Kids weten nog van niets

Dus jullie zorgplan moet worden afgestemd op het zorgplan van nieuwe lief zodat ze lekker veel kindervrije tijd samen hebben. Ik had de IK modus van je ex al genoemd..... Heb je nu al een advocaat? Doe het alsjeblieft, voor je eigen recht en bescherming.

Nee zeg, meneer wil alleen maar dat er aan zijn wensen tegemoet gekomen wordt. Wat een hufter. Je kunt je misschien afvragen of je akkoord kan gaan om je zelf de energie te besparen. Maar eigenlijk druist dat enorm in tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid. Maar ja, jouw gevoel in het belangrijkst.

Zonne2017 schreef op 04-08-2022 om 16:15:

 De wisseldag vind ik niet iets om ruzie over te maken, het doet er in feite niet zoveel toe. Het is een kwestie van voorkeur en achteraf blijkt toch dat het allemaal niet zoveel uitmaakt. Ik snap wel dat alles nu belangrijk lijkt omdat je al zoveel moet inleveren door zijn toedoen.

De wisseldag op vrijdag of zaterdag maakt juist wel veel uit. Als je op zaterdag wisselt en een weekend weg wilt, met of zonder kinderen, kun je nooit op vrijdag of zaterdag vroeg vertrekken. Dat is vreselijk onhandig, ook voor hem! Niet mee akkoord gaan hoor, Vlaamse. Dit is wel wat gedoe waard. Zeg maar dan zijn vlam het maar anders met haar ex moet afspreken als ze willen dat het gelijk loopt.

Het zal me gebeuren dat de overspelige denkt nog ergens zeggenschap over heeft of denkt mijn leven, waar hij of zij zojuist is uitgestapt, denkt te kunnen bepalen.
Recht op ouderschap, natuurlijk, alles voor de kinderen,  maar niet enkel en alleen op zijn voorwaardes omdat het hem beter uitkomt met zn nieuwe matras.

ik zou denk ik op maandag willen wiselen. De een brengt de kinderen naar school, de ander haalt op. Redelijk vloeiende overgang doordat de schooldag ertussen zit. Je kunt makkelijk een weekend weg. Aan het begin van het weekend lijkt me minder fijn, straks ben je het hele weekend kwijt aan opnieuw wennen, dat is zonde van je quality time samen. 
En anders op vrijdag na schooltijd, dus halen door de andere ouder.

Tijgeroog schreef op 04-08-2022 om 20:54:

ik zou denk ik op maandag willen wiselen. De een brengt de kinderen naar school, de ander haalt op. Redelijk vloeiende overgang doordat de schooldag ertussen zit. Je kunt makkelijk een weekend weg. Aan het begin van het weekend lijkt me minder fijn, straks ben je het hele weekend kwijt aan opnieuw wennen, dat is zonde van je quality time samen.
En anders op vrijdag na schooltijd, dus halen door de andere ouder.

Heb je hier zelf ervaring mee, Tijgeroog? Mijn kinderen (nu al wat ouder, geen overgangsproblemen meer) vonden het destijds juist fijn dat ze op vrijdagavond in het andere huis konden "landen". Wij hadden een speciaal vrijdagavondritueel, heel gezellig.

Mijn stiefzoon vond de zondagavond het prettigst om te wisselen. Voor hem was dan de week klaar, dus een afluiting bij de een om op maandagochtend na een bachtje slapen te kunnen starten van de week bij de ander.

Geen ervaring persoonlijk, wel van vriendinnen, maar ik zou vooral ook praktisch denken en een concreet tijdstip afspreken. En ja, vrijdag meteen na school lijkt mij handig, zondagavond kan dat ook zijn, maar als je een weekend weg wilt (met of zonder kinderen) kan die zondagavond wellicht meer stress geven. En als ze jong zijn wil je ze vroeger naar bed laten gaan, als ze ouder worden juist later, dus kan de wissel op een zondag dan ook weer later handig zijn.
Als je zaken in goed overleg met je ex kunt afspreken maakt het allemaal niet zoveel uit, dan gaat schuiven of een keer afwijken vast ook prima. Maar tref je een partner met wie niet zo makkelijk te overleggen is, dan kan je maar beter meteen een hele praktische en concrete regeling neerleggen en lijkt de vrijdag meteen uit school wel zo helder.
Overigens, het is voor de vrijdag ook handig een tijdstip af te spreken hoe laat de wissel is als er een keer geen school is (studiedag, vakantie etc.). Of als de kinderen nog jong zijn en nog niet naar school gaan natuurlijk.
Ik persoonlijk zou het tijdstip vroeg doen zodat je ruim voor het eten bent, ook weer indachtig mogelijke weekenden weg of plannen voor de vrijdagmiddag/-avond. Maar dat hangt er natuurlijk ook vanaf of je dat voor jezelf handig vindt met eventueel werk.

Je hebt hulp nodig. Tot die tijd: kijk je zelf aan in de spiegel en zeg tegen jezelf: Ík kan het leven alleen aan!' . Overtuig je zelf. Als je er in gelooft, en alleen dan, kan het werken!

Vlaamse schreef op 05-08-2022 om 07:11:

...

Maar heeft er iemand ook tips van hoe ik over de gevoelens voor mijn man geraak? Ik haat het dat ik nog steeds niet over hem heen ben, dat ik hem nog steeds wil vastnemen, dat ik hem zelfs nu nog zou terugnemen... Sinds hij het mij verteld heeft, droom ik ook elke nacht erover, en ik wil zo graag dat het stopt...

Dat is een proces waar je doorheen moet. Voel het en accepteer dat het zo voelt. Het blijft niet zo. Dromen is een vorm van verwerken en helpt je er doorheen. Reken op een heftig eerste jaar, gevolgd door nog een paar jaar waarin de scherpste kantjes eraf slijten terwijl jij je leven weer opbouwt. Er is geen toverformule waarmee je de pijn kunt overslaan...maak gebruik van activiteiten, hobby's en vriendschappen waar je je voorheen ook prettig bij voelde. Die helpen je er doorheen. En af en toe iets nieuws wat je altijd al leuk heeft geleken maar wat je nog nooit hebt gedaan. Zorg dat je na het huilen dus weer nieuwe positieve energie in je systeem stopt. Huilen ontlaadt en verwerkt (heel positief dus!) en daarna dus opbouwende, positieve dingen voor jezelf doen. Onthoud: het gaat voorbij en je kunt dit aan. Maak er nog iets moois van! Sterkte!

Word boos en doe het op je verstand. Je man heeft zich onherstelbaar onbetrouwbaar getoond. Niet alleen is hij vreemdgegaan, wat al vreselijk genoeg is, maar toen heeft hij ook zonder communicatie met jou jullie huwelijk opgezegd. Je kreeg gewoon een mededeling. Hij heeft je nooit een kans gegeven om weer verbinding te maken, jullie relatie eventueel te herstellen. Vervolgens heeft hij je onder druk gezet om nog een tijd mooi weer te spelen. En nu is hij narrig dat je niet zonder gezeur meewerkt aan zijn nieuwe leven zoals dat hem en zijn nieuwe vlam uitkomt. Hij is niet bezig met wat in dit scheidingsproces goed is voor jou. Hij denkt alleen maar aan zichzelf. En hij mag aan zichzelf denken. Maar hij mag niet alleen maar aan zichzelf denken. Jij bent geen gebruiksvoorwerp. 
Vaak denken vrouwen dan: misschien ben ik niet goed genoeg? Maar dat is natuurlijk onzin. Hij is degene die niet goed genoeg is geweest voor jou als echtgenoot en geliefde. Zelfs al is de relatie niet meer wat je wil, dan nog ga je met meer respect en compassie om met je vrouw. Dan nog verplaats je je in haar positie en geef je haar de ruimte om de schok te verwerken, om te bedenken wat en hoe zij het wil. Nu moet jij heel alert zijn om er goed uit te springen. Want hij denkt niet aan jouw belangen. Terwijl hij toch reden genoeg zou hebben om zich wat deemoedig op te stellen; hij is immers vreemdgegaan. Het is goed te snappen dat je nog gevoelens voor hem hebt. Dat is zomaar niet weg. Jij loopt mijlenver op hem achter en moet het hele proces nog door. En jij hebt nog jullie hele, voor jou waardevolle geschiedenis en ervaringen samen in je hart en hebt dat nog niet keer op keer anders beoordeeld, waardoor het zijn bijzondere waarde verloor, zoals hij waarschijnlijk wel gedaan heeft. En dat zal ook echt niet zomaar weg zijn. Dat heeft tijd nodig. Maar wat hij je de afgelopen maanden heeft geflikt, heeft alles kapot gemaakt. Zelfs als hij zou bijdraaien, zou jij hem dan nog kunnen vertrouwen? Ik denk dat dat niet meer lukt. En sterker nog, dat je dat ook niet meer moet willen. Niet alleen om het vreemdgaan maar om alles, om hoe respectloos hij je heeft behandeld. Je moet deze man niet terugwillen. Zelfs als je nog gevoelens voorneem hebt, zou je hem niet moeten terugnemen. Daar is HIJ niet goed genoeg voor. 
Doe het dus voorlopig op je verstand: deze man heeft je slecht behandeld. En wat je ook voor hem voelt, bescherm je tegen hem. En je gevoelsleven komt wel weer in evenwicht. Dat gaat niet van de ene dag op de andere. 
 

Hey vlaamse, hoe gaat 't nu met je? 

Kan zijn dat ik er overheen lees hoor, maar hoe gaat het met de kinderen? Neem aan dat zij op een leeftijd zijn dat ze eea wel begrijpen?  Hebben jullie ook direct gemeld dat er een andere vrouw is?