Omgang na scheiding met thuiswonende jongvolwassenen
Mijn man en ik gaan scheiden. We hebben twee thuiswonende kinderen. Eentje is al volwassen en studeert. Ik verwacht dat hij komend studiejaar op kamers gaat. De ander is 17 en doet dit schooljaar eindexamen. Daarna gaat hij op kamers.
Een van ons blijft in ons huidige huis wonen, de ander moet nog een plekje zoeken. We kunnen goed met elkaar overweg en we willen nog regelmatig dingen gaan doen met z'n vieren. Bv regelmatig samen eten, verjaardagen, kerst.
Ik vraag me af wat gebruikelijk is met kinderen op deze leeftijd. Gaan de kinderen nog heen en weer tussen de huizen? Of regel je het op een andere manier. Wat past bij deze fase en hoe zorgen we ervoor dat ze met beide ouders een band houden?
Pippeltje schreef op 21-08-2022 om 11:19:
[..]
Ze zijn volwassen ; ze zullen moeten leren voor zichzelf op te komen. het een of het ander doen omdat het anders zielig is voor een van jullie is niet de bedoeling. Maak ze dan ook duidelijk dat ze een keus voor zichzelf moeten maken en probeer ze niet een kant op te krijgen.
Ik merk dat ze dit inderdaad doen. Ik vind zelf dat ze hun vader wat weinig zien, maar ze lijken geen behoefte te hebben aan meer. Een keer per week komt hij hier eten, dat stimuleer ik echt, anders gebeurt dat ook niet. En dan gaan ze hooguit een keer nog een uurtje daar eten. Zijn meestal snel weer terug. Er is ook weinig initiatief van vaders kant. In de zin dat de kinderen de moeite moeten doen en hij weinig creatief is. Een van de kinderen heeft net een rijbewijs en is nog geen 18, dus een van ons moet er naast zitten. Prima gelegenheid om samen even een stukje te rijden. De ander moet vaak naar de trein worden gebracht en gehaald, vanwege slecht openbaar vervoer. Maar dat doet dingen doet ie nooit. Dus tja, ik vind het wel lastig. Als ik opper dat ze papa een keertje voor zoiets vragen dan doen ze dat wel, maar dan is het meestal nee. Dus dat doe ik ook maar niet meer. Ik vraag regelmatig of ze nog iets met papa hebben afgesproken en zorg dat ie wekelijks hier komt eten en dan ga ik na het eten even iets anders doen om hen ruimte te geven samen. Maar ook dan is het na een uurtje wel weer klaar.
Ik weet ook niet zo goed wat mijn rol hierin is. Ik merk dat de kinderen het irritant vinden als ik er me er teveel mee bemoei. En eerlijk gezegd hebben we het superfijn met z'n drieën. De vriendinnen zijn er ook vaak, dus het is gewoon heel gezellig thuis. Ik vind het heel erg dat hij dat allemaal moet missen. Maar ja, hij wilde scheiden en hij is zelf verantwoordelijk voor de relatie met zijn kinderen. Toch?
Ja.
Dat lijkt me het enige antwoord op je laatste vraag.
En daarmee heb je ook een antwoord op de vraag wat jouw rol hierin en of je je er wel of niet mee moet bemoeien: nee dus, of in elk geval zeer beperkt.
Maar dat geven je kinderen zelf ook al aan.
Je hoeft niet voor je ex te zorgen hè? Het is een grote vent, althans, groter dan nu gaat hij niet worden.
Ik zou m lekker zijn eigen boontjes laten doppen
Ja, jullie hebben natuurlijk hartstikke gelijk. Blijkbaar zit het nogal in mijn systeem na zo'n lange tijd samen. Ik heb altijd het voortouw moeten nemen en moet er soms aan wennen dat dat nu niet meer hoeft. Dat ik dat juist niet meer moet doen. Dat voelt vast ooit als een bevrijding, maar nu is het vooral nog een kwestie van loslaten.
Mijn zoon is 17, we zijn ruim 16 jaar gescheiden maar inmiddels is mijn taak: stimuleren. Meer kan en wil ik niet doen.
Dus rond vaders verjaardag zeg ik nog eens, 'vergeet je je vaders verjaardag niet?' Zo af en toe vraag ik eens hoe het met z'n vader gaat of ie 'm nog gesproken of geappt geeft maar dat is het ook wel.
Inmiddels is de situatie nog wat minder goed geworden. Ex- man (voelt nog steeds niet zo) probeert de kinderen te manipuleren en tegen mij in te zetten. Dat had ik al lang in de gaten, maar hij is nu te ver gegaan. Hij wil dingen van mij in de scheiding (vooral veel meer geld dan waar hij recht op heeft, maar hij wil mij ook mijn huis uit krijgen) en hij probeerde door zielig doen en te liegen ervoor te zorgen dat hij mij via hen verder onder druk kon zetten. Maar ze hadden dat door en kwamen ermee naar mij. Ik moet zien hoe het verder gaat, maar ze hebben steeds minder zin om hem te zien. En hij toont maar weinig interesse, is erg met zichzelf bezig. En geeft mij ondertussen de schuld ervan dat zijn band met de kinderen erop achteruit gaat. En ondertussen zet hij mij enorm onder druk, ik moet nog van alles voor hem doen, oplossen en regelen. Hij haalt ook nog steeds geld van de rekening. Het is niet fysiek, maar wel mentaal een soort van bedreigend, dus ik heb al verschillende communicatie kanalen afgesloten zodat ik bv niet tijdens werkmeetings meer door hem van mijn stuk wordt gebracht.
Pfff, met wat voor loser ben ik 30 jaar samen geweest.
Loopt het proces rond de scheiding wel? Je eerste bericht was van augustus 2022. De kwesties die je nu aanraadt zouden, volgens vastgelegde formele patronen, eigenlijk al lang opgelost kunnen zijn.
Hij eist meer geld, dat kan. Maar er is een berekening te maken die bepaalt hoeveel hij krijgt of moet betalen.
Hij wil jou uit het huis. Dat kan. Maar het is ook de vraag wie het huis kan overnemen. Kun jij hem uitkopen? Is er al een taxatie geweest? Ben je al bij de bank geweest?
Wil hij de woning overkopen? Weet je hoeveel overwaarde er in het huis zit, dus hoeveel geld jij dan zou krijgen? Kun je met dat geld plus je inkomen een andere (eventueel kleinere) woning vinden?
Boedelscheiding: wie het huis verlaat mag als eerste beslissen wat hij/zij meeneemt.
Rond de kinderen: op die leeftijd hoef je geen ouderschapsplan te maken en mag je veel aan de kinderen zelf overlaten. Dat is ook als je nog getrouwd bent, dan hebben de kinderen ook geen verplicht bezoek aan ouders meer.
Ik hoop dat jullie al een eind op weg zijn om dit allemaal te regelen.
Tsjor
Tsjor, dat is wel een deel van het probleem, dat het allemaal erg lang duurt. Eind november heb ik een eigen advocaat genomen omdat het met een mediator niet werkte en het daarbij te ingewikkeld was met twee bedrijven. En die advocaat is goed, maar niet zo snel. Bovendien moesten we wachten op onze jaarcijfers. Die hebben we nu , dus ik hoop dat er snel een voorstel ligt van mijn advocaat. Maar dan nog kan het wel even duren voordat exman akkoord is natuurlijk.
Taxaties en bank is allemaal geregeld en ik koop het huis. Daar zijn we het over eens (hij kan het niet kopen) en ik kan het wel, heeft de bank bevestigd. Maar de uitkoopsom is een minder makkelijke rekensom, vanwege eigen investeringen en schenkingen. Dus het is ook voor mij wachten op het voorstel van de advocaat. Waar ik hard achteraan zit, trouwens.
Ik hoop dat je nu dan vooruitgang kunt boeken. Succes! Tsjor
maar waarom heb je jouw deel van het vermogen dan nog niet op een eigen rekening gezet, kan hij het ook niet opnemen.
Dat was iets dat ik toch binnen 2 weken na aanzeggen van scheiding door mijn ex geregeld had.
Ysenda schreef op 02-04-2023 om 23:29:
maar waarom heb je jouw deel van het vermogen dan nog niet op een eigen rekening gezet, kan hij het ook niet opnemen.
Dat was iets dat ik toch binnen 2 weken na aanzeggen van scheiding door mijn ex geregeld had.
Mijn vermogen staat wel apart, maar de lopende rekening wordt leeggehaald waar we nog samen de huishoudelijke kosten en kosten van de kinderen van betalen. Nou ja, in de praktijk betaal ik het dus grotendeels alleen. Naar gelang ik iets fout doe in zijn ogen stort hij er helemaal niks op, of stort hij wel zijn deel maar zodra ik iets doe wat hem niet aanstaat haalt ie het er weer af.
Foetsie schreef op 03-04-2023 om 06:54:
[..]
Mijn vermogen staat wel apart, maar de lopende rekening wordt leeggehaald waar we nog samen de huishoudelijke kosten en kosten van de kinderen van betalen. Nou ja, in de praktijk betaal ik het dus grotendeels alleen. Naar gelang ik iets fout doe in zijn ogen stort hij er helemaal niks op, of stort hij wel zijn deel maar zodra ik iets doe wat hem niet aanstaat haalt ie het er weer af.
Als hij iets erop stort meteen uitgeven en je eigen deel eraf halen? Of precies bijhouden wat hij te weinig betaalt en schermprintjes maken/overzichten printen en dan verrekenen met wat jullie nog moeten verrekenen?
Gr Angela
Ik zou die gezamenlijke rekening opzeggen. Als hij er rood op gaat staan draai jij er voor op. Knip alsjeblieft dat soort banden door, dat gaat veel ellende geven. En de bank mag gewoon jouw spaargeld pakken om een tekort op de en/of rekening aan te vullen, dus zet je spaargeld bij een andere bank.
Echt, zou je zo verknoopt blijven met een willekeurig iemand op straat? Nee toch? En van je ex weet je nog meer hoe je hem niet kan vertrouwen.
Ik snap dat je je man een loser vindt, maar ik vind jou naïef met het geld.
Foetsie schreef op 03-04-2023 om 06:54:
[..]
Mijn vermogen staat wel apart, maar de lopende rekening wordt leeggehaald waar we nog samen de huishoudelijke kosten en kosten van de kinderen van betalen. Nou ja, in de praktijk betaal ik het dus grotendeels alleen. Naar gelang ik iets fout doe in zijn ogen stort hij er helemaal niks op, of stort hij wel zijn deel maar zodra ik iets doe wat hem niet aanstaat haalt ie het er weer af.
Hier is misschien met een verzoek voorlopige voorzieningen iets tegen te doen. Bespreek het eens met je advocaat. Misschien is een brief op poten van jouw advocaat aan de zijne al afdoende.
Hier botsen dus ontzettend mijn gevoel en verstand. Ik wil uit de strijd blijven, maar wordt er vanzelf ingezogen.
Optie 1: ik stop de gezamenlijke rekening. Consequentie is dat ik dan alles voor mij, woning, huisdieren, kinderen zelf betaal en hij helemaal niks. Maar ook geen strijd meer. Tenminste niet daarover, maar hij vindt wel weer wat anders.
Optie 2: brief van advocaat en als dat niet lukt voorlopige voorzieningen.
Denk dat ik voor Optie 2 ga. Inmiddels heb ik het gevoel dat ik dagelijks meer onder druk kom te staan. Ik wil gewoon van die man af, maar ik heb er kinderen mee...