Samen beslissingen nemen, hoe dan?

Ik heb met je vorige verhaal meegelezen. Heel herkenbaar, ook al is het bij mij gelukkig alweer 20 jaar geleden. Je ex heeft door dat hij via de kinderen macht kan uitoefenen. 
Bij mij kwam het kantelpunt toen ex een handtekening moest zetten voor een nieuw paspoort voor dochter, omdat ik een weekje met haar (en vrienden) naar het buitenland wilde. Hij weigerde, gewoon omdat hij dat kon. Ik heb toen een lijstje gemaakt met alles waar ik tegenaan was gelopen: schoolkeuze, medische beslissingen, dat paspoort, maar ook de dingen die hij had gedaan en die ik gevaarlijk vond voor dochter, zoals haar zonder autostoeltje vervoeren op schoot bij zijn nieuwe vriendin, dochter een pak slaag laten geven door die nieuwe vriendin (een temparamentvolle Latina met andere opvoedideeën dan ik), enzovoort. Ik heb dat lijstje aan hem gegeven met de mededeling dat als wij niet beter konden overleggen en samenwerken, ik aan de rechter zou voorleggen of het niet beter was om eenhoofdig gezag te geven aan degene die hij het geschiktst daarvoor vond. Aangezien ex een drankprobleem heeft en al eens met justitie in aanraking was geweest, was ik niet zo bang voor zo'n uitspraak. Ik heb daarbij benadrukt dat het niet mijn voorkeur had om eenhoofdig gezag te hebben, maar dat ik alles zou doen om dochter een goede jeugd te geven, waarbij ook een goede school, verstandige medische beslissingen én af en toe een reisje naar het buitenland hoorden. 
De volgende dag had ik zijn handtekening voor het paspoort en vanaf dat moment is het heel veel beter gegaan. Nou weet ex ook dat ik nooit bluf, dus hij wist dat hij daadwerkelijk een oproep van de rechtbank kon verwachten. 
Die meppende vriendin heb ik trouwens zelf een keer uit het zicht van iedereen gewelddadig tegen de muur gedrukt met mijn hand om haar hals, terwijl ik haar vertelde wat er met haar zou gebeuren als zij mijn kind nog met 1 vinger zou aanraken.  Ik sta totaal niet bekend als agressief, dus het was haar woord tegen het mijne. Was dat ook maar weer opgelost. Ben er niet trots op, maar wie niet horen wil... 

Ik weet niet of dit redenen zijn voor eenhoofdig gezag maar bedenk het volgende: wil je hem in je dochters' leven houden of niet? Zo ja, dan heeft het misschien geen zin een lange vermoeiende procedure te gaan volgen. Het frustreert beide partijen en als je wint: wat heb je dan gewonnen? Ja je kan alleen beslissingen nemen maar je zult waarschijnlijk nooit zaken op de spits willen drijven omwille van de goede vrede. Ik had eenhoofdig gezag, ex deed ook dit soort vervelende dingen, maar ik past er voor op mijn punt door te drijven omdat ik dat niet wilde omwille van kind die zou  weer de speelbal worden. 
Het is geen fijne boodschap voor je maar als iemand lullig wil doen, kan dat altijd, zo lang je hem nog in het leven van de kinderen wilt houden. Ik koos zelf voor een mediation traject bij maatschappelijk werk en die zeiden zelfs "MRI je kan hem er misschien beter uitgooien" ik deed dat niet omdat ik mijn zoon zijn vader en brusjes gunde. Maar God weet hoeveel me dat gekost heeft. 
Misschien kan je maar het beste accepteren dat hij lullig blijft doen en hopen dat het langzaam uitdooft. Ik wens je heel veel sterkte

Dymo schreef op 28-01-2022 om 15:02:

Ja maar MRI, jij kon gewoon een paspoort aanvragen voor je kind. Als Mevrouw Krul dat wil doen en haar ex zegt 'nee', dan kan ze dus nergens heen. 

Daar heb je gelijk in en dat kan een argument zijn temeer daar haar ex niet van origine Nederlands is. 

SMART maken.

Het toverwoord in de kantoorwereld. 

Dus als er weer eens iets is dan geef je hem op papier (mail) waar het om gaat, de keuzemogelijkheden en je zet erbij voor wanneer hij moet reageren. Zet er ook bij dat als hij niet reageert (schriftelijk of per mail) je gaat voor keuze x. 

Er loopt toch een procedure voorlopige voorzieningen? Ik zou dat schoolverhaal meteen onderwerp maken van een aparte procedure (meningsverschil over uitoefening gezamenlijk gezag) en dan beide zaken gevoegd laten behandelen, dus tegelijk op zitting laten brengen.

Gezamenlijk gezag na scheiding is uitgangspunt, wat in de praktijk betekent dat je punten moet sparen voor eenhoofdig gezag. Dus hou alles goed bij, voer zo nodig een procedure ( denk er bij vakantietoestanden aan om tijdig te beginnen) en na procedure 3 of 4 is de rechtbank het ook wel zat.
Het kan natuurlijk ook dat je ex snapt dat dit niet handig is en dan toch tot overleg komt. 

Ik zou dit structurele probleem bij de mediator aankaarten als jullie daar nog komen, maar als er geen vooruitgang is, dan zou ik er een procedure tegenaan gooien om die school te regelen. Misschien dat het helpt om hem zijn werkwijze te laten veranderen, maar ook als dat niet zo is, is die school in elk geval geregeld.

Zorg dat je bewijs van moeizaam overleg bewaart, als dit patroon zich blijft herhalen moet je met het nodige komen wil je eenhoofdig gezag krijgen.

Groeten,

Temet 

MevrouwKrul schreef op 30-01-2022 om 04:28:

[..]

We zijn nu zo ver dat er een formulier is ingevuld. Het enige wat nog nodig is, is zijn handtekening. Die gaat hij zetten, alleen is de vraag wanneer. Wel sneller dan een rechter kan beslissen, maar ondertussen kan ik mijn dochter nog niet voorbereiden. Ze komt op school bij haar beste vriendin, maar zolang ze niet staat ingeschreven, kunnen ze haar niet in een klas indelen. De twee klassen zijn beide bijna vol, dus de kans dat ze bij haar vriendin in de klas komt, wordt met de dag kleiner. In de andere klas kent ze niemand. En waarom? Omdat haar vader een of ander achterlijk punt wil maken van 'ik laat me niet pushen'. Echt om gek van te worden.

Ik weet dat het super lastig is, maar probeer je niet te laten opfokken. Het is niet erg als je dochter niet bij haar vriendin in de klas komt. Ze kan gewoon met haar afspreken en maakt vast andere vriendjes in haar nieuwe klas. De meeste kinderen kennen niemand als ze voor het eerst naar school gaan.

Ja niet dus.

Dit is schaken op hoger niveau. Je ex wil per se niet wat jij wil (lijkt het), behalve als het hem beter uitkomt. Dus dat samen overleggen zit er niet in voorlopig, ben ik bang. 

Met steeds afwachten kom je daar niet uit, en in die anderhalf jaar had je die handtekening al minimaal 5 keer geregeld kunnen hebben via een voorlopige voorziening.

Dus waarom nu geen voorbereidingen treffen voor de route die Temet schetst (en Dymo beschrijft)? Je hoef niet door te zetten, en dat is ook niet je doel. Het is een middel om je ex in beweging te krijgen. En om een dossier op te bouwen. 

RosaMontana schreef op 30-01-2022 om 10:46:

[..]

Ik weet dat het super lastig is, maar probeer je niet te laten opfokken. Het is niet erg als je dochter niet bij haar vriendin in de klas komt. Ze kan gewoon met haar afspreken en maakt vast andere vriendjes in haar nieuwe klas. De meeste kinderen kennen niemand als ze voor het eerst naar school gaan.

Ook dit. En die klassen wisselen waarschijnlijk in de loop van de tijd nog wel een paar keer.

En bovendien: één kind meer of minder in een klas maakt ook niet het verschil. Dus gaat school hier echt zo zwart-wit mee om?

Als je kind over drie maanden gaat beginnen op school, wordt het wel tijd om in te schrijven ja. Heeft de school daar geen termijn voor? Dan kun je hem die termijn aangeven. Hij wil zich misschien niet laten dwingen door jou, maar soms wordt je ook gedwongen door externe partijen of de wet.
Bij vriendinnetje in de klas komen hoeft niet per se. Het gaat om de periode van april tot de zomervakantie en daarna komt er toch weer een nieuwe groepsindeling. En er zijn vast ook andere leuke kindjes. En buiten spelen en afspreken met dat vriendinnetje kan evengoed. 

ik kan je maar 1 ding zeggen. Als ouders al beide gezag hebben, dan moet er heel veel aantoonbaar gedoe zijn en het kind al redelijk tot zwaar beschadigd zijn.

ik sluit me op zich aan bij eerdere adviezen hier. En dan nog, eenhoofdig gezag is iets waar men liever niet aan wil tenzij bij wijze van levensbedreigend. 
Maar ik zit zelf nu precies op de afslag en er is net een verzoekschrift de deur uit gegaan.
Geschiedenis: vanaf geboorte nauwelijks contact met andere ouder. Niet meewerken aan id kaart. Omgang heeft jarenlang uitgeput om daar wat van te maken. Toen vond meneer een OTS wel fijn. Onder die ots is alsnog door gezinsvoogden twee x vervangende toestemming aan de rechter voorgelegd omdat hij niet zelf wilde meewerken. Laatste jaar van de ots aan uitbreiding omgang gewerkt. Die ook door de gezinsvoogden compleet is stilgezet. Dus nu helemaal niets. Vervolgens is na drie jaar ots eraf. Tijdens die zitting wel gehad over vader zijn gezag en steeds weigeren van toestemming. Dan moest ik zelf maar eventueel achter eenhoofdig gezag aan. 

nou we zijn een half jaar verder en ik, school en psychiater lopen weer tegen allerlei negatieve reacties aan. De gemeente heeft ook ivm dezelfde vraag contact opgenomen met hem (ik heb zelf ook geen contact ivm toch er nooit uitkomen en mailen is t ook een te moeilijk mens voor) maar dan komt er altijd weer het zelfde gezeur uit maar geen toestemming). Zelfs die zegt na 1 x halfuur bellen dat gaan we niet aan. Begin maar een procedure.

ondanks dit baal ik en vraag ik me af of het nou eens genoeg is. Kind is nu bijna 9. 
verzoek is om schorsing van het gezag. Advocaat wil ook eenhoofdig gezag aanvragen, die ziet wel genoeg aanleiding. Dus dat doen we ook. Aanleiding is nu omdat er toestemming voor andere medicatie moet komen. Konden ook een kort geding beginnen. Maar aangezien er net school en andere zaken misschien ook toestemming van beide dan nodig is, zou het een hoop schelen als ik niet voor elk ding naar de rechtbank hoef. 

het kan natuurlijk best zijn als hij dit verzoekschrift ziet dat hij zijn keutel intrekt. Afgelopen jaren heeft hij het moeilijkst gedaan over een proefbehandeling medicatie en aanvraag id. Deze zijn dus wel via de rechter goed gekomen. Id heb ik praktisch 8 jaar op gewacht. 
Maar bij andere zaken kwam hij zonder advocaat of helemaal niet. Terwijl ik daar veel meer belang zou hebben als ik hem was. Bij zaken waar je toch al van weet dat je ze niet gaat winnen gaat hij er extra tegenin, er is geen peil op te trekken. 

Vooral de tip, bewaar alles waar je van kan aantonen dat je hem hebt gevraagd, is een goeie (dus per mail).
En zet er een uiterste datum bij waarop je reactie wil. Zo niet dan ga je ergens vanuit of indien je een handtekening nodig hebt ga je naar een advocaat. En veel meer kun je niet. Dit soort types ga je niet veranderen. Om welke reden ze ook fijn vinden zich zo te gedragen.