Mijn vriendin trekt mijn vriendschap met mijn ex niet
Mijn vriendin heeft grote moeite met de band die ik met mijn ex heb. Mijn ex en ik (16 jaar samengeweest) hebben twee studerende kinderen en we eten (sinds ze studeren) elke twee weken met zijn vieren bij elkaar om bij te praten. Daarnaast gaan we uit eten met de verjaardagen van de kinderen (ook met zijn vieren) en vieren we (als de kinderen dat willen) het ook nog met familie, dan wel met onze partners erbij. Ook zie ik mij ex heel af en toe ook los (drinken we koffie of een wijntje). Eigenlijk is het gewoon een heel goeie vriendin van me. Mijn vriendin vindt dit ongezond en heeft me eigenlijk te verstaan gegeven dat zij dit niet meer trekt. We hebben zo'n 6 jaar een relatie nu.
Moet ik dus een goeie vriendin zeggen dat ik niet meer met haar wil omgaan? Of het uitmaken met mijn vriendin omdat ik de vriendschap met mijn ex niet wil opgeven? Beide opties klinken te zot voor woorden.
Ik ben heel benieuwd wat jullie hier van vinden.
Rhonda: "ik begrijp niet waarom jullie dan scheiden als jullie de allerbeste vrienden zijn en elkaar zo vaak en graag zien."
Max: "maar ik neem aan dat er begrepen wordt dat we geen partners zijn, (!)---zelfs geen vrienden; hooguit familie(!)--- met een gedeeld gezin en fatsoenlijk, duidelijk gedrag."
Dat staat er toch duidelijk. Dit hebben we voor de kinderen zo gedaan, elkaar als familie zien. Ik heb met geen enkel familielid een meer dan familiaire band. Wij waren samen vanaf 17 jaar tot 46 jaar, dat is langer met dan zonder. Er zijn geen nieuwe partners en elke leek kan zien dat wij niets hebben, de reden voor de scheiding was overduidelijk. We komen niet apart samen zomaar voor de "lol". Die "lol" hebben we nl nooit gehad en nu ook niet. Maar mijn kinderen en kleinkind verdienen een leven zonder na te denken wie er dit jaar op welke verjaardag mag komen en wat ze wel of niet mogen delen tegen de andere ouder. Dat valt zelfs hun vrienden op positieve wijze op.
Prima toch, Max. De laatste paar reacties zijn wat extreem. Maar ik denk dat je met een compromis een end kan komen. Zo lang je vriendin maar heel duidelijk voelt dat jij haar niet kwijt wil. En als je de etentjes wat terugschroeft, de ontmoetingen met zijn 2 helemaal inperkt tot heel kort of met haar erbij, dan moet ze toch voelen dat je van haar bent?
Pippeltje schreef op 07-01-2022 om 02:37:
Prima toch, Max. De laatste paar reacties zijn wat extreem. Maar ik denk dat je met een compromis een end kan komen. Zo lang je vriendin maar heel duidelijk voelt dat jij haar niet kwijt wil. En als je de etentjes wat terugschroeft, de ontmoetingen met zijn 2 helemaal inperkt tot heel kort of met haar erbij, dan moet ze toch voelen dat je van haar bent?
Max is niet dezelfde als topicstarter E2E4. Topicstarter heeft een nieuwe relatie, Max niet.
Ik heb alle begrip voor je vriendin die het erg moeilijk heeft met deze situatie. In de beginfase van jullie relatie was er weinig contact met je ex en nu plots zoveel jaren later is er een heel intens en frequent contact. Begrijpelijk dat ze dit niet trekt en dat het voor haar een breekpunt is.
Ik vind de ganse situatie ook niet echt realistisch naar de toekomst toe. Hoe gaat het verlopen als de kinderen nog wat ouder zijn, een vaste partner hebben en een eigen gezin? Ga je dan samen met je ex gezellig samen op de kleinkinderen passen en samen met de gezinnen van de kinderen uitstapjes doen terwijl je partner vanop de zijlijn toekijkt?
Persoonlijk vind ik: enkel een gezamenlijk etentje bij de verjaardag van de kinderen of bij een belangrijke gebeurtenis in hun leven. Enkel een één op één contact met je ex wanneer er belangrijke zaken over de kinderen te bespreken zijn. Andere 'funmomenten' probeer je te beleven met je kinderen apart, met je partner, met jullie wederzijdse vriendenkring, niet met je ex.
Nu wil je 'het beste van twee werelden' combineren maar dit kan je niet volhouden. Aan jou om een gezonde keuze te maken. Veel mensen zien hun zus/beste vriendin trouwens veel minder frequent dan jij jouw ex.
In je berichten wissel je van 'het is fijn voor de kinderen' naar 'het is een goede vriendin met wie ik veel heb meegemaakt'. Je klinkt daarin ambivalent naar welke 'rol' je je ex mee wil geven.
Het loopt stroef in de relatie tussen jouw kinderen en je vriendin en tussen jouw vriendin en je ex. Daar speel jij een grote rol in. De kans is groot dat jij onvoldoende duidelijk hebt gemaakt hoe belangrijk je vriendin voor jou is (waardoor kinderen/ex haar meer als volwaardig kunnen gaan zien). En ook dat je onvoldoende bent gaan staan voor haar leuke eigenschappen en de eigenschappen waarom jij voor haar gevallen bent en van haar houdt.
Schaam je je voor bepaalde eigenschappen van je vriendin toevallig?
Waardoor je het lastiger vindt om haar 'te verkopen' aan de buitenwereld?
Je ex is momenteel je beste vriendin. Als jouw huidige vriendin niet het gevoel heeft óók jouw beste vriendin te zijn (net als Kersje geloof ik niet in nummering, dus 'beste' bedoel ik niet in de zin van rangorde), dan gaat het mis. Je vriendin zal het gevoel hebben dat jij met ex meer kan bespreken dan met haar. Dat je naar ex opener bent dan naar haar. Ze zal zich buitengesloten voelen. En dat is voor haar een dealbreaker.
Mocht het echt zo zijn dat je ex eigenlijk een betere vriendin van je is dan je huidige partner/vriendin, dan lijkt het mij ook een terechte dealbreaker.
Kortom: doe eens wat soul searching en sta stil bij je motieven en hoe zuiver je hier in bent. Mensen voelen haarfijn aan als jij ergens vindt dat 'ze het toch net niet helemaal is' of dat je 'eigenlijk met ex beter kan praten'.
Als jullie dat eten om de 14 dg vanaf het begin na de scheiding hadden gedaan was het normaal geweest, nu niet. Bijpraten kan ook in een groepsapp. Ik zou dat nog maar eens per maand doen, de verjaardagen houden en stoppen met de losse wijnontmoetingen. Bedenk dat jij je goede "vriendin" veel vaker en langer ziet dan gemiddeld mannen een goede "vriendin" zien.
Kersje schreef op 06-01-2022 om 17:46:
[..]
Ligt dit aan je kinderen of aan je vriendin? Denk dat dit wel meespeelt in het gevoel van je vriendin.
Ikzelf zou het contact wat jij met je ex hebt totaal niet als bedreiging zien, maar ik ben jouw vriendin niet. Probeer erachter te komen waar het pijnpunt ligt bij je vriendin, misschien dat dit wat duidelijkheid kan geven?
Pijnpunt is dat zij het gevoel heeft buitengesloten te worden. Zij voelt zich een buitenstaander, dat is het vooral
AlisonH schreef op 06-01-2022 om 19:07:
[..]
Je zegt dat het contact tussen je kinderen en je vriendin stroef is. Hoe zit dat tussen vriendin en ex? Anders kan ze misschien een keer mee naar zo’n wijntje of koffie.
Die relatie is ook niet echt je van het. Ze hebben behoorlijk verschillende denkbeelden over van alles en nog wat. En ik merk aan hun drieën dat ze niet al te veel met haar ophebben. Dat maakt het ook niet veel eenvoudiger uiteraard…
Rhonda schreef op 06-01-2022 om 23:28:
ik begrijp niet waarom jullie dan scheiden als jullie de allerbeste vrienden zijn en elkaar zo vaak en graag zien. Dit schrijven Max en de beginner van de draad. Dan blijf je toch lekker bij elkaar?.
Omdat er iets meer nodig is in een relatie…? Ik wil ook niet met mijn beste (mannelijke) vriend samenwonen.
Kersje schreef op 06-01-2022 om 17:46:
[..]
Ligt dit aan je kinderen of aan je vriendin? Denk dat dit wel meespeelt in het gevoel van je vriendin.
Ikzelf zou het contact wat jij met je ex hebt totaal niet als bedreiging zien, maar ik ben jouw vriendin niet. Probeer erachter te komen waar het pijnpunt ligt bij je vriendin, misschien dat dit wat duidelijkheid kan geven?
Je bent blijkbaar een van de weinigen. En aan wie het ligt? Tja, mijn kinderen zijn wat gemakkelijker/gemakzuchtig (net als ik), zij is wat strakker in de leer in sommige opzichten (bijvoorbeeld met drank of coronamaatregelen)
Max88 schreef op 06-01-2022 om 23:14:
ik zie m'n ex ook regelmatig eigenlijk. Helpen elkaar indien nodig, ruilen oppasdagen, geven of vragen advies, vieren feestdagen met gezin/familie, hebben geen nieuwe partners, volwassen kinderen en zijn zo'n 8 jaar gescheiden.
De kinderen zijn daar erg blij mee en niemand in de familie voelt zich daar ongemakkelijk bij.
Komt er een andere partner, dan zien we dat dan wel weer, maar ik neem aan dat er begrepen wordt dat we geen partners zijn, zelfs geen vrienden; hooguit familie met een gedeeld gezin en fatsoenlijk, duidelijk gedrag.
Tja, zonder nieuwe vriendin kan ik het ook 😉
William schreef op 06-01-2022 om 23:51:
Er zegt niemand dat je jouw ex moet bannen uit jouw leven, je gaat van het ene uiterste in het andere ... maar jouw huidige omgang met jouw ex is er helemaal over, tenminste als je jouw liefdesrelatie kans van slagen wil geven.
Een band houden met jouw ex zolang de kinderen jong zijn en er veel te bespreken valt over de kinderen is aan te bevelen, maar dat is bij jou niet het geval; uit eten met jouw ex, samen feesten, en dit om de haverklap, ... wow. Logisch dat jouw vriendin hierop afknapt; je vertoont echt wel weinig empathie. Zolang je zoveel van jouw ex houdt - en ontken het maar niet -, ben je niet echt klaar voor een nieuwe relatie.
Ik ontken het wel. Ik vind haar gewoon leuk gezelschap en met mijn kinderen samen is er veel te bespreken. Niet alleen als de kinderen klein zijn, gebeurt er een hoop in het leven van je kinderen wat leuk is om te delen met elkaar. En die etentjes zijn inderdaad misschien wat teveel van het goeie geworden, maar je maakt er wel een beetje een karikatuur van zo. ‘Samen feesten’ is lichtelijk overdreven.
Wel bedankt voor je reactie natuurlijk 😊
Pippeltje schreef op 07-01-2022 om 02:37:
Prima toch, Max. De laatste paar reacties zijn wat extreem. Maar ik denk dat je met een compromis een end kan komen. Zo lang je vriendin maar heel duidelijk voelt dat jij haar niet kwijt wil. En als je de etentjes wat terugschroeft, de ontmoetingen met zijn 2 helemaal inperkt tot heel kort of met haar erbij, dan moet ze toch voelen dat je van haar bent?
Zeg maar E2E4 😉. Ik hoop inderdaad dat het daar op uitdraait. Door jullie reacties heb ik in elk geval wel het idee dat die etentjes toch niet zo’n goed idee waren. Maar ik zou het jammer vinden als het kind met het badwater mee moest…
AliceC schreef op 07-01-2022 om 13:35:
Ik vind de ganse situatie ook niet echt realistisch naar de toekomst toe. Hoe gaat het verlopen als de kinderen nog wat ouder zijn, een vaste partner hebben en een eigen gezin? Ga je dan samen met je ex gezellig samen op de kleinkinderen passen en samen met de gezinnen van de kinderen uitstapjes doen terwijl je partner vanop de zijlijn toekijkt?
Dat is zeker een valide punt. Al is ook het alternatief wel beangstigend; zal ik ‘mogen’ oppassen als dat contact nog steeds stroef verloopt…?
Courage schreef op 07-01-2022 om 15:29:
De kans is groot dat jij onvoldoende duidelijk hebt gemaakt hoe belangrijk je vriendin voor jou is (waardoor kinderen/ex haar meer als volwaardig kunnen gaan zien). En ook dat je onvoldoende bent gaan staan voor haar leuke eigenschappen en de eigenschappen waarom jij voor haar gevallen bent en van haar houdt.
Goed punt, daar heb ik het te weinig over, ben ik bang…