Ex draagt minder bij
Voor wie het niet heeft gevolgd: onlangs heeft de rechter mij in een vovo onze huurwoning toegewezen. Mijn ex moet er uiterlijk 31 augustus uit.
Wij hebben de vaste lasten altijd samen betaald. Ik maakte de berekening en we maakten ieder naar ratio over naar onze gezamenlijke rekening. Omdat ik iets minder verdiende betaalde ik net iets minder.
De afgelopen maanden heb ik steeds meer betaald dan hem. Dan heb ik het niet over tientjes, maar over honderden euro's. Dit terwijl hij nog steeds meer dan mij verdient en we hier geen afspraken over hebben gemaakt. Zelfs in de periode dat ik bij mijn moeder zat (drie maanden), betaalde ik meer dan hem. In een maand was het zelfs 450 euro meer.
Als ik hem ernaar vraag, reageert hij niet. Of hij zegt 'dat hij nog wel een berekening zal maken' en komt er vervolgens niet meer op terug. Mijn berekening heeft hij ook.
Volgens mijn advocaat is het een beetje een grijs gebied omdat we getrouwd zijn en kan ik dus niet heel veel. Maar is dit echt zo? Ik snap dat hij wil sparen voor zijn nieuwe woning, maar ik kan (en wil!) zo'n groot verschil niet ophoesten. Maar als er daardoor rekeningen blijven liggen, ben ik net zo goed aansprakelijk als hij. Dus ik ga het ook niet op de spits drijven met een hoop incassokosten van dien. Hij hoeft van mij echt niet meer te betalen dan ik, 50-50 is ook goed. Kan ik dat uiteindelijk terugvorderen bij de bodemprocedure op basis van onze historie, waaruit blijkt dat het altijd gelijk of naar ratio verdeeld was?
Ik heb er even onze huwelijkse voorwaarden bijgepakt. Ik zie dat als een van ons meer heeft betaald, hij/zij dat binnen een jaar nog kan terugvorderen. Ik ga vanavond even rustig zitten, maar als het goed is heb ik het afgelopen jaar heel veel meer betaald dan hij. En ook ver uit verhouding. Als dat zo is, dan ga ik in ieder geval proberen een deel daarvan terug te vorderen. Ik hoef echt niet alles terug, hij moet straks meer kosten maken voor een nieuwe woning. Maar ik ga me ook niet onterecht financieel laten uitkleden.
Volgens mij moet je hier zakelijk in zijn en inzetten op alles terugvorderen. De kosten voor zijn nieuwe woning kun je dan op een andere manier verrekenen. Als je hier toegeeflijk in bent kom jij uiteindelijk altijd als verliezer uit de bus (?), terwijl hij degene is die alleen aan zichzelf denkt.
RosaMontana schreef op 28-04-2022 om 18:05:
Volgens mij moet je hier zakelijk in zijn en inzetten op alles terugvorderen. De kosten voor zijn nieuwe woning kun je dan op een andere manier verrekenen. Als je hier toegeeflijk in bent kom jij uiteindelijk altijd als verliezer uit de bus (?), terwijl hij degene is die alleen aan zichzelf denkt.
Ja, maar dat betekent een hele ingewikkelde berekening met salarisstijgingen en zo. Weliswaar allemaal in mijn voordeel, maar ik heb al zoveel andere dingen aan mijn hoofd. Word een beetje moe van steeds al dat gedoe wat ik moet oplossen.
heb je het allemaal.heel goed berekend? Ik ken namelijk iemand die dat ook goed berekend dacht te hebben en kwam na een officiële berekening er slecht vanaf. Wat bleek, degene kreeg een 13e maand en die wordt dus over de maanden teruggerekend. Daarnaast reden ze in de auto van de zaak van haar partner en die partner droeg dus alle kosten (bijtelling en eigen bijdrage van die auto via de salarisstrook) bij etc etc.....zij kreeg een kilometervergoeding maar deed daarvoor op de scooter waarvan de kosten gezamenlijk werd betaald etc etc.
Decembermamma schreef op 28-04-2022 om 20:00:
heb je het allemaal.heel goed berekend? Ik ken namelijk iemand die dat ook goed berekend dacht te hebben en kwam na een officiële berekening er slecht vanaf. Wat bleek, degene kreeg een 13e maand en die wordt dus over de maanden teruggerekend. Daarnaast reden ze in de auto van de zaak van haar partner en die partner droeg dus alle kosten (bijtelling en eigen bijdrage van die auto via de salarisstrook) bij etc etc.....zij kreeg een kilometervergoeding maar deed daarvoor op de scooter waarvan de kosten gezamenlijk werd betaald etc etc.
Ja, dit is goed berekend. Wij hebben ook een auto, die is van mij. Ik heb hem deels nodig voor mijn werk, en blijkbaar had ik dat deel zelfs mogen aftrekken van mijn inkomen. Voor de rest functioneert hij als gezinsauto, maar daar heeft hij nooit iets aan bijgedragen. Wel gebruik van gemaakt. Puur uit nieuwsgierigheid vraag ik me af of ik daar ook nog iets voor zou kunnen eisen. Niet dat ik dat dan ga doen, persoonlijk vind ik het een beetje sneu om tot op de laatste komma dit soort berekeningen te maken. Ik kijk nu puur naar onze inkomens en de vaste lasten.
Denk wel even na: hoeveel ruzie wil je voor de komende 4 maanden?
Tsjor
tsjor schreef op 28-04-2022 om 21:22:
Denk wel even na: hoeveel ruzie wil je voor de komende 4 maanden?
Tsjor
Ja, dat is zeker iets waar ik over nadenk. Echt, als ik een geldboom had gehad, had ik het laten zitten. Maar we komen in de financiële problemen als hij niet ook zijn deel bijdraagt. Dat kan ik me niet veroorloven en ik heb ook niet het geld om het te overbruggen.
Wat ik wil, is dat hij vanaf nu gewoon de helft betaalt zodat we niet in de problemen komen. De rest verreken ik wel met het bedrag dat ik hem nog moest betalen.
Bij de laatste scheiding waarbij ik betrokken was, werd de datum van indiening van het verzoek tot echtscheiding bij de rechtbank gezien als peildatum voor de verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap, inclusief de financiële huishouding.
Nou, ik heb een plan. Ik wacht even af wat mijn advocaat zegt. En als het klopt dat ik tot een jaar na dato mag terugvorderen, maak ik een berekening van wat ik de afgelopen twaalf maanden teveel heb betaald. Vervolgens geef ik hem de keuze: of hij betaald alsnog het tekort van de afgelopen drie maanden en vanaf nu de helft van de vaste lasten. Óf ik eis via de rechter al het teveel betaalde van de laatste 12 maanden terug plus de helft van de vaste lasten tot eind augustus. Dan is het geheel aan hem of hij er echt slecht vanaf wil komen, of beperkt.
MelaS schreef op 29-04-2022 om 09:15:
Bij de laatste scheiding waarbij ik betrokken was, werd de datum van indiening van het verzoek tot echtscheiding bij de rechtbank gezien als peildatum voor de verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap, inclusief de financiële huishouding.
Dat is vziw de wettelijke regeling. Let op, het gaat om het verdelen van de gemeenschap. Als er huwelijkse voorwaarden zijn opgemaakt is die gemeenschap er niet of beperkt.
Ik weet niet precies hoe de kwestie technisch in elkaar zit maar het kan wel de moeite lonen om het minder strijdvaardig en meer pragmatisch te formuleren.
Bijvoorbeeld: ‘we kunnen het ook aan de rechter voorleggen’ ipv ’ik eis via de rechter al het teveel betaalde van de laatste 12 maanden terug plus de helft van de vaste lasten tot eind augustus.’
Ik zou met de advocaat zoeken naar de meest effectieve manier om dit te verrekenen, en daarbij insteken op de ‘minst persoonlijke’ aanpak. ‘Het moet gewoon geregeld worden. Het hoort er nou eenmaal bij. De huur moet betaald. Het is een verwarrende tijd maar het moet toch netjes afgehecht.’ Ik snap je boosheid maar je hoeft niet ‘mee’ te gaan in een conflictsfeer hierover. Je kunt voet bij stuk houden zonder er een persoonlijke strijd van te maken. Dat is best moeilijk, in jullie situatie, maar het is wel voor iedereen het beste als dit zakelijk, pragmatisch en kalm blijft. Want je schrijft ook dat je in de financiële problemen komt als hij niet snel begint met betalen. Beseft hij dat? Denk je dat hij het erom doet? Dat zou natuurlijk een heel andere dynamiek geven dan dat hij gefrustreerd is en niet meer wil meewerken. Toch zou ik er in de communicatie allereerst vanuit proberen te gaan, in toon en voorgestelde oplossingen, dat het een misverstand is en dat hij vast bereid is om aan een oplossing bij te dragen. Het maffe is: zelfs als dat eigenlijk niet zo is, kun je iemand door het kalm neerzetten van zo’n context soms in die dynamiek meekrijgen. En dat zou natuurlijk het allerbeste zijn. Hard confronteren kan altijd nog, mocht het nodig zijn.
Mija schreef op 29-04-2022 om 14:10:
Ik weet niet precies hoe de kwestie technisch in elkaar zit maar het kan wel de moeite lonen om het minder strijdvaardig en meer pragmatisch te formuleren.
Bijvoorbeeld: ‘we kunnen het ook aan de rechter voorleggen’ ipv ’ik eis via de rechter al het teveel betaalde van de laatste 12 maanden terug plus de helft van de vaste lasten tot eind augustus.’
Ik zou met de advocaat zoeken naar de meest effectieve manier om dit te verrekenen, en daarbij insteken op de ‘minst persoonlijke’ aanpak. ‘Het moet gewoon geregeld worden. Het hoort er nou eenmaal bij. De huur moet betaald. Het is een verwarrende tijd maar het moet toch netjes afgehecht.’ Ik snap je boosheid maar je hoeft niet ‘mee’ te gaan in een conflictsfeer hierover. Je kunt voet bij stuk houden zonder er een persoonlijke strijd van te maken. Dat is best moeilijk, in jullie situatie, maar het is wel voor iedereen het beste als dit zakelijk, pragmatisch en kalm blijft. Want je schrijft ook dat je in de financiële problemen komt als hij niet snel begint met betalen. Beseft hij dat? Denk je dat hij het erom doet? Dat zou natuurlijk een heel andere dynamiek geven dan dat hij gefrustreerd is en niet meer wil meewerken. Toch zou ik er in de communicatie allereerst vanuit proberen te gaan, in toon en voorgestelde oplossingen, dat het een misverstand is en dat hij vast bereid is om aan een oplossing bij te dragen. Het maffe is: zelfs als dat eigenlijk niet zo is, kun je iemand door het kalm neerzetten van zo’n context soms in die dynamiek meekrijgen. En dat zou natuurlijk het allerbeste zijn. Hard confronteren kan altijd nog, mocht het nodig zijn.
Ja, ik wil ook het liefst conflict vermijden. Hij zegt nu steeds dat hij het verschil wel zal betalen als we daadwerkelijk tekort komen. Het probleem is dat we nu al tekort komen, maar dat dat nog niet tot problemen leidt omdat er steeds net op tijd toeslagen of salaris op de rekening komt. Tegen de tijd dat er rekeningen niet meer betaald worden, gaat het al om honderden euro's. En ik voorzie gewoon weer gedoe vanuit hem en ben bang dat ik uiteindelijk dan ook nog daaraan moet meebetalen, om grotere problemen te voorkomen.
Ik weet niet of mijn situatie hem iets kan schelen. Waarschijnlijk niet, want hij zegt altijd dat ik rijke ouders heb waar ik van kan lenen (1. Mijn ouders zijn niet rijk, 2. Lenen betekent schulden opbouwen, die moet ik ook weer afbetalen). Hij vindt ook dat hij het recht heeft om minder in te leggen, want hij moet sparen voor een nieuwe woning en ik niet. Maar ik moet straks ook spullen aanschaffen en ik heb door dit gedoe letterlijk 0 euro aan buffer, en hij inmiddels honderden euro's.
Ik kan hem ook gewoon dat stuk uit onze huwelijkse voorwaarden sturen en hem erop wijzen, op neutrale toon, dat hij gewoon verplicht is te betalen.
Overigens zegt hij dat hij zelf een berekening heeft gemaakt en tot een lager bedrag komt. Maar hij kan de berekening niet aan mij laten zien 'want die zit in mijn hoofd'. Ik heb een excel met daarin een overzicht van alle vaste lasten, de toeslagen en wat er dan overblijft om te betalen. Gewoon feiten dus.
Pfff, ik ben zo moe van al dit gedoe. Zijn pesterijen kosten me echt zo veel energie. Mijn hoofd is nooit eens leeg. Ik ben serieus in staat om maar gewoon bij alle leveranciers het rekeningnummer vanwaar ze afschrijven om te zetten in zijn rekeningnummer, en dan gewoon de helft aan hem over te maken. Dan ben ik van het gedoe af en betalen we ieder de helft.
Er is een ‘misverstand’ want jullie komen nu al geld tekort. Hij denkt dat het anders zit dan jij. Dat zal op papier moeten komen. Het zal vergeleken moeten worden.
Daar komt nog iets bij. Hij probeert zijn eigen behoeften veilig te stellen. En dat is ook goed te begrijpen. Verhuizen is duur. Scheiden is gewoon duur. Als hij een andere woning krijgt, hangt daar een ander kostenplaatje aan dan aan wat nieuwe spullen kopen. Hij ‘moet’ ook sparen anders kan hij niet eens een ander huis verven, een vloer erin, gordijnen ophangen en inrichten. Er zal een totaalplan gemaakt moeten worden waarin die behoefte van hem reële aandacht krijgt. Als dat niet kan omdat jullie dan financieel niet uitkomen, moeten jullie samen kijken hoe dat is op te lossen. Dat kan niet op een van jullie terecht komen.
Behalve geld lenen kan ook gekeken worden of hij zich op korte termijn kan uitschrijven van jullie adres: als hij een kamer vindt, waar hij zich kan inschrijven, valt het financiële plaatje waarschijnlijk voor jou anders uit (check dat bij de belastingdienst!) en kan hij sparen voor een ‘echt huis’. Hij hoeft er dan niet eens meteen full time te gaan wonen. Het is vooral een manier om schulden te vermijden. Ik weet niet of dat te bespreken is met hem? Hoe dan ook denk ik wel dat je er niet onderuit komt om zijn financiële behoefte ‘mee te nemen’ in het totaalplaatje. Tenzij er spaargeld is of iets wat verkocht kan worden om tzt zijn woning in te richten. Maar dat veronderstel ik niet want dan zou dit probleem er immers ook niet zijn. Of is er wel een andere oplossing voor het financieren van zijn verhuizing?