Na zoveelste ruzie nu toch scheiden

hoezo niet reëel

Heb de beschikking over een budget, voldoende om een jaar uit te houden om een appartement/ meer-kamer appartement te huren, dus eigen plek is voorhanden als het moet, echter besef ik maar al te goed welke risico's ik dan neem.
Om die reden verblijf ik nu bij mijn vader en wellicht hop ik over naar mijn 3e plek. Reden is de ontwrichte verstandhouding nu.

Even voor alle duidelijkheid: ik nam inderdaad de beslissing en waarom, gewoon omdat de kinderen er onder te lijden hadden, nu ben ik de enige die er onder lijd, en mijn kinderen heb ik samen met mijn besluit enigszins verdriet gedaan omdat de relatie verscheurd is, maar anderzijds is de rust weer terug, is er geen ruzie meer binnenshuis en zijn de kinderen daar niet iedere keer opnieuw de dupe van, en presteren ze daardoor weer beter op school, want hoe je het ook bekijkt, ik doe het wel voor de kinderen, daar offer ik mijn eigen leven voor op als het moet.

Dat ik aan het kortste eind trek dat weet ik, maar dat er iedere keer dingen verdraaid worden, en ik de zwarte piet toegespeeld krijg dat kan ik niet waarderen en zomaar accepteren.
Ben niet perfect, ben tenslotte ook maar een mens, maar mijn intenties waren goed.

Heb verschillende gesprekken opgenomen, en als je dan van je ex hoort dat wanneer ze van haar werk naar huis toe reed en zag dat mijn auto buiten stond en ze zichzelf afvroeg of ik thuis was, en zo ja dat ze er over nadacht om door te rijden, dan geef je eigenlijk gewoon openlijk toe dat de koek op is, en toen ik dat hoorde dacht ik: hoe lang speelt dit al??
Ik voelde me bedrogen!

Zo heeft ze ook verschillende malen gezegd Mijn huis uit, terwijl het nog steeds Ons Huis is, ik houd daar niet van als mensen dit zeggen, en dan ook nog dreigen om de politie te bellen, om het huis uitgezet te worden, het huis wat ik zelf met eigen handen en zweet en liefde heb gebouwd.
Hoe hard en kil ben je dan ????????

Verstandige beslissing

Dat is een hele verstandige beslissing geweest thuiszitter, door weg te gaan is de rust voor je kinderen terug. Maar daardoor trek je inderdaad zelf aan een korter eind. Maar je exvrouw heeft door deze situatie ook meer te verstouwen dan dat jij nu inziet. Het is dan ook handiger als je haar reacties maar met een korrel zout neemt, dat is dom gepraat in de hitte van de strijd. Doe het zelf niet dan blijf je verstandig.
Regel je zaken goed, zo snel als mogelijk is, en zorg voor een goede verstandhouding met je kinderen.
Het leven is niet eerlijk, je kunt alleen maar zelf je best doen om het voor jezelf en voor anderen wat eerlijker te maken. Maar je hebt geen controle over de acties en de reacties van je exvrouw, hoe naar die ook kunnen zijn naar jou toe.
Maar mensen, ook je kinderen, worden heus niet aardiger naar jou toe als jij ze op hun plichten wijst, alsof je recht zou hebben op een ander. Daarmee maak je het voor jezelf juist nog oneerlijker omdat mensen dan nog meer gaan afreageren.

Thuiszitter, je reactie: nu ben ik de enige die er onder lijdt, dat herken ik ook wel. Ik was niet de oorzaak van de scheiding, maar heb wel de beslissing genomen. Hij bleef in het huis, de kinderen bleven bij hem wonen en de riedel die ik al eens opnoemde.Voor mij veranderde het meest. Met dat stukje ben ik zo nu en dan bezig. Ik merk alleen dat hoe harder ik dat roep, hoe beroerder ik me er onder ga voelen. Ik ben een gevoelsmens en merk dat ik momenteel beter reageer als ik het heel nuchter en zakelijk bekijk. Het doet minder pijn.

Teveel ruzie

Thuiszitter, je maakt nu teveel ruzie, vooral omdat een groot deel daarvan niet nodig is.

Woonruimte: 'Heb de beschikking over een budget, voldoende om een jaar uit te houden om een appartement/ meer-kamer appartement te huren, dus eigen plek is voorhanden als het moet, echter besef ik maar al te goed welke risico's ik dan neem. Om die reden verblijf ik nu bij mijn vader en wellicht hop ik over naar mijn 3e plek. Reden is de ontwrichte verstandhouding nu.' Jammer dat de verstandhouding met je vader zo erg ontwricht is. Als het niet op te lossen is, omdat je vader nooit het echte inzicht kan krijgen in jullie relatie en dat blijkbaar ook niet wil om wat voor reden dan ook, dan is het beter om weg te gaan, want je kunt nu niet nog meer ruzies aan.
Om ergens zelfstandig te gaan wonen kan juist in deze fase toch heel belangrijk zijn. De twee belangrijkste redenen zijn: je kinderen kunnen dan naar je toe komen, zodat je een regelmatig kontakt met hen kunt opbouwen; en je hebt dan woonkosten die je draagkracht verlagen, zodat de eventuele alimentatie berekent wordt op een reële situatie.

Je schrijft dat je een budget hebt. Heb je er rekening mee gehouden, dat baten en schulden nog verdeeld moeten worden?

En dan dit stukje: 'Heb verschillende gesprekken opgenomen, en als je dan van je ex hoort dat wanneer ze van haar werk naar huis toe reed en zag dat mijn auto buiten stond en ze zichzelf afvroeg of ik thuis was, en zo ja dat ze er over nadacht om door te rijden, dan geef je eigenlijk gewoon openlijk toe dat de koek op is, en toen ik dat hoorde dacht ik: hoe lang speelt dit al??
Ik voelde me bedrogen!

Ik vroeg me af waarom je gesprekken hebt opgenomen. Scheiding gaat tegenwoordig en al heel lang zonder dat er een schuldige wordt aangemerkt. Dus je hoeft niet te bewijzen dat zij schuldig is aan de scheiding, noch te weerleggen dat jij dat bent. Voor de rechter in elk geval niet. Dus waarom ga je van die detective-methodes toepassen?

Ik snap maar een klein beetje dat je je bedrogen voelde. Jullie hebben allebei (!) een periode gehad, waarin je in feite op alle mogelijke manieren aanvoelde, dat de relatie niet goed was, maar je zat nog in de fase waarin je dat niet hardop uitsprak, maar zocht naar mogelijkheden om het beter te laten worden. De mediator stond nog op stapel bijvoorbeeld. Het is als bij een ziekte: als iemand ziek is roep je ook niet metten dat die persoon dood gaat, maar je hoopt en vecht ervoor dat iemand beter wordt; tot er een moment komt, waarop je ziet dat het echt niet meer kan, dan pas ga je praten over de dood. Dat moment komt voor de een eerder dan voor de ander. Of de een heeft eerder de moed om het uit te spreken dan de ander. Het uitspreken ervan is in feite al een teken dat je het hebt opgegeven. Jullie hebben in die periode niet of nauwelijks met elkaar hierover gepraat, jij ook niet met haar, omdat jullie beiden wel aanvoelden, dat er daarna geen weg meer terug was. Jij hebt haar net zo hard bedrogen als zij, maar de basis bij jullie allebei is geen bedrog, maar hoop.

Ik zie ook dat e diep geraakt bent door de opmerking 'mijn huis uit'. en ik snap dat het krenkend en pijnijk was, omdat het in feite duidelijk en hard maakte wat je zelf al in gang had gezet: jij bent jullie huis uit gegaan. Als je je boos blijft maken over het gebruik van dergelijke woordjes ('mijn huis') dan heb je nog heel wat boosheid voor de boeg. Sterkte daarmee, het vergalt je leven en je doet dat echt zelf. Je kunt je nu ook concentreren op het feit dat zij ook heeft ingezien, dat het huis verkocht moet worden. En dan zal het toch 'ons' huis zijn dat verkocht moet worden. Dat zal zij dan ook gaan roepen, als er bepaalde acties aan verbonden worden, zoals het inschakelen van een makelaar en het vaststellen van de prijs. Ga je dan weer boos worden, omdat zij dan 'ons huis' zegt? Of als het allemaal teveel werk en te serieus wordt zelfs 'jouw huis'? Dat zal zo ook gaan met 'mijn' kinderen, terwijl het natuurlijk 'onze kinderen' moet zijn, maar als het echt moeilijk wordt zijn het 'jouw' kinderen. Nogmaals: als je je daarover boos gaat maken heb je nog heel veel boosheid voor de boeg. Succes ermee.

Mijn advies zou zijn: concentreer je op wat de stappen die al gezet zijn: zij beseft dat er een scheiding komt, dat het huis verkocht moet worden en de advocaten zijn aan het werk. Als je nuchter, zakelijk en realistisch kunt blijven dan zal het niet zo zijn dat jij aan het kortste eind trekt, maar dat jullie allebei slechts een kort eindje overhouden, omdat het strooitje gebroken is. Jij zit nu te staren naar wat je zelf inlevert, maar je ziet niet wat zij in gaat leveren.

En, ben je al actief bij de voetbalclub?

Tsjor

Nee nog niet

Actief bij de voetbalclub, en dat zal ook niet gebeuren, is gewoon mijn ding niet.
Intussen zijn er al 3 makelaars een kijkje komen nemen, nog even kijken waarmee de klik er is, en wat de kosten zijn.

Mijn (ex)vrouw heeft intussen door dat ze het huis niet kan behouden, ( ik wist dat allang )

Wat mij intussen opvalt is dat het leven doorgaat alsof er niks gebeurt is( zie de kinderen bijna nooit, en hoor ze ook nooit ) en dat vreet aan me.

Intussen ook een ouderschap plan en convenant opgesteld, er zitten wel enkele punten in waar ik het niet mee eens ben en/of niet juist zijn.

Ouderschapsplan

Ja, het leven gaat nu gewoon door, alsof er niets aan de hand is, maar inmiddels worden wel de voorbereidingen getroffen voor hele grote veranderingen. Het is een beetje stilte voor de storm.
Als het goed is zullen er in het ouderschapsplan ook punten staan die gaan over de kinderen en dan zal er wel weer regelmatig contact komen.

Er zijn een paar punten waar je het niet mee eens bent. Denk even goed na of het de moeite waard is om daarover strijd te voeren en hoe je dan eventueel die strijd gaat voeren.

Tsjor

contact

Het zal nog niet meevallen om het contact te onderhouden. In het verleden hoefde je daar niets voor te doen. Je vrouw zorgde voor de verzorging, je hoefde er alleen maar te zijn.
Als je niet meer thuis woont is die vanzelfsprekendheid weg.
Het zal niet meevallen om het initiatief te nemen om iets met je kinderen te ondernemen of voor ze te zorgen als je dat niet gewend bent.
En kinderen komen maar zelden naar jou toe gewoon om je te zien.
Dat kan een keer gebeuren maar verder worden ze door hun eigen zaken en de ritmes van school en thuis in beslag genomen.
Als je wat wilt zul je zelf initiatief moeten nemen.

maak je kinderen wel jou ding

en ga dus naar dat voetbal. Mijn ex heeft niets met badminton, toch is hij daar regelmatig te vinden omdat dat wel het ding is van zijn dochter.
Hij doet dat voor haar. Om haar extra te zien, wat zij fijn vindt.

voetbal

is maar een voorbeeld, het kan ook van alles zijn. Vader houdt van films, dus die plande een filmavond één keer per week. Ook goed. Maar dat je zelf iets moet ondernemen klopt helemaal. Kinderen gaan niet voor hun plezier naast je op de bank zitten om glazig naar je ogen te staren of (erger nog) de klachten van een ouder aan te horen over de lopende echtscheiding.
Ze hebben nu vrij, dus plan iets leuks. Al ooit in de winterefteling geweest? Frozen planet gezien met muziek? Er zal wel iets te vinden zijn.

Tsjor

onderneem al regelmatig wat

Zo ging ik de laatste jaren al regelmatig naar het voetballen kijken, ben ik gisteren nog met de jongste samen met de hond gaan wandelen en naar de Mac Donalds gegaan ( vinden ze altijd leuk )
2e kerstdag en aansluitend het weekend heb ik de kinderen, dus eindelijk heb ik ze een keer!

Met de kinderen ondernemen klinkt goed, weet alleen niet wat ik allemaal aan rekeningen kan ontvangen van de advocaat en dus nog overhoud?
De eerste heb ik al binnen à ruim 2000,00

@ Tsjor: snap goed dat je rekening moet houden met of het de moeite waard is, maar ik kan toch niet zomaar alles toelaten!
Zo staat er bijv. in het oudersscapsplan dat de kinderen met de ouderschapsregeling betrokken zijn geweest en dat er overleg met heb is gepleegd, en dit is Niet het geval geweest, het is nu maar de vraag in hoeverre dit nog zin heeft, miss zijn ze intussen al gehersenspoeld door mijn ex, aangezien ze tot op de dag van vandaag dingen rond spreid die onwaar zijn.

gefeliciteerd

Fijn dat je de kinderen zo'n lange tijd bij je kunt hebben. Hopelijk lukt het je om het wel gezellig te houden en niet in te gaan op die scheidingsverhalen. Laat zien dat ze gewenst zijn en dat jij onvoorwaardelijk van ze houdt en niet alleen wil dat ze toegeven dat ze gehersenspoeld zijn door moeder. Daar kopen je kinderen niets voor.
Ga dat niet dunnetjes over doen. Zorg dat ze de volgende keer ook graag terug bij je willen komen.
'Ondernemen' hoeft geen geld te kosten. Je kunt ook met limonade en cakes naar de wedstrijd gaan of kinderen meenemen naar een leuk park. Zorg dat ze zich bij jou niet vervelen en genoeg games, pc, eigen hobbymateriaal bij zich hebben of dat je dat voor ze regelt.
Het is vakantie, dus je hoeft ze ook niet aan 'schermtijden' te houden of te denken dat jij ze nu wel even zal opvoeden omdat dat bij moeder niet gebeurt.
Probeer zoveel mogelijk samen met je kinderen te genieten. En interesseer je voor hun school, vrienden, hobbies, wat er in hun leven omgaat, naast de rottige scheiding van hun ouders.

gratis

http://www.dagjeweg.nl/tip/2552/Op-avontuur-in-de-filmwereld
Ga op zoek naar gratis activiteiten voor jongeren. Of waar de toegang weinig geld kost, zodat je toch ook een dagje leuk weg bent in de kerstvakantie. Daar krijgen kinderen plezierige herinneringen van. Het was geen leuke tijd maar ze zijn wel leuk naar xxxxx geweest in de kerstvakantie.
En dan geef je ze ook iets leuks om op school te vertellen, waar ze geweest zijn.

http://www.gratisdagjeuit.nl/

met

hun vader.

aandacht kost niets

Leen een film, koop wat lekkers en samen kijken en commentaar leveren.
Maak plannen voor de toekomst, wat zouden zij graag met je willen doen?
Mijn dochter geniet van het niets hoeven bij mij. Hele dag in pyama en een beetje rommelen.

Klopt

Aldi heeft 10 hamburgers voor 4 euro. Sla, tomaat en ui snijden, saus er op en iedereen heeft een paar broodjes hamburger bij de film.

plofmais

kost 1,5 euro voor een zak van 1kg bij ah, ik kan je vertellen da dat een hoeveelheid opleverd waar een voetbalteam meer dan genoeg aan heeft.

Thuiszitter

Je hebt ondertussen de eerste rekening van de advocaat al binnen, wat een kapitaal! Heb je wel goede afspraken gemaakt over de kosten? Nu je weet wat een advocaat is kun je ook wat realistischer tegen vragen aankijken die te maken hebben met 'ik kan toch niet alles over me heen laten lopen'. Bijvoorbeeld dat de kinderen niet geraadpleegd zijn. Je kunt zo'n fout in het ouderschapsconvenant aanhalen en als daar vervolgens niets mee gebeurt het laten, er verandert echt niets aan als daar andere letters staan. Je kunt ook zelf de kinderen op een neutrale manier vragenw at zij zouden willen, maar dat kan alleen als je echt luchtig en neutraal daarnaar kunt luisteren en niet met hen in discussie gaat. Dan heb je het er al met hen over gehad. Je kunt ook op je strepen gaan staan, het ouderschapsplan daarop laten afketsen en weer vooraan beginnen. en wachten op de volgende rekening.
Ik zou liever van dat geld een keer naar de winterefteling gaan. Ben je ook veel geld kwijt, maar heb je heel veel plezier en je kinderen ook, dat zijn onbetaalbaar kostbare herinneringen.
Wat je zeker niet moet doen is dit: je zegt niets tegen de advocaat, je zegt niets tegen je kinderen en in je hoofd wordt een complot gesmeed waar jij de dupe van zou zijn: je vrouw heeft er al over gepraat met de kinderen, ze heeft de kinderen al gehersenspoeld, de kinderen vertellen alleen nog maar wat je vrouw ze heeft gezegd en ze zijn allemaal tegen jou. Dan maak je jezelf ziek, verziek je de situatie voor de kinderen en ben je nog een veelvoud aan advocaatkosten kwijt.
Idem met de prijs van je huis.

Ik wens je in elk geval hele goede kerstdagen toe, met je kinderen, en een goed perspectief voor 2015. Er zal veel veranderen in dat jaar. Ik hoop dat het allemaal goed komt, maar je moet dan wel je verstand erbij houden en rustig blijven.

Tsjor

Rustig

Beste Tsjor, ik ben de rust zelve.
Mijn vrouw wind zich iedere keer opnieuw ontzettend op als ik haar weer eens telefonisch te woord sta.

Zo heb ik voor deze maand bijv. 450 euro overgeschreven voor kosten die ik deze maand maak, en daar wordt ze dan weer furieus over, terwijl zij de rest vrij te besteden heeft.

Ik snap best dat je kritisch moet zijn en ik me iedere keer opnieuw moet afvragen of het wel de moeite loont tegenover de advocaat kosten, maar soms hebben we het over bedragen van tienduizenden euro`s, en daar kan ik me toch niet zomaar bij neerleggen.

gratis advies

Tienduizenden euro's is natuurlijk een ander verhaal, dan de vermelding dat er met de kinderen is overlegd. Leg het hier even voor, hier krijg je gratis advies.

Tsjor

Duidelijkheid

En het is natuurlijk lastig als er 'zomaar' geld verdwijnt van de rekening. Heb je nog geen voorlopige afspraken gemaakt, of een eigen rekening, waarna je geld overmaakt naar haar rekening?

Tsjor

afspraken

In een voorlopig convenant zijn afspraken gemaakt dat er vanaf 2015 wanneer het geld dat ik van mijn WIA uitkering krijg en op mijn persoonlijke rekening wordt overgemaakt ik 450 euro voor mezelf heb en mijn vader waar ik nu inwoon en daar ook kosten voor moet afdragen. 200 voor mijn vader en 250 euro voor mezelf à maand, de rest ruim 1100 euro is voor mijn ex ( vrouw )

Heb eergisteren al vooruit lopend op het convenant wat pas in 2015 ingaat 450 euro overgeschreven naar mijn persoonlijke rekening en daar werd mijn ( ex ) behoorlijk pissig over en waarom ik dat geld er nu al afgehaald had.

Ik zei als antwoord dat ik ook had kunnen huren en zij er vervolgens nog veel slechter mee uit kwam.

Wat betreft die tienduizenden euro`s het volgende:

Haar ouder zijn een 20 jaar geleden komen te overlijden met als gevolg dat zij en haar 2 broers het onderling allemaal hebben geregeld met betrekking tot de verdeling en erfenis, ik mocht van niks weten destijds.

Zij heeft destijds geld geërfd, en dit is belegd in aandelen destijds, en door Twin-Towers Amerika destijds veel geld gekost en veel ingeleverd op het totale financiële bedrag.

Nu heeft haar advocaat gezegd dat het geld uit de ergernis alleen haar toebehoort, waarop ik zei dat zij dat geld destijds belegd heeft, het (haar) ons veel geld heeft gekost i.v.m. waarde mindering aandelen, maar ze mij nu voor 100% verantwoordelijk voor houd en de helft van het oorspronkelijke bedrag terug eist wanneer huis wordt verkocht.

Ten eerste wist ik niets hoe het in het testament beschreven stond.
Ten 2e hebben we gezamenlijk dat geld destijds belegd, heeft het ons veel geld gekost i.v.m. instorten aandelen markt, maar wil ze zelf geen verantwoording afleggen over destijds gemaakte risico's en stelt mij volledig verantwoordelijk door nu Haar helft op te eisen.

Nogmaals ik wist niet beter dat het geld van ons samen is omdat ik nooit iets heb kunnen inzien, en zelfs al zou dat wel zo zijn, dan nog vind ik het niet fais om nu zomaar de helft 50% van haar oorspronkelijke erf deel op te eisen.

Eerlijker vind ik het dan dat je het oorspronkelijk deel minus het geleden verlies en dan het overgebleven bedrag aanhoud en hier 50% van verlangt.

Of heb ik het hier nu in mis???

ergernis

"het geld uit de ergernis "

je had het over een erfenis, maar inmiddels is dit kennelijk een "pijndossier" geworden? (sorry, weet dat het voor jou niet leuk is, maar vind het een grappige verschrijving).

Erfenis

On topic: de erfenis.

1e vraag: zijn jullie in gemeenschap van goederen getrouwd?

2e vraag: hebben haar ouders bij het nalaten bepaald dat het alleen aan haar toekomt?

ALs 1e vraag JA is en 2e vraag NEE, dan is het toch gewoon van jullie beiden?

En als jullie dan met beleggen verlies hebben geleden, hebben julie daar beiden last van.

Maar sowieso: als je in gemeenschap van goederen getrouwd bent, dan is alles van jullie samen en moet alles door tweeën gedeeld worden.

Ik maak me een beetje zorgen. Je schrijft "haar advocaat heeft gezegd ..". Weet jouw advocaat hier nog niets van? Want anders zou die daar toch simpel wat van kunnen zeggen (volgens mij conform bovenstaande).

Verder: maak je goede financiële afspraken met jouw advocaat en check je ook of je vrouw goede financiële afspraken met haar advocaat maakt, want anders zijn jullie straks al jullie spaargeld (of resterende geld uit de beleggingen) kwijt aan jullie advocaten. Leg afspraken vast in de mail met jullie advocaten.

Suze

Wij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd.
Schijnbaar hebben haar ouders destijds bepaald dat het alleen haar toekomt, echter is mij daar nooit iets over gezegd.

We hebben dat destijds belegd, en ik dacht ook dat we daar beiden last van zouden hebben.

Hoe maak je goede financiële afspraken met je advocaat??
Je weet immers op voorhand niet hoe de tegenpartij ( lees Ex ) zich opstelt

Thuiszitter

Wat je nodig hebt is het testament van de ouders. Als zij dat geld niet alleen voor je ex bestemd hebben, valt het in de gemeenschap van goederen en delen jullie alles wat er over is.
Als ze die bestemming wel bepaald hebben, dan is het geld haar verantwoordelijkheid geworden. Alle winst is dan voor haar maar al het verlies ook.

Volgens mij kan jouw advocaat opvragen op welke grond zij meent waarop recht te hebben. (pak je gelijk alle volgende verrassingen mee)

Stel

Dit zijn inderdaad zaken waar een wakkere advocaat snel helderheid over kan verschaffen: het oorspronkelijke testament, wat staat daar in?
Stel dat 100% inderdaad van haar is, heeft dat dan gevolgen voor jou? Dat zijn alle in waarde gedaalde aandelen voor haar. Dan hoort dat niet bij de boedelscheiding en kun je er geen aanspraak op maken. Is dat erg voor jou?

Speur zelf even verder via deze website: http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/overlijden-en-erven/erven. Het scheelt je geld als je de advocaat 'helpt' om de goede weg in te slaan.

Het is niet fraai dat je vrouw daar indertijd niet helder over geweest is. Dat zal nu nog rechtgezet moeten worden.

Wat betreft 1 januari 2015: heb je zelf al een eigen ziektekostenverzekering?

Tsjor

Dit kan nooit

'ze mij nu voor 100% verantwoordelijk voor houd en de helft van het oorspronkelijke bedrag terug eist wanneer huis wordt verkocht.' Hebben de aandelen te maken met het huis? Het kan anders nooit dat iemand het oorspronkelijke bedrag van iets opeist. Stel je voor, je hebt een tien jaar oude auto en bij een scheiding wil de een de helft van het oorspronkelijke bedrag voor de nieuwe auto hebben. Jouw advocaat hoeft er niet eens voor wakker te worden om te zien dat het onzin is.

Echt jammer dat jullie niet samen één advocaat hebben. Dit kost jullie inderdaad veel geld, uurtje factuurtje.

Tsjor

geregeld

Geregeld heb ik de zorgverzekering, wegenbelasting, verzekering auto, tel abo, ANWB abo

WA-verzekering

die mis ik nog.