Hoe kom ik van m'n ex af..

Niet, want je zit de komende jaren vanwege de kinderen nog wel vast aan contact met hem.
Ik zou hem duidelijk melden dat jij niet verantwoordelijk bent voor het gedrag van je moeder en dat je daar niet op wenst te worden aangesproken door hem. En dat je ook geen behoefte hebt om vrienden te zijn, maar wel aan constructief co-ouderschap. Dat klinkt misschien hard, maar het is wel duidelijk. Dus als er iets is omtrent de kinderen, helemaal prima maar verder moet hij een andere uitlaatklep zoeken. 

MamaE schreef op 06-07-2023 om 00:28:

Niet, want je zit de komende jaren vanwege de kinderen nog wel vast aan contact met hem.
Ik zou hem duidelijk melden dat jij niet verantwoordelijk bent voor het gedrag van je moeder en dat je daar niet op wenst te worden aangesproken door hem. En dat je ook geen behoefte hebt om vrienden te zijn, maar wel aan constructief co-ouderschap. Dat klinkt misschien hard, maar het is wel duidelijk. Dus als er iets is omtrent de kinderen, helemaal prima maar verder moet hij een andere uitlaatklep zoeken.

Dat is ook precies wat ik gedaan heb, maar ik dring gewoon niet tot hem door.

Hij wil meer en betrekt de kinderen er dan ook bij en valt hen er ook mee lastig. Dingen zoals: papa wilde graag met mama trouwen en ik wil graag dat we weer samen gaan wonen. En dan zit ik vervolgens weer met verwarde kinderen thuis. Merk dat vooral de middelste er onwijs last van heeft.

Anna Cara schreef op 06-07-2023 om 08:09:

Wat naar zeg. Een vriendin van mij had een vergelijkbare situatie. Zij heeft advies gevraagd bij gedragsdeskundige. Paar adviezen die ik.onthouden heb:

Communiceer niet met wat je NIET wil. Maar met wat je WEL wil. Of hoe jij het gaat doen vanaf nu. Blijf dit herhalen. Zeg het ook eens met andere woorden. Verder als het (daarna) stalk achtig wordt of is: nog 1x goed zeggen wat jij wil en daarna contactpogingen volledig negeren. Nul reactie geven.

Geef aan waar mogelijk wat de reden is. Bijv wat je kinderen betreft: ik wil dat je stopt met tegen de kinderen zeggen dat je met mij wil trouwen, het verwart ze. Ik wil geen relatie meer met jou. (Punt, niet meer woorden dan dit). Ik wil dat je niet meer appt over mijn moeder, ik kan er niets mee. Ik wil dat je met haar zelf appt. Vanaf vandaag reageer ik niet meer op deze appjes.

Fout is;
- te veel woorden ipv kernboodschap.
- in emotie communiceren ipv feitelijk communiceren.
- denken dat je partner het wel snapt door niet te reageren. Geef eerst kort en krachtig wat jij wil. Doe dit verbaal en bullets gewijs op papier.

Sterkte.

Dit is precies de manier waarop ik met hem communiceer. Mijn moeder heeft bem geblokkeerd, vandaar dat hij bij mij komt. 

Ik kan en wil hier werkelijk helemaal niks mee, maar het legt wel een enorme druk op mijn huidige relatie. 

Wij zijn al eens een poosje uit elkaar geweest vanwege het gedrag van ex. En wij hebben een relatie waarin we heel eerlijk tegen elkaar zijn over gevoelens etc. Praten enorm veel. Alleen rep ik met geen woord meer over mijn ex en dat weegt zwaar. Het idee dat je dingen achter houdt, terwijl verder alles heel open en bespreekbaar is. 

Punt is dat ik dus ook niet tegen mijn ex kan zeggen dat hij mijn relatie verziekt op deze manier, want dat is natuurlijk precies wat hij hoopt.

Merk vooral aan m'n middelste dochter dat ze gevoelig is voor wat hij zegt. Zodra hij in de buurt is, besta ik niet meer. Ze worden omgekocht met speelgoed etc. 

Ik vrees dat het enige wat je kunt doen je eigen houding veranderen is. Natuurlijk niet reageren naar hem toe, maar ook leren om het je minder te laten raken. Afleiding zoeken, wat anders gaan doen. Desnoods speciaal wat leuks gaan doen of wat lekkers gaan eten als hij weer wat stuurt (zonder dat je hem of je kinderen/partner vertelt wat de aanleiding is!). Bijvoorbeeld: hij stuurt weer wat: wat fijn, nu mogen we/mag ik zomaar een ijsje/nieuwe lippenstift/partners nek masseren. Zo neem je het heft in eigen handen en geef je een positieve draai aan iets wat je voorheen vervelend vond.

Simpel, maar niet het antwoord wat je waarschijnlijk wil: Niet.

In elk geval niet totdat je kinderen zo oud zijn dat je hem kunt blokkeren. Tot die tijd zal die vast zijn nukken/problemen/ergernissen noem het maar op, bij je neer leggen.

Het enige wat je daar misschien aan kan doen, is constant antwoorden geven waar hij niks mee kan. Door emotie te tonen, denkt hij nog steeds vat op je te hebben.

Dus als hij komt met: Waarom praat je moeder niet tegen mij?

Dan reageer jij met: Goh, dat zul je haar moeten vragen.

Stel, hij zegt: Joh, maar die heeft me geblokkeerd.

Jij: Daar zal dan wel een reden voor zijn. 

Zie je wat je op die manier doet? Je haalt de emotie uit zo'n gesprek. Je houd het oppervlakkig. Het is een beetje zoals met " Negatieve aandacht, is ook aandacht". Hij zal voelen dat hij op je zenuwen werkt, en dat misschien wel als bevestiging zien als in " zie je wel dat ik haar nog wat doe".

Gewoon emotieloos reageren. Op een gegeven moment ga je hem gigantisch op de zenuwen werken en haalt hij niet meer uit die berichten waar hij naar op zoek is. 

Elpisto schreef op 06-07-2023 om 13:39:

Simpel, maar niet het antwoord wat je waarschijnlijk wil: Niet.

In elk geval niet totdat je kinderen zo oud zijn dat je hem kunt blokkeren. Tot die tijd zal die vast zijn nukken/problemen/ergernissen noem het maar op, bij je neer leggen.

Het enige wat je daar misschien aan kan doen, is constant antwoorden geven waar hij niks mee kan. Door emotie te tonen, denkt hij nog steeds vat op je te hebben.

Dus als hij komt met: Waarom praat je moeder niet tegen mij?

Dan reageer jij met: Goh, dat zul je haar moeten vragen.

Stel, hij zegt: Joh, maar die heeft me geblokkeerd.

Jij: Daar zal dan wel een reden voor zijn.

Zie je wat je op die manier doet? Je haalt de emotie uit zo'n gesprek. Je houd het oppervlakkig. Het is een beetje zoals met " Negatieve aandacht, is ook aandacht". Hij zal voelen dat hij op je zenuwen werkt, en dat misschien wel als bevestiging zien als in " zie je wel dat ik haar nog wat doe".

Gewoon emotieloos reageren. Op een gegeven moment ga je hem gigantisch op de zenuwen werken en haalt hij niet meer uit die berichten waar hij naar op zoek is.

Ik reageer helemaal niet op berichten. 

Alleen toen hij zei dat hij alles wilde uitpraten heb ik gezegd. Daar heb ik geen behoefte aan. 

Niks meer, jiks minder.

Bijtje82 schreef op 06-07-2023 om 14:25:

[..]

Ik reageer helemaal niet op berichten.

Alleen toen hij zei dat hij alles wilde uitpraten heb ik gezegd. Daar heb ik geen behoefte aan.

Niks meer, jiks minder.

Hmm, dat bied dan ook weinig soelaas inderdaad. Het is wachten op het moment dat het bij hem gaat indalen dat je gewoon echt niet meer op hem zit te wachten. En misschien komt dat moment wel nooit.

" Ik kan en wil hier werkelijk helemaal niks mee, maar het legt wel een enorme druk op mijn huidige relatie.

Wij zijn al eens een poosje uit elkaar geweest vanwege het gedrag van ex. En wij hebben een relatie waarin we heel eerlijk tegen elkaar zijn over gevoelens etc. Praten enorm veel. Alleen rep ik met geen woord meer over mijn ex en dat weegt zwaar. Het idee dat je dingen achter houdt, terwijl verder alles heel open en bespreekbaar is."

Kan het zijn dat je ex dat weet, dat jouw huidige relatie lijdt onder zijn gedrag? Zou mij niet verbazen als dat een stimulans is voor hem om door te gaan. 

Misschien kan je met je partner bespreken dat je het fijn zou vinden om je hart bij hem te kunnen uitstorten. Het klinkt alsof hij niet kan omgaan met het gedrag van jouw ex, en daar heb je nu last van. Op je ex heb je geen invloed, vrees ik, op je huidige vriend misschien nog wel. 

En anders zul je je moeten verzonen met het feit dat jij niet bij je huidige vriend terechtkan met je ergernis over je ex. Dan maar stoom afblazen bij vriendinnen of familie denk ik, het lijkt me dat er weinig anders opzit.

Temet schreef op 06-07-2023 om 15:06:

" Ik kan en wil hier werkelijk helemaal niks mee, maar het legt wel een enorme druk op mijn huidige relatie.

Wij zijn al eens een poosje uit elkaar geweest vanwege het gedrag van ex. En wij hebben een relatie waarin we heel eerlijk tegen elkaar zijn over gevoelens etc. Praten enorm veel. Alleen rep ik met geen woord meer over mijn ex en dat weegt zwaar. Het idee dat je dingen achter houdt, terwijl verder alles heel open en bespreekbaar is."

Kan het zijn dat je ex dat weet, dat jouw huidige relatie lijdt onder zijn gedrag? Zou mij niet verbazen als dat een stimulans is voor hem om door te gaan.

Misschien kan je met je partner bespreken dat je het fijn zou vinden om je hart bij hem te kunnen uitstorten. Het klinkt alsof hij niet kan omgaan met het gedrag van jouw ex, en daar heb je nu last van. Op je ex heb je geen invloed, vrees ik, op je huidige vriend misschien nog wel.

En anders zul je je moeten verzonen met het feit dat jij niet bij je huidige vriend terechtkan met je ergernis over je ex. Dan maar stoom afblazen bij vriendinnen of familie denk ik, het lijkt me dat er weinig anders opzit.

Dat vind ik inderdaad ook wel een sterke opmerking. 

Elpisto schreef op 06-07-2023 om 15:43:

[..]

Dat vind ik inderdaad ook wel een sterke opmerking.

Sluit ik me helemaal bij aan!

@Bijtje 

Ziet jouw huidige vriend jouw ex als een bedreiging? 

Hoe komt het dat je relatie hier zo onder lijdt? Begrijp me niet verkeerd: ik snap dat het irritant en hinderlijk is maar hij klinkt meer als een 'verwarde persoon' dan als een serieuze bedreiging. Zo zou ik hem dus ook behandelen, want je kómt niet van hem af. 

Ik zou niet meer proberen tot hem door te dringen, niet meer proberen uit te leggen of hem te overtuigen. Alleen een paar zinnetjes uit mijn hoofd leren die je consequent teruggeeft als hij met iets komt:"Ik begrijp dat jij onze relatie nog niet hebt losgelaten maar ik heb dat wel gedaan en ik heb nu een ander leven dus ik kan niks voor je betekenen. Het spijt me." Zo lang jij energie stopt in zijn wanhoopspogingen, energie aan hém besteedt, kan hij dat 'lezen' als: misschien zit het er toch nog wel in want ze geeft me aandacht. Misschien dringt het wel tot hem door als je de grens in dáden aangeeft, door zo weinig mogelijk aandacht aan hem besteden. 

Tegen de kinderen zou ik er niet inhoudelijk op ingaan maar iets zeggen als: "Papa heeft het er moeilijk mee dat papa en ik uit elkaar zijn. Soms hebben mensen wat meer tijd nodig om aan veranderingen te wennen. Ik vind het heel rot voor hem maar wat hij wil kan niet meer want ik ben wel gewend aan ons nieuwe leven en ik vind het wel fijn zo."

Als je wil, kun je zelfs nog het gesprek met je kinderen hierover voeren door daaraan toe te voegen: "Hoe is dat voor jou?" Of "Hoe is het voor jou als papa dit soort dingen zegt?" Of: "Ik kan me voorstellen dat het voor jou niet zo makkelijk is als papa het er lastig mee heeft."

RoodVruchtje schreef op 06-07-2023 om 15:46:

[..]

Sluit ik me helemaal bij aan!

@Bijtje

Ziet jouw huidige vriend jouw ex als een bedreiging?

Nee, absoluut niet! 

Eerder als een heel irritant aanwezige factor die door al zijn gezeur is overgegaan in walging en verachting. 

Mija schreef op 06-07-2023 om 16:17:

Hoe komt het dat je relatie hier zo onder lijdt? Begrijp me niet verkeerd: ik snap dat het irritant en hinderlijk is maar hij klinkt meer als een 'verwarde persoon' dan als een serieuze bedreiging. Zo zou ik hem dus ook behandelen, want je kómt niet van hem af.

Ik zou niet meer proberen tot hem door te dringen, niet meer proberen uit te leggen of hem te overtuigen. Alleen een paar zinnetjes uit mijn hoofd leren die je consequent teruggeeft als hij met iets komt:"Ik begrijp dat jij onze relatie nog niet hebt losgelaten maar ik heb dat wel gedaan en ik heb nu een ander leven dus ik kan niks voor je betekenen. Het spijt me." Zo lang jij energie stopt in zijn wanhoopspogingen, energie aan hém besteedt, kan hij dat 'lezen' als: misschien zit het er toch nog wel in want ze geeft me aandacht. Misschien dringt het wel tot hem door als je de grens in dáden aangeeft, door zo weinig mogelijk aandacht aan hem besteden.

Tegen de kinderen zou ik er niet inhoudelijk op ingaan maar iets zeggen als: "Papa heeft het er moeilijk mee dat papa en ik uit elkaar zijn. Soms hebben mensen wat meer tijd nodig om aan veranderingen te wennen. Ik vind het heel rot voor hem maar wat hij wil kan niet meer want ik ben wel gewend aan ons nieuwe leven en ik vind het wel fijn zo."

Als je wil, kun je zelfs nog het gesprek met je kinderen hierover voeren door daaraan toe te voegen: "Hoe is dat voor jou?" Of "Hoe is het voor jou als papa dit soort dingen zegt?" Of: "Ik kan me voorstellen dat het voor jou niet zo makkelijk is als papa het er lastig mee heeft."

Dit is toch eigenlijk wel zo'n beetje hoe ik het benader. Ik geef hem niet dje aandacht. En de kinderen geef ik gewoon mijn eigen aandacht. Als zij beginnen over wat papa zei dan hou ik dat ook neutraal. Zal niet iets zeggen als; hij heeft zijn kans gehad of anders negatiefs.

Mijn huidige vriend kan net als ik ook niet zo goed tegen dat slappe gedoe en dat eeuwige gezever. Zeker afgelopen jaar was dat nog veel erger. 

Toen heeft hij eigenlijk gezegd dat hij niet zit te wachten op zoveel gezeur in een relatie. We hebben toen een stap terug gedaan en dat werkt nu veel beter voor ons. 

Ex weet helemaal niks over hoe onze relatie is. Hij weet dat we een relatie hebben en verder weet hij niks en zo wil ik het ook graag houden.

Aangezien hij geen antwoord krijgt op zijn depressieve berichten, gaat hij nu heel star doen. Kinderen pas om 2030 thuis brengen, terwijl ze er vannacht om 230 uit moeten.

Dus ik heb alleen gezegd: prima, komt vast goed.

Elpisto schreef op 06-07-2023 om 15:43:

[..]

Dat vind ik inderdaad ook wel een sterke opmerking.

Dat is idd een goede opmerking, maar ik denk niet dat ik daar zozeer last van heb. Meer het feit dat hij maar in herhaling blijft vallen en ik aardig.moet blijven doen. Terwijl ik eigenlijk in woede uit wil barsten.  Maar dan kan hij tegen de kinderen zeggen; zie je wel, mama doet lelijk tegen mij en ik wil alleen maar praten. 

Ik moet echt op mijn tenen lopen. Puur zodat hij mij niet kan aanwijzen als boeman.