Omgansgregeling: niet eens, hoe verder?

Helaas kun je niets afdwingen. Met dit soort exen moet je blij zijn met wat je krijgt. Zorg dan wel voor een goede alimentatieregeling met minimale aftrek voor zorgdagen want de kans is groot dat er in de praktijk weinig van terecht komt. 

MMcGonagall schreef op 29-06-2025 om 10:20:

Helaas kun je niets afdwingen. Met dit soort exen moet je blij zijn met wat je krijgt. Zorg dan wel voor een goede alimentatieregeling met minimale aftrek voor zorgdagen want de kans is groot dat er in de praktijk weinig van terecht komt.

Weet je zeker dat je niks kan afdwingen? Zou een rechter het ook niet verplichten? 

Het kan toch niet zo zijn dat een vader zo makkelijk onder zijn verantwoordelijkheden uitkomt? Wat nou als de moeder, net als de vader, ook zegt mij lukt het niet? 

OP ik ieder geval op je strepen blijven staan hoor. Een ZZPer deelt zijn eigen tijd in, werk aannemen is een keus. Dus de weekenden en vakanties dat hij jullie kinderen heeft kan hij geen werk aannemen. Een schema per half jaar kan prima lijkt me. 

En co-ouderschap zo makkelijk uitsluiten, hij lekker werken aan zijn carrière en goed geld verdienen en jij 22-24 dagen per maand voor jullie gezamenlijke kinderen zorgen? Dan op zijn minst een hele dikke alimentatieregeling die ook compenseert voor jouw verloren carrièrepotentieel en pensioenopbouw. 

Gruwelijke hekel aan zulke 'vaders'. 

Wat eerder ook is gezegd. Hij is op zijn dagen verantwoordelijk voor de kinderen. Er bestaat ook zoiets als een kinderopvang, oppas, een gastouder of grootouders. En zzp bepaald zelf hoe hij werk aanneemt. Ik zou hier dus niet mee akkoord gaan. Ik neem aan dat jij ook geen weken vrij bent in alle schoolvakanties?  Dat kost jou dus veel geld aan extra oppas of vrije dagen kopen op het werk. 

Ik zou hier voet bij stuk houden. Jij moet zelf toch ook werken? En alleenstaande ouder zijn is zwaar. Je hebt tijd voor jezelf maar ook voor het huishouden nodig. En vergeet niet de logistiek en organisatie van alles rondom de kinderen. Mocht je ooit een nieuwe partner willen dan moet daar ook tijd voor zijn. Hij zal dus moeten kijken hoe hij zelf dat gaat organiseren. Niet hoe jij zijn problemen oplost. En daarnaast flink betalen. Wellicht helpt dat bij meer zijn verantwoordelijkheid pakken. 

Er zijn geen juridische regels voor zzp en co ouderschap. 

Izza schreef op 29-06-2025 om 12:10:

Wat eerder ook is gezegd. Hij is op zijn dagen verantwoordelijk voor de kinderen. Er bestaat ook zoiets als een kinderopvang, oppas, een gastouder of grootouders. En zzp bepaald zelf hoe hij werk aanneemt. Ik zou hier dus niet mee akkoord gaan. Ik neem aan dat jij ook geen weken vrij bent in alle schoolvakanties? Dat kost jou dus veel geld aan extra oppas of vrije dagen kopen op het werk.

Ik zou hier voet bij stuk houden. Jij moet zelf toch ook werken? En alleenstaande ouder zijn is zwaar. Je hebt tijd voor jezelf maar ook voor het huishouden nodig. En vergeet niet de logistiek en organisatie van alles rondom de kinderen. Mocht je ooit een nieuwe partner willen dan moet daar ook tijd voor zijn. Hij zal dus moeten kijken hoe hij zelf dat gaat organiseren. Niet hoe jij zijn problemen oplost. En daarnaast flink betalen. Wellicht helpt dat bij meer zijn verantwoordelijkheid pakken.

Er zijn geen juridische regels voor zzp en co ouderschap.

Helemaal waar maar je hebt geen grond om op te staan. Als hij dat ook weet en zijn poot stijf houdt, kan jij het opknappen. Met dat in je achterhoofd zou ik vooral op financiële compensatie aansturen. 

"Ook de verdeling van vakanties is lastig: ik kan niet alle vakantieweken opvangen, maar hij zegt dat hij vakanties ook niet 50/50 kan doen door zijn werk."
Voor de vakanties zijn jullie dus sowieso aangewezen op (extra) opvang. Hoe deden jullie dat toen jullie nog bij elkaar waren?

Overigens eens met Izza. Dat hij zegt dat hij het niet kan regelen is makkelijk de verantwoordelijkheid afschuiven. Nieuwe fase in het leven vraagt om aanpassen aan de nieuwe werkelijkheid, dus anders plannen.

Merkwaardig dat het toch de moeder is die de gaten weer moet gaan vullen en dat 'we' dat normaal vinden.

Nee, niet voet bij stuk houden. Ik heb ook zo'n ex en ik wilde het ook eerlijk verdelen. Het kind heeft ook een vader nodig en het vader heeft recht op zijn kind, vond ik (en vind ik nog steeds). Maar vader haalde zijn dochter niet op, bracht haar niet weg, regelde niks, nam zijn telefoon niet op en dumpte haar soms gewoon op de stoep bij mij... en ik zat steeds maar ad hoc allerlei oplossingen te verzinnen. Ik was echt totaal gestrest. Dat ging ik natuurlijk op hem afreageren, hij veroorzaakte immers mijn stress met zijn onverantwoordelijke gedrag. Dat gaf afschuwelijke ruzies, ook niet goed voor ons kind (toen nog maar een peuter). Uiteindelijk heb ik het gewoon allemaal zelf geregeld en dat gaf enorm veel rust. Jammer genoeg betaalde hij ook de kinderalimentatie niet (PA wilde ik zelf niet), dus het kwam financieel ook nog eens op mij neer.
Wat MMcGonagall zegt is jouw beste optie: een goede alimentatieregeling met minimale aftrek voor zorgdagen. Daarmee koop je goede opvang in en op zaterdag huur je een gezellige tiener die met je kinderen een paar uurtjes naar een speeltuintje gaat of zoiets. Ik had een tiener van de balletschool van mijn dochter, die met het kind dansjes ging oefenen. Kan ook een voetbaltiener/hockeytiener/knutseltiener zijn. Voor de vakanties is er BSO, of logeerpartijtjes bij opa en oma. 
Verder is het handig een familielid/vriendin paraat te hebben voor paniekmomenten, zoals wanneer je in een onverwachte file staat en de BSO gaat bijna dicht. Ik had dat soort mensen gelukkig om me heen. Andere alleenstaande moeders hebben dezelfde problemen, dus wie weet kun je daarmee een team vormen. 
Wees ook duidelijk naar de vader toe: jij wilt je niet vastleggen, dus regel ik het, maar dan moet je verder ook niet zeiken (maar dan aardiger geformuleerd). Daar kun je naar terugverwijzen als hij - zoals mijn ex - gaat rondstrooien dat hij zijn kind niet mag zien. Hij kan gewoon meedraaien in een schema dat jullie gezamenlijk afspreken, maar als hij dat niet wil, regel jij het zoals jij het wilt. 
Uiteindelijk worden je kinderen groot. Mijn dochter is nu 27 en herinnert zich vooral de gezellige momenten en de dingen die wij samen deden (koekjes bakken, film kijken in pyjama). Niet dat ik fulltime werkte en de BSO, wel de ballettiener en de dansjes die ze daarmee voor mij opvoerde en waarvoor ik natuurlijk uitzinnig klapte. Met haar vader heeft ze nauwelijks een band, die ziet ze misschien 3x per jaar. Nu heeft hij spijt. Tja.

Ik begrijp wat je zegt hoor Dymo. Maar dat is natuurlijk niet de situatie die je wilt. Ik zou dus ook eerst in gesprek gaan. Heel duidelijk maken wat je verwacht. Hij moet misschien ook even omschakelen vanuit de oude situatie. Er zijn genoeg mensen die werken als zzp of in ploegen/onregelmatigheid (denk aan uniform beroepen) . Die moeten ook omschakelen. Opeens is er geen partner meer. Hoe organiseer ik dat nu? Daarom eerst gesprekken. Desnoods met de mediator of een derde erbij. Je kunt niet meer op mij terugvallen kan oma misschien een dag oppassen? Kunnen we een bso of gastouder regelen? Wat is er wel mogelijk met jouw werk? Hij heeft jaarrooster. 

Maak met de mediator ook een berekening wat het kost aan kinderalimentatie als jij de bijna volledige zorg gaat doen. Ik ken genoeg gevallen waarbij partners toch opeens wel zaken gingen regelen toen ze zagen wat het ging kosten. Dat ze een vermogen kwijt waren aan KA. En niet iedere man wil niets met zijn kinderen. 

Laat een officiële berekening maken en vastleggen via de advocaat en rechtbank. Dan kan je verhaal en beslag leggen bij niet betalen. 

Nee, natuurlijk wil je dit niet. Maar als de ex nu al aangeeft dat hij 'niet kan', moet je er toch rekening mee houden dat hij het ook niet gaat doen. En dat je het zelf moet gaan oplossen. Ik heb 100 keer gezegd wat ik verwachtte, hij draaide zich gewoon om en liep weg. Deed het gewoon niet. 

tip: haal de kinderopvangkosten uit de alimentatie en verdeel die naar rato. Dit komt dan bij het bedrag van de ka.

Argument van onze advocaat /mediator: kinderopvang is niet in het belang van de kinderen maar van de ouders. En een werkende ex is stukken goedkoper dan alimentatie betalen.

Jaarlijks berekenen, tijdens de aanpassing van de ka na indexering.

Ik denk dat het het meeste rust geeft als je het inricht zodat je het in je eentje kan redden. 
Je kan wel vanalles afdwingen en je boos maken als hij het toch laat afweten, maar dat geeft ook geen rust.
Je kan juridisch vanalles proberen af te dwingen, maar wordt je van zo'n strijd gelukkiger? En je kinderen? Dan zitten ze bij een vader die helemaal geen tijd voor ze heeft.

Je idee dat je twee weekenden per maand alleen nodig hebt is natuurlijk heerlijk, lijkt mij ook, maar soms loopt het leven anders.

Je schrijft wat de vader allemaal niet kan maar wat kan hij wel mbt de omgangsregeling en vakantie? Hoe wil hij de verdeling?

linn19 schreef op 29-06-2025 om 23:55:

dubbel

Een dingetje over de vakantie. Als na de scheiding de kinderen in hoofdzaak bij éen ouder wonen en alleen in weekenden en vakanties naar de andere ouder gaan, dan is het vrij logisch dat de kinderen in hun woonplaats naar een kinderopvang/BSO gaan. En daarmee is dan ook de opvang geregeld in de vakantie. Dus: als kinderen bij moeder wonen dan gaan ze daar ook naar opvang/bso, en moeder hoeft dan voor de vakantie niets aparts te regelen. Vader wel, want die heeft de normale bso niet. Vakanties 50/50 verdelen is in zo'n scenario eigenlijk niet heel realistisch omdat mensen die in loondienst werken daar niet genoeg vakantiedagen voor hebben, en dus met een opvangprobleem zitten als ze geen bso hebben. Meestal zie je in dat soort scenario's dat de zomervakantie in tweeën wordt gedeeld en vaak dan de mei- en kerstvakantie ook, maar dat is het dan ook wel wat betreft schoolvakanties. 

Dat vader geen weekenden zou kunnen doen vanwege zijn werk is natuurlijk flauwekul. Ik heb het hier al eerder opgemerkt: veel vrouwen gaan werken als zzp-er 'want dat combineert zo goed met de zorg voor de kinderen", en sommige mannen kunnen niet zorgen voor de kinderen 'want ze werken als zzp-er'. Tuurlijk joh...

Er is wel degelijk wetgeving die zegt dat ouders voor hun kinderen moeten zorgen, er is ook wetgeving die het heeft over iets als 'gelijkwaardig ouderschap' ofzo (ben de kreet even kwijt), maar een concrete invulling wordt er zelden aan gegeven. Maar zoals hier ook in dit draadje blijkt, kun je eigenlijk twee benaderingen kiezen als je geen genoegen neemt met de weigering van vader. Ofwel: 'Fijn dat je zoveel werkt, dan kun je ook veel alimentatie betalen' (dat wil soms het zorginstinct nog wel eens aanwakkeren bij vaders die dat niet uit zichzelf laten zien ), of "het zijn ook jouw kinderen, je regelt het maar gewoon'. Als je ex bereid is tot mediation is dat een goed idee (neem een mediator die ook familierechtadvocaat is, dat is handig als er juridisch iets geregeld moet worden), is hij dat niet, dan zou ik gewoon meteen een familierechtadvocaat in de arm nemen. Kost wat, maar eindeloos aanmodderen kost vaak meer. Regels over gefinancierde rechtsbijstand vind je op www.rechtsbijstand.nl. 

Als je de keuze hebt, neem dan een advocaat die gewend is te werken bij de rechtbank waar jouw zaak zal terechtkomen (als de kinderen bij jou wonen, is dat de rechtbank waar jouw woonplaats onder valt). De wet is in heel het land hetzelfde, maar iedere rechtbank heeft wel zijn eigen eigenaardigheden en dan is het handig als jouw advocaat die kent. 

Overigens: was/ben je getrouwd of niet? Zo ja, dan heb je sowieso een advocaat nodig (of heb je die al), anders komt die scheiding er niet. 

'Argument van onze advocaat /mediator: kinderopvang is niet in het belang van de kinderen maar van de ouders. En een werkende ex is stukken goedkoper dan alimentatie betalen.' Fijn dat het zo afgestreept wordt tegenover elkaar, je ex als kostenpost (niet dus). Maar dit verhaal laat wel zien dat het echt zinvol is om een advocaat/mediator in te schakelen, die zo'n opmerking kan maken, zodat je die zelf niet hoeft te maken. 

Misschien helpt het als je je aanstaande ex superserieus neemt op zijn eigen woorden: hij kan nooit iets structureels afspreken over de zorg voor kinderen omdat hij alle vrijheid wil houden om zijn werk in te plannen. Dat betekent dat je met hem geen afspraken kunt gaan maken over de zorg voor de kinderen. Ga niet voor hem invullen dat het wel belangrijk is om contact te houden met de kinderen etc. Ga niet schermen met 'het belang van het kind'. Dit is zijn standpunt.
Daar staat dan wel tegenover dat jij alle zorg draagt, inclusief kinderopvang etc.. Hij zal dan alimentatie moeten gaan betalen. Kinderalimentatie zonder 'zorgdagen' (je betaalt toch ook niet als oma een dagje met de kinderen op stap wil); en partneralimentatie, want door deze regeling ontstaat er een groot verschil in het vermogen om inkomen te genereren. 
Aangezien hij ZZP-er is en maximale vrijheid wil om te werken kun je voor de berekening uitgaan van het maximale vermogen dat hij zou kunnen verdienen (dus niet wat hij tot nu toe heeft verdiend). Dat laatste zal het juridisch niet gaan halen, maar daar zou ik (bij de advocaat/mediator) keihard op inspelen: het gaat erom wat hij wil voor na de scheiding, maximale vrijheid, geen zorg voor kinderen, tijd om geld te verdienen; waardoor jij beperkt wordt in je vermogen om geld te verdienen, en extra kosten hebt. Deze strijd ga je verliezen, hij zal net gaan doen alsof hij nauwelijks ooit iets gewerkt heeft, er moeten papieren overlegd worden en dan kun je de alimentatie objectief laten vaststellen. Kies ook voor partneralimentatie. Vergeet de discussies over dat het uit de tijd is. Je hebt hier met een andere situatie te maken; je neemt je partner superserieus in zijn wensen. In overleg kan hij altijd aangeven dat hij een dagje of zoiets wil met de kinderen en als het kan zul jij dat goedkeuren zonder dat er iets afgerekend wordt, je houdt je ook het recht voor om het af te keuren, zonder argumentatie en zonder tegenspraak. Mocht hij zich willen gaan beklagen over dat hij de kinderen niet mag zien, dan spreek je vooraf af dat je op dat moment jullie ouderschapsplan openbaar maakt op social media. 

Dat alles niet op een ruzietoon, maar op de toon van: we gaan het regelen zoals jij dat graag wil. 
Stel dat jij ook niet altijd voor de kinderen wil zorgen en je hebt geen sociale omgeving waarop je terug kunt vallen, dan zullen de kinderen naar een deeltijdpleeggezin moeten. Weekendopvang bijvoorbeeld bestaat in de pleegzorg.