Gescheiden met alle gevolgen van dien
In a nut shell:
Wij zijn in 2008 gescheiden en met de nodige problemen uit elkaar gegaan. Destijds in overleg een ouderschapsplan opgesteld, maar hij trekt zich nergens wat van aan. We hebben twee kinderen (nu 12 en 14) en zijn zijn 10 vd 14 dgn bij mij en 4 dgn bij mn ex. Heb de kinderen praktisch alleen opgevoed. Als de kinderen bij mij terug komen, krijg ik alle kleren ongewassen terug, want je denkt toch niet dat hij (of zijn partner) die gaat wassen, dat kan de moeder mooi doen. Mn ex doet over alles wat met geld te maken heeft moeilijk. Hij weigert mee te betalen aan een nieuwe fiets, aan huiswerkbegeleiding, tandartskosten, etc en zelfs weigert hij elk jaar de indexering toe te passen op de kinderalimentatie (is en blijft €400/mnd). In het verleden had hij zelfs het lef om km vergoeding van de kinderalimentatie af te trekken voor het halen vd de kinderen,terwijl hij degene is die verhuisd is. Overal geeft hij mij de schuld van, beticht mij van belastingfraude en verteld dat ook aan iedereen, terwijl ik aangetoond heb met hulp vd belastingdienst dat dat niet waar is. Als ik hem niet help herinneren aan een oudergesprek op school krijg ik de wind van voren. Hij heeft niet in de gaten dat hij de kinderen ermee heeft, bij alles wat hij doet, of beter gezegd niet doet. Het is een verschrikkelijke narcist.
Zijn nieuwe vrouw is bewust kinderloos, wil ook geen kinderen en vind bijv vakantie met kinderen géén vakantie, komt ze ook ruiterlijk voor uit. Ze wonen in háár huis en zij bepaald wat mag en niet mag. Er wordt daar in huis volledig respectloos over mij gesproken, ook waar de kinderen bij zijn. En zij ondermijnt mij op alles wat ze maar kan bedenken door haar bemoeienis in de opvoeding. Zij weet immer perfect (vindt ze zelf) hoe je kinderen moet opvoeden. De stiefmoeder van Assepoester was er een prinses bij vergeleken.
Ik ben er inmiddels zo verschrikkelijk klaar mee en heb de moed bij elkaar geraapt en een advocaat in de arm genomen om de puntjes uit het ouderschapsplan weer eens onder het licht te brengen en indien nodig opnieuw vast te leggen. Nou dat is natuurlijk tegen het zere been van mn ex.
Nu heeft hij recentelijk besloten om van 40uur over te gaan naar 24uur werken en vindt daarmee samen met zijn advocaat dat de kinderalimentatie herberekend moest worden en heeft dit samen met zijn advocaat gedaan en met onmiddellijke ingang naar beneden aangepast, naar €55/kind per maand. Zeer onduidelijke berekening, maar goed daar laat ik nog naar kijken.
Wel heb ik inmiddels 1,5jr een relatie met een man die me volledig steunt en me begrijpt. Hij is zelf ook gescheiden en heeft 2 kinderen. Hij ziet het vanaf de zijlijn allemaal aan en gebeuren en kan mij goed met raad en daad bijstaan door objectief eea te relativeren. Dat is echt heel fijn.
Zoals het er nu naar uit ziet word ik financieel gedwongen uit te kijken naar of ander (beter betaald) werk wat ik helemaal niet wil of een extra baantje er bij, ik werk nu 24uur. En ben eigenlijk ook wel een beetje ten einde rade en het vliegt me naar de strot... krijg het Spaans benauwd van wat hij allemaal aan het bedenken is met zijn advocaat om mij nog verder te dwarsbomen.
Even een tip: noem niet iemand narcist want dan krijg je allemaal commentaar dat je dat niet mag zeggen als hij geen officiële diagnose heeft. Ik zeg niet dat hij het niet is overigens hoor.
Het lijkt me een moeilijke situatie, ik heb veel herkenning mijn niet narcistische ex en ik denk dat er dingen gebeuren die veel moeders meemaken. Ik geen raad voor je nu helaas. sterkte.
Dank voor je tip. Ik heb het aangepast, maar dat ging niet helemaal goed geloof ik.
Je krijgt 400€ per maand en wilt dat hij nog mee gaat betalen aan extra kosten zoals tandarts etc? Ik vind dat echt heel veel geld en dan komt daar ook nog kinderbijslag etc bovenop.. je werkt zelf 24u zeg je.. de indexering moet hij inderdaad wel betalen. Makkelijk op te lossen via een bureau.
Wat betreft de verlaging zal je ook een advocaat in de armen moeten nemen en kijken wat de reden is waarom hij minder gaat werken. Het mag inderdaad niet zomaar maar wie weet heeft hij er goede redenen voor. Ik zelf vind het eerlijk gezegd soms wel vreemd dat een man dus niet minder mag gaan verdienen omdat hij net zoveel moet betalen terwijl hij misschien wel een vreselijke kutbaan heeft en er geen kan vinden die net zo goed verdiend en ten tweede kan een vrouw dus nooit gedwongen worden om juist wel of meer te gaan werken.
In iedergeval begrijpelijk dat het tegenvalt mocht het zoveel naar beneden gaan.
Woon je inmiddels samen met je nieuwe vriend? Ook vraag ik mij af hoe je weet hoe de stiefmoeder zich gedraagt, zeggen je kinderen dat?
Zorg dat je financieel onafhankelijk bent, ook in de zorg voor de kinderen. In jouw situatie zou ik mijn neus ophalen voor welke vorm van alimentatie dan ook. Dan maar meer werken, het moet érgens vandaan komen.
Alimentatie is een all in bedrag tenzij specifieke zaken in het ouderschapsplan benoemd worden inclusief verdeelsleutel.
welke tandartskosten? De orthodontist hooguit want alle andere tandartskosten komen zonder eigen risico uit de basiszorg.
Nieuwe fiets, huiswerkbegeleiding allemaal alimentatie en jouw bijdrage aan de kosten. Daar kun je een bijdrage voor vragen maar het is geen recht en jouw ex zegt 'nee' vervelend maar gevalletje helaas pindakaas.
De indexatie kun je eventueel via het LBIO laten innen.
Als de alimentatieregeling op papier staat kun je ook zijn plotselinge verlaging via het LBIO laten innen volgens mij. Zeker waard om even uit te zoeken.
Tsjor
Klopt Tjor.
als het alimentatie bedrag door de rechter is bekrachtigd kan je ex het alleen via de rechter laten aanpassen. Tot die tijd moet hij het eerder vastgestelde bedrag inclusief indexatie blijven betalen en kan de ontvanger dit via het LBIO innen.
Los van alle praktische tips die al gegeven zijn vraag ik me werkelijk af waarom je gescheiden bent. Ik kan me niet voorstellen dat je meer ‘last’ van hem kunt hebben als je nog met hem leeft dan nu.
Ik bedoel, scheiden lijkt me niet zo heel veel opleveren als je vervolgens ervoor kiest nog zoveel last te hebben van al zijn gedrag. Na meer dan 10 jaar!
Je weet inmiddels wel dat hij lastig is (voor jou),wordt het geen tijd dat te gaan aanvaarden?
Stelle schreef op 19-05-2021 om 22:54:
Los van alle praktische tips die al gegeven zijn vraag ik me werkelijk af waarom je gescheiden bent. Ik kan me niet voorstellen dat je meer ‘last’ van hem kunt hebben als je nog met hem leeft dan nu.
Ik bedoel, scheiden lijkt me niet zo heel veel opleveren als je vervolgens ervoor kiest nog zoveel last te hebben van al zijn gedrag. Na meer dan 10 jaar!
Je weet inmiddels wel dat hij lastig is (voor jou),wordt het geen tijd dat te gaan aanvaarden?
Je gaat meestal uit elkaar omdat een relatie niet meer werkt en/of er dingen gebeurd zijn die niet oké zijn. In dit geval werkt de relatie al slecht terwijl ze al tien jaar niet meer bij elkaar wonen. Het lijkt me een bijzonder slecht idee als TS en haar ex weer bij elkaar gaan wonen.
On topic; het lijkt me niet dat je eenzijdig de afspraken aan kan passen. Gezien de nieuwe situatie lijkt het me goed als een rechter er opnieuw naar gaat kijken.
Ik zou sowieso streven naar financiële onafhankelijkheid. In principe werken jullie nu evenveel en zouden dan evenveel moeten bijdragen aan de kosten van de kinderen.
Je ex gaat nu 40% minder werken, maar betaalt nog geen 15% van het oorspronkelijke bedrag aan alimentatie. Dat lijkt me scheef en het lijkt me ook sterk dat een rechter hierin mee gaat. Is die 400 (of 55) per kind of in totaal?
Het kan zijn dat in de perceptie van je ex hij niet zozeer betaalt voor de kinderen als wel voor jouw 2 dagen niet werken. Dat hij nu zelf naar 24 uur werken is gegaan zou daarop kunnen duiden. Al jouw vragen om extra geld roepen dan irritatie op: ga zelf meer werken, denk hij wellicht.
Neemt niet weg dat wat eerder afgesproken is alleen door de rechter veranderd kan worden.
De weg van het LBIO bespaart je een advocaat. Als hij het wil veranderen zal hij inderdaad naar de rechter moeten stappen.
Het LBIO is overigens een vervelende schuldeiser, voor je ex dan in dit geval.
Tsjor
"Het kan zijn dat in de perceptie van je ex hij niet zozeer betaalt voor de kinderen als wel voor jouw 2 dagen niet werken."
Het zal niet de eerste keer zijn dat partners tijdens het huwelijk eenparig besluiten dat de een (meestal moeder) minder werkt en meer zorgt, en dat dan na het huwelijk, als de alimentatie moet worden betaald, ineens het verwijt komt dat moeder niet (genoeg) werkt.
Maar goed, hoe dat verder ook zit, het is zoals hier al door meer mensen is gezegd: als de alimentatie in een rechterlijke beslissing is vastgelegd dan kan die in principe (tenzij partijen het eens zijn) alleen door een nieuwe rechterlijke beslissing gewijzigd worden. Je kan dus nu het LBIO om hem afsturen voor het innen van de vastgestelde alimentatie, inclusief de ten onrechte niet betaalde indexeringen. Kijk maar op hun site. Ze hanteren vziw een vrij korte periode van terugwerkende kracht, dus wacht niet te lang.
Wat betreft je overige klachten: zo weinig mogelijk van hem en zijn nieuwe vlam aantrekken, en als hij boos op je wordt, je schouders ophalen lijkt mij het enige dat erop zit. En vervolgens bij vriendinnen je gal spuwen (daar waar de kinderen het niet horen). Ik zou trouwens een beetje oppassen met van alles te denken dat hij de kinderen daarmee benadeelt. Zo'n oudergesprek bijvoorbeeld: als hij niet wil komen, komt hij niet. Ik kan me moeilijk voorstellen dat dat voor je kinderen nou iets uitmaakt, eerlijk gezegd. En dan nog: het is niet jouw pakkie-an.
Groeten,
Temet
'Het zal niet de eerste keer zijn dat partners tijdens het huwelijk
eenparig besluiten dat de een (meestal moeder) minder werkt en meer
zorgt, en dat dan na het huwelijk, als de alimentatie moet worden
betaald, ineens het verwijt komt dat moeder niet (genoeg) werkt.'
Het besluit dat de een fulltime en de ander parttime gaat werken is epidemisch. Maar dat wordt in principe verrekend op het moment dat de alimentatie wordt vastgesteld.
Op dat moment wordt ook de verdeling van de zorg vastgesteld, daar ben je zelf bij.
Bovendien krijg je dan als alleenstaande ouder niet alleen de kinderalimentatie, maar ook kinderbijslag en kindgebonden budget.
Daarna nog komen met extra posten, dat kan irritatie oproepen en dat lijkt hier ook het geval. Dan wordt het: ja, maar jij werkt maar 24 uur en jij wilde geen co-ouderschap.
Ondertussen worden de kinderen groter en kunnen de luiers het huis uit. Dat maakt ook dat je als alleenstaande ouder meer slagkracht hebt. Ik vind het een beetje vaag, wanneer de scheiding was: 'Wij zijn in 2008 gescheiden (...) We hebben twee kinderen (nu 12 en 14).' 2008 is 13 jaar geleden.
Om dan zelf maar 24 uur te gaan werken, dat vind ik kinderachtig, maar zoals gezegd: het LBIO is een vervelende schuldeiser, dus als je die daar achteraan stuurt, dan kun je krijgen waar je recht op hebt.
Tsjor
Z.s.m. LBIO inschakelen idd. Mijn ex bedacht ook ineens te stoppen met betalen voor zijn eigen kinderen, terwijl hij ze zelf nooit had (wilde hij niet) en vond het wel een goed plan om mij voor alle kosten en zorg op te laten draaien. LBIO ingeschakeld en zij wezen me meteen op het feit dat er ook al jaren niet geïndexeerd was. Lang verhaal kort; het duurde een paar maanden maar ex moest weer gaan betalen, incl. alle indexering van de afgelopen jaren. Uiteraard heeft hij geprobeerd hier onderuit te komen, maar is hem niet gelukt. LBIO is echt heel goed en ze wilden bijna overgaan op beslaglegging bij hem.
Ik ben ook van mening dat moeders heus niet thuis hoeven te zitten en hun handje op moeten houden, maar als je alimentatie afspreekt, hou je daar dan aan.
Als je ex de alimentatie wil veranderen, dan moet hij naar de rechter inderdaad, zomaar zelf veranderen kan niet. Dus ga naar de website van het LBIO en vul alle gegevens in en zij gaan voor je aan de slag.
Dat met die was; is kinderachtig, maar wees blij dat je alles weer terug krijgt. Vriendin van mij kreeg alles verwassen terug en mooie spullen 'verdwenen'. Laat dat maar los, zonde van je energie.
Heb je wel de kinderbijslag en alleenstaande ouder korting? (dat is er toch nog, mijn kinderen zijn inmiddels al meerderjarig) maar idd. verder is alles all-in, je moet het doen met de kinderalimentatie, verder zou ik me zo min mogelijk met hem bemoeien, of helpen herinneren aan oudergesprekken e.d, hij kan toch zelf school mailen of zorgen dat hij op een mailinglijst komt?
Dank jullie voor jullie reacties en de bemoedigende woorden. Het helpt in jullie reactie te lezen, wat ik zelf ook al min of meer in mn hoofd gevormd heb. Hij mag regelingen en afspraken niet eenzijdig aanpassen zoals hem dat uitkomt. Maar hij flikt het elke keer weer, elke keer komt hij weer onverwachts uit een hoek, en dat raakt me toch elke keer weer. Uiteindelijk heeft hij de kinderen er mee, maar dat ziet hij toch niet.
Alles wat hij doet is enkel en alleen in eigen belang en voor eigen gerief. Hij altijd op de eerste plaats. En verteld de kinderen bijv ook wat er in het ouderschapsplan staat (in zijn bewoording natuurlijk) en hoeveel kinderalimentie hij betaald en waarvoor hij vindt dit ik dat moet gebruiken en gebruikt de kinderen daar bij die zich daarover tegen mij mee gaan bemeien “want dat is zo want dat heeft papa gezegd”. Elke keer als de kinderen terug komen zijn eerst weer een tijdje behoorlijk van slag en weet ik gewoon dat er weer allen maar slecht over mij gesproken is ook waar de kinderen bij zijn en merk ook dat de kinderen daar last van hebben.
Zijn vrouw heeft heel duidelijk de broek aan (prima, zijn probleem) en te kennen gegeven dat ze mij daar niet aan huis wil hebben, niet om de kinderen te brengen, niet om spullen te brengen (ook niet als ze wat vergeten zijn), absoluut niet... de kinderen mogen zelfs de deur niet open doen. En hij laat en staat het allemaal toe “tja het is haar huis daar ga ik niet over”. Dat zij niet wil dat ik daar kom ach dat intereseert me niet maar ze kan mij als moeder niet de gang naar mn kinderen ontzeggen of ontnemen als er wat is en vind het geen fijne situatie voor m’n kinderen, die weten dat ook dat ik daar niet mag komen dat is ze heel duidelijk te kennen gegeven. Zij hebben daar last van en vinden dat niet ok maar kunnen er niets aan doen....
Ooit komt het boontje om z’n loontje ... denk ik dan maar.
Nogmaals dank voor jullie reacties.
'Maar hij flikt het elke keer weer, elke keer komt hij weer onverwachts
uit een hoek, en dat raakt me toch elke keer weer. Uiteindelijk heeft
hij de kinderen er mee, maar dat ziet hij toch niet.'
Uit het feit dat hij het elke keer weer flikt om jou onderuit te halen zou ik een andere conclusie trekken dan wat jij doet, namelijk: ik moet zelf zorgen dat ik daar beter tegen bestand ben. Dat betekent dat je onafhankelijker moet worden van hem.
Wat ik zeker niet zou doen is mijn jouw eigen ellendige gevoel, waar je blijkbaar niet zo goed mee uit de voeten kunt, vergroten en verplaatsen door het over de band van de kinderen te spelen: uiteindelijk heeft hij de kinderen ermee. Kom op! Niet als het aan jou ligt toch?
Je geklaag over dat je niet in zijn huis mag komen begrijp ik niet. Dat is een gegeven, het is jouw ellende, maar dat hoeft niet de ellende van je kinderen te worden. Eigenlijk zouden zij er niets van hoeven te weten, dat het voor jou een gevoelig punt is (al snap ik ook niet zo goed waarom het zo gevoelig is). Mochten de kinderen iets vergeten zijn als ze bij hun vader zijn, dan zullen ze dat allereerst met vader moeten communiceren en oplossen.
Dat vader details uit het ouderschapsplan met de kinderen bespreekt is niet goed, maar daar verander je nu niets aan. Dat hij over de kinderalimentatie spreekt en vertelt waar dat aan zou moeten worden besteed kan komen, omdat je hem steeds om extra bedragen hebt gevraagd, wellicht met een 'zielig' verhaal. Daar moet je dus mee stoppen.
Als ik even keihard ben: je zegt wel dat je de moeder bent, maar je gedraagt je alsof je de klagende woordvoerder bent van wat jij denkt dat er zielig is voor de kinderen. Dat is geen ouderschap. Ouder zijn betekent dat je zelf zorgt voor je kinderen, met alle middelen die je hebt, naar eer en geweten.
Kinderen kunnen prima omgaan met twee verschillende ouders die op verschillende wijzen voor hen zorgen en daar allebei op hun manier hun stinkende best voor doen. Natuurlijk hebben ze meningen, die meningen veranderen ook nog in de tijd, uiteindelijk komen ze tot een evaluatie, maar dan zijn ze meestal al het huis uit. Zorg dat je kinderen tegen die tijd trots op je kunnen zijn.
Tsjor