Kind erkend door andere man

Niet

Ik denk dat het niet kan. Zie hier de voorwaarden.
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/erkenning-kind/vraag-en-antwoord/erkenning-kind-vernietigen

Rechtszaak.

Ik denk het wel, misschien is er een rechtzaak voor nodig. Informeer eens bij een advocaat.

erkenning

Ik ken een geval waar de moeder haar zeer blonde kind door een Afrikaanse man heeft laten erkennen. Hoewel je met één blik kon zien dat het kind niet van hem was, bleef het zijn kind en kreeg het zelfs zijn achternaam. Of de echte vader dat erg vond heb ik nooit geweten, misschien vond hij het wel best.

DNA is dus niet alles, al wil je het voor jezelf wel weten natuurlijk. Snel een advocaat zoeken.

Het betreft een juridische aangelegenheid

Bij het erkennen van een kind draait het om het nemen van de verantwoordelijkheden voor het kind die je als biologische vader ook zou hebben.

Neem eens een duik in de genealogische bronnen en je ontdekt dat het (ook) vroeger een heel gangbare praktijk was bij huwelijken met een vrouw die al een of meer kinderen had.

Dat erkennen bood en biedt in principe nog altijd sociale zekerheid voor de kinderen in kwestie.

Het heeft dus bar weinig te maken met biologische afstamming.

Rode krullenbol

P.S.

Tenzij het gaat om een kind dat wordt erkend door zijn biologische vader, uiteraard.

Dit

Je moet ervoor zorgen dat he zwart op wit krijgt dat je de biologische vader bent. En daarnaast ook zwart op wit decreden waarom moeder jou niet het kind laat erkennen terwijl je niks liever wil t is tenslotte jouw kind!

Daarnaast zou ik een brief naarkind schrijven (die kind later kan lezen) waarin je aangeeft hoegraag je t kind wilt erkennen en dat je niet snapt waarim moeder ervoor heeft gekozen een andere man te erkennen. Dat je heel graag de vader wilt zijn en alles eraan wilt dien om het kind heel veel in je leven te hebben.

Zo zal het kind nooit twijfelen over jouw liefde en intenties en machteloosheid

Schandalig dat zoiets kan trouwens. Biologische vader zou ALTIJD eerste keus aangeboden moeten krijgen voor t gezag.

Je bent in principe te laat

De erkenning kan, op de grond dat de erkenner niet de verwekker is, worden vernietigd op verzoek van de erkenner (als die erachter komt dat hij waarschijnlijk niet de verwekker is terwijl hij dacht van wel) en op verzoek van het kind. Niet op verzoek van de moeder, vziw en, belangrijker, ook niet op verzoek van de werkelijke verwekker.

Er is een uitzondering. Als een man een kind wil erkennen maar dat niet kan omdat de moeder geen toestemming geeft, en die man laat het er niet bij zitten, dan kan de vrouw het kind niet ondertussen snel door een ander laten erkennen. MITS die man, nadat hij duidelijk aan moeder heeft laten weten dat hij wil erkennen, ook snel een procedure start (tot het verkrijgen van vervangende toestemming van de rechter voor de erkenning). De termijn die in de rechtspraak vziw wordt gehanteerd is 6 maanden.

Je moet dus bewijsbaar (lees: schriftelijk) moeder om haar medewerking hebben gevraagd, en als ze dan niet overstag gaat, heel snel een procedure starten. Wacht een man te lang, of laat hij überhaupt niet weten te willen erkennen, dan kan moeder het kind door een andere man laten erkennen.

In principe ben je dus, naar de huidige stand van de rechtspraak, te laat. Ik weet niet of het nog een verschil zou kunnen maken als je zou kunnen aantonen dat deze erkenning uitsluitend plaatsvindt met het oog op het krijgen van een verblijfsvergunning. Nog daargelaten dat dat niet zo makkelijk te bewijzen valt.

In principe is er dus niks aan te doen, al zou je natuurlijk kunnen proberen of je een advocaat bereid vindt het toch te proberen. Zoek dan wel een gespecialiseerde familierechtadvocaat, en die moet dan ook zin hebben in een zaak die weinig kans maakt, maar, als die wel slaagt, grensverleggende jurisprudentie oplevert.

Maar op papier ziet het er niet hoopvol uit. Tenzij het kind zelf de erkenning zou willen vernietigen, maar dat lijkt me nu niet aan de orde.

Groeten,

Temet

Mvp

Erkenning en gezag zijn twee verschillende dingen.
Er zijn politici die gezag ook automatisch willen verlenen bij de erkenning. Dat is een onzalig idee waarvan ik van harte hoop dat het strandt.

Groeten,

Temet

Even benieuwd

'Dat is een onzalig idee waarvan ik van harte hoop dat het strandt.' Waarom vind je het een onzalige gedachte, Temet?

Tsjor

Tamar

Waarom vind je het zo raar dat een man uit afrika een blond kind erkent?
Waarom mag het wel andersom? Blanke, Westerse ouders die een donker of Aziatisch kindje kopen en dat dan adoptie noemen? Dan is het ineens wel gerechtvaardigd?

Verschil

T gaat niet om de huidskleur wel dat een man die overduidelijk niet de biologische vader is de eerste keus krijgt qua herkennen.

Dat is bij adoptie wel zo.

Tsjor

Met name vanwege zaken als die van TS, waar het niet-erkennen samenhangt met conflicten. Vroeger had de moeder een vetorecht bij de erkenning. Vervangende toestemming voor erkenning werd zelden verleend. Tegenwoordig wordt die, als de erkenner de verwekker is, standaard wel verleend. Als het puur om de afstamming gaat, is daar wel wat voor te zeggen, maar als je in dit soort situaties met de erkenning ook meteen het gezag krijgt, dan krijg je nog weer meer mogelijkheden voor conflicten en narigheid.
Er is een ideaalbeeld van harmonieus samenlevende stellen die welbewust samen een kind op de wereld zetten, maar er komen ook nogal wat kinderen min of meer per ongeluk ter wereld waarbij gezamenlijk gezag van meet af aan een tamelijk beroerd idee is.

Groeten,

Temet

Vader of moeder

Maar dat kan toch zowel voor vader als voor moeder gelden? Er zullen zat situaties zijn waarbij t niet goed voelt dat moeder alleen t gezag krijgt en vader niet. Dat t logischer was geweest andersom.

Fraude?

Als een kind erkend wordt alleen om iemand aan een verblijfsvergunning te helpen is er sprake van fraude. Daar kan je aangifte van doen bij de politie of als je dat teveel moeite vindt een formuliertje invullen op de website van de IND.

Geld

Heel vaak zie je dat moeders met kinderen gevoelig hiervoor zijn. Man biedt een geldbedrag, vrouw laat kind erkennen, man krijgt vergunning en beseft niet goed dat vrouw alimentatie kan eisen.

De verblijfsvergunning op basis van ouderschap heeft maar een beperkte geldigheidsduur (tot kind 18 is). Volgens mij kun je dan ook geen paspoort krijgen, tenzij je trouwt met iemand met een Nederlands paspoort.

Tsjor

Temet

'... maar als je in dit soort situaties met de erkenning ook meteen het gezag krijgt, dan krijg je nog weer meer mogelijkheden voor conflicten en narigheid.'

Erkenning zonder gezag betekent dat je wel moet onderhouden (betalen) maar verder niets te zeggen hebt.

' Er is een ideaalbeeld van harmonieus samenlevende stellen die welbewust samen een kind op de wereld zetten, maar er komen ook nogal wat kinderen min of meer per ongeluk ter wereld waarbij gezamenlijk gezag van meet af aan een tamelijk beroerd idee is.'
Nou ja, dat moet je dan vooraf maar bedenken. Dergelijke naïviteit zal toch niet de grondslag worden voor onze kinderen? Dat is toch schadelijk? Er zullen dan wel steeds meer kinderen komen, waarvan de ouders geen relatie hebben met elkaar. Maar ik vind de oplossing 'schakel de vader dan maar uit' niet de beste weg. Het lijkt me beter om erop in te zetten, dat vrouwen die 'per ongeluk' een kind krijgen zich realiseren dat het kind niet alleen van hen is. En dat er meer voorbeelden komen van alleenstaande vaders die de helft van de zorg voor een kind 'per ongeluk' in de schoot geworpen krijgen.
Ik heb dan de hoop, dat die vaders het goed gaan doen, maar op dit moment hebben ze nog heel veel tegen, vooral als het gaat om de heersende denkwijzen. Door gezag te koppelen aan erkenning geef je in elk geval een duwtje in de goede richting.

Tsjor

over schijnerkenningen

Er: "Als een kind erkend wordt alleen om iemand aan een verblijfsvergunning te helpen is er sprake van fraude. Daar kan je aangifte van doen bij de politie of als je dat teveel moeite vindt een formuliertje invullen op de website van de IND."

Ik heb even gegoogled en vond zo snel dat schijnerkenningen (daar kom ik op terug) in België blijkbaar strafbaar zijn gesteld maar zover ik kan zien in Nederland niet. Waarmee aangifte zinloos wordt. Ik geef mijn mening graag voor een betere, maar ik hoor dan graag waar staat dat het doen van of meewerken aan een "schijnerkenning" strafbaar is.
Ook kon ik op de site van de IND geen formuliertje vinden om dingen aan te geven, maar ik heb niet erg grondig gezocht. Waar staat het, weet jij dat?

Wel vond ik in de wet (art 1:205 lid 2 BW) dat het OM vernietiging van de erkenning kan vragen als die erkenning in strijd is met de Nederlandse openbare orde en ik heb het vermoeden dat die bepaling erin staat voor precies dit soort gevallen. Opmerking terzijde: dat hier het OM wordt genoemd wil niet zeggen dat er sprake is van een strafbaar feit, het OM heeft wel meer rollen in zaken over afstamming.

Schijnerkenning is net als schijnhuwelijk een rare term, want dat impliceert dat er eisen voor een erkenning zijn waaraan niet zou zijn voldaan. Maar die eisen zijn er niet, althans, niet het soort eis waaraan mensen denken. Er zijn wel omstandigheden waaronder iemand niet kan erkennen (bijvoorbeeld als hij of zij geen huwelijk met de moeder kan sluiten) maar dat is niet waar het hier over gaat. Het zijn van verwekker is zeer uitdrukkelijk geen vereiste om te mogen erkennen. Sterker nog: ook een vrouw kan erkennen. Dat is dan meestal de partner van de moeder, maar vereist is dat niet.

Er worden geen eisen gesteld aan de intenties van de erkenner om een erkenning geldig te laten zijn. Dus in die zin kan je ook niet spreken van een schijnerkenning. Maar goed, ik hanteer de term maar even omdat het wel makkelijk is, en omdat direct duidelijk is wat ermee wordt bedoeld.

Maar samengevat: vziw is een schijnerkenning niet strafbaar en kan er dus ook geen aangifte worden gedaan, wel zo een dergelijke erkenning op verzoek van het OM vernietigd kunnen worden wegens strijd met de Nederlandse openbare orde, vermoed ik zo (later ga ik nog wel eens kijken op rechtspraak.nl, daar heb ik nu even geen zin in).

Groeten,

Temet

Over gezamenlijk gezag bij erkenning

Ik ben en blijf van mening dat het een slecht idee is om gezamenlijk gezag automatisch te verbinden aan de erkenning. Althans, als de regels rond de erkenning blijven zoals die nu zijn. Je zou hooguit nog kunnen zeggen dat het een redelijk idee is in die gevallen waarin de erkenning plaatsvindt met toestemming van de moeder, al zou ik dan wel wensen dat er meer voorlichting was over de gevolgen van zowel erkenning als van gezamenlijk gezag. Ik heb hier op dit forum meen ik al eens betoogd dat dit soort informatie wat mij betreft via de verloskundepraktijken zou moeten worden verspreid, want veel mensen weten van toeten noch blazen.

Gezamenlijk gezag bij een verbroken relatie betekent ook voor de ouder die alleen de zorg voor de kinderen heeft dat hij/zij nooit zomaar met het kind naar het buitenland op vakantie kan, nooit beslissingen kan nemen over zorgverlening, hulpverlening, onderwijs voor het kind etc. En als jij overlijdt, heeft de andere ouder automatisch de zorg voor het kind (tot er eventueel wat anders wordt geregeld).

Hoe dan ook vind ik gezamenlijk gezag bij een afgedwongen erkenning (dus vervangende toestemming erkenning door de rechter) een zeer slecht idee. Puur om praktische redenen. Je kan natuurlijk van mening zijn dat het in het kader van de gelijkberechtiging noodzakelijk is om altijd uit te gaan van gezamenlijk gezag, maar nog geheel los van het feit dat dit in veel gevallen geen recht doet aan de feitelijke situatie: in die gevallen waarin er sprake is van een serieus conflict tussen de beide ouders maakt gezamenlijk gezag vaak meer kapot dan je lief is (en in die gevallen waarin de erkenner feitelijk afwezig is, levert het een enorme hoop gedoe op). De erkenner zonder gezag heeft overigens wel recht op informatie en consultatie (al is dat laatste in de praktijk vaak een wassen neus).

Gezamenlijk gezag in conflictsituaties werkt in de praktijk vaak enorm slecht, ook als er bakken hulpverlening(sgeld) tegenaan worden gegooid. Het kind is er in die gevallen ook vaak niet bij gebaat. Na de zoveelste procedure komt er dan uiteindelijk toch een eenhoofdig gezag uit de bus om te voorkomen dat het kind (nog langer) klem komt te zitten. Let wel, dit gaat gewoonlijk om zaken waarin partijen getrouwd zijn geweest en voortgezet gezamenlijk gezag na scheiding hebben, of waarin ze ooit samen gezamenlijk gezag hebben gekozen. Die zijn dus ooit redelijk harmonieus gestart, en later is het misgelopen.

Het lijkt mij geen vreemd idee dat onder de stellen waarin nooit is erkend, en zeker in die situaties waarbij een vervangende toestemming erkenning is gevraagd, aanzienlijk meer conflictueuze (verbroken) relaties zitten dan gemiddeld. Als je in die omstandigheden aan de erkenning (ook als die is afgedwongen) ook het gezamenlijk gezag koppelt dan hoop ik wel dat er meteen ook extra geld voor rechtspraak (inc rechtsbijstand) en jeugdhulp wordt bijgeleverd.

Of je zou terug moeten naar de oude situatie voor wat betreft erkenning. Vroeger had de moeder een vetorecht bij de erkenning. Dat kon alleen worden doorbroken als zij echt geen enkel redelijk belang had bij het tegenhouden van de erkenning, en die lat voor een redelijk belang lag niet zo hoog. Ook het feit dat erkenning destijds een wijziging in de achternaam teweeg bracht (is nu niet meer per se zo) was voldoende om met succes de erkenning te blokkeren. Je kan natuurlijk terug naar die tijd door te zeggen dat een moeder de erkenning kan blokkeren omdat ze het bijbehorende gezamenlijke gezag niet wil. Maar die situatie lijkt me voor degenen die pleiten om gezamenlijk gezag aan de erkenning te verbinden nog minder aanlokkelijk dan de huidige praktijk.

Groeten,

Temet

Temet

'Ik ben en blijf van mening dat het een slecht idee is om gezamenlijk gezag automatisch te verbinden aan de erkenning. Althans, als de regels rond de erkenning blijven zoals die nu zijn. Je zou hooguit nog kunnen zeggen dat het een redelijk idee is in die gevallen waarin de erkenning plaatsvindt met toestemming van de moeder, al zou ik dan wel wensen dat er meer voorlichting was over de gevolgen van zowel erkenning als van gezamenlijk gezag.'

Ik snap daar niks van. Of je moet bedoelen dat de moeder ook niet automatisch recht heeft op gezag. Want ik zie echt niet waarom een moeder per definitie een betere opvoeder zou zijn dan een vader.

Elena

De huidige regeling komt simpelweg omdat vrouwen kinderen baren en mannen niet. En omdat een kind altijd onder gezag staat. Als een kind wordt geboren, weet men altijd wie de moeder is. Die heeft direct, automatisch, het gezag over haar kind. Is ze getrouwd, dan is de partner automatisch ook ouder en heeft ook gezag. Is ze niet getrouwd, dan heeft het kind pas een tweede ouder als dat door erkenning geregeld wordt.

Een (meerderjarige) vrouw die een kind krijgt, heeft dus meteen het gezag, niet omdat zij een goede/betere opvoeder zou zijn, maar uitsluitend omdat zij het kind heeft gebaard.

Groeten,

Temet

Temet

Dus het gezag van de man hangt af van het feit of hij getrouwd is? Dat vind ik raar.

chavez-arrest

Temet, er is een speciale regeling voor ouders zonder verblijfsrecht, terwijl hun kind(eren) de Nederlandse nationaliteit hebben. Dat is voortgevloeid uit het zogeheten Chavez-arrest, een arrest van het Europese hof van justitie uit 2017.

Tsjor

Tsjor

Dat weet ik, en dat maakt het erkennen van een Nederlands kind ook zo aantrekkelijk. Want alleen door die erkenning word je juridisch ouder. Dat geeft dan ook meteen recht op (en plicht tot) omgang. Die is ook nodig, heb ik mij door een vreemdelingenrechtexpert laten vertellen, er moet niet alleen sprake zijn van ouderschap maar ook van contact.

Ik heb dus al een zaak gezien (er zijn er ongetwijfeld veel meer) waarbij een man erkenning wil en de moeder zegt ' dat wil ik niet, dat kind kan m namelijk niet schelen, het is m alleen om de verblijfsvergunning te doen'.
Is de man daadwerkelijk de verwekker dan komt die erkenning er overigens uiteindelijk wel.

Groeten,

Temet

Vrouwen baren

Dat is zo. Maar om een kind te krijgen is daaraan voorafgaand nog iets meer nodig. Tegenwoordig is het vaderschap ook vast te stellen, door middel van een DNA-test.
De ruzies die je voorziet hebben twee partijen. Het is eenvoudig om één partij uit te gummen, zodat er dan geen ruzies meer zijn. Het kan ook zijn dat het besef, dat een kindje niet alleen het bezit van de vrouw is, maar dat zij dat moet delen met de vader, dat dat besef ook iets doet met 'ongelukjes' 'weet niet wie de vader is' en de neiging om conflicten aan te gaan.
Misschien moet het automatische vaderschap wel uitgebreid worden naar geregistreerde partners, dat scheelt al wat.
En misschien moet er bij een 'onbekende' vader wel iets meer gebeuren, bijvoorbeeld dat de vroedvrouw al de mogelijke vaders bespreekt en dat er dan al snel een DNA-test wordt gedaan, dat de vader dan de kans krijgt op erkenning (met gezag) en dat beiden daarvoor op papier aangeven wie waarover gaat beslissen, in grote lijnen dan. Bijvoorbeeld school, gezondheidszorg en paspoort. Gewoon kruisjes zetten. Eventueel aangevuld met de mogelijkheid: tot 12 jaar en na 12 jaar. Als beiden dan over dingen willen beslissen zal er een ouderschapsplan opgesteld moeten worden. Dat kan allemaal nog vóór de bevalling.
Er zal een obstakel zijn: ja, maar.... als de zwangerschap het gevolg is van een verkrachting. Met als risico dat het aantal verkrachtingszaken spectaculair stijgt. Ik zou het toch simpel houden: dan doe je eerst aangifte.
Een vader die erkent en gezag krijgt kan ook de helft van de zorg op zich nemen. Een vader die weigert te erkennen, terwijl het kind wel van hem is, zal moeten betalen aan degene die de zorg gaat doen.
Zoiets.
Even de boel wakker houden, in plaats van: oh wat fijn, hier heb jij je kindje en doe er maar mee wat jij wil.
Overigens: ik heb er persoonlijk nooit last van gehad dat de gescheiden vader het gezag nog had. als het moest rende ik toch naar de EHBO of liep ik toch naar de huisarts of startte ik toch een behandeling. En wat de schoolkeuzes betreft, het kan zijn dat ik papieren heb laten tekenen, maar ik kan het me niet herinneren.

Tsjor

Temet

'Ik heb dus al een zaak gezien (er zijn er ongetwijfeld veel meer) waarbij een man erkenning wil en de moeder zegt ' dat wil ik niet, dat kind kan m namelijk niet schelen, het is m alleen om de verblijfsvergunning te doen'.
Maar dat kan die moeder toch ook wel iets eerder bedenken. Je doet net alsof het onnozele wezens zijn. Overigens hoeft zo'n uitspraak van een moeder niet waar te zijn, zij heeft er blijkbaar belang bij dat het kind uitsluitend van haar is en blijft.

'Is de man daadwerkelijk de verwekker dan komt die erkenning er overigens uiteindelijk wel.' En terecht. De basis voor die erkenning ligt dan in het kind. De een krijgt daardoor een verblijfsvergunning, de ander een kind, en mogelijk inkomen (alimentatie). Zo probeert iedereen wat. Is het kind erbij gebaat als de vader uitgezet wordt of moet verblijven als illegale vreemdeling?

Tsjor

Tsjor

Wij gaan het niet eens worden. Geeft ook niet. Maar ik wil wel ingaan op je opmerking dat jij van het gezamenlijk gezag geen last had. Volgens mij zijn instanties in de afgelopen jaren minder makkelijk geworden op dit punt. En dat geldt denk ik helemaal als bekend is dat het tussen de ouders niet botert. Ook hier op dit forum zijn volgens mij wel verhalen langs gekomen van ouders die de gewenste hulpverlening voor hun kind niet konden starten omdat de andere ouder geen toestemming gaf. En dat is dan omdat die hulpverlener er dan niet aan begint.

Dit is overigens geen punt bij de EHBO, daar stellen ze geen vragen. Volgens mij kan je daar ook met andermans kind komen indien nodig. En gelukkig maar.

Groeten,

Temet

Temet

Het geeft ook niet dat we het niet eens worden. Wat mij betreft is het vooral ook nadenken over veranderende situaties en wat dat mogelijk kan betekenen. en dan even een heel ander uitgangspunt nemen, bijvoorbeeld het gegeven dat elk kind twee mensen nodig heeft om te kunnen bestaan.
Ik moet zeggen ik lees hier en hoor in mijn omgeving de laatste tijd veel over zwangerschappen, waarvan de vrouw niet weet wie de vader is, omdat er mogelijk twee mannen in aanmerking komen. Hele jonge mensen, maar ook vrouwen ergens in de 30, zonder vaste relatie.
Gaan we naar een vaderloos tijdperk? Alleen die enkele sukkel die nog trouwt (wie doet dat nog) of de toegestane vader (jij mag erkennen) en verder vooral: wat ik niet weet ken ik niet? of kun je dat ook keren door een ander uitgangspunt te nemen: het kan best zijn dat jij geen relatie met de vader wil, maar het kind heeft wel die relatie en dan gaat het kind voor.
De ontwikkeling van de mogelijkheden met een DNA-test zijn ook nieuw, dat verandert de zaak ook weer.
Het kan best zo zijn dat organisaties tegenwoordig strikter zijn geworden, dat geloof ik wel. Maar dat probleem los je niet op door één ouder uit te gummen.

Tsjor

Tsjor

Ik had het ook niet over uitgummen, ik had het erover dat het mij geen goed idee lijkt om aan erkenning ( dus niks uitgummen) automatisch gezamenlijk gezag te koppelen.

Groeten,

Temet