Ots dreiging

Je hebt echt een lastig probleem. Het klinkt alsof je denkt dat meewerken met de conclusie: er is hulp nodig voor het communiceren tussen de ouders, dat dat jou van de OTS af gaat helpen. Ik denk het niet. Maar op dit moment is alles onvoorspelbaar.

Het kan ook zijn dat duidelijkheid je gaat helpen, zeker tegenover de rechter. Maar nogmaals, neem het advies van Temet ter harte en vraag een goede advocaat. Of ga het gesprek aan met iemand van de stichting KOG. Jij blijft degene die beslist, maar dan ben je beter geinformeerd.

Je kunt je in principe zelf vertegenwoordigen maar dan heb je wel iets meer zakelijkheid in jezelf nodig. Emoties vind men een zwaktebod en pulkt er toezicht uit.

Zorg goed voor jezelf en voor je kinderen. En nog een paar tips. Zorg dat je 'image' verder goed is. Spic en span huis. Alles op orde. Nette kleding, Praat niet over problemen. Je hebt het wel in de hand. Als jij alsmaar de indruk blijft geven dat je het niet in de hand hebt, blijft men bij je.

Moeder TripleD, 'tenzij het belastend is voor mijn kinderen.' En toch zit daarin een probleem als het gaat om de communicatie met je ex. 'Ik heb hem aangesproken daarop dat hij niet naar de dokter is geweest, maar hij vond het niet nodig omdat ze haar vingers kon bewegen.' Met dat laatste ben jij het ( natuurlijk) niet eens. Dus het wordt een probleem tussen jullie beiden: jij boos op hem, hij op jou, hij weigert nog te communiceren.

Idem: 'Als ik hem ergens op aanspreek omdat ik mij zorgen maak, dan weet hij
het altijd beter en ziet het als een aanval op hem en kijkt hij naar
zijn eigen positie en niet naar die van de kinderen...' etc. etc.

Nu zul je aan mij vragen: hoe moet dat dan anders? Maar ik weet niet of het zin heeft dat ik die vraag nu ga beantwoorden. Ik probeer je nu alleen je kwetsbaarheden te laten zien.

Het tweede punt: er is een verschil in de analyse van de gedragsproblemen van een van je kinderen; Jij zegt: 'hoogbegaafdheidsproblematiek wat zich uitte op school, waardoor hij bij een zorgboederij is gekomen met de nodige hulpverlening erbij).'

Zij zeggen: loyaliteitsproblemen en gedragsproblemen. Waarschijnlijk leggen zij de link tussen zijn gedragsproblemen dus bij het loyaliteitsconflict van de kinderen. Je jongste heeft zorgverleners om zich heen. Heb je wel eens met hen gepraat over hun analyse? Is er ooit een rapport gemaakt waarin de aard van de problemen is beschreven?

Ik zie dit verhaal als je tweede kwetsbaarheid. Lees de stukken er nog eens goed op na en bedenk dat mensen niet met jouw ogen kijken.

Tsjor

Wellicht kun je ondertussen alvast eens nadenken over wat voor jou belangrijk is in de communicatie met vader. Je lijkt nu toch nog uit te gaan van de ideale communicatie: jij uit je zorgen, hij begrijpt jou, jullie praten er samen over en je komt samen tot een oplossing, allemaal in het belang van de kinderen natuurlijk.

De kans is groot dat, als je een gezinsvoogd krijgt, die gezinsvoogd ook dat ideaalplaatje voor ogen heeft.

Ik vind dat onbegrijpelijk. Als die ideale communicatie mogelijk zou zijn zou er waarschijnlijk geen scheiding hebben plaatsgevonden.

Maar ondertussen zal de gezinscoach wellicht nu al, en straks de gezinsvoogd kijken hoe jij omgaat met dat gebrek aan ideale communicatie en wat dat dan weer betekent voor de kinderen (loyaliteitsconflict).

Bedenk dus even voor jezelf: wat is de realiteit als het gaat om de communicatie? Kun je omgaan met die realiteit? Kun je je gewenste ideaalbeeld van een goede communicatie met de vader loslaten, zonder dat dit gevolgen heeft voor de relatie tussen de kinderen en hun vader?

Ik bedoel dit meer als oefening voor jezelf.

Tsjor

Ik ben ondertussen werkelijk enorm benieuwd in hoeveel gevallen een ots bij een "complexe echtscheiding" (men vermijdt het woord vechtscheiding) daadwerkelijk de problemen vermindert. Ik heb mijn vermoedens, en als ik over de potten met onderzoeksgeld ging dan zou ik daar eens een gedegen onderzoek op loslaten.

Het mooist zou zijn een onderzoek met een controlegroep 'vechtscheiding zonder ots'. Hoe groot is dan, in vergelijking met de controlegroep, het percentage waarbij de ots vooruitgang geeft, in hoeveel gevallen blijft de problematiek gelijk en zijn er ook gevallen waarin ots de zaken voor de kinderen alleen maar erger maakt?

De kosten van de inzet van ots in dit soort situaties zijn enorm. In geld, in mankracht, in energie van alle betrokkenen. Wat te rechtvaardigen zou kunnen zijn als het effectief was. Maar of dat zo is, weet volgens mij geen hond.

TS zou het op de zitting eens kunnen vragen, maar dat is misschien tactisch niet zo handig

Groeten,

Temet

De Kinderombudsman heeft in 2012 een rapport gepubliceerd: De ondertoezichtstelling bij omgangsproblemen. 

"Uit het onderzoek blijkt dat het onder toezicht stellen van een kind bij problemen over de omgang pas gebeurt in situaties die ernstig geëscaleerd zijn. De hoge mate van escalatie verkleint echter de kans op een goede afloop sterk. Bureaus Jeugdzorg verzamelen geen gegevens over het succes van dit soort ondertoezichtstellingen. De wens van alle betrokken professionals, dat de negatieve spiraal tussen ouders in een veel eerder stadium dan bij een ondertoezichtstelling moet worden doorbroken, geeft echter sprekend weer dat de mogelijkheden in het late stadium van de ondertoezichtstelling beperkt zijn. Reflectie op deze inzet van het middel ondertoezichtstelling is daarom hoog nodig."

Kan zijn dat er ook nog conclusies zijn in het rapport van 2013 'Is de Zorg gegrond?' waarin ik de Kinderombudsman wel slijmerig vond over de jeugdzorg, ze doen erg hun best, maar de conclusies logen er niet om.

https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-90-313-7977-4_5

En er is ook nog ergens een rapport van een VU hoogleraar over 101 zorgen of zoiets waaruit bleek dat in het algemeen de situatie voor een kind bij een OTS 1/3 verbeterd, kan ook spontaan gebeurt zijn, 1/3 blijft hetzelfde en 1/3 wordt zelfs slechter

Steeds is het: er zijn meer en betere cijfers noodzakelijk, maar die komen maar niet. Dus in afwachting moddert men voort met allerlei grootse plannen (Deltamethode, Beter Beschermd etcetera). Wat ik begreep had alleen een programma waarin ouders en kinderen in groepen samenkwamen, alleen in het verplichte kader als je alles gehad hebt, effectief kon zijn bij een vechtscheiding. Ben even de naam kwijt.

Ik haakte vooral aan op je opmerking dat jij je zorgen bespreekt met je ex-man en dat hij daar niet goed op reageert, of niet zoals jij zou willen dat hij zou reageren.

Welke gedragsproblemen worden dan nog gezien? Heeft de gezinscoach daar iets over gezegd?

'Ik verwacht helemaal niet dat mijn ex gaat meewerken, ook niet onder OTS
en dat maakt juist dat ik bang ben dat ik hier nog heel lang in ga zitten.' Maak je niet te druk om je ex, laat dat dan maar over aan de gezinsvoogd als die er komt. Pak ondertussen de dingen op die je wel zelf kunt doen, zoals je dat tot nu toe ook gedaan hebt.

Tsjor

Tip 3: zeg niet dat je je kinderen niet zal weghouden bij hun vader zolang ze zelf willen.

Ik twijfel er geen seconde aan dat je het meent, maar het wordt echt in zo ongeveer elke omgangszaak gezegd, en het maakt volgens mij dan ook geen enkele indruk.

Dus als je dit zegt, heb niet de illusie dat het enig effect heeft, wil ik maar zeggen.

Groeten,

Temet