Nieuw rapport van Verwey-Jonker Instituut over huiselijk geweld, scheiding, en familierechtelijke procedures

dubbel

Egel. schreef op 19-04-2025 om 19:43:

Lexus, volgens mij is dat inderdaad precies wél wat door cijfers wordt ondersteund (zwaar geweld/ moord door stiefvaders), maar ik geef toe dat ik nu te lui ben om het op te zoeken. Bij voorbaat excuses als het toch niet klopt.

Ik kon geen cijfers vinden, ben er wel benieuwd naar.  Er schijnt zeker een kans op meer geweld te zijn, wat ik zo aan artikelen zie. Maar kinderen worden trouwens ook door biologische vaders gedood vooral na scheidingen (de zogeheten familiedrama's).  Het lijkt me dat om de vergelijking met femicide te maken dat de cijfers van belang zijn. Femicide kost één vrouw per acht dagen het leven.

Lexus, het gaat niet om de cijfers, het gaat om de redenatie. Tsjor

tsjor schreef op 19-04-2025 om 14:23:

Een beetje te vaag Temet. Je pleit wel vaker voor eenhoofdig gezag, maar dat lost het probleem van een manipulerende ex niet op. Het lost alleen conflicten op die gaan over medische behandelingen, school, clubjes, woonplek, eventueel paspoort (moeders ontvoeren 60%, vaders 40%, dus dat geeft problement aan twee kanten). Het kan in de aanloop naar een scheiding de problemen zelfs verergeren: 'dan ben ik mijn kinderen kwijt'.
Beslissingsbevoegdheden koppelen aan woonplek zou al veel van die 'alledaagse' problemen oplossen.
In mijn optiek is de fout dat gedacht wordt dat ouders samen ouder moeten blijven. Dat is niet zo. Ze zijn allebei ouder, maar ze zijn gescheiden, ook als ouders. Op voorhand iets duidelijker afbakenen wie waarover beslissingen gaat lost al veel op.

Een psychiater erbij halen, hmmmm, be careful what you whish for. En dan nog. Psychiater bevestigt dat vader manipulatief is. Dus? Een scheiding is de beste oplossing, maar dat wilde je al. Een schuldigverklaring, beginnen we weer aan scheiding door schuld (van de ander, uiteraard)? Een verbod op vaderschap, of op omgang/zorg? Maar dat gaat over de relatie vader-kind.

Wat ik van het rapport wel meeneem is dat er gekeken kan worden naar schade die de ene ex de andere ex na de scheiding alsnog toebrengt, waardoor de verzorgende ex onder druk komt te staan, wat niet goed is voor de kinderen. Dus die indirecte schade. Maar dat zou dan toch iets zijn wat je pas na de scheiding kunt aantonen. Maar de maatregelen die dan getroffen moeten worden gaan weer over de ouder, niet over de kinderen: ex moet de ouder met rust laten (contactverbod, straatverbod etc. etc.). Of je gebruikt de kinderen als stok om de hond mee te slaan: geen omgang, want je legt teveel druk op moeder, zoiets. Maar dan komt toch de vraag of het niet handiger is om moeder sterker te maken, zodat ze zich van die druk kan bevrijden.

Vader uitgummen is de gemakkelijkste vorm van scheiden. Maar is dat ook de beste en de eerlijkste?

Even een disclaimer: op geen enkele wijze wil ik feminicide begatelliseren. Maar zo zijn er helaas ook afschuwelijke moorden op kinderen, kinderen die bij moeder wonen en moeder heeft een nieuwe vriend.

Tsjor

De moeder sterker maken, zodat ze zich van die druk kan bevrijden? 

Oei, de man is groter, sterker en manipulatief, en dan moet de moeder sterker worden om zich van die druk te bevrijden? 

Doet me denken aan pestsituaties waarbij in plaats van de pesters aan te pakken, men zich richt op de gepeste die maar weerbaarder moet worden.

tsjor schreef op 19-04-2025 om 14:23:

Een beetje te vaag Temet. Je pleit wel vaker voor eenhoofdig gezag, maar dat lost het probleem van een manipulerende ex niet op. Het lost alleen conflicten op die gaan over medische behandelingen, school, clubjes, woonplek, eventueel paspoort (moeders ontvoeren 60%, vaders 40%, dus dat geeft problement aan twee kanten). Het kan in de aanloop naar een scheiding de problemen zelfs verergeren: 'dan ben ik mijn kinderen kwijt'.
Beslissingsbevoegdheden koppelen aan woonplek zou al veel van die 'alledaagse' problemen oplossen.
In mijn optiek is de fout dat gedacht wordt dat ouders samen ouder moeten blijven. Dat is niet zo. Ze zijn allebei ouder, maar ze zijn gescheiden, ook als ouders. Op voorhand iets duidelijker afbakenen wie waarover beslissingen gaat lost al veel op.

Een psychiater erbij halen, hmmmm, be careful what you whish for. En dan nog. Psychiater bevestigt dat vader manipulatief is. Dus? Een scheiding is de beste oplossing, maar dat wilde je al. Een schuldigverklaring, beginnen we weer aan scheiding door schuld (van de ander, uiteraard)? Een verbod op vaderschap, of op omgang/zorg? Maar dat gaat over de relatie vader-kind.

Wat ik van het rapport wel meeneem is dat er gekeken kan worden naar schade die de ene ex de andere ex na de scheiding alsnog toebrengt, waardoor de verzorgende ex onder druk komt te staan, wat niet goed is voor de kinderen. Dus die indirecte schade. Maar dat zou dan toch iets zijn wat je pas na de scheiding kunt aantonen. Maar de maatregelen die dan getroffen moeten worden gaan weer over de ouder, niet over de kinderen: ex moet de ouder met rust laten (contactverbod, straatverbod etc. etc.). Of je gebruikt de kinderen als stok om de hond mee te slaan: geen omgang, want je legt teveel druk op moeder, zoiets. Maar dan komt toch de vraag of het niet handiger is om moeder sterker te maken, zodat ze zich van die druk kan bevrijden.

Vader uitgummen is de gemakkelijkste vorm van scheiden. Maar is dat ook de beste en de eerlijkste?

Even een disclaimer: op geen enkele wijze wil ik feminicide begatelliseren. Maar zo zijn er helaas ook afschuwelijke moorden op kinderen, kinderen die bij moeder wonen en moeder heeft een nieuwe vriend.

Tsjor

Trouwens, Tsjor, ik ben niet tegen het sterk maken van vrouwen, altijd goed.

Maar als in een situatie sprake is van huiselijk geweld, en dat kan ook niet-fysiek geweld zijn zoals verbale agressie, intimidatie en manipulatie, dan zou het goed zijn als betrokkenen, zoals RvdK, VT en rechters, daarin goed (!) getraind worden om dat te herkennen, vooral die enorme manipulatie waar sommigen erg goed in zijn. Als je dat niet meegemaakt hebt is het moeilijk voor te stellen hoe dat gaat, maar dat zouden dergelijke betrokkenen natuurlijk wel moeten weten. 

En dat de betrokkenen, zoals Temet terecht aangeeft, niet standaard uitgaan van ‘waar er twee vechten hebben er twee schuld’.

En die kennis bij betrokken instanties is vooral van belang als er ook kinderen bij een scheiding betrokken zijn, want de kans is reëel dat als de moeder sterker is geworden en de ex zich niet meer op haar kan botvieren, hij zich gaat richten op een kind waar hij een omgangsregeling mee heeft. Als hij dat sowieso niet al deed naast zijn destructieve gedrag richting zijn vrouw. Helaas heb ik dit van redelijk dichtbij meegemaakt en zien gebeuren dat zo'n man zijn kind tijdens het huwelijk maar ook na de scheiding in zo'n omgangssituatie totaal kapot kan maken.

Moeder zal op een of andere manier wel sterker moeten worden, want ook na de scheiding kan ze niet gebukt blijven gaan. Die man blijft bestaan, je kunt hem niet kapot schieten.
Op zich is een scheiding een goede manier om ervan af te komen, en daarna zul je jezelf weer moeten opbouwen wil je nog een leven over hebben.  Om dan te gaan roepen: ja, maar dan gaat hij achter de kinderen aan; wat dan? Laten we de vrouw als eeuwig slachtoffer bestaan, omdat de man altijd groter en sterker is? Ga rechtop staan, op twee voeten, adem in, recht je schouders, maak je groter, en weet dat je de wet aan je kant hebt: mensen mogen geen geweld gebruiken tegen elkaar.
Problemen die zich na de scheiding blijven voordoen, daarvoor heb je politie en raad voor de kinderbescherming. En dat kan ertoe leiden dat omgang stopgezet wordt, dat bestaat allemaal al.

Nogmaals: het rapport lijkt ervoor te pleiten dat lijden van de moeder meegenomen wordt in de afweging wat goed is voor de kinderen, want als de moeder lijdt kan zij niet goed voor de kinderen zorgen (zo vat ik het maar even samen). Dat is te overwegen. Er zijn wel een paar kanttekeningen bij te plaatsen: gaat om situaties vóór de scheiding, tijdens de scheiding (situationeel geweld) of wat je kunt voorspellen voor na de scheiding (de uitspraak komt op het moment van de scheiding); waarop ga je je baseren; en is het de advocaat die dat moet gaan bewijzen?
Die man zal altijd groter en sterker blijven, maar is de vrouw daarom altijd kleiner en zwakker? Zo willen we onszelf toch niet neerzetten?

Tsjor

tsjor schreef op 20-04-2025 om 15:40:

Lexus, het gaat niet om de cijfers, het gaat om de redenatie. Tsjor

Mwoah als een redenatie niet onderbouwd kan worden met cijfers wordt ze toch wat zwakker imho. 

"De vrouw sterker maken´ impliceert dat terecht komen in een situatie van intieme terreur voorbehouden is aan zwakke mensen. Dat is niet zo. Het kan iedereen overkomen. Het kan ook fysiek sterke mannen overkomen. De dynamiek van intieme terreur is aan groeiend inzicht onderhevig. Een vrouw (of man) die uit een partnerschap komt waar intieme terreur speelde, moet niet zozeer sterker gemaakt worden maar gesteund worden door de juisste keuzes vwb omgangsregelingen (door een instantie die meekijkt), geïnformeerd te worden over traumabonding en de invloed op de kinderen van een mishandelende vader. Zie (vooral de 2e helft van) deze video over de gevolgen voor kinderen als vader moeder mishandelt. 

Zoals ik al eerder zei lijkt het me zinnig als er deskundige psychologen worden opgeleid die de assesment kunnen maken of er sprake is van intieme terreur. die ingeroepen kunnen worden door de instanties. 

Dus nou moeten we gaan praten over hoeveel kinderen versus hoeveel vrouwen er gedood mogen worden voordat ze meetellen? Nogmaals, het gaat omd  eredenering, waar kies je je ijkpunten.

Ik probeer toch vooral praktisch te denken.
Jouw voorstel: 'Een vrouw (of man) die uit een partnerschap komt waar intieme terreur
speelde, moet niet zozeer sterker gemaakt worden maar gesteund worden
door de juisste keuzes vwb omgangsregelingen (door een instantie die
meekijkt), geïnformeerd te worden over traumabonding en de invloed op de
kinderen van een mishandelende vader.'
Hier zitten zoveel aannames onder. Je kunt gesteund worden door een advocaat (bijvoorbeeld), dat bestaat al. Maar de ondersteuning die je nu vraagt gaat veel verder: daar moet dan een beoordeling onder zitten over de andere partij, een instantie die meekijkt (niet de raad?), de vrouw -neem ik aan- moet dan voorgelicht worden over wat er aan de hand is en wat de gevolgen kunnen zijn. En dat op basis van een beoordeling door een psycholoog. die ingeroepen wordt door 'instanties'.
Be careful what you whish for, want zoiets kan ook omgekeerd dan gevraagd worden. Dan komen we in een situatie terecht, waarin de echtscheiding een vechtscheiding wordt op basis van beoordelingen van psychologen, waarin schuldvragen aan de orde komen en de vraag of iemand wel een goede vader kan zijn voor de kinderen, of een goede moeder.

Vooralsnog vind ik dit te ver gaan, omdat ik denk dat er eerst een paar eenvoudigere zaken zijn die je aan kunt pakken. Ik zou wel een paar mentale veranderpunten willen, bijvoorbeeld:  
- als je gescheiden bent moet je je niet gedragen alsof je nog samen ouder bent. Dat ben je niet meer, je bent ieder apart ouder;
- het gaat niet om het verdelen van omgangsminuten, maar om het verdelen van zorg en inkomen die nodig zijn voor de opvoeding van kinderen, daar zou dan ook het zwaartepunt moeten liggen bij het bespreken van de zorgregeling (niet omgangsregeling).
- het functioneren van de raad kan echt niet zoals het hier beschreven is (en ook bij mij op basis van ervaring bekend is).

Het gevolg daarvan moet dan zijn dat beiden in staat zijn de ander de ruimte te geven om een eigen leven als mens en als ouder te leven. Dat kan een redelijk objectief criterium geven op basis waarvan je kunt vaststellen of iemand in staat is om het gescheiden ouderschap voort te zetten. Als iemand daar niet toe in staat is zou dat aangegeven kunnen worden bij instanties (raad voor de kinderbescherming, rechter) en grond zijn voor herziening van de zorgregeling.

Tsjor
 

tsjor schreef op 21-04-2025 om 19:03:

Dus nou moeten we gaan praten over hoeveel kinderen versus hoeveel vrouwen er gedood mogen worden voordat ze meetellen

Ik begin niet met die redenering, maar wijs er alleen maar op dat het niet geldt als hij mank gaat. Rest reageer ik later op