnt daarnaast vooral veel YouTube filmpjes te kijken alleen op haar kamer, spelletjes te doen op de Nintendo. Ik begrijp slecht wat je daar echt aan missen kan. En dat kan/mag ze hier natuurlijk ook gewoon doen als ze daar behoefte aan heeft.
Het klinkt als een lastige situatie. Komt op mij in ieder geval over alsof je het belang van je dochter voorop hebt staan, goedzo.
Mogelijke zaken die kunnen spelen:
- is ze het heen en weer gesleep met spullen zat
- vindt ze die sport die ze van jou ‘moet’ doen stom
- heb je misschien een nieuwe vriendin waar zij niks aan vindt
- zit ze met hormonale veranderingen/ naderende ongesteldheid waardoor ze nu liever bij haar moeder is
Als er iets speelt, proberen op te lossen. Als er niets aanwijsbaars is zou ik ook proberen vast te houden aan de bestaande omgangsregeling. Als je haar naar huis laat gaan wil ze dat misschien steeds vaker, en op het laatst komt ze helemaal niet meer. Dat wil je niet.
Een lastige situatie. Het klinkt of de moeder erg aan haar trekt.
Ik zou dat misschien bespreken; dat ze, om jullie relatie en de vakantie een eerlijke kans te geven, misschien beter haar telefoon weg kan leggen en één keer per dag (niet s avonds) kan checken. Om niet continue aan het gemis te worden herinnerd. En het dan samen met jou, haar vader, fijn te hebben. Dat dat voor haar, en jou, belangrijk.
Maar ook daar zou de moeder heftig op kunnen reageren naar haar. Dat kan het voor haar moeilijk maken. Ze kan het gevoel hebben haar moeder in de steek te laten. Jij klinkt te verstandig om zelf ook zo te gaan manipuleren.
Wat zeg jij als ze zegt dat ze haar moeder mist?