Mijn vriendin trekt mijn vriendschap met mijn ex niet
Mijn vriendin heeft grote moeite met de band die ik met mijn ex heb. Mijn ex en ik (16 jaar samengeweest) hebben twee studerende kinderen en we eten (sinds ze studeren) elke twee weken met zijn vieren bij elkaar om bij te praten. Daarnaast gaan we uit eten met de verjaardagen van de kinderen (ook met zijn vieren) en vieren we (als de kinderen dat willen) het ook nog met familie, dan wel met onze partners erbij. Ook zie ik mij ex heel af en toe ook los (drinken we koffie of een wijntje). Eigenlijk is het gewoon een heel goeie vriendin van me. Mijn vriendin vindt dit ongezond en heeft me eigenlijk te verstaan gegeven dat zij dit niet meer trekt. We hebben zo'n 6 jaar een relatie nu.
Moet ik dus een goeie vriendin zeggen dat ik niet meer met haar wil omgaan? Of het uitmaken met mijn vriendin omdat ik de vriendschap met mijn ex niet wil opgeven? Beide opties klinken te zot voor woorden.
Ik ben heel benieuwd wat jullie hier van vinden.
Het feit dat je dit achter hield lijkt mij wel een teken aan de wand...
Ik denk dat het inderdaad vooral gaat om het achterbakse/niet vertellen dan om die etentjes op zich. Het gaat niet zozeer om toestemming vragen, maar wel om vertellen wat je doet. Zeker ook betreft die wijnavondjes met je ex.
Ik krijg de indruk dat je door een gebrek aan eerlijke en open communicatie er langs beide kanten een knoeiboel van hebt gemaakt. Tijd om door de zure appel te bijten en open en correct naar iedereen te communiceren en een oplossing te zoeken die ook naar de toekomst realistisch is.
Ik begrijp heel goed dat je vriendin zich buitengesloten voelt, zeker als ze helemaal niet de intentie heeft om tussen jou en de kinderen te gaan staan. Het is aan jou om van je vriendin een soort 'bondgenoot' en vertrouwenspersoon te maken in de relatie die jij met je kinderen hebt. Het is niet noodzakelijk dat zij een optimale band met je kinderen krijgt. Een neutrale band van elkaar accepteren is voldoende. Neem nu bijvoorbeeld als je kinderen bij jullie komen eten: het is heel normaal dat je vriendin na het eten van tafel gaat en jou rustig met de kinderen laat bijpraten terwijl zij elders in huis iets doet. Als het niet klikt, hoef je geen uren samen door te brengen.
Misschien dat er verandering komt in de situatie als je kinderen zelf een gezin hebben en er partners zijn die mee op visite komen en neutraler tegenover je vriendin staan.
Ik wens je veel sterkte om het gesprek aan te gaan. Ik geef je de raad om eerlijk te zijn en gewoon toe te geven dat je de situatie hebt laten escaleren en dat je nu aan het zoeken bent naar een oplossing. Als je ex écht een goede vriendin is, toont ze hier begrip voor.
Dit is wel een hele bijzondere wending in het verhaal. Het gaat dus niet alleen om het feit dat je je vriendin bij je oude gezin buitensluit, maar je houdt ook al twee jaar zeer relevante informatie achter. Dat je niet door hebt dat dit echt niet ok is in een relatie geeft wel aan dat je de verhoudingen niet scherp hebt. Enig zelfonderzoek is hier denk ik wel op zijn plaats, wil je de relatie met je vriendin op een goede manier kunnen vormgeven. Als ze je daartoe nog de kans geeft.
En inderdaad, open zijn naar je kinderen en ex over je eigen daden ipv de schuld bij je vriendin neerleggen lijkt me de eerste stap.
Waar ik benieuwd naar ben, is hoe lang het uit was met je ex voordat je deze vriendin kreeg. Als dat heel kort was, kan dat meespelen in de gevoelens van je kinderen tegenover haar.
Ik denk dat alleen volledige openheid van zaken naar je vriendin toe de zaak misschien nog kan redden.
E2E4 schreef op 13-01-2022 om 08:35:
[..]
Piepklein detail: ik heb het pas onlangs verteld, dat van die etentjes... Ik had het wel es tussen neus en lippen door vermeld dat we 'dat wel es deden', maar niet structureel iedere twee weken twee jaar lang nu. Ik vond het te belangrijk voor mijn kinderen om hiervoor 'toestemming' te vragen aan mijn vriendin en vond het ook weer niet zo'n groot vergrijp, eerlijk gezegd. Inmiddels begrijp ik haar wel beter moet ik zeggen hoor, maar nog steeds ga ik met lood in mijn schoenen dat gesprek in straks. Ik ben gewoon heel bang dat mijn kinderen vinden dat ik een keuze maak voor mijn vriendin i.p.v. voor hun.
En in feite máákt ze die keuze nou ook natuurlijk om dat niet meer te willen. Ze geeft alleen mij nog een soort van kans een oplossing te verzinnen. Het gaat haar zeker niet om de kinderen. Die relatie mag niet goed zijn, maar zij zal nooit tussen mij en mijn kinderen willen komen. Het gaat er haal vooral om dat ze zich enorm buitengesloten voelt in ons 'gezin'. Ook omdat drie personen in dat gezin niet onverdeeld blij zijn met haar (en niet omdat ze een indringer is, maar omdat de karakters behoorlijk botsen).
Dit verandert de zaak 100%.
Dit grenst aan vreemdgaan. Natuurlijk hoef je geen toestemming te vragen om je kinderen te zien. Maar je moet wel vertellen wie je ziet, zeker als het om je ex gaat, en al helemaal als je gezellig 1 op 1 met haar in de wijn vliegt!
Hoe zou jij het vinden als je vriendin je nu vertelt dat ze achter jouw rug om al jaren elke twee weken gaat eten en dan tussendoor nog soms de kroeg in gaat of thuis een fles wijn leegdrinkt met een man met wie ze vroeger een relatie had. Omdat ze zo'n hechte vriendschap hebben, een lange, mooie geschiedenis hebben en ze zo goed met hem kan praten en hij haar zo goed begrijpt.
Leuk? Nee hè. Dacht ik al.
Het is op zijn minst emotionele ontrouw.
Dit gaat helemaal niet over de band met je kinderen. Dit gaat over jouw leugens over de te nauwe band met je ex en je emotionele ontrouw. Je mag in mijn ogen blij zijn dat ze überhaupt nog met je verder wil.
Nogmaals, zet je vriendin op 1. Ga door het stof, maak je diepste excuses. Ga voortaan met haar uit eten. Nodig regelmatig je kinderen uit, zonder je ex.
En waag het niet je vriendin aan te wijzen als oorzaak van het stoppen van die gezellige etentjes, het komt door jou, jij had je prioriteiten niet op orde en jij loog.
Sterkte.
zonder partner makkelijk praten reageerde je op mij. Terwijl ik 1 van de weinigen was die contact nog wel snapte.
Dat valt te bezien, maar er is bij ons openheid en eerlijkheid, vooral van mijn kant kan ik eerlijk zeggen.
Jouw piepkleine detail is dus gewoon de oorzaak. Niet eerlijk en niet open.
Ja dat kost elke relatie in het leven de kop.
Als je dat gaat inzien zul je zien dat het leven iets minder gecompliceerd zal zijn. Luchtiger ook. De waarheid is bevrijdend.
Maar het feit dat je dit een piepklein detail noemt na zoveel tijd stiekem doen en dit ook voor ons in eerste instantie achter hield, geeft aan dat je nog wat groeiprocessen door moet.
"Ik vond het te belangrijk voor mijn kinderen om hiervoor 'toestemming' te vragen aan mijn vriendin en vond het ook weer niet zo'n groot vergrijp, eerlijk gezegd."
Het vergrijp (zoals je het zelf noemt) was groot genoeg om erover te zwijgen, dus ja wel degelijk belangrijk. Ook voor jou.
Het wordt wel een raar draadje vol verrassingen zo. Zijn er nog meer dingen gebeurd die je niet belangrijk vindt, voordat wij weer helemaal leeglopen hier?
Poezekat schreef op 13-01-2022 om 08:41:
Als ik het goed begrijp waren jij en je vriendin al 4 jaar samen toen de etentjes met je kinderen en ex begonnen zijn? En ze weet er pas sinds kort van dat dit redelijk vaak gebeurt?
Klopt.
Jonagold schreef op 13-01-2022 om 09:17:
Dat noem jij een klein detail???
Als jij al twee jaar lang stiekem met je ex uit eten gaat, op zeer regelmatige basis, dan kan ik me voorstellen dat je vriendin dit voelt als verraad, misschien zelfs als een vorm van vreemdgaan. Dan maakt het niks uit dat het je ex is, achter de rug van je partner om regelmatig met een ander uit eten gaan zonder dat je daar open over bent is behoorlijk achterbaks.
Ik kan me zomaar voorstellen dat je vriendin wel doorhad dat er iets speelde, maar daar niet de vinger op kon leggen. Wat zal ze aan zichzelf en aan jou getwijfeld hebben…!
De enige oplossing hier lijkt mij dat jij heel diep door het stof gaat. Wat je hebt gedaan was gewoon stom. Jij bent degene die hiermee een bom onder de relatie met je vriendin heeft gelegd. Ook al is het waarom te begrijpen, met de achtergrond van jou en je ex, zo ga je niet met een partner om. Echt niet.
De ironie van mijn opmerking 'piepklein detail' ontging jullie blijkbaar. ik weet ook wel dat dat relevant is voor de hele situatie, maar daarover ging niet mijn oorspronkelijke vraag. Ik wilde mijn vraag stellen, los van het 'stiekeme'. Als ik had gevraagd: 'goh, mijn vriendin is kwaad omdat ik twee jaar lang met mijn ex en kinderen eet, vinden jullie dat niet raar?', dan weet ik van tevoren de antwoorden al. En ja, ze is daar kwaad over, maar als ik er open over geweest was (heb ik haar ook gevraagd), had ze het óók niet gewild. En dáár ging mijn vraag over.
Jippox schreef op 13-01-2022 om 09:26:
Het feit dat je dit achter hield lijkt mij wel een teken aan de wand...
Je bedoelt dat ik dondersgoed wist dat ze daar niet blij mee zou zijn? Ja , dat klopt. En het is overigens niet zo dat ik er over gelogen heb, ik heb wel degelijk gezegd dat ik het af en toe deed, maar niet zo structureel.
AliceC schreef op 13-01-2022 om 09:33:
Ik krijg de indruk dat je door een gebrek aan eerlijke en open communicatie er langs beide kanten een knoeiboel van hebt gemaakt. Tijd om door de zure appel te bijten en open en correct naar iedereen te communiceren en een oplossing te zoeken die ook naar de toekomst realistisch is.
Ik begrijp heel goed dat je vriendin zich buitengesloten voelt, zeker als ze helemaal niet de intentie heeft om tussen jou en de kinderen te gaan staan. Het is aan jou om van je vriendin een soort 'bondgenoot' en vertrouwenspersoon te maken in de relatie die jij met je kinderen hebt. Het is niet noodzakelijk dat zij een optimale band met je kinderen krijgt. Een neutrale band van elkaar accepteren is voldoende. Neem nu bijvoorbeeld als je kinderen bij jullie komen eten: het is heel normaal dat je vriendin na het eten van tafel gaat en jou rustig met de kinderen laat bijpraten terwijl zij elders in huis iets doet. Als het niet klikt, hoef je geen uren samen door te brengen.
Misschien dat er verandering komt in de situatie als je kinderen zelf een gezin hebben en er partners zijn die mee op visite komen en neutraler tegenover je vriendin staan.
Ik wens je veel sterkte om het gesprek aan te gaan. Ik geef je de raad om eerlijk te zijn en gewoon toe te geven dat je de situatie hebt laten escaleren en dat je nu aan het zoeken bent naar een oplossing. Als je ex écht een goede vriendin is, toont ze hier begrip voor.
Mooie reactie, dank je. En het is zeker niet zo dat het haat en nijd is, er is alleen soms onbegrip over en weer en daar voel ik me dan altijd heel ongemakkelijk onder. Vandaar dat ik het (misschien te vaak) mijd. Daar moet ik idd maar es mee ophouden dan.
RosaMontana schreef op 13-01-2022 om 09:37:
Dit is wel een hele bijzondere wending in het verhaal. Het gaat dus niet alleen om het feit dat je je vriendin bij je oude gezin buitensluit, maar je houdt ook al twee jaar zeer relevante informatie achter. Dat je niet door hebt dat dit echt niet ok is in een relatie geeft wel aan dat je de verhoudingen niet scherp hebt. Enig zelfonderzoek is hier denk ik wel op zijn plaats, wil je de relatie met je vriendin op een goede manier kunnen vormgeven. Als ze je daartoe nog de kans geeft.
En inderdaad, open zijn naar je kinderen en ex over je eigen daden ipv de schuld bij je vriendin neerleggen lijkt me de eerste stap.
Dank je, nee, daar ontkom ik niet aan...
Lexus schreef op 13-01-2022 om 09:46:
Waar ik benieuwd naar ben, is hoe lang het uit was met je ex voordat je deze vriendin kreeg. Als dat heel kort was, kan dat meespelen in de gevoelens van je kinderen tegenover haar.
8 jaar.