Lastig co-ouderschap en communicatie
beste iedereen,
Dit is de eerste keer dat ik op een forum post dus excuus als de manier waarop wat onhandig is. Ik zit namelijk redelijk in de knoop over iets.
Achtergrond informatie: mijn ex en ik zijn al 3 jaar uit elkaar, daar hebben we allebei vrede over, we hebben samen een zoon van 5 jaar oud, mijn ex en zijn partner wonen nu 4 maanden samen in een nieuw dorp met voor het eerst zoon er nu ook echt bij (hiervoor woonde ex bij zijn ouders wanneer zoon bij hem was) partner van ex is sindskort zwanger dus YAY leuk (dit meen ik serieus, zoonlief is door het dolle dus feest en ik eigenlijk ook), zoonlief is bij hen om het weekend en iedere woensdag. Nu de situatie op dit moment: partner van ex en ik kunnen het samen goed vinden en hebben positieve communicatie, daarentegen zijn ex en ik het vaak niet met elkaar eens, hij verdraait veel naar zijn omgeving en partner, verteld veel niet over opvoeding bij hen thuis, verdraait dingen en liegt over opvoeding waar zoon bijstaat en trekt hem daar dus in mee, negeert me wanneer ik hem ergens mee confronteer of iets met hem probeer te bespreken, overduidelijk een drama en godsamme wat ben ik er onderhand wel klaar mee en bovengenoemde voorbeelden zijn dan ook de zachts mogelijk uitdrukkingen van zijn gedrag.
Dit maakt het voor mij totaal onduidelijk hoe het daar gaat, ik hoor hier en daar dingen van zoon waar ik dan van schrik, zoon verteld dingen niet aan vader omdat hij bang is dat hij boos wordt, verteld dingen niet aan mij omdat hij dan bang is dat hij dan zijn vader afvalt. Ik doe nu de afgelopen 3 jaar vrijwel alles alleen en heb daar ook veel voor opgeofferd om zoon alles te kunnen bieden wat hij nodig heeft zeker in Corona tijd en begin schooltijd. Ik doe echt mijn best om het te laten werken. Ik probeer op te lossen. Ik probeer te bespreken. Ik probeer aan te passen. Ik probeer het vanaf zijn kant te bekijken. Ik maak de hele tijd concessies. Ik probeer flexibeler te zijn and to be quite frank ben ik op dit moment gewoon zo zo moe. Zeker omdat de moeite totaal niet wederzijds is. Ik weet echt niet hoe we dit nu moeten gaan oplossen of laten werken. Ik wil niet dat mijn zoon vast komt te zitten tussen twee ouders die niet door één deur kunnen. Het is op dit moment ook onmogelijk om dingen samen af te spreken, ex zegt namelijk gewoon dat hij iets zal doen en doet vervolgens het tegenover gestelde en Wordt boos als ik er Dan iets van zeg. Op dit punt zeg ik dus maar niks meer. Ik vraag niet om hulp wanneer het me even niet lukt bijv. Wanneer zoon ziek is of tijden destijds corona lockdowns. ik weet dat vader toch niet zal helpen. Ik heb manieren gevonden om daar toch mee om te kunnen gaan. Ik vraag eigenlijk vrijwel niets behalve the bare minimum zelfs niet eerlijke alimentatie.
hebben jullie advies hoe hier mee om te gaan? Ik vind het ook lastig omdat ik steeds meer begin te denken van maar ben ik dan zo delusional? Heeft hij het gevoel dat hij niet met me kan praten of afspraken kan maken? Ben ik controlling of bazig? Doe ik iets verkeerd waardoor het niet werkt. Ik weet het gewoon echt even niet meer. Voor mijn gevoel is de hoeveelheid water die ik in de wijn kan doen op en is er ook niet een weg uit deze benarde situatie. Wat zouden jullie doen? Of hiermee om gaan? Het enige doel dat ik op dit moment heb is gewoon ruimte creëren voor enige vorm van over en weer communicatie voor aanpassingen voor zoon zodat hij niet tussen ons in komt te staan. Zodat ik dingen met ex kan bespreken voor zoon die zoon zelf niet durft te bespreken.
letterlijke voorbeeld op dit moment is dat vader van zoon van 5 verwacht dat hij na 1x een route gelopen te hebben al zelf helemaal het daarna kan doen, dat houdt in langs een drukke weg en 3 x oversteken om vervolgens een uur bezig te zijn bij een zomeractiviteit en zelf weer terug te lopen zonder enige check van vader of partner, zoon vindt dit eng en ik eerlijk gezegd ook. Dit is dan 1,5 maand nadat zoon verteld dat hij zelf naar een speeltuin mag 3 straten verder, vader checkt niet in voor een volledig uur. Vervolgens geef ik aan bij vader dat ik dit niet fijn vind en liegt hij dat hij hem kan zien vanuit de tuin waar zoon bijstaat en verwacht vader van zoon dat zoon dan mee liegt om vervolgens te horen dat ze daar gewoon mee doorgaan en nog meer van hem vragen. Nog een letterlijk voorbeeld is dit: zoon nu net opgehaald van vakantie bij vader. Zoon heeft eczeem en allergieën (honden, katten, schimmels). Moet eigenlijk elke dag gesmeerd worden met koelzalf en hormoonzalf. Kan niet tegen veel van de normale zonnebrand, eczeem verergert dan. Zoon komt thuis van vakantie onder met eczeem. Vader heeft niet gesmeerd met de dokter voorgeschreven zalven omdat hij het vergeet en gebruikt niet de speciale zonnebrand. Is besproken en aangegeven wordt niks mee gedaan, zoon heeft nu super erg jeuk en last en huid ligt open.
Dit zijn letterlijke voorbeelden van wat er dan op dit moment speelt. Wat ik dus dan maar gewoon moet accepteren omdat er geen veranderen aan is. Ik hoop dat dit een enigzins samenhangend bericht is en dat jullie hier iets mee kunnen. Er zit best wel wat emotie en frustratie tussen. Excuus ik kon het er niet tussen uit filteren. Het zit me behoorlijk hoog.
geef me aub je totaal ongefilterde mening en advies.
HarrieDelSol schreef op 20-08-2022 om 18:10:
[..]
Dit ja.
En langs een drukke weg laten lopen of uren in een speeltuin alleen laten. Het is 'n kind van 5.
Ik vind het allemaal niet echt getuigen van een heel verantwoordelijke vader.
Daar zijn ‘we’ het hier waarschijnlijk wel over eens. Onverantwoordelijke ouders zitten zeer waarschijnlijk niet op Ouders Online…. Maar wat wou je eraan doen? Of wat denk je dat TO eraan kan doen? Juist, helemaal niks. Dus is loslaten wat er gebeurt als zoon bij vader is het meest verstandige om te doen, hoe moeilijk ook. Ik denk ook zomaar dat hoe meer TO ‘zeurt’, hoe minder vader zijn best zal doen.
Daarom, inzetten op goed contact met nieuwe partner en vader zoveel mogelijk negeren. Is ook beter voor zoon, anders zit die ertussen.
Je zoon 'liegt' omdat hij jou niet ongerust wil maken, zijn vader niet af wil vallen, zijn moeder niet af wil vallen noem maar op. Je zoon zit compleet klem.
Je ex liegt... Tja om weet ik het wat. Omdat ie een notoire leugenaar is of omdat hij je een zeurkous vindt(ben je waarschijnlijk niet, de voorbeelden die je noemt vind ik ook nog wel heftig). Hij heeft in ieder geval geen zin in jouw ongerustheid en 'opdrachten'
Als ik daar als buitenstaander zonder ervaring met een ex naar kijk zou ik zeggen: kies 1 hooguit 2 punten uit die je het meest belangrijk vindt. Vraag het zo zakelijk mogelijk en schakel de vriendin in.
Sterkte
'Het voelt voor mij nu ook een beetje dat je zegt dan had je maar niet moeten scheiden. Ja zo werkt het natuurlijk niet.' Nee, integendeel. Ik zeg juist: je bent gescheiden. Scheidt dan ook. Dat betekent voor je kin dat het in twee werelden zal opgroeien. En voor jou dat je de invloed van jou op het handelen van je ex kwijt bent. Dus het is niet meer aan jou om te bepalen hoe hij zijn verantwoordelijkheid invult.
Tenzij.... als er echt sprake is van kindermishandeling of verwaarlozing, dan kun je het centrum voor jeugd en gezin of de kinderbescherming inschakelen. Maar dan kom je in een heel andere spookwereld terecht.
Communiceren met de partner kan als het om medicatie gaat, bijvoorbeeld. Maar je moet de partner niet gaan gebruiken om alsnog je ex te leren hoe hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen.
Nogmaals: treedt terug uit de relatie tussen vader en kind! Je beschadigt je kind hiermee.
Tsjor
Ik vind je kind nog jong dus snap dat het moeilijk loslaten is.
Tegelijkertijd zitten jullie vast in een zeer negatieve spiraal en iemand zal eruit moeten stappen. Dat gaat je ex vast niet doen dus dat zul jij moeten doen.
Ik deel overigens het optimisme van anderen niet over eventuele steun van zijn nieuwe partner, als ze daartoe bereid was geweest dan had ze dat vast toch al gedaan. (Maar proberen kun je het natuurlijk wel)
De enige optie lijkt me insteken bij je kind zelf. Maak hem idd weerbaar. Daar heeft hij trouwens veel meer mentale ruimte voor als jullie de strijd staken! Dan zal hij beter kunnen groeien en zich ontwikkelen.
Ook al kan hij bepaalde dingen nog niet goed, de situatie vraagt nu eenmaal dat hij sneller leert. Als het trouwens echt klopt dat hij te weinig steun ervaart van je ex. Ik sluit niet helemaal uit dat je zoontje dingen juist aandikt om een bepaalde (vertrouwde) reactie bij jou teweeg te brengen. Dat zou niet heel gek zijn in deze situatie. Maar ook in dat geval zal meer weerbaarheid hem natuurlijk niet schaden.
Stop iig met je zoontje uit te vragen. Wees gewoon beschikbaar voor zijn verhalen en oordeel niet.
Stimuleer weerbaarheid in het algemeen en bij specifieke problemen die zich aandienen. Je kunt best met hem bespreken dat het rot is dat zijn eczeem opvlamt en dat helaas niet altijd iemand daar goed op let en hem vragen of hij zelf ideeën hierover heeft. Er zijn legio mogelijkheden om die verantwoordelijkheid nu langsaam bij hemzelf te leggen, passend bij zijn mogelijkheden. (Inbouwen in avond of ochtend ritueel, een spannende kalender meegeven waarop hij bijv luikjes kan openen als er goed gesmeerd is) Het kan zijn dat hij de zalven niet zelf kan beheren maar hij kan wel zijn vader attenderen.
Dat is natuurlijk ook fijn voor als hij ergens gaat logeren of op kamp gaat.
Je zoontje zal die verantwoordelijkheid, als je het goed brengt, vast ook fijn vinden.
Net zo goed kun je het leuk, luchtig en aantrekkelijk voor hem maken als hij aangeeft naar mensen als hij iets al dan nietfijn vindt. Zoals het alleen lopen bespreken met zijn vader, als hij dat eng vond.
Maar a) houd het echt luchtig en leuk want de lading erachter komt van jou uit en niet van hem. Eng hoeft helemaal niet vervelend te zijn, voor hem. Maar het is natuurlijk wel goed als hij zijn emoties leert uiten. En b) houd het algemeen en betrek het niet op vader.
(Het laatste wat je wilt is dat hij jouw boodschap oppikt dat het niet veilig is bij papa. Dat is echt voor niemand goed.)
Praat gewoon veel over emoties en maak er gekke spelletjes over.
En praat veel op zijn niveau over zijn vader, zorg dat het alleen heel positief is. Dat maakt alles veiliger voor hem.
Grenzen zijn er wanneer het de veiligheid van een kind betreft.
Een kind van 5 jaar, zonder toezicht over straat laten gaan, zonder toezicht laten oversteken, zonder toezicht in een speeltuin laten spelen.
Afgesproken medische handelingen die niet worden uitgevoerd.
Ik heb voor bovenstaande 0 begrip, zeker niet als deze afspraken zijn gemaakt.
Hier hoef ik niet heel lang met hem over te praten, zou dit mij betreffen. Hoor ik dit en begrijpt hij niet wat het probleem is, en dus mogelijk vaker voorkomend? Dan is de deur dicht. Tot er heldere afspraken zijn gemaakt en deze ook worden nageleefd.
Maria87 schreef op 21-08-2022 om 12:53:
Grenzen zijn er wanneer het de veiligheid van een kind betreft.
Een kind van 5 jaar, zonder toezicht over straat laten gaan, zonder toezicht laten oversteken, zonder toezicht in een speeltuin laten spelen.
Afgesproken medische handelingen die niet worden uitgevoerd.
Ik heb voor bovenstaande 0 begrip, zeker niet als deze afspraken zijn gemaakt.
Hier hoef ik niet heel lang met hem over te praten, zou dit mij betreffen. Hoor ik dit en begrijpt hij niet wat het probleem is, en dus mogelijk vaker voorkomend? Dan is de deur dicht. Tot er heldere afspraken zijn gemaakt en deze ook worden nageleefd.
Dus? Jij zou het kind niet naar vader laten gaan? Lees ik dat goed?
Maria87 schreef op 21-08-2022 om 12:53:
Grenzen zijn er wanneer het de veiligheid van een kind betreft.
Een kind van 5 jaar, zonder toezicht over straat laten gaan, zonder toezicht laten oversteken, zonder toezicht in een speeltuin laten spelen.
Afgesproken medische handelingen die niet worden uitgevoerd.
Ik heb voor bovenstaande 0 begrip, zeker niet als deze afspraken zijn gemaakt.
Hier hoef ik niet heel lang met hem over te praten, zou dit mij betreffen. Hoor ik dit en begrijpt hij niet wat het probleem is, en dus mogelijk vaker voorkomend? Dan is de deur dicht. Tot er heldere afspraken zijn gemaakt en deze ook worden nageleefd.
En wat bedoel je dan met deur dicht? En denk je dat dat (wat je ook bedoelt) iets gaat helpen?
Ik neem aan dat je zelf niet gescheiden bent. Klopt dat?
Jonagold schreef op 21-08-2022 om 14:46:
[..]
En wat bedoel je dan met deur dicht? En denk je dat dat (wat je ook bedoelt) iets gaat helpen?
Ik neem aan dat je zelf niet gescheiden bent. Klopt dat?
Sorry ik heb wat kort door de bocht gereageerd. Trigger misschien op het
gegeven als een van de ouders begrip blijft vragen voor het niet nakomen van gemaakte
afspraken (die gaan over het welzijn van het kind van beide). Dat het zo vermoeiend kan zijn als
je er alleen voor staat en als je dan ook nog moeizame communicatie met
elkaar hebt.
Klopt ben niet gescheiden, zelf niet direct in
deze situatie, wel kind van gescheiden ouders die niet met elkaar konden
communiceren.
Excuus voor mijn kort door de bocht reactie. Ik hoop dat je er samen uit kan komen.
Jonagold schreef op 21-08-2022 om 14:46:
[..]
En wat bedoel je dan met deur dicht? En denk je dat dat (wat je ook bedoelt) iets gaat helpen?
Ik neem aan dat je zelf niet gescheiden bent. Klopt dat?
Je kunt niet zomaar op eigen houtje afspraken eenzijdig aanpassen, maar ik vind wel dat ze een punt heeft dat het hier om vrij ernstige dingen gaat.
Een kind van 5 niet even smeren als dat moet, alleen langs een drukke weg laten lopen of uren alleen in een speeltuin laten zijn wel dingen waar je wat van mag zeggen.
Het gaat niet om kind naar school sturen met een kleurencombinatie die je niet aanstaat of zo.
Jonagold schreef op 21-08-2022 om 14:46:
[..]
Ik neem aan dat je zelf niet gescheiden bent. Klopt dat?
Je hoeft niet altijd zelf gescheiden te zijn om ergens een mening of andere ervaring in te hebben natuurlijk. Ik vind dit altijd zulke dooddoeners.
Sorry, is offtopic, maar ik lees het wel vaker en het is gewoonweg niet altijd relevant!
Ik zou over de verzorg-capaciteiten van zo'n ex-partner wel zorgen hebben zoals ik al schreef. Eczeem en het onbehandeld laten en het kind zonder toezicht laten, ja daar vind ik wel wat van. Ik vind het ook niet juist die taak bij het kind neer te leggen; het is geen 15-jarige.
Max88 schreef op 21-08-2022 om 16:14:
Ik zou over de verzorg-capaciteiten van zo'n ex-partner wel zorgen hebben zoals ik al schreef. Eczeem en het onbehandeld laten en het kind zonder toezicht laten, ja daar vind ik wel wat van. Ik vind het ook niet juist die taak bij het kind neer te leggen; het is geen 15-jarige.
Ben ik geheel met je eens! En natuurlijk snap ik heel goed de reacties het met de vriendin van ex te bespreken, maar het is niet haar taak en zeker geen oplossing voor het feit dat hij zijn kind niet naar behoren verzorgd/onder toezicht houdt.
Als ‘stief’ (braakwoord) lees je vaak je vooral niet te bemoeien met andermans kinderen, maar in dit geval zou het een mogelijke oplossing zijn. Hoezo meten met 2 maten?
Oké, dan stel ik de vraag anders: wat voor oplossing(en) zien jullie dan wel?
@Kersje: ik ben ook niet gescheiden, maar ik snap toch wel dat als je eenmaal gescheiden bent, je je ex al helemaal nergens meer op aan kunt spreken. Tenzij ex van goede wil is, maar dan was het niet smeren en het zonder toezicht laten spelen ook niet voorgekomen denk ik.
Jonagold schreef op 21-08-2022 om 16:21:
Oké, dan stel ik de vraag anders: wat voor oplossing(en) zien jullie dan wel?
@Kersje: ik ben ook niet gescheiden, maar ik snap toch wel dat als je eenmaal gescheiden bent, je je ex al helemaal nergens meer op aan kunt spreken. Tenzij ex van goede wil is, maar dan was het niet smeren en het zonder toezicht laten spelen ook niet voorgekomen denk ik.
Natuurlijk wel, op zoiets aanspreken juist wél! Ik zou tóch proberen nog een keer met ex te praten en als dat niet face-to-face kan, dan per email. Je kunt ex inderdaad niets meer opleggen, maar als je kind na een vakantie thuiskomt met open wonden vanwege exceem die niet naar behoren is verzorgd zou ik hem zeker met de neus op de feiten drukken evt met foto’s. Al is het maar om eea vast te leggen, mocht het van kwaad tot erger gaan. Het jochie is 5 en open wonden van exceem is enorm pijnlijk en een teken van verwaarlozing!
Ik zeg ook niet dat het jochie niet meer naar vader mag, maar als hij dit niet ernstig genoeg neemt, dan geen vakantie bij vader meer lijkt mij. Hard? Jazeker! Maar als normaal communiceren niet lukt, dan zal moeder voor hem moeten opkomen nietwaar?
Ik zou met vader in gesprek blijven en als hij er niet toe in staat is vragen of vriendin die taak wil overnemen, of dat ikzelf 2x per dag moet komen smeren, of ik app vader/zijn partner elke keer als het smeertijd is, mij een worst, maar "ons" kind wordt geen ouderzorg of medische zorg onthouden. Zonder toezicht is lastiger, maar ook daar zou ik creatief op inspringen. Met co-ouderschap ben je samen ouder, dus overleg is dan alleen maar zinvol.
Ik ben gescheiden en mijn kinderen woonden bij partner en die zijn ook niet zo goed verzorgd, dus ik heb op afstand enorm moeten sturen, gelukkig wel gelukt.