Hoe omgaan met boosheid en pijn?

Nieuwestart

Je schreef ergens hierboven dat je zo'n moeite hebt met de manier waarop je ex over jou en jullie relatie praat. Dat herken ik zeer, dat deed mijn ex-echtgenoot ook. Ineens was hij al jaren erg ongelukkig en dat ik daar niets van gemerkt had, lag uiteraard aan mij. Dat hij mij een week (!!!) voordat zijn bedrog uitkwam en we uit elkaar gingen nog een kaart gaf (voor onze trouwdag) waarin hij schreef dat ik alles was wat hij wilde en dat hij hoopte dat er nog minimaal 50 trouwdagen zouden volgen, kon hij niet verklaren. Nee hoor, doodongelukkig was-ie, en dat al jarenlang.

Afgeven op je relatie en volhouden dat je al jarenlang ongelukkig was, is denk ik een manier om om te gaan met het schuldgevoel, zeker als er een ander in het spel is. Probeer dat ook zo te zien en wapen je tegen zijn woorden en afgeven op jullie relatie.

Ik heb met je te doen - heel veel sterkte.

Dat is precies zoals het werkt

Hoorde ik ook van mijn man. Die het presteerde om na 27 jaar te beweren dat hij eigenlijk nooit echt van mij gehouden had. Daar ben ik niet ingetrapt, ik heb niet geaccepteerd dat hij mij niet alleen mijn toekomst, maar ook nog eens mijn verleden afpakte. Dat hen ik hem ook direct gezegd, ik was daar eigenlijk nog het meest boos over.
Nu het allemaal weer goed is tussen ons, en we de nodige sessies therapie hebben gehad, kunnen we het er over hebben, wat er nu eigenlijk gebeurd is. Ook de therapeut legde het zo uit. Om los te komen, en om geen slecht gevoel over zichzelf te hoeven hebben, maakt de vertrekkende/vreemdgaande partner een nieuwe versie van het verleden voor zichzelf. Het brein is daar verdraaid handig in. Het heeft man echt veel moeite gekost om die gevoelens en herinneringen later weer boven te halen, ze waren echt goed weggestopt. Muziek heeft hem daarbij geholpen, en de foto's.
Daarnaast is iemand die in een relatie zit geneigd om die voor de buitenwereld, maar ook voor zichzelf, een beetje mooier en beter te maken dan hij daadwerkelijk is. Ook dat weer omdat je van jezelf graag een mooi beeld hebt. Dus de partner ziet het allemaal wellicht een beetje rooskleuriger dan het echt is (zie ook de reacties van mensen die plots voor een voldongen feit staan - die zien vaak later, als het stof wat is neergedaald, dat de relatie toch niet zo mooi meer was als ze zelf dachten).
En tot slot is de vreemdganger er natuurlijk alles aan gelegen om geen verdenking op zich te laden. Dus die kan zich te buiten gaan aan kaartjes zoals Persophone beschrijft, om de partner zand in de ogen te strooien.

Laat je inderdaad niks wijsmaken, die relatie was niet zo slecht als je ex beweert, en jij bent geen heks. Dat een relatie sleets wordt, dat je uit elkaar groeit, dat grote persoonlijke problemen jullie uit elkaar drijven, dat kan allemaal gebeuren. Maar op het moment dat je een ander tegenkomt, en je realiseert dat je relatie je niet meer biedt wat je wil, dan ga je EERST het gesprek aan met je partner. En je gaat in therapie, want het ligt zelden alleen aan de ander. En als dat allemaal niet werkt, dan kun je samen (!) besluiten dát het niet werkt. En dan ga je netjes uit elkaar. En dan pas is er ruimte voor een ander. Maar helaas, zo gaat het maar hoogst zelden...

Flexibel

De basis is bij ons al vanaf het begin om en om het weekend van vrijdagmiddag tot maandagochtend en 1 doordeweekse avond/nacht.
Dat was eerst de woensdag werd toen dochter naar school ging de dinsdag en is nu vanwege de files 's morgens de donderdag. Ze ziet haar vader daardoor elke week.

Nu ze 14 is is het wat flexibeler en wordt er wel wat geschoven ivm toernooien of competitie wedstrijden. Nog geen uit gaan of werken.

Vakanties zijn 50/50 verdeeld maar ook daar inmiddels wat flexibiliteit op verzoek van dochter.

Die vrije avond in de week was een tip van hier en bevalt mij prima. En het zorgt er ook voor dat haar vader aangesloten blijft bij het schoolritme en huiswerk etc.
Op verzoek van dochter viert ze kerst altijd bij haar vader en oud en nieuw bij mij.

Co ouderschap

Hebben wij. Geen ritme erin ivm ex zijn werk. 4/5/6 bij de 1 en dan 4/5/6 dagen bij de ander. Ze gaan zelfstandig na school op de wisseldag naar de ander. Er is 1 tas die ik/ex dan naar de ander rijdt. Vakanties etc in overleg. Moet ik echt nog niet aan denken, evenals feestdagen... Al die 1e momenten zonder. Vrijdag heb ik er 1,ben ik jarig.

Hopelijk slaap je vannacht beter.

Zeker gewend

Na 13 jaar (dochter was 11maanden toen we uit elkaar gingen) ben je er wel aan gewend.

Ik vind de zomervakantie eigenlijk best fijn zo. 3weken rustig werken, 1of 3x per week naar de film, de kroeg of gewoon lekker niks en dan 3 weken vakantie met dochter.

Geen gerace van en naar de training, even geen toernooien of trainingskamp, geen fysiotherapie omdat ze zich weer eens verstapt of overstrekt heeft.

In de weken dat ze bij haar vader is in de zomer wil ik ook nog wel eens een week vrij nemen en dan lekker een wandelvakantie doen.
Eerlijk gezegd probeer ik haar na 2,5 week nog wel eens te verleiden een nachtje naar haar vader te gaan of te logeren bij een vriendin. Maar dat lukt niet altijd.

Ik vind dochter echt heel lief en ze is tot nog toe een hele makkelijke puber maar ik ben ook op mijn rust gesteld.
En in de rommelige weken voor de zomervakantie belt haar vader ook wel eens of ze een extra avond of nacht kan komen om bv samen naar een film of voetbalwedstrijd te kijken.

Voor haar verjaardag gaan we met haar gezin uit eten vader, moeder, stiefmoeder en halfzusjes en dat is heel gezellig, net als Sinterklaas dat we met een iets groter groepje vieren. Is slikken in het begin maar zo fijn voor een opgroeiend kind dat niet beter weet.

Dat is bij jullie heel anders, luister naar je kinderen geef ze wat flexibiliteit maar als zij in een loyaliteitsconflict komen moet je als ouders kiezen en duidelijk zijn.

Waar ze naar blijven hunkeren is foto's van jullie gezin samen, dat blijft toch hun basis. Dat doen wij nu bij de verjaardag. Ik heb dat gezien bij mijn ex-vriend die 20 jaar na de scheiding van zijn ouders elke mogelijkheid pakt om een foto van hem met beide ouders te kunnen maken.

Nou ja heel verhaal misschien heb je er wat aan en anders vraag maar dat heeft mij ook heel erg geholpen.
Niet alleen meehuilers, ook fijn op zijn tijd, maar ervaring, een spiegel een lach en een traan. Ik heb er toen heel veel aan gehad.

Hetkenning

Als het niet zo'n verdrietig onderwerp zou zijn, zou ik bijna zeggen 'wat een feest' van herkenning, al die reacties.
Het uit elkaar vallen van het gezin, dat vind ik het aller ergste. Dat doet nog steeds pijn. Maar ik leer beetje bij beetje steeds meer om de pijn een onderdeel te laten zijn in plaats van "alles". En ik probeer steeds meer, net als ex, een ander verhaal van het verleden te maken, dat we inderdaad niet bij elkaar pasten bla bla. Maar daar ben ik nog niet zo goed in

Is lastig (#45)

Dat herkennen is lastig. Zeker nu je kinderen in hun puberteit zomaar in deze situatie zijn beland.
Mijn dochter weet niet beter en wij laten haar langzaam meer keuzes maken of vragen wat zij wil.
Bij ons is het conflict vooral zichtbaar als ze moet kiezen tussen 2 dingen die ze leuk vindt waar wij nooit een keuze hebben gemaakt. Denk uitje 1 tov uitje 2. Dan vind ze het moeilijk om te kiezen buiten het ritme dat er is.

Omdat ze al jaren kerst bij vader is en jaarwisseling bij mij heeft ze het daar niet. Nu begint ze te zien dat ik dan met kerst alleen ben maar dat heeft nog geen loyaliteitsconflict tot gevolg, dat komt mogelijk nog wel maar lossen we dan wel op.

Nog een tip: probeer nu nog niet te ver vooruit te kijken om problemen op te lossen, doe dat als ze er zijn.

Probeer nu eerst een ritme in de omgang te vinden. Met pubers starten met 50/50 vinden de meesten niet zo fijn. Maar wel contact met beide ouders gedurende de week. Vroeger (tot dochter 10 werd) hadden we een schrift waarin we beiden elke dag schreven wat ze gedaan had. Dan kun je makkelijk aansluiten met een gesprek. Nu belt haar vader vaak even als hij in de auto zit en dat vinden ze beiden fijn.

Een lastige: als je kind aangeeft een weekend regeling vanuit het huis van je ex te willen is dat ook een goede optie en net zo goed als bij jou vandaan. Het gemis van de kinderen van jou is gelijkwaardig aan dat van je ex. Als de band goed is komen ze toch wel naar je toe. Net als andere pubers regelen ze dingen zelf en zijn ze zich aan het losmaken dat proces blijft tot ze bij beide ouders uit huis zijn.

Nieuwestart

Ze zijn vanaf don-av bij mij. Dus ze zijn er wel. Maar het blijft 1 vd 1e keren in de nieuwe realiteit. En dat vind ik moeilijk. En zo komen er nog meer het 1e jaar. Mijn dochter is bv bij haar vader op haar verjaardag, al wel afgesproken dat ik langs ga in de ochtend. Maar hij viert het in de middag, en dan ben ik er niet bij. Ik vier het een ander moment met haar. Het overal over nadenken, dat kost mij ook veel energie, niks gaat meer vanzelf of zoals het was.

De kinderen gaven hier wel aan dat ze graag 50/50 wilde. Ze waren ook gewend dat hun vader veel thuis was voor ze. Als ouders luisteren we naar hun wensen. We hebben vorige week met elkaar evaluatie gehad, hoe ze vonden dat het ging. Dat vond ik wel waardevol.

Tijd, veel tijd

Jaren voor ik er echt overheen was en me open kon stellen voor een nieuwe relatie.
Vertrouwen op oude en nieuwe vrienden. En langzaam komt het terug maar dat volle absolute volkomen vertrouwen dat is er niet meer.

Snap je

Helemaal... En zit in zelfde gevoel, dus helaas nog geen tips. Voel alleen niet zo veel meer voor hem. Dat is echt omgeslagen, door alles hij doet en afspraken niet nakomen.

Ik denk dat het inkicken erg logisch is. Maar voelt niet fijn en is pijnlijk.

Lees dus mee, voor tips van anderen 😉.

Hoe gaat het verder met je?

Nieuwestart

Angst en onzekerheid over wat er komen gaat, zo logisch! Stress ook logisch.

Naïef, snap dat je dat zegt en denkt. Maar je was gewoon in vertrouwen in de relatie, ik denk zoals het goed is en je op dat moment kon en wilde. Achteraf wellicht naïef, maar achteraf is altijd alles makkelijker gezegd.

Ben idd vandaag jarig. Voel me niet feestelijk. Kids wel voor me gezongen en cadeautje van ze gehad.

Hier gisteren ook van alles gebeurt, waardoor ik verder van padje af ben 😢.

Kun je ooit nog iemand vertrouwen?

Ik zal nooit meer zo blijmoedig en naïef in een relatie kunnen stappen als toen ik mijn ex leerde kennen. Mijn gezin zal ook nooit meer dat basis-kerngezin zijn wat het was.

Maar ik ben na 3 jaar een lieve man tegengekomen die natuurlijk ook zijn bagage en plus- en minpunten heeft, maar we zijn nu alweer 5 jaar samen en ik vertrouw hem wel volledig. Of dat terecht is, moet natuurlijk nog blijken, maar hij heeft een heel open karakter en kan zijn mond niet houden over dingen die hem bezighouden, dat is soms ook een minpuntje . Als hij iets voor me zou willen verzwijgen, zou dat dus heel moeilijk voor hem zijn.

Als ik zie hoe mijn pubers met hem omgaan, met knuffels en goedmoedige pesterijtjes en af en toe wat ergernisjes, dan vind ik dat dit best lijkt op een normaal en leuk parttimegezin en dat ik het goed getroffen heb.

Gefeliciteerd met je verjaardag, MixedUp! Je moet het nog leren, maar je mag zelf een feestje van je verjaardag maken. Haal wat lekkers te eten en drinken in huis en nodig iemand uit. Een vriendin of buurvrouw is goed genoeg. Niets groots en meeslepends, maar wel een klein, warm momentje. Desnoods gewoon met je kinderen.

Toch een fijne dag gehad

Met mijn moeder geluncht en even geshopt. Mijn ex schoonvader kwam onverwachts, zo lief. Deed me echt goed. Mijn vader kwam mijn moeder ophalen, en had heel boodschappen pakket, ook al zo lief. Kortom voelde me ondanks alles toch even speciaal. En zometeen nog een vriendin.

Wat een fijn bericht anca dat geeft moed!

Heb je een "goede" dag gehad nieuwestart?

Oh nieuwestart

Wat raakt me jou post! Wat ontzettend verdrietig.
Maar weet dat het gevoel van verlating minder gaat worden. Het kost heel erg veel tijd maar als je je straks helemaal op jezelf en je eigen leven gaat richten dan word ook dat gevoel steeds beter.

Dan weet die asshole pas wat hij weg gegooit heeft !

Helaas moet je nu eerst door dit proces maar daarna komt er beterschap.heb je lieve mensen om je heen die je steunen?

Heel veel kracht en sterkte toegewenst! Je komt op mij over als een krachtig iemand!

Het is

ook echt verschrikkelijk. Wat een onmacht, de eenzaamheid, het verdriet. En dan s nachts voelt het zo echt, zo dichtbij. Ik hoop dat het naarmate de dag vordert weer ietsje beter gaat.
Dikke knuffel

@nieuwestart

Lieve nieuwe start, ik herken het zo. Ik heb met periodes ook die dromen. Altijd als er weer contact is geweest. Ze worden wel minder heftig bij mij. En de angst dat je kinderen daar zullen zijn en het leuk hebben...bij mij speelt dit nu. Ik heb besloten mijn kind dit te gunnen, hoe moeilijk het voor mij ook is. Je hebt er geen grip op en proberen er grip op te hebben maakt het moeilijker voor jezelf. Je raakt je kinderen niet kwijt aan hen. Die angst heb ik ook gehad. Hierdoor ging ik mijzelf (heel kort) anders gedragen als moeder. Durfde bijna nergens meer nee op te zeggen bijvoorbeeld, in de angst hem kwijt te raken aan hen.Tot het besef kwam dat mijn kind mij nodig heeft zoals hij mij kent. Ik raak hem niet kwijt, ik ben zijn moeder, hij weet wat hij aan mij heeft en ik geef hem stabiliteit. Hij vindt het fijn bij mij. Bij zijn vader mag hij het ook fijn hebben, ook al ben ik zwaar teleurgesteld door hem en keur ik zijn keuzes af. Ik laat het los en dat voelt een soort van bevrijdend. Ik ga op zulke momenten iets leuks voor mijzelf doen en probeer er niet aan te denken. Dat lukt nog niet altijd even goed maar wel steeds beter. Sterkte meis, ik weet hoe zwaar het is. Dikke knuffel!

Ach

ik kan me nog zó goed dat gevoel herinneren! Ik kan er ook nog steeds af en toe in kopje onder gaan. Terwijl het hier al een paar jaar geleden is en we nog bij elkaar zijn. Maar het is zo'n vreselijk diepgaand ontwrichtend gevoel... Nu we hier van dichtbij ook twee soortgelijke scheidingen meemaken ligt al die emotie bij mijzelf ook weer wat meer aan de oppervlakte. Ik merk dat het me nog steeds ontzettend raakt en kwetsbaar maakt.

Het wordt na verloop van tijd echt minder, maar dat weet jij zelf ook wel, dat hoeven we hier niet tegen je te zeggen. Maar dat maakt het nu niet minder heftig. Het zou al helpen als je zou weten wanneer het weer beter gaat, maar dat is gewoon niet te voorspellen.

En zo wakker worden uit een nachtmerrie, hét moment dat je tegen hem aan wilt kruipen en de geruststelling dat het maar een nachtmerrie is, vreselijk... Wakker worden en beseffen dat het echt waar is, is nog erger dan de nachtmerrie zelf. Je zou kunnen proberen of slaapmedicatie je kan helpen. Want goede nachtrust is zo ontzettend belangrijk! Mensen om je heen die je steunen zijn dat ook. Ik hoop dat je die ook hebt.

En wat Liefdier ook zegt, jij bent hun moeder, ze houden van jou. Dat gaat niet veranderen, die nieuwe vlam van je ex gaat niet jouw plaats innemen. Wat ik je aan kan raden is om nu al nieuwe tradities met je kinderen te gaan bouwen. Die bieden houvast, en ze zijn uniek voor jullie. Dan kun je denken aan hoe je verjaardagen en feestdagen viert, maar ook gewoon het zondagochtendontbijt, of het begin of einde van de vakantie. Of een vaste dag in de week filmavond en eten met bord op schoot. Dat soort dingen schept een bijzondere band. Vonden mijn kinderen erg prettig.

Heel veel sterkte weer meis.

Duiveltje op mijn schouder

Het duiveltje op mijn schouder zegt dat de eerste relatie na een echtscheiding meestal heel snel weer strandt. Daarna beseft hij pas wat hij weggegooid heeft (en zij ook). Want de realiteit is heel anders dan spannend een beetje vreemdgaan, dat is aan de bak met zijn zweetvoeten en vuile onderbroeken, haar ochtendhumeur, zijn gesnauw als hij moe is en kinderen die moeten worden opgevangen en gaan dwarsliggen. Toneelspelen lukt een paar weken of misschien maanden, maar dan is de energie al snel op. Beetje vals, maar misschien helpt die gedachte je een heel klein beetje.

Veel sterkte.