Ik kan niet meer
Even van me af schrijven...want echt, ik kan niet meer.
Nog drie maanden tot mijn ex het huis uit moet zijn. Hij is actief aan het zoeken geloof ik, maar ja, de huidige woningmarkt werkt niet mee.
Ondertussen laat hij mij alles alleen doen (kinderen en huishouden), maar doet hij ook nog eens moeilijk over alles waarin overleg echt nodig is. De spanningen in huis zijn om te snijden, communicatie is minimaal en snauwerig, en hoe meer ik mijn grenzen aangeef, hoe bozer hij wordt.
Ik loop bij maatschappelijk werk en heb ze van de week gevraagd of het echt moet escaleren voordat we hulp krijgen.
Ik ben weer een paar keer in het weekend naar mijn moeder gegaan, maar dat heen en weer sjouwen met de spullen van mij en de kinderen breekt me ook echt op. Alles komt op mijn schouders. Ik ben van 's ochtends 6 tot 's avonds 22u in touw en heb geen enkel moment om te ontspannen. 's Nachts zijn de kinderen ook regelmatig wakker. Soms lukt het me om te vertrekken zonder de kinderen voordat ex zelf weg gaat, en dan heb ik wat uurtjes voor mezelf. Maar dat is niet structureel en veroorzaakt weer veel spanningen bij mij: lukt het wel of lukt het niet?
Vandaag heb ik een oproep geplaatst voor tijdelijke woonruimte, al is het maar een maand of zo. In het uiterste geval moet ik toch maar bij mijn moeder gaan zitten, dan zijn we in ieder geval uit de spanningen. Maar ik heb eerder met de kinderen bij haar gezeten, en dat was voor iedereen teveel. Ze is 70 en al 20 jaar alleen, plus de scheiding en al mijn emoties trekken ook een enorme wissel op haar waar ze dan nooit even afstand van kan nemen.
Het zijn maar drie maanden, maar zoals het nu gaat, is dat veel te lang.
Waarom niet zonder kinderen bij je moeder gaan zitten op alle momenten dat je ex niet werkt?
Suusje. schreef op 29-05-2022 om 16:11:
Waarom niet zonder kinderen bij je moeder gaan zitten op alle momenten dat je ex niet werkt?
Dat lukt vaak niet, omdat hij zorgt dat hij niet thuis is op die momenten. Als het kan, ga ik weg zonder de kinderen. Maar dat moet ik altijd op het laatste moment zonder van te voren aan te kondigen doen. En hij heeft de kinderen al eens gewoon op het kdv laten zitten toen hij ze moest ophalen, dus dat risico ga ik niet nog eens lopen.
'En hij heeft de kinderen al eens gewoon op het kdv laten zitten toen hij ze moest ophalen, dus dat risico ga ik niet nog eens lopen.'
Dat is niet jouw risico, dat is zijn risico. Zij moeten hem dan bellen: de kinderen zijn nog hier.
Tsjor
Drie maanden is best lang om dit nog vol te houden. Kun je je niet deels ziek melden, zodat je tijd hebt om bij te komen als de kinderen op de opvang zitten? Of een extra middag opvang? Is er iemand die in het weekend een paar uur wat met de kinderen kan doen? Wat mij altijd hielp toen mijn kinderen klein waren is om met vrienden met kinderen af te spreken, dat voelde toch minder zwaar dan er alleen voor staan. misschien is dat een optie? Of mensen thuis uitnodigen zodat hij eieren voor zijn geld kiest? Is er iemand die tot hem kan doordringen, heb je contact met zijn familie hierover? Hou vol, het einde van deze nare situatie is in zicht!
tsjor schreef op 29-05-2022 om 17:13:
'En hij heeft de kinderen al eens gewoon op het kdv laten zitten toen hij ze moest ophalen, dus dat risico ga ik niet nog eens lopen.'
Dat is niet jouw risico, dat is zijn risico. Zij moeten hem dan bellen: de kinderen zijn nog hier.
Tsjor
De vorige keer had hij zijn telefoon uitgezet. Maar eerlijk gezegd zijn die avonden de minst moeilijke. De lastige momenten zijn in het weekend, als iedereen thuis is. Of op de dagen waarop ik niet werk. Dan komt hij vaak net thuis uit zijn werk als we zitten te eten en dat veroorzaakt veel onrust en daarmee ergernissen en wrijving. Enerzijds gaat hij zelf ook vaak snel weer weg naar de sportschool of zo, om spanningen te voorkomen. Anderzijds blijft hij gewoon maar zijn ding doen, de rust verstoren en weigeren voor de kinderen te zorgen. En als ik mijn grenzen aangeef reageert hij heel boos, op het agressieve af.
Hij is wanhopig, ik ben doodop....geen goede combinatie tijdens een vechtscheiding.
RosaMontana schreef op 29-05-2022 om 17:32:
Drie maanden is best lang om dit nog vol te houden. Kun je je niet deels ziek melden, zodat je tijd hebt om bij te komen als de kinderen op de opvang zitten? Of een extra middag opvang? Is er iemand die in het weekend een paar uur wat met de kinderen kan doen? Wat mij altijd hielp toen mijn kinderen klein waren is om met vrienden met kinderen af te spreken, dat voelde toch minder zwaar dan er alleen voor staan. misschien is dat een optie? Of mensen thuis uitnodigen zodat hij eieren voor zijn geld kiest? Is er iemand die tot hem kan doordringen, heb je contact met zijn familie hierover? Hou vol, het einde van deze nare situatie is in zicht!
Ja, in die hoek(en) ben ik het nu aan het zoeken. Mijn moeder springt al veel bij, maar ik merk dat het voor haar echt teveel wordt. Dus ik zoek nog breder nu. Nichtje die oppast en zo. Gelukkig ben ik bijna klaar met de studie die ik deed, en kan ik vanaf nu op maandag een halve dag vanaf huis werken. Mijn leidinggevende weet van de situatie en vindt het dan ook geen punt dat ik op die maandag ook mijn rust pak.
pff, ik zou willen dat ik iets voor je kon doen. Heb al zitten kijken bij sites voor huizenoppas voor langere tijd maar kon niets vinden. Heel veel sterkte in ieder geval.
MRI schreef op 29-05-2022 om 18:03:
pff, ik zou willen dat ik iets voor je kon doen. Heb al zitten kijken bij sites voor huizenoppas voor langere tijd maar kon niets vinden. Heel veel sterkte in ieder geval.
Dank je wel, lief van je. Ik had daar inderdaad ook al gekeken. En op een fb-pagina voor huizenoppas een oproepje geplaatst.
ja ik weet precies wat je doormaakt. Dat op tandvlees zitten is slecht en bijna niet uit te leggen aan mensen die daarmee onbekend zijn.
Je kunt gewoon niet landen, ook niet in je eigen stek voorlopig. En alles alleen oplossen en verantwoordelijk zijn vreet je leeg. Dat heb ik nu nog wel eens bij een van de kids die op dit moment ook al lang geen omgang heeft en overal dwars zit. Je kunt zo alleen verder als je steeds maar bij de dag blijft en niet te ver vooruit denkt. Stel je voor dat het zo zou blijven en er geen andere weg was. Die is er wel maar het duurt en duurt daarom voel je je ook op dat je niet meer kunt.
De oplossing is wel in zicht en dat is een contrast bij dat het niet zou veranderen straks.
Pak een bad, zet muziek op die je ontroert of vrolijk maakt. Luister naar een podcast, volg een film en als het niet lukt geeft dat niet. Wordt er niet boos om maar dat geeft aan dat je echt hebt verdient om uit te situatie te stappen voor een moment. Een ontspanningsoefening, stilte. Hele kleine momentjes kunnen al helpen. Ik hoop dat je zoiets lukt in deze tijd.
Ach mevrouw Krul wat is het toch een taaie tijd. Zoals je het beschrijft komt het op mij over als dat je man je voortdurend aan het straffen is. Hij vindt waarschijnlijk dat je het verdiend hebt. Dat is natuurlijk niet zo. Maar evengoed is het nogal een zware energie, waar je de hele tijd in leeft. Ik snap dat dat je leegtrekt.
Ik heb helaas geen briljante tips. Alleen een vraag die in mij opkwam: zou het een mogelijkheid zijn dat niet jij met de kinderen maar je moeder af en toe ergens anders zou verblijven? Is er misschien familie met een vakantiehuisje ergens? Jij zit aan werk en school vast. Je moeder niet, neem ik aan. Ik weet niet in hoeverre zij betrokken kan en wil zijn bij oplossingen maar zou dat eventueel een optie kunnen zijn?
Lieve mevrouw Krul, ik vind het ook erg zwaar voor jou.
Ik heb de indruk dat jij vooral gebaat bent met af en toe een weekend alleen weg om bij de slapen en uit te rusten. Klopt dat?
Liever dan met de kinderen (dan rust je nog niet uit)?
En begrijp ik dat je alleen in de weekenden ‘me-time’ afdwingen kan door ‘so ochtends sneaky vroeger te vertrekken dan je man/bijna ex en dat je dan zondagavond weer terug moet zijn omdat hij maandagochtend vroeg naar zijn werk moet en de kinderen dan niet bij het kdv kan brengen?
Als dit klopt, kan je dan misschien ook vrijdag heel laat vertrekken (evt midden in de nacht) als je man thuis is? Misschien is dat handiger dan ‘s ochtends vroeg? Zodat je zaterdagochtend dan lekker kunt uitslapen?
Kan je dan niet naar je moeder? In je eentje? Zijnhoeft niet meer wakker te zijn.En dan puur om uit te slapen en niets te doen? Je hoeft toch niet van alles met je moeder te bespreken? Of is dat nog te heftig/vermoeiend voor je moeder?
Hoi, op de facebookgroep
'Gratis huis en huisdier oppassers (Housesitters) gezocht /aangeboden.' wordt een huis- en katoppas voor acht weken gevraagd vanaf 20 juni. In Hilversum. Iets voor jou?
ArianneH schreef op 30-05-2022 om 15:44:
Lieve mevrouw Krul, ik vind het ook erg zwaar voor jou.
Ik heb de indruk dat jij vooral gebaat bent met af en toe een weekend alleen weg om bij de slapen en uit te rusten. Klopt dat?
Liever dan met de kinderen (dan rust je nog niet uit)?
En begrijp ik dat je alleen in de weekenden ‘me-time’ afdwingen kan door ‘so ochtends sneaky vroeger te vertrekken dan je man/bijna ex en dat je dan zondagavond weer terug moet zijn omdat hij maandagochtend vroeg naar zijn werk moet en de kinderen dan niet bij het kdv kan brengen?
Als dit klopt, kan je dan misschien ook vrijdag heel laat vertrekken (evt midden in de nacht) als je man thuis is? Misschien is dat handiger dan ‘s ochtends vroeg? Zodat je zaterdagochtend dan lekker kunt uitslapen?
Kan je dan niet naar je moeder? In je eentje? Zijnhoeft niet meer wakker te zijn.En dan puur om uit te slapen en niets te doen? Je hoeft toch niet van alles met je moeder te bespreken? Of is dat nog te heftig/vermoeiend voor je moeder?
Een vaste dag per week zou al heel wat zijn. Maar wat jij zegt, zou inderdaad misschien wel kunnen. En misschien deze week ziekmelden. De jongste krijgt tandjes en ik ben al bijna een week ook 's nachts uren met haar in de weer.
MRI schreef op 31-05-2022 om 00:44:
Hoi, op de facebookgroep
'Gratis huis en huisdier oppassers (Housesitters) gezocht /aangeboden.' wordt een huis- en katoppas voor acht weken gevraagd vanaf 20 juni. In Hilversum. Iets voor jou?
Helaas, ik zit in het zuiden. Maar bedankt voor het berichtje. Lief van je.
Ik weet dat er afgesproken is bij de rechter over de woning. Maar wat is er afgesproken over de zorg van de kinderen? Dat kan toch nu al in gaan? Is daar ook niets met jullie advocaten over afgesproken?