Kans van slagen samengesteld gezin?

Waarom is langer latten geen optie?

Mij lijkt samenwonen geen goed plan. Mocht je het toch doen, hou dan in elk geval je eigen huis aan, dan kan je ergens heen als het fout loopt. 

Het klinkt alsof jij haar hoop op redding bent. Het lijkt mij niet handig daar je eigen welzijn en de band met je kinderen voor in de waagschaal te stellen

Vanachter mijn toetsen vind ik dit een no-brainer. Ik zou voor niks en niemand 150 km van mijn kinderen gaan wonen als ze het huis nog niet uit zijn. En met zoveel rode vlaggen al helemaal niet voor een andere partner.

Ben je al eens met haar op vakantie geweest? Dat is vaak ook heel verhelderend. Een dag of een weekendje kan iemand nog wel de schijn ophouden, op vakantie wordt dat al lastiger. Dus dat zou ik sowieso eerst doen als je serieus verdere stappen overweegt.

Wat verwacht je van je relatie met je kinderen als je zo ver weg gaat wonen? Het zijn pubers die steeds meer hun eigen leven leiden. Die gaan echt niet om het weekend 150 km reizen. Hoe zie jij dat voor je? Hoe is de zorg nu verdeeld tussen jou en je ex? Kan en wil zij naar een klassieke weekendregeling? 

Ik zou het niet doen.

Zou jouw vriendin de keuze maken om weekendouder te worden om met jou samen te wonen? Lijkt me niet. Waarom zou jij jouw kinderen dan achterlaten om 150 km verderop met haar samen te wonen? En dat is nog los van alle complicaties. Dat er niet langer geLAT kan worden, waar komt dat vandaan? Als zij die druk erop zet, weet je best dat het antwoord ‘nee’ moet zijn en dat de relatie verbroken moet worden. Omdat ze niet met jouw belangen bezig is en die van jouw kinderen. Maar alleen met die van haarzelf. En hoe moeilijk ze het misschien ook heeft, dat is geen partnerschap.
En 150 km verderop gaan wonen met een nieuwe vrouw, dat is niet in het belang van jouw kinderen. Je kinderen zullen je dat waarschijnlijk niet in dank afnemen. Als ze het je kwalijk zouden nemen, zou ik dat heel terecht vinden. Zij zouden op deze leeftijd nog voor een nieuwe partner moeten gaan.  

Ze wil per se samenwonen en eist dus van jou en je kinderen dat jullie elkaar veel minder gaan zien omwille van haar geluk. Dikke rode vlag. Luister naar je onderbuikgevoel. 

Hoe lang ken je haar al?

Niet doen. Kans is groot dat je na verloop van tijd het contact met je kinderen verliest. Als je kinderen ouder worden zitten er niet op te wachten om in het weekend uren te reizen. Ze hebben wellicht sport, huiswerk, bijbaantjes. 

Kies voor je kinderen. Co-ouderschap en je kinderen veel zien en een goed contact is zo belangrijk. 

PieterAdelaars schreef op 07-12-2022 om 22:53:

Ze wil niet langer LATTEN omdat ze perse wil samenwonen en niet gelukkig is met de huidige vorm. Ik ben het eens dat het idd erop lijkt dat ik haar redder in nood ben. Ik hou heel veel van haar maar ergens heb ik een gigantisch onderbuikgevoel.

Natuurlijk heb je een onderbuikgevoel. Hier klopt helemaal niks van. Ze zou jou niet van je kinderen moeten willen losweken. Dat is niet eerlijk. Zij is een volwassene. Ze moet zichzelf niet boven jouw kinderen stellen. Dat is niet in orde. Ze chanteert je met haar dwingende eis. Ik zou zo snel mogelijk afscheid nemen. Hier komt alleen maar ellende van. 

Iedereen zegt het hier, voor de statistiek: ik ben het ook met ze eens.

Zelfs als ze dichterbij zou wonen zou ik het al een no-go vinden ivm het drinken. En dan ook de psychische klachten, de gedragsproblemen van haar kinderen en de problemen met de ex. Daar wil je je kinderen toch niet op regelmatige basis aan blootstellen? 
Bovendien komen die nu in de puberteit, gaan zich tegen jou afzetten. Die ga je straks, als ze 2 jaar ouder zijn, echt niet in de weekenden 150 km van hun huis in een probleemomgeving krijgen

Lieve Pieter, hoeveel knalrode vlaggen heb jij nodig om te besluiten dat dit geen goed idee is?
Mij lijkt het zelfs rampzalig, ik geef dat nieuw samengestelde gezin geen enkele kans op slagen. Haar drinken en chantage zijn voorspellers van veel ellende, waarop jullie relatie gaat stuklopen. Dat ze jouw kinderen van jou wil vervreemden is zo mogelijk nog erger, dat mag je echt niet laten gebeuren. Om maar niet te spreken van de gedragsproblemen van haar kinderen, daar zou je dan dagelijks mee te kampen hebben. Hoe lang blijft dat leuk? En dan nog een zich misdragende ex als kers op de taart.

Ik zou het sterker zeggen: run while you can. Je verdient zoveel beter! Je verdient ern fijne, stabiele relatie, waarbinnen ook alle ruimte is voor jou en voor je kinderen. Je verdient een partner die niet alleen het allerbeste voor zichzelf wil, maar ook voor jou en jouw kinderen. Het bestaat, echt.

Mijn dringende advies: verbreek de relatie, lik je wonden, steek voorlopig je tijd en aandacht in je kinderen en jezelf.
Misschien heb ik het helemaal mis, maar ik denk dat je nog wat aan je zelfvertrouwen moet werken voordat je echt aan een volgende relatie toe bent. Dat is niks om je voor te schamen, de meesten van ons komen meer of minder beschadigd uit relaties. Kijk waar het misliep. Hier lijkt het een redderssyndroom te zijn, dat geeft je het gevoel sterk te zijn, sterker dan zij, sterker dan je bent misschien? Want ondertussen heeft ze je wel in de tang. Waarop liep je huwelijk mis? Praat er eens met iemand over. Leer hoe je die valkuil(en) voortaan kunt vermijden. Als je er niet mee aan de slag gaat, blijf je in dezelfde valkuilen trappen, dat zou toch zonde zijn.

Veel sterkte, je kunt het en je verdient het.

Had iemand al gezegd dat je het niet moet doen? 🤔
Het is altijd goed om naar je eigen intuïtie/onderbuikgevoel te luisteren. Je zegt het zelf al: de liefde is hier niet tegen bestand. Los daarvan moet je je afvragen of haar kinderen, die al gedragsproblemen hebben, zitten te wachten op moeders vriend fulltime in huis.
Nee, ik zou ver uit de buurt blijven, en al helemaal als er een drankprobleem is. 

voor de statistieken: nee geen goed idee!!!

Wat een eensgezindheid hier, sluit me daar helemaal bij aan!