Hoe nu verder
Lieve ouders,
ik moet even van me afschrijven hoor. Ik ben er van de week achtergekomen dat mijn man verliefd is geworden op iemand anders en al een aantal keer sex met haar gehad heeft. Dit vond ik in zijn telefoon. Ik kijk hier nooit in maar ik voelde het gewoon. Om het nog ongemakkelijker te maken heeft deze dame haar kinderen ook bij mijn kind op school zitten. Mijn zoon is 6 jaar. Eerlijk; ons huwelijk was niet fantastisch. Ik heb al vaker berichtjes in zijn telefoon gevonden door de jaren heen naar dames of hij vond foto’s van andere dames op Instagram leuk en reageerde met hartjes. Vind ik ongepast in een huwelijk. Hij heeft een moeilijke jeugd gehad en het lijkt alsof hij altijd opzoek is naar aandacht en bevestiging. Ik heb veel van hem getolereerd omdat ik voor ons gezin wil gaan. Als ik dit zo schrijf dan denk ik je mag nu ook wel voor jezelf opkomen, maar als ik naar mijn kleine man kijk dan breekt m’n hart bij de gedachte dat hij gescheiden ouders zou hebben. Ik weet dat dit niet altijd iets slechts of traumatisch hoeft te zijn, maar toch, je begint niet aan kinderen met de gedachte dat hun ouders gaan scheiden. Ik confronteerde mijn man met de appjes en hij zei alleen maar ‘ik weet het niet allemaal, ik ben verliefd op haar’. Hij is het weekend ook nog doorgegaan met haar appen en ik zag dat ze gebeld hebben toen ik bij mijn vriendin was. Het ene moment denk ik het is klaar, en het andere moment denk ik zijn we onze zoon niet verschuldigd om alles te doen wat mogelijk is, dus bijvoorbeeld relatietherapie etc. We hebben in ons huwelijk ook weinig tijd gemaakt voor dingen met z’n 2en doen dus dan begin ik bijna ook nog aan mezelf te twijfelen terwijl er geen verklaring is voor vreemdgaan en liegen. Ik weet dat ik alleen de keuze kan maken maar ik wilde even van me af schrijven..
Wat zegt je man er verder over, buiten dat hij verliefd is op haar? Wil hij scheiden en verder met haar of mss wel scheiden en alleen verder of wil hij er samen met jou uitkomen? Dit laatste is namelijk wel nodig om bijv met relatietherapie aan de slag te gaan.
wat wil hij en mss nóg belangrijker, wat wil jij?
RoodVruchtje schreef op 21-05-2025 om 14:18:
Wat zegt je man er verder over, buiten dat hij verliefd is op haar? Wil hij scheiden en verder met haar of mss wel scheiden en alleen verder of wil hij er samen met jou uitkomen? Dit laatste is namelijk wel nodig om bijv met relatietherapie aan de slag te gaan.
wat wil hij en mss nóg belangrijker, wat wil jij?
Hij zegt voornamelijk dat hij niet weet wat hij wil (dus geen overtuigende ‘ik wil voor m’n gezin gaan’, en ik zou niet weten hoe ik het ooit nog kan vertrouwen, was namelijk niet de eerste keer. Ik vond gister de zoekterm: ‘hoe wijzig ik het wachtwoord van mijn iPhone’ (kind zat op de iPad en deze is gekoppeld aan telefoon van mijn man). Dus in plaats van mijn vertrouwen terug te winnen wil hij het wachtwoord van z’n telefoon wijzigen zodat ik er niet meer in kan…..
Ik zou eens even met de huisarts gaan praten. Omdat je aan de ene kant worstelt met de vraag: waarom doet hij zoiets? (moeilijke jeugd, wil aandacht, of huwelijk is niet goed); en aan de andere kant kent een huisarts vaak de sociale kaart goed en weet de huisarts wel waar je eventueel terecht komt om met iemand hierover te praten. Dat kan een praktijkondersteuner zijn, of een relatiedeskundige, een seksuoloog of maatschappelijk werk, een advocaat of een mediator. Of een psycholoog, want waarom zou je zelf in een huwelijk willen blijven dat niet goed is? Het is in elk geval een neutrale plek van iemand met geheimhoudingsplicht. Dus ik denk dat dat een goed begin is om wat meer greep te krijgen op je eigen gedachtegang.
Sowieso is met iemand gaan praten geen slecht plan denk ik. Lees ook het draadje 'verder na ontrouw' daar zijn veel ervaringsdeskundigen. Mij valt op dat je een verklaring voor het vreemdgaan wil hebben. Dat is vaak de eerste reactie omdat je denkt 'als ik weet wat de oorzaak is, kan ik het ook verhelpen'. Maar dan kom ik bij het volgende wat me opvalt: jij begint nu al verantwoording en verklaring te nemen voor zijn gedrag. (" Hij heeft een moeilijke jeugd gehad en het lijkt alsof hij altijd opzoek is naar aandacht en bevestiging. Ik heb veel van hem getolereerd omdat ik voor ons gezin wil gaan.") Misschien moet je dat niet te snel doen in dit geval. Hij eet onder het hek door. Laat hem maar verklaring geven en verantwoording afleggen. Denk ook niet te snel in oplossingen van ' we moeten scheiden, we moeten door' maar probeer te voelen wat dit met je doet, het is nu misschien traumatisch om er achter te komen. Dan is levensveranderende beslissingen nemen niet altijd handig. Veel hangt ook af van zijn houding: wil hij met haar breken, wil hij een open huwelijk, wil hij scheiden, geeft hij je zijn telefoon en wachtwoorden omdat hij wil dat je hem kunt vertrouwen? Nu is het vooral voelen en observeren. En meer bij hem laten. Je kan niet een huwelijk in je eentje redden, ook al wil je dat nog zo graag. Dus het hangt ook van hem af. Heel veel sterkte
Getver TO. Rot. Gewoon heel rot. Hier net een halfjaar gescheiden nadat vrouwlief doodleuk een affaire begon met een vader op school (heb 3 kids, jongste 3). Geeft veel ruimte (en tijd) voor zelfreflectie en therapie. Dat helpt veel. Mijn probleem is op een normale manier begrenzen. Dus niet pleasen maar ook niet boos worden. Wie weet kun je tijdelijk apart wonen tot jullie weten waar je staat.
Onze kinderen lijken zich weinig aan te trekken van scheiding overigens. Gelukkig gaat alles redelijk harmonieus alleen slapen ze om en om een straat verderop.
Ken jullie situatie niet maar hier ook te weinig tijd voor elkaar gemaakt en te lang geleefd volgens het boekje en te weinig volgens het hart. Volgens mij klopt er iets maatschappelijk ook niet. Dit leven vind ik vaak niet te doen zo veeleisend.
Heel veel sterkte en probeer somehow van een nood een deugd te maken.
Het is volgens mij duidelijk dat jouw man al lange tijd zoekende is maar ook weet dat je blijft. Dat betekent dat je grenzeloos bent (geworden). Je wil dit niet maar zet hem ook niet de deur uit. Hij kiest ook niet echt. Hij blijft bij jou maar is bezig met andere vrouw.
Ik raad je echt om je grens te trekken. Wat wil je nou eigenlijk zelf?
Monogamie?
Wordt aub snel harder als je dit gedrag niet kan of wil accepteren. Door hem te vragen om tijdelijk.zijn biezen te pakken en tot besluit te komen, zal hij pas wakker worden. Nu gedoog je al jaren vreemdgaan.
Echt, je verdient dit niet!
Been there. Done that.
Ik wou dat ik dat ook eerder had gedaan.
Sterkte!
Xxx
Anna Cara schreef op 23-05-2025 om 22:10:
Het is volgens mij duidelijk dat jouw man al lange tijd zoekende is maar ook weet dat je blijft. Dat betekent dat je grenzeloos bent (geworden). Je wil dit niet maar zet hem ook niet de deur uit. Hij kiest ook niet echt. Hij blijft bij jou maar is bezig met andere vrouw.
Ik raad je echt om je grens te trekken. Wat wil je nou eigenlijk zelf?
Monogamie?
Wordt aub snel harder als je dit gedrag niet kan of wil accepteren. Door hem te vragen om tijdelijk.zijn biezen te pakken en tot besluit te komen, zal hij pas wakker worden. Nu gedoog je al jaren vreemdgaan.
Echt, je verdient dit niet!
Been there. Done that.
Ik wou dat ik dat ook eerder had gedaan.
Sterkte!
Xxx
Dat. Grenzen trekken. Maar; als je het in jaren huwelijk niet kon, waarom kun je het nu ineens wel? Ik heb het geprobeerd en ben te hard geweest, heb er nu hulp bij van een coach/psycholoog. Voor mij was een goede vraag of ik dit gedrag (pleasen, meebewegen) ook op andere vlakken vertoonde en dat deed ik: Naar mijn ouders en naar werk toe. Tot slot: Ik hoop dat je -ergens uit een kleine teen- de moed kunt putten om je man rustig niet aanvallend te vragen wat hij mist zonder het op jezelf te betrekken. En daarin geen genoegen te nemen met een antwoord als 'sex'.
Dacht zelf ook dat ik dat miste maar met nieuwe vriendin is dat geen probleem en wat blijkt; ik miste geen sex, ik miste verbinding en er mogen zijn en bijvoorbeeld mogen stellen dat je het lastig vindt dat er minder verbinding is na de kinderen (in mijn geval) en dat alle gesprekken altijd over hen gaan zonder dat de ander zich aangevallen voelt of het gevoel heeft iets te moeten. (was bij mij wel zo; 'hoezo ik heb ze gebaard, iets zwaarders dan dat bestaat niet dus kop dicht').
Nu is elke relatie natuurlijk compleet anders maar zie om me heen wel heel veel dezelfde patronen ontstaan, met name bij ouders.
Anna Cara schreef op 23-05-2025 om 22:10:
Het is volgens mij duidelijk dat jouw man al lange tijd zoekende is maar ook weet dat je blijft. Dat betekent dat je grenzeloos bent (geworden). Je wil dit niet maar zet hem ook niet de deur uit. Hij kiest ook niet echt. Hij blijft bij jou maar is bezig met andere vrouw.
Ik raad je echt om je grens te trekken. Wat wil je nou eigenlijk zelf?
Monogamie?
Wordt aub snel harder als je dit gedrag niet kan of wil accepteren. Door hem te vragen om tijdelijk.zijn biezen te pakken en tot besluit te komen, zal hij pas wakker worden. Nu gedoog je al jaren vreemdgaan.
Echt, je verdient dit niet!
Been there. Done that.
Ik wou dat ik dat ook eerder had gedaan.
Sterkte!
Xxx
Pff het is zo moeilijk, vooral als er kinderen in beeld zijn. En als we met z’n 4en rondlopen in huis dan denk ik we zijn toch gewoon een gezin en ik kan me niet voorstellen dat hij hier niet meer rondloopt. Maar vannacht werd ik wakker om 01.30 en toen zag ik dat hij op what’s app zat. Ik vroeg wat hij aan het doen was en of ik het mocht zien. (In mijn hoofd denk ik: je hebt wat goed te maken en zou nu moeten zeggen: schat ik begrijp dat ik je vertrouwen heb geschaad, dus ik snap dat je, hier is mijn whats app) maar hij weigerde pertinent om z’n telefoon te laten zien en zei ‘gaan we dit nu elke keer krijgen?’ Weer een trap na. M’n gevoel gaat ALLE kanten op. Ene dag denk ik we gaan voor een laatste poging als gezin, en andere kant als hij nu NOG niet geschrokken is en alles voor mij/ons wil doen?
Eva1989 schreef op 25-05-2025 om 12:00:
[..]
Pff het is zo moeilijk, vooral als er kinderen in beeld zijn. En als we met z’n 4en rondlopen in huis dan denk ik we zijn toch gewoon een gezin en ik kan me niet voorstellen dat hij hier niet meer rondloopt. Maar vannacht werd ik wakker om 01.30 en toen zag ik dat hij op what’s app zat. Ik vroeg wat hij aan het doen was en of ik het mocht zien. (In mijn hoofd denk ik: je hebt wat goed te maken en zou nu moeten zeggen: schat ik begrijp dat ik je vertrouwen heb geschaad, dus ik snap dat je, hier is mijn whats app) maar hij weigerde pertinent om z’n telefoon te laten zien en zei ‘gaan we dit nu elke keer krijgen?’ Weer een trap na. M’n gevoel gaat ALLE kanten op. Ene dag denk ik we gaan voor een laatste poging als gezin, en andere kant als hij nu NOG niet geschrokken is en alles voor mij/ons wil doen?
Als ik dit lees, denk ik: hij is dus nog bezig. Doe wat de mensen hierboven zeggen: stel je veel harder op. Nu vertrouwen op zijn goede intenties werkt niet. Zeg tegen hem: als jij wil dat ons huwelijk en ons gezin blijft bestaan, zul je moeten laten zien dat je daar voor gaat. Dat betekent: volledige openheid geven op alles wat ik vraag, wachtwoorden geven, telefoon geven en samen naar een therapeut om een en ander te verwerken. Anders ben je nu de hele boel naar de knoppen aan het helpen. Echt hoor, je harder opstellen! Hij heeft ook iets nodig om te voelen dat hij met vuur aan het spelen is. Lief blijven laat hem denken dat het allemaal zo'n vaart niet loopt en dat het zijn tijd wel zal uit duren.
Stuur hem het huis uit. Is hij nou helemaal besodemieterd, gewoon door te gaan met een grote bek er nog bij!!!
Hij weet echt wel wat hij wil en heeft je nu de vooraankondiging gegeven. Dat blijkt wel uit zijn afhoudende gedrag, gebrek aan berouw en het bewaken van geheimen.
Je hoeft je nergens door te laten meeslepen, maar het is goed om voor jezelf vast op een rijtje te zetten waar je staat, financieel en qua werk en woning. Dan heb je dat vast voorbereid als het daadwerkelijk de kant opgaat van scheiden. In je eentje kun je geen relatie lijmen.
Eva1989 schreef op 25-05-2025 om 12:00:
[..]
Pff het is zo moeilijk, vooral als er kinderen in beeld zijn. En als we met z’n 4en rondlopen in huis dan denk ik we zijn toch gewoon een gezin en ik kan me niet voorstellen dat hij hier niet meer rondloopt. Maar vannacht werd ik wakker om 01.30 en toen zag ik dat hij op what’s app zat. Ik vroeg wat hij aan het doen was en of ik het mocht zien. (In mijn hoofd denk ik: je hebt wat goed te maken en zou nu moeten zeggen: schat ik begrijp dat ik je vertrouwen heb geschaad, dus ik snap dat je, hier is mijn whats app) maar hij weigerde pertinent om z’n telefoon te laten zien en zei ‘gaan we dit nu elke keer krijgen?’ Weer een trap na. M’n gevoel gaat ALLE kanten op. Ene dag denk ik we gaan voor een laatste poging als gezin, en andere kant als hij nu NOG niet geschrokken is en alles voor mij/ons wil doen?
Ik maakte dit ook mee. Jouw man doet wat hij wil en boos reageren is jou willen afschrikken. En wat gebeurde er toen hij zei ga op je poef zitten? Viel je stil? Ik wel. Het leek wel of ik niet durfde uit angst dat hij weg zou gaan.
Maar echt: dit is niet okay.
Wat mij hielp was meteen de dag erop (dus voor jou: nu doorpakken) te zeggen we moeten praten. Ik zei dat ik hem onbetrouwbaar vond, juist vond dat hij keihard zou behoren te werken aan weer mijn vertrouwen winnen. En dat hij kon vertrekken want dat stiekeme en boze gedrag was ik klaar mee. Ik verdien respect én eerlijkheid. En het openstellen van telefoon en laptop hoort daarbij.
Willen wij een monogame relatie dan hoort daar ander gedrag bij.
Laat jouw angst je niet weerhouden. Deze man gaat er over (fatsoens) grenzen heen. Tijd voor jou om met je vuist op tafel te slaan.
En geloof mij: een man die bezig is met een ander maar jou afbekt én doorgaat, is dubbel fout. Stop dat te sccepteren.
Xxx
Eva1989 schreef op 25-05-2025 om 12:00:
[..]
Pff het is zo moeilijk, vooral als er kinderen in beeld zijn. En als we met z’n 4en rondlopen in huis dan denk ik we zijn toch gewoon een gezin en ik kan me niet voorstellen dat hij hier niet meer rondloopt. Maar vannacht werd ik wakker om 01.30 en toen zag ik dat hij op what’s app zat. Ik vroeg wat hij aan het doen was en of ik het mocht zien. (In mijn hoofd denk ik: je hebt wat goed te maken en zou nu moeten zeggen: schat ik begrijp dat ik je vertrouwen heb geschaad, dus ik snap dat je, hier is mijn whats app) maar hij weigerde pertinent om z’n telefoon te laten zien en zei ‘gaan we dit nu elke keer krijgen?’ Weer een trap na. M’n gevoel gaat ALLE kanten op. Ene dag denk ik we gaan voor een laatste poging als gezin, en andere kant als hij nu NOG niet geschrokken is en alles voor mij/ons wil doen?
Hoe moeilijk ook Eva, jouw antwoord had dan kunnen zijn “ja, dit gaan wij inderdaad elke keer krijgen, daar heb jij zelf namelijk voor gezorgd”! “Dus, ga je het mij nog laten lezen of gaan wij morgenochtend een plan van aanpak maken om de scheiding in gang te zetten?”
Je zult écht wat harder met je vuisten op tafel moeten gaan slaan, want hij heeft blijkbaar volledig schijt aan jou én zijn gezin!
Heeft hij inmiddels dan al gezegd dat hij voor zijn gezin wil gaan? Daarvoor moet je namelijk wel met zn 2 zijn, maar ik lees heel weinig medewerking van hem.
Erg rot voor je dat je dit door moet maken Eva, herken een hoop in wat je schrijft zeker het 'stiekeme' toch appen (en op de een of andere manier voel je het aan als je dan wat vraagt worden ze boos) op het moment dat je eigenlijk beide hebt afgesproken er toch voor te gaan (relatietherapie was al geboekt). Deze periode voelde voor mij als los zand wat door mn handen glipte, probeerde grip te krijgen en het huwelijk te redden maar de aantrekkingskracht van de ander bleek te groot. Uiteindelijk heb ik toen ik erachter kwam dat er ook getinte appjes bij zaten uit wanhoop geroepen ga dan maar en t was net of ze daarop zat te wachten want t was ok en klaar. En sinds dat moment was het net of ze een andere vrouw was dan zoals ik haar kende, heb daarna ook nog aangegeven te willen vechten en in therapie maar t was helaas klaar en nu nog steeds na een half jaar alleen kil, zakelijk en ongemakkelijk contact.
Voor jou Eva hoop ik dat je hoe moeilijk ook dat je wat kunt met de adviezen zoals roodvruchtje en dergelijke hierboven aangeven, probeer grenzen te stellen en denk aan jezelf je bent meer waard dan hoe er nu met je omgegaan wordt!
Lastig, ook omdat je zo weinig onderhandelingsruimte hebt. Is het huis van jou? Kan je man ergens heen? Weten er meer mensen wat er nu speelt? Ik merk zelf dat met name door de verharding het lastig wordt en als je geen kant op kunt. Door bijvoorbeeld een hypotheek of kinderen wordt het al snel heel hard.
Zie dit 'slippertje' als een slipcursus met de auto: zolang de wielen nog meedraaien met de ondergrond en niet slippen heb je nog stuurmogelijkheden.
Idealiter zou je iets willen zeggen als: 'Ik zou graag nog steeds met je verder willen maar ik merk dat ik heel veel onrust en pijn ervaar die ik niet kan verdragen als ik met jou ben (of in bed stap) en er is een 3e in het spel. Daarom ga ik afstand van je nemen als dit voortduurt.' Op die manier neem je verantwoordelijkheid voor je gevoel maar stel je wel een duidelijke grens (als die mogelijkheid er is).
Eerlijk: Zelf heb ik de minnaar van mijn ex in elkaar geslagen nadat ik met hem en met mijn ex afspraken had gemaakt waarin ik ze ook ruimte gaf maar achteraf gezien heb ik daar best wel spijt van en merk ik: Ik wil nooit meer in de situatie komen waarin je geen opties/onderhandelruimte hebt.
En daarbij: Liefde laat zich natuurlijk niet afdwingen en wil je met iemand zijn die jou niet wil? Ze moeten het alleen even ronduit toegeven...
Kijk eens hoe Jan Geurtz hier naar kijkt en probeer (hoe naar ook) dit te zien als een groeikans naar grenzen en krijgen wat je zelf wil.
Alle succes van de wereld gewenst!!