Nieuwe liefde na scheiding

Tip: Probeer eerst eens gelukkig te worden met jezelf!

Ik ben zelf 9 jaar alleen. Ik moest eerst verwerken en soms doe ik dat nog steeds. Geen idee of het ooit komt en of ik dan wel gelukkig ben.

Een vriendin van me zei vlak voor de scheiding: ja ik doe het niet om een ander te krijgen hoor, ik ga eerst verwerken en zelf gelukkig worden. 
Juist doordát ze dat zei dacht ik: dat is precies waar je naartoe wilt; je wilt niet alleen zijn en je kijkt teveel naar je omgeving: leuk, spannend, kriebels.
Ze zat in week 1 op Tinder, toen kwam na 1 maand meneer Rebound, dat was het helemaal, ze riep het van de daken, ging te snel te close met zijn kinderen.
Ach, hij was het toch niet.

Binnen een maand had ze Rebound nummer 2.
Deze was het echt en binnen 6 maanden had ze geregistreerd partnerschap.

Met haar eigen kinderen is amper contact, ze ging minder werken want nu kon het, en, je kon er de klok op gelijk zetten: de eerste irritaties zijn er al. 
Nee, ze wilde eerst zelf groeien en verwerken, voor haar geen man, echt niet, dat zo ze haar kinderen niet aandoen.
Ik geloof nooit dat ze gelukkig is, ze leeft van bevredigingsmoment naar bevredigingsmoment. Straks is het gewoon en dan blijkt dat ze van alle huwelijkse gedoetjes niets heeft opgestoken, maar simpelweg heeft vervangen door nieuwe hoogtepunten.

Lang verhaal kort: beter eerst dealen met je scheiding. Ik begrijp best dat je kansen ziet voor de toekomst, maar laat dat gewoon tezijnertijd gebeuren.  Als je zo radeloos was of bent zoals je zegt, dan heb je nog flink wat te verwerken.

Vlaamse schreef op 23-10-2022 om 09:14:

[..]

Daar ben ik mee bezig, daarom zei ik ook dat het nog niet voor nu is

Maar.....dan zou dat je ook nog niet bezig moeten houden. Aangezien het dat ( blijkbaar) wel doet, ( en als dat ook echt zo is) loop je de kans op een reboundrelatie waarin je alles ophemelt en daarna evensnel voorbij is.🙂

Je neemt jezelf in de maling!! Zo lang je droomt van een relatie geef je je zelf niet de kans om je voor te stellen dat je zonder iemand anders ook gelukkig kan zijn.

Pippeltje schreef op 23-10-2022 om 16:58:

Je neemt jezelf in de maling!! Zo lang je droomt van een relatie geef je je zelf niet de kans om je voor te stellen dat je zonder iemand anders ook gelukkig kan zijn.

Eens, dagdromen is leuk, maar niet realistisch. Ik denk echt dat je nog moet leden en dat je gedachtes vluchtig en niet realistisch zijn. Het feit dat je hier post om dit soort verhalen te lezen terwijl je zo radeloos was is het tegenovergestelde, het zou niet eens een gedachte moeten zijn bij wijze van ( nee ik ga niet over andermans gedachtes of wensen, maar het bespreken is het verstoppen van jezelf; een soort droomvlucht). 

Als je er aan toe bent dan ga je het doen, niet bespreken.

Tjongejonge, wat zijn jullie streng zeg! Volgens mij is de angst voor eenzaamheid universeel, zeker na zoiets ingrijpends als een scheiding. Het is echt niet zo dat het verlangen naar een partner, een arm om je heen, iemand om het leven samen mee te delen, iets raars is. Of iets dat zo hoog gegrepen is dat je dat niet mag wensen. Nergens zegt Vlaamse dat ze dat nú wil, maar ik kan me voorstellen dat de gedachte troost biedt dat het misschien niet voor altijd afgesloten is nu.  

Vlaamse, ik snap je best hoor. Je droom is aan gort, je leven ligt nu misschien in scherven. Dat wordt hoe dan ook echt beter, met of zonder man. 
En nu waar je om vroeg: ja, ik ken ze. Een lieve vriendin van mij is 15(!) jaar alleen geweest nadat haar man haar verliet. En nu heeft ze een lieve, fijne man. En zelfs mijn schoonmoeder heeft op haar 70e! haar grote liefde tegen het lijf gelopen. 
Een scheiding is naar. Maar weet dat wat je nu voelt, ook weer overgaat. Niemand kan in de toekomst kijken, maar hopen mag altijd. 

Angst voor eenzaamheid kan ik in komen, maar toch lijkt het me goed om eerst de scheiding te gaan verwerken alvorens aan een nieuwe relatie te gaan beginnen.
Zorg dat je genoeg hebt aan jezelf in de positieve zin van het woord. Anders ga je datgene wat je in jezelf mist zoeken bij een ander en in een relatie en dan word je min of meer afhankelijk van een ander voor je levensgeluk. Als je gelukkig kunt zijn met jezelf en aan jezelf genoeg hebt, dan komt er ook weer ruimte voor een ander. Als aanvulling, niet als opvulling.

Nou, nog een positief verhaal voor jou dan. In het Parool stond zaterdag een column van Roos Schlikker die beschrijft hoe haar bejaarde vader, die eerst jaren liefdevol voor zijn aftakelende vrouw gezorgd had, nu enige tijd naar haar overlijden een nieuwe liefde heeft gevonden met wie hij leuke reisjes maakt en het heel gezellig heeft. En hoe hij het nu weer heeft over "wij" (als in "'wij komen graag bij je eten")
Op zich geen enorm verrassend verhaal dus ik vraag me af waarom ik het zo'n opbeurende column vond, maar dat was waarschijnlijk doordat die dochter het zo positief beschrijft. Oprecht blij voor haar vader, en oprecht blij met die dame (want dat is ook natuurlijk maar afwachten, of de nieuwe vlam en de kinderen het een beetje kunnen vinden).

Vlaamse schreef op 24-10-2022 om 08:31:

Mensen alsjeblief zeg. Gaan jullie nu echt in mijn plaats beslissen of ik al dan niet klaar ben om naar verhalen van anderen te luisteren? Ik WAS radeloos, nu niet meer. Het enige dat ik vroeg waren verhalen van mensen die een nieuwe liefde vonden na een scheiding. Ik vind het leuk en hoopvol om zulke verhalen te lezen. Ik word er vrolijk van. Maar blijkbaar mag dat niet van jullie.

Dat is flauw, ik probeer je te beschermen met je andere topic in gedachten. Aangezien ik dat hier niet neer kan zetten ( not done om andere draadjes te citeren), moet ik reageren op wat je nu schrijft. 

Niemand zegt dat je geen nieuwe liefde mag gaan zoeken. Maar het is allemaal nog zo kort geleden, je bent amper een maand alleen. Juist om je te beschermen tegen de valkuil van snelle liefdes die even snel weer verdwijnen waarna de leegte weer zo hard terugkeert. Neem je tijd. Zorg goed voor jezelf en voor je kindjes. Er is nog tijd genoeg, het hoeft niet allemaal nu meteen.

Hoi Vlaamse,

Ja dit is mij overkomen. Ik was 45 jaar, zag het totaal niet aan komen. Man kwam ineens naar me toe 'om te praten' en wilde uit elkaar gaan. Ik was verbijsterd (nee hij had geen ander zei hij) Ik moest huilen en omhelsde hem voor troost, maar hij stond daar ineens als een gevoelloos persoon. Geen armen om me heen, niets. 
Uiteraard bleek hij wel een ander te hebben en vertrok hij binnen 3 dagen naar haar, om bij haar in te trekken. Ik heb van ellende geloof ik een paar weken amper gegeten maar kwam toch ook wel snel in de regelstand. Dat was dan wel weer het voordeel van dat hij zo ineens veranderd was in een gevoelloze man die op een andere planeet leefde, ik wist dat het niet meer goed kwam, er was van zijn kant totaal geen twijfel.
Dus ja, scheiding in gang gezet, al mijn vrienden en vriendinnen hielpen me, ik voelde me wel heel erg gesteund. Na een half jaar de papieren getekend voor de scheiding en weer een half jaar later ging ik toch eens kijken op Tinder, want ja, alleen is maar alleen en ik wilde gewoon echt wel graag een nieuwe relatie. Na 2 dates, die echt heel leuk en gezellig waren, maar de mannen waren niet mijn type, kwam date nummer 3. En dat was zo'n klik, wederzijds, heel leuk. Nou ja, om een lang verhaal wat in te korten; we zijn nu 6 jaar verder en helemaal gelukkig. We latten nog ivm de kinderen maar ik vind die verdeling van bij hem en bij mij eigenlijk wel prettig.
Dus Vlaamse, houdt moed het kan helemaal goed komen hoor! Ik heb maar een paar gescheiden koppels in mijn vriendenkring. Sommige hebben geen nieuwe partner, maar zijn wel helemaal happy in hun nieuwe single leven. (die hebben ook geen behoefte om te daten) en een vriendin kwam na meerdere mislukte dates ineens een collega van vroeger tegen en zijn inmiddels getrouwd. Het kan alle kanten nog op dus!