Kledij pluskinderen
Hallo iedereen
mijn man en zijn ex hebben samen een rekening waarop ze maandelijks evenveel geld op zetten voor de kinderen. Dit om uitgaven zoals kledij, hobbies enzovoort mee te betalen. De omgangsregeling is week/week voor beide kinderen. Zijn ex koopt van deze rekening de kledij voor beide kinderen. Zijn kinderen zijn altijd in dure merken gekleed, maar na een tijd zie je bepaalde kleding niet meer verschijnen omdat ze hier uitgegroeid zijn. Nu weet ik dat ze die kledij of doorgeeft aan jongere neefjes/nichtjes of verkoopt. Maar mijn man heeft die dus ook meebetaald en het opgebrachte geld wordt niet op de kinderrekenung gestort of op hun spaarrekening, kortom ze houdt het geld voor zichzelf. Ik heb dit nog niet met mijn man besproken (hij merkt dit niet op volgens mij). Moet ik hier wat van zeggen tegen hem of is dit mijn plaats niet? Onze financien zijn gescheiden dus mijn geld is het niet.
Míjn tip voor een goed nahuwelijk: wees mild, wees ruimhartig, veroordeel niet en wees reflectief op je eigen aannames. En ga er vooral vanuit dat de ex óók het beste voor heeft met de kinderen.
De tip geldt ook voor het nahuwelijk van je partner. Je druk maken, of agenderen, over/van dit soort zaken zorgt voor gif in je relatie, die met je stiefkinderen én het nahuwelijk. En dus uiteindelijk word je er zelf ook heel ongelukkig van. (Ik spreek uit ervaring). Laat het los, bemoei niet. Echt.
Je man denkt er niet bij na en windt zich misschien ook niet zo op over dit soort bedragen en alles helemaal tot op de draad eerlijk verdelen.
Mijn man zou het ook niet zien en als ik hem er op zou wijzen het ook niet interessant vinden. Van zo’n houding kun je ook wat leren, want hoe belangrijk wil je dit maken? Er zijn dingen die de moeite waard zijn om over te spreken, maar is dat ook zo in dit geval? Ik vind mijn man juist zo’n mooi mens, omdat hij vrijgevig en ruimhartig is. Daar probeer ik wat van mee te nemen. Misschien kun je er ook zo naar kijken ipv het als een negatieve actie van zijn ex te zien.
Ook ex staat er misschien echt niet bij stil. Hier wordt het doorgeven, kopen en verkopen van kleding ook door mij gedaan. Ik heb vaste adresjes waar ik mijn kleren naar toe breng, ruimt ook makkelijker op. Mijn man zou hier geen zin in hebben en het zo in de zak van max doen, lekker efficiënt 
Zoals ik het inschat, zou ik je focus er vanaf halen en je lekker op positievere dingen richten. Maakt je echt een gelukkiger mens.
Gaat het je eigenlijk om het principe of is het zo dat je man het financieel zwaar heeft?
Maar waarop baseer je je idee dat ze zichzelf verrijkt. Waarom kun je niet leven met de gedachte dat ze dat geld meteen weer steekt in spullen of hobby’s of wat dan ook voor de kinderen? Zodat ze niet meer alimentatie nodig heeft maar ze soms nog iets extra’s kan toestoppen?
Maw; waarom ben je zo naargeestig dat je meteen van het slechte en negatieve uitgaat, terwijl je man het juist goed geregeld heeft. Wil je zo graag stoken? Kom je geld tekort?
tip; laat je man het eens vragen of je wat mag overkopen als je zo graag wil dat jouw kinderen ook in merkkleding lopen.
Protip; van verzuring en misgunnen word je geen leuker mens. Dat merk je hier aan de reacties al
'Mijn man beklaagt zich soms dat hij zoveel toegevingen gedaan heeft in
de scheiding (gans de inboedel mocht ze houden, waardoor hij alles
opnieuw moest kopen oa). Ze vond het nooit genoeg, wil altijd meer en
klaagt altijd.' En dat wil jij nu rechtzetten?
Helemaal eens met Libertijne: laat het los! Je weet niet wat je overhoop haalt voor een paar luizige euro's.
Als je zoveel dezelfde reacties krijgt, dan zijn de reacties misschien toch niet zo vreemd, maar jouw gedachtenontwikkeling wel.
Tsjor
Echt druk maak ik me er niet om, vroeg me meer af hoe anderen dit deden. Het gaat ook om fietsen, telefoons enzovoort. Mijn man is welstellend, maar beseft wel dat zijn ex het geld door ramen en deuren gooide tijdens hun huwelijk. Hij had dit pas nadien door en vond dit wel frustrerend. Ik bemoei me eigenlijk nooit ergens mee, omdat ik zelf gescheiden ouders had die constant ruzie maakten. Maar aan de andere kant vind ik het niet leuk dat er ergens nog van mijn man wordt geprofiteerd.
Aangezien het geld niet naar de kinderen gaat van de verkochte spullen kan ik niet anders dan ervan uitgaan dat ze het geld voor zichzelf houdt. Telkens als er iets wordt aangekocht stuurt ze nl de kasbewijsjes door en gaat dat exacte bedrag van de kinderrekening, dus het is niet zo dat ze met dat geld dan bepaalde kledij koopt voor of andere zaken.
ZaraO schreef op 13-04-2021 om 08:55:Nu weet ik dat ze die kledij of doorgeeft aan jongere neefjes/nichtjes of verkoopt. Maar mijn man heeft die dus ook meebetaald en het opgebrachte geld wordt niet op de kinderrekenung gestort of op hun spaarrekening, kortom ze houdt het geld voor zichzelf.
Of ze betaalt er andere dingen mee voor de kinderen.
“Hij heeft in de scheiding enorm veel toegevingen gedaan op financieel gebied zodat de kinderen geen verschillen tussen beide huishoudens zouden merken.”
Jullie zijn dus kennelijk zo welgesteld dat er in twee huishoudens routinematig dure merkkleding kan worden gekocht, zoals winterjassen die zelfs tweedehands nog 120€ opbrengen!
Daar kan ik alleen maar van dromen! Jullie kunnen dus een heerlijk luxe bestaan leiden. Wat geweldig fijn voor jullie allemaal; geniet ervan! Maar, er is een donkere wolk. De ex van je man pikt er restjes van mee. Euh, wat?!? Eerlijk gezegd zou ik mezelf in jouw plaats eens in de spiegel gaan aankijken en de vraag stellen wat er eigenlijk met mij aan de hand is dat ik er zoveel moeite mee heb haar die opbrengsten te gunnen terwijl ik zelf een heerlijk leven heb. Of is dat niet zo? Is er iets aan de hand waardoor je twijfelt of je het wel echt zo goed hebt? Waar komt jouw gevoel van tekort vandaan, dat gecompenseerd zou kunnen worden door de inkomsten van de ex van je man uit tweedehands kleding af te romen? Daar wringt toch iets, of denk je zelf oprecht dat het de moeite waard is om deze battle te picken? Richt je blik eens op je eigen onvervulde behoeften en stop daar energie in! Zorg goed voor jezelf en vraag iets anders van je man dan dat hij hierover een confrontatie met zijn ex aangaat. Van dit soort gedachten en bijbehorende conflicten wordt toch niemand gelukkiger? Wat Tsjor zegt: een evenwicht in een nahuwelijk is onbetaalbaar en dan moet je, meestal van twee kanten, ook dingen kunnen laten lopen. Het zal jou waarschijnlijk meer opleveren door te investeren in het evenwicht in je eigen relatie met je man.
MeikeT schreef op 13-04-2021 om 10:52:
[..]
Of ze betaalt er andere dingen mee voor de kinderen.
dat. Omdat jij het niet ziet, wil niet zeggen dat het er niet is. Mss gaat het wel op aan biefstuk, en aten ze anders gehakt. Of mag de verwarming nu op 20.
Ik herhaal mezelf; elk bericht dat je plaatst, loopt over van misgunnen, jaloezie en vooral van naar de ander kijken. Stop daarmee. Focus je op jezelf en op wat goed gaat, want dit verzuurt je ontzettend en dat is zonde.
Als het nou zo was dat ze bij jullie droog brood eten en iedere cent moeten omdraaien en bij zijn ex het geld van de plinten klotst zou ik het wat anders vinden. Maak je niet druk, het zijn afspraken tussen je man en zijn ex. Die zijn nooit ideaal voor jou, ze zijn niet voor niks uit elkaar.
Ik zou mij eerder zorgen maken om het feit dat jij, jullie, het normaal vinden dat jouw kinderen merkjassen dragen die bij de tweedehands verkoop 120 euro met gemak opbrengen. En dat jij je vervolgens stoort aan dat het geld van de verkoop niet terugkomt op de rekening. Draai het eens om: koop geen merkkleding meer, dan blijft er juist veel meer geld over voor de kinderen én hoef jij niet te stoken in een goed nahuwelijk.
EmmaT schreef op 13-04-2021 om 11:02:
Als het nou zo was dat ze bij jullie droog brood eten en iedere cent moeten omdraaien en bij zijn ex het geld van de plinten klotst zou ik het wat anders vinden. Maak je niet druk, het zijn afspraken tussen je man en zijn ex. Die zijn nooit ideaal voor jou, ze zijn niet voor niks uit elkaar.
Dit eigenlijk.
En om hoeveel jassen gaat het nu eigenlijk.
Je geeft bovendien aan dat ex in gelijke mate inlegt. Heeft zij dan ook hetzelfde inkomen als je man?
jaja, net als bij ruzies om erfenissen lijkt me dit typisch zo'n gevalletje van dat het eigenlijk helemaal niet om het geld gaat. Maar om andere emoties die via geld uit worden gevochten.
Laat het gewoon
En de emoties van kinderen worden omgekocht door veel dure spullen voor ze te kopen. Het klinkt erg oppervlakkig allemaal. Laat het los, je hebt het goed, bent gelukkig met je partner en focus je op belangrijkere zaken. Misschien is de gang van zaken niet helemaal eerlijk, wat handel drijven met merkkleding als extra inkomsten, maar het zou mijn energie niet waard zijn. Ik zou ook niet om de kleding vragen voor mijn eigen kind, daar is de verstandhouding niet naar zo te lezen. Het klinkt als 2 moeders die tegen elkaar opbieden, er zijn dan geen winnaars, alleen verliezers.
wil40 schreef op 13-04-2021 om 13:37:
En de emoties van kinderen worden omgekocht door veel dure spullen voor ze te kopen. Het klinkt erg oppervlakkig allemaal. Laat het los, je hebt het goed, bent gelukkig met je partner en focus je op belangrijkere zaken. Misschien is de gang van zaken niet helemaal eerlijk, wat handel drijven met merkkleding als extra inkomsten, maar het zou mijn energie niet waard zijn. Ik zou ook niet om de kleding vragen voor mijn eigen kind, daar is de verstandhouding niet naar zo te lezen. Het klinkt als 2 moeders die tegen elkaar opbieden, er zijn dan geen winnaars, alleen verliezers.
O dat de emoties van de kinderen worden omgekocht heb ik even gemist. Of is een dure jas = emotionele chantage?
Het is allesbehalve een strijd tussen haar en mij, we hebben geen contact maar er is ook geen negativiteit. Mijn man heeft een hoger inkomen, maar haar inkomen is ook hoog. Emotionele chantage omwille van een dure jas? Kinderen hebben altijd al dure kledij gehad, en met een jas koop je hen niet om. Is er dan iets mis met meer uitgeven aan kledij? Elk zijn portemonnee toch? Wij zijn vast niet de enige die dure merkspullen kopen voor de kinderen, anders waren al die winkel al lang failliet. Er wordt nogal veel verondersteld hier precies...