Kids weten nog van niets
Een maand geleden liet mijn man mij na een festival weten dat hij me na 13 jaar en 3 kindjes ging verlaten voor een andere vrouw. We zaten wel in een dipje in onze relatie, maar dit zag ik niet aankomen. Omdat hij onze kids nog de geplande vakantie naar Frankrijk gunde (we vertrekken op 21 juli) moest het nog voor iedereen verborgen blijven. Mijn ouders en mijn teamleidster wisten het wel onmiddellijk, want ik kon gewoon niet werken en heb haar meteen uitgelegd waarom. Gelukkig was en is ze heel begripvol. Mijn man is ondertussen al een weekend (kids waren op vakantie met de grootouders) en 2 nachten naar haar geweest, terwijl ik alleen achterbleef in ons huis. Wij wonen in Belgie, zij in Nederland. Nu heeft hij een huurhuis gevonden waar hij na onze terugkomst van Frankrijk wil intrekken. Hij wil ons huis ook zo snel mogelijk verkopen. Ik eet bijna niets meer, heb constant paniekaanvallen over hoe de kids gaan reageren, waar en hoe ik een huurhuis kan vinden dat ik kan veroorloven, maar ook vooral de eenzaamheid. Hij wil de kids de helft van de tijd. En het ergste is dat ik hem nog steeds graag zie, zelfs nu zou ik hem zo terugnemen. De gedachte dat hij bij een andere vrouw is, is emtioneel heel zwaar. Ik kan me op dit ogenblik echt niet voorstellen hoe ik hier over raak...
Titiv schreef op 11-08-2022 om 20:33:
Hey vlaamse, hoe gaat 't nu met je?
Hallo, het gaat met up & downs, nog spijtig genoeg meer downs. Ik weet op rationeel vlak dat ik hem niet meer moet terugnemen, maar op emotioneel vlak blijkt dat nog steeds moeilijk te zijn. Hij is deze week ook nog elke avond mee komen eten met de kids, en dan lijkt eventjes alles weer zoals vroeger... Als hij dan naar zijn eigen huis vertrekt, is dat toch wel even slikken.
Maar het moeilijkst is voor mij het alleen zijn, de eenzaamheid. Ik spreek wel af met een vriendin of collega, maar zodra ik weer een voet in mijn huis zet, overvalt de eenzaamheid me hard. Op dit moment zou ik mijn ex terugnemen, enkel om niet alleen te zijn.
Bijtje82 schreef op 11-08-2022 om 21:01:
Kan zijn dat ik er overheen lees hoor, maar hoe gaat het met de kinderen? Neem aan dat zij op een leeftijd zijn dat ze eea wel begrijpen? Hebben jullie ook direct gemeld dat er een andere vrouw is?
Met de kinderen gaat het redelijk goed. Ze hebben het ondertussen wel al aanvaard. Alleen mijn oudste zoontje van 8 wil elke nacht bij mij slapen, en dan vertelt hij wel dat hij nog steeds verdrietig is. Mijn zoontje van 6 snapt het nog niet volledig, ook de 50/50 verdeling begrijpt hij nog niet zo.
De kinderen weten inderdaad dat er een andere vrouw in het spel is. Mijn man zei steeds dat hij 6 maanden ging wachten om haar voor te stellen, maar de dag dat we het verteld hadden, heeft hij al foto's van haar en haar zoon laten zien aan mijn dochter. Ze wist onmiddellijk alles al over haar, en dat deed toen toch pijn.
'Hij is deze week ook nog elke avond mee komen eten met de kids, en dan lijkt eventjes alles weer zoals vroeger... '.
Op dit punt kun je de regie naar jezelf toe trekken. Hij bepaalt nu helemaal hoe alles gaat, zelfs dat jij nog voor hem blijft koken, totdat....?
Als hij al een eigen woning heeft en de kinderen in een vorm van co-ouderschap wil hebben, dan zal hij daar toch een begin mee moeten maken, door zelf een aantal dagen in de week voor de kinderen te koken.
Voor jou is dat in eerste instantie nog pijnlijker, want dan zit je thuis alleen aan de eettafel. Geen prettig vooruitzicht. Maar zoals het nu gaat blijf je hangen tussen hoop en vrees, terwijl je er zelf geen invloed op lijkt te hebben. Dat maakt de pijn alleen maar langer en dieper.
Dus: op welke dagen zou je willen dat de kinderen bij hem gaan eten? Neem daarin zelf de regie.
Tsjor
Tuurlijk is het moeilijk. Maar neem hem niet terug enkel om niet alleen te zijn. Dat is geen goede basis voor een relatie. Want zodra hij weer een ander vindt, is hij weer weg.
Met andere woorden; zorg dat je aan jezelf genoeg hebt. Dat is niet van vandaag op morgen gerealiseerd. Maar blijf dat wel als doel voor ogen houden. En geef jezelf en je kinderen ruimte voor verdriet. Dat is heel normaal in deze fase.
Hallo,
Het is alweer een tijdje sinds ik nog reageerde op deze topic.
Ik moet eerlijk zijn, het verdriet en de pijn zijn er nog steeds. Wel in mindere mate, maar soms denk ik dat het beter gaat en ineens overvalt me zo'n groot verdriet. Het is vooral het alleen zijn, de eenzaamheid waar ik maar niet aan gewend raak. Had er ook een andere topic voor aangemaakt, omdat ik er maar niet in slaag om eraan te wennen en ik wil zo graag van die gevoelen af. Me weer gelukkig(er) voelen.
Ondertussen zijn er ook al een aantal zaken veranderd. We hebben al 3x een afspraak bij een bemiddelaarster gehad, wat toch vooral voor mij voor veel duidelijkheid en onderlinge afspraken heeft geleid. Mijn ex gaat tegen zijn zin, duurt te lang, ze stelt teveel vragen en kost vooral veel. Hij blijft ook maar steeds hameren op het feit dat hij het nu financieel moeilijk heeft, maar ik ook. Met als verschil dat hij ervoor gekozen heeft en ik niet.
Ik heb hem ervan kunnen overtuigen dat ik op dit ogenblik in mijn eentje niet in staat ben om een ander huis te kopen. Hij is akkoord gegaan dat ik nog tenminste 1 jaar in het huis mag wonen. Voornamelijk omdat hij pas over 1 jaar een huis wil kopen en dus het geld nog niet meteen nodig heeft. Voorwaarde van ex was wel dat ik alleen alle kosten draag. Maar moest het huis verkocht worden na 1 jaar dan wordt er wel rekening mee gehouden dat ik alles alleen heb betaald. Ik heb er lang wakker van gelegen waar ik naartoe moest met mijn kinderen, zelfs in paniek geweest, dus voor even kan ik deze stress achter me laten.
Maar het allerbelangrijkste, voor mij dan, is dat het co-ouderschap niet 50/50 is, maar 9/5. We kwamen maar niet overeen over de dag van de wisseling, hij op zondag en ik op vrijdag. Zijn grootste probleem met vrijdag was dat hij dan nooit een weekend samen had met die andere vrouw. Toen hij doorhad dat hij met een 9/5 systeem wel een weekend met haar had én hij moest minder voor de kinderen zorgen, ging hij direct akkoord. Ik moet ze nog steeds 5 dagen missen, maar die 2 dagen extra zijn een kleine troost voor mij.
Alleen toen we bij de bemiddelaarster het over vakanties hadden, kreeg ik het weer moeilijk. Hij wist nu al te vertellen welke weken in de zomer van 2023 hij niet thuis ging zijn (dan is hij bij haar), en welke weken hij met de kinderen op vakantie wil. Het feit dat hij iemand heeft om toekomstplannen mee te maken, en ik niet, deed en doet pijn.
Het gaat voorlopig echt met ups en downs. Vandaag eventjes een dipje, 1 stap vooruit, maar 2 achteruit.
Ach Vlaamse, wat een leed he. Ik heb het met je te doen. Je ex loopt enkele stappen op jou vooruit en heeft al veel langer geleden het hoofdstuk met jou afgesloten. Maar hij was niet eerlijk. Dat geeft je een achterstand.
Goed dat je ook aan jouw eisen vasthoudt! Hij heeft al voldoende van je afgepakt. Ik vind hem behoorlijk egoistisch en weinig empatisch klinken. Het draait allemaal om hem en hoe moeilijk hij het heeft. Terwijl hij besloten heeft tot deze stap.
Sterkte
Hoe gaat het trouwens met de kinderen, hoe hebben die het allemaal opgepakt?
Pippeltje schreef op 20-09-2022 om 19:34:
Hoe gaat het trouwens met de kinderen, hoe hebben die het allemaal opgepakt?
In het begin hadden ze het er moeilijk mee, maar ondertussen lijken ze het wel aanvaard te hebben. Alleen mijn jongste zoontje heeft last van verlatingsangst en wil alleen bij mij in bed slapen. Voorlopig laat ik het ook nog zo. Doet mij op dit ogenblik ook deugd om iemand bij me te hebben. Ze hebben tot nu toe wel nog maar 4 nachten bij de papa doorgebracht. Telkens komt er iets tussen waardoor hij ze vroeger naar mij terug brengt. Dus ik weet nog niet hoe het zal zijn eenmaal dat ze 5 volle dagen bij hem zullen zijn.
Nou ik ben benieuwd of dat er dan van gaat komen, als dat nu al zo moeilijk is. Hij misbruikt je ook gewoon he, als hij ze eerder terugbrengt omdat het niet uitkomt. Ik vind het een slecht teken.
Nou ik ben benieuwd of dat er dan van gaat komen, als dat nu al zo moeilijk is. Hij misbruikt je ook gewoon he, als hij ze eerder terugbrengt omdat het niet uitkomt. Ik vind het een slecht teken.
Pippeltje schreef op 26-09-2022 om 17:02:
Nou ik ben benieuwd of dat er dan van gaat komen, als dat nu al zo moeilijk is. Hij misbruikt je ook gewoon he, als hij ze eerder terugbrengt omdat het niet uitkomt. Ik vind het een slecht teken.
Ondertussen heeft hij me gecontacteerd om te zeggen dat hij denkt dat de kids niet gelukkig zijn bij hem en dat ze misschien toch maar beter 3 dagen ipv 5 dagen bij hem zijn. "Om te wennen" en "volledig in het belang van de kinderen". Maar mijn kinderen zeiden iets anders. Volgens hen had hij zich boos gemaakt en gezegd dat ze beter bij mama zouden wonen. Hij was gewend om enkele maanden volledig zijn zin te doen, te gaan en staan waar hij wou, uitslapen, en nu komen er 3 kinderen waar hij ineens alleen full time voor moet zorgen. Iets wat hij nog nooit gedaan had. Ik hoop dat hij nu eens beseft hoeveel ik eigenlijk deed en waarom ik 's avonds altijd moe was. Maar ja, ijdele hoop van mij.
We gingen het afgelopen zaterdag bespreken met de kinderen, zien wat zij willen. Maar hij is (weer) niet komen opdagen...
Lekker makkelijk van hem. Ik zou mooi vasthouden asn de 5-9-regeling, zodat jij ook een paar dagen kunt uitblazen, uitslapen en wat voor jezelf doen. Wanneer je over een tijdje misschien een nieuwe relatie hebt, heb je die dagen ook nodig om je nieuwe lief te kunnen zien zonder de kinderen onmiddellijk daarbij te betrekken.
Je kunt ook voorstellen: we doen nu om te wennen 2 maanden lang 4-10, en daarna 5-9. Zodat HIJ kan wennen. 😂
Lieve Vlaamse, wat ik eerder zei: hij wil wel de lusten, niet de lasten...het is zo voorspelbaar. Hij zit in de 'ik'-modus en jij mag doen wat hem uitkomt. Je bent zijn speelbal. Ga nu definitieve afspraken maken en hou hem daaraan. Hij ontduikt zijn verantwoordelijkheden nu al...weet wat je wil en ga ervoor, en blijf daarbij. Mijn tip blijft: neem een advocaat. Mediation is voor redelijke en volwassen mensen die open staan voor andermans standpunten. Niet voor je ex dus.
Sterkte en liefs
Ik zou niet zomaar in elke ingeving van hem meegaan en om de haverklap de regeling wisselen. Zeker niet als de kinderen dat zelf niet willen.
Hij is net zo goed ouder als jij en daar horen nu eenmaal bepaalde taken en verantwoordelijkheden bij. Die kun je niet zomaar afschuiven op de ander als je daar zin in hebt. Het moet bij hem allemaal op zijn manier.
Eerst moet je nog tegen wil en dank mee op vakantie, dan moet de wisseldag op het moment dat het hem uitkomt, dan moeten de dagen weer gewisseld worden omdat het te veel werk is. Hij is zelf akkoord gegaan met de huidige regeling. Het loopt allemaal nog zo kort, dat is even wennen. Voor hem, voor jou en voor de kinderen.
'We gingen het afgelopen zaterdag bespreken met de kinderen, zien wat zij willen. Maar hij is (weer) niet komen opdagen...'
Ik weet neit precies hoe oud je kinderen zijn, maar jullie waren 13 jaar samen, 3 kinderen, dus ik neem aan dat ze nog jong zijn. Dan vind ik het geen goed plan om in het bijzijn van de kinderen samen te gaan bespreken 'wat zij willen'. Dat betekent dat de kinderen letterlijk op dat moment voor hun gevoel moeten kiezen tussen vader en moeder, terwijl beiden erbij zitten. Bovendien zitten er allemaal emoties en gedachtes onder waar kinderen eigenlijk niets mee te maken hebben, bijvoorbeeld dat hij het te druk vindt; of dat jij denkt dat hij maar eens moet leren hoe zwaar het is.
Ik zou dit dus echt anders gaan doen. 'Wat de kinderen willen' kan nogal eens wisselend zijn, dus je moet nu afspraken maken met elkaar, zonder de kinderen erbij. Wat de kinderen echt willen is dat jullie niet uit elkaar gaan en dat ze één huis hebben waar ze wonen, maar dat zit er niet in.
Mocht hij inderdaad beginnen over minder dagen, dan zou ik beginnen over kinderalimentatie en partneralimentatie: jij kunt dan ook minder werken, of je moet meer kinderopvang inschakelen. 3 dagen tegenover 5, als die 3 dagen de weekenden zijn, dan is het in feite een iets uitgebreidere ouderwetse weekendregeling.
Tsjor