Stiefdochters nog steeds niet op zichzelf
Ik zit met het volgende probleem en kan wel wat advies gebruiken:
Sinds 8 jaar heb ik een relatie met mijn partner.
Hij is 18 jaar ouder dan ik en heeft twee dochters uit zijn vorige relatie.
Met deze dochters scheel ik 10 en 12 jaar in leeftijd.
Samen hebben we 5 jaar geleden ook nog een dochter gekregen.
Al met al een druk maar gezellig gezin dus.
Zijn dochters hebben mij gelukkig direct geaccepteerd na de scheiding van hun ouders.
Mijn partner heeft sinds de scheiding Co-ouderschap, dus zijn dochters zijn om de week bij ons.
Op zich gaat dit dus ook al jaren prima zo...
Maar... zijn oudste dochter is inmiddels 24 en werkt nu sinds 5 jaar.
Ze heeft nooit kostgeld of iets dergelijks van mijn man hoeven betalen omdat ze dat van haar moeder ook niet hoeft.
De eerste jaren kon ik daar nog wel mee leven omdat ik hoopte dat ze zo lekker kon sparen om met haar vriend (waar ze sinds 8 jaar mee gaat) een huis te kunnen kopen.
Inmiddels zijn we dus 5 jaar verder, betaald ze nog steeds niks voor haar inwoning maar geeft ze haar geld wel uit als water. (4x per jaar vakantie/stedentrips, dure kleding, etentjes met vriendinnen, dure cadeaus geven, personal trainer in de sportschool, mooie auto, motor en ga zo maar door).
Ik vind dat het tijd wordt dat ze op zichzelf gaat en snap ook niet zo goed waarom ze zelf niet graag samen wil wonen na een relatie van 8 jaar. Zelf zegt ze steeds dat ze geen haast hebben als ik erom vraag.
Helaas zit haar moeder ook nog eens in de slachtofferrol sinds de scheiding en zegt tegen haar dochters dat ze hoopt dat ze nog lang thuis blijven wonen omdat zij anders alleen zit. (Helaas heeft ze geen nieuwe relatie).
Met mijn partner heb ik nu de discussie wat te doen; hij wil geen kostgeld vragen omdat ze dat bij haar moeder ook niet hoeft te betalen.
Ik vind het niet meer dan normaal dat ze bijdraagt aan de kosten, mede omdat ze in het huishouden ook vrijwel niks doet.
Ik ben benieuwd naar jullie mening..
...
hier simpel voorbeeldje
kamer van 340 euro in den haag. prima stad. ook opties om in rotterdam te werken. als je fulltime werkt voor bv 12,50 per uur verdien je 2000 euro per maand. maar ook als je 1200 euro per maand verdient is het nog prima op te hoesten. ik leefde vroeger als student ook van een paar honderd euro per maand na het betalen van ziektekosten etc. dat is prima te doen hoor.
Tja Zowie
Het staat iedereen natuurlijk vrij om er wat van te vinden , net zoveel als het een ander geen bal aangaat waarom een jongere nog thuis woont.
Ik vind het dan bv raar dat een ander dat raar vindt zonder de omstandigheden of reden te kennen.
Hier
Tot mijn 23e of 24e thuis gewoond een geen seconde spijt gehad. Na mijn middelbare school eerst 2 jaar een studie in Utrecht gedaan en daar was met geen mogelijkheid een kamer te vinden. Vervolgens van studie veranderd en voor een opleiding dichter bij huis gekozen en tijdens die hele opleiding ben ik thuis blijven wonen. Van die groep mensen waar ik mee omging (allemaal van mijn leeftijd) was er overigens geen een die niet thuis woonde. Door thuis te blijven wonen, heb ik in die periode geen schuld opgebouwd en daarbij heb ik mijn moeder ook nog kunnen helpen, wat fijn was omdat zij door ziekte niet veel meer kon.
Inmiddels woon ik in Utrecht en zie hier maar eens aan betaalbare woonruimte te komen. Mijn kinderen zitten nu allemaal nog op het vo, maar als zij straks voor een studie hier in de regio kiezen, zijn ze wat mij betreft welkom om thuis te blijven wonen, maar die keus is aan hen.
Zo gemakkelijk is het overigens hier in de regio echt niet om iets te vinden. Mijn ex is hier nu bijna 4 jaar weg en nog steeds dakloos en dat is echt niet voor de lol. Vrije sector is genoeg te vinden, maar voor wat lagere prijzen echt niets. Ja, natuurlijk kun je naar de andere kant van het land verhuizen, maar mensen hebben vaak toch ook een binding met een regio.
Goh
Wat een bijzondere reacties soms....
Ik ben het eens met de reactie dat wat ze inhoudelijk met de verdiende centen doen dat jij er als ouder/verzorger niets mee te maken hebt....
Ik was getrouwd met 24 ik zie het dan al voor me dat mam en stiefpap mij gingen vertellen wat ik niet mocht kopen/doen...
Echter is het ook jouw huis, staat het ook op jouw naam? Is het huis van beide dan heb je natuurlijk zoiezo het recht om geld te vragen aan in huis wonende. Maar dat is mijn mening.
Onze vijf kinderen mogen afgesproken met mijn vriend tot de 24e thuis wonen. Dan pakt hij een koffer heeft hij gezegd. Maar als er iemand bezig is met een studie en niet werkt ga ik geen geld vragen om bij ons te "mogen" wonen. Het is wel zo normaal dat er meegeholpen wordt in huis, en ook een beetje extra want jij studeert wij werken van 9 tot 18.00 uur. Maar als een van onze kinderen werkt en het wel "lekker" vindt thuis dan kom maar over de brug. Want waarom moet je als volwassenen nog bij je ouders wonen. Misschien krijg je geen huurhuis door lange wachttijden prima, maar vast betalen aan pap of mam. En jij als ouder kan er dan voor kiezen om het te sparen voor de uitzet, zonder dat ze het weten is een leuke verassing. Ik ben zelf stiefouder en ik wordt altijd erg onpasselijk als mensen meteen roepen dat jij je daar niet mee mag bemoeien. Ik ben van mening dat jij je er wel degelijk mee mag bemoeien maar via je vriend. Ga geen geld vragen aan de dames, wel om eens van die luie kont te komen en iets te poetsen.!!! Kom op zeg mijn eigen en stief kinderen hebben alle vijf gericht op leeftijd klusjes in huis! En nee de jongste hoeft niet te strijken of de was te doen maar wel de tafel mee dekken en afruimen. Ook de badkamer en wc doe ik zelf maar iemand van 20 kan dat echt wel hoor.
Sorry als ik weer een verkeerde reactie geef, dat doe ik kennelijk vaker.
Groeten Beertje
complicerende factoren
Het is maar een heel korte tijd in de geschiedenis, dat kinderen vanaf hun 18e zelfstandig zouden moeten gaan wonen, Oké, wellicht iets later in verband met hun studie, maar toch. De generatie van mijn vader en moeder trouwden vanuit hun huis, hij 35, zij 27. Mijn generatie had studiebeurs en ging natuurlijk op kamers wonen, hoe eerder hoe liever.
Nu zijn er weer andere economische omstandigheden, waardoor veel kinderen lang thuis wonen, mijn oudste vertrok pas op zijn 29ste (student, geen werk).
Er zijn een paar complicerende factoren bij TS. Het eerste is dat het om co-ouderschap gaat, dus de kinderen zijn maar de helft van de tijd bij TS. Als je iets wil veranderen (kostgeld vragen), dan zal dat toch in het overleg tussen beide ouders moeten worden beslist.
Het tweede is dat het ene kind al 5 jaar zonder kostgeld te betalen kan wonen en het andere kind nu pas begint met verdienen. Als je daarover wil praten en nadenken zou dat toch het beste met de kinderen erbij kunnen.
Dus een overleg met 4 mensen zou de beste oplossing zijn. Of eerst met twee, daarna met vier.
Ik denk niet dat het een prettige manier van omgaan is als je oudste een advertentie van een kamertje met een bed onder de neus drukt. Je kunt wel bespreken welke stappen zij nu al kunnen zetten om straks een eigen woongelegenheid te hebben. Op welke termijn dat zou moeten zijn? En wat bedoel je dan: in plaats van naar pappa ga je naar je kamertje, en de rest van de tijd ben je bij mamma? Of: ga weg bij mamma en pappa? Ingewikkelde boodschap. Zeker als stiefmoeder de aandraagster is. En nog meer als stiefmoeder slechts 10 jaar ouder is.
Over meewerken in het huishouden zou ik zeker wel wat afspraken willen maken, ik zou mezelf geen huishoudelijke hulp willen voelen in mijn eigen huis. Maar dat zou dan zijn dat je samen om de tafel gaat zitten, het probleem van je eigen emoties daarin op tafel legt en bespreekt wat er kan veranderen, zowel bij jou als bij vader en de kinderen.
NB. Komen de twee kinderen altijd samen op dezelfde dagen? Wellicht is het een idee om dat te veranderen, zodat ze niet op dezelfde dagen komen. Het is dan makkelijker om de regels aan te passen aan het kind dat er is en om kontakt te maken met elk kind afzonderlijk.
Tsjor
Tsjor
Goed idee eigenlijk om per kind afzonderlijk contact te maken door andere dagen. Goede tip!
@Annie
Hallo Annie, ik las je reactie een aantal weken geleden in dit forum en ik vraag me sindsdien regelmatig 'het een en ander' af. Het is inmiddels een aantal jaren geleden dat dit gesprek op gang is gekomen, dus de kans is groot dat jij dit bericht niet (meer) leest.
Als dat wel het geval is, zou je nog eens van je willen laten horen? ik ben heel nieuwsgierig naar je argumenten. Je felheid intrigeert me. Wat maakt het dat jij zo streng bent naar een (in mijn ogen welwillende) stiefmoeder? Waarom is een stiefmoeder na jaren van zorg (in co ouderschap ook nog eens) een indringer? een buitenstaander? gelijk aan de buurvrouw?
Daarnaast ben ik ook heel nieuwsgierig (sorry daarvoor) naar jouw eigen leefsituatie. Je argument zijn zo fel, daar moet ervaring achter zitten. Ben je getrouwd? heb je kinderen? misschien gescheiden? hertrouwd wellicht? of zijn je eigen kinderen inmiddels stiefmoeders of stiefvaders? ik zou het heel graag willen weten om eea in een goed perspectief te kunnen plaatsen.
@bladiebaatje; hoe gaat het met jou en jullie? is er een mooie oplossing gevonden (waarvan latten er natuurlijk niet één is 
? ik hoop het van harte!
Ik weet niet hoe jullie financiële regeling is, maar als jij alles mee betaalt voor de oudste, heb je er ook iets over te zeggen. Als hij een extra bijdrage privé betaalt aan jullie gemeenschappelijke rekeningen voor eten, water, elektriciteit, ... voor het deel van zijn dochter, dan kan je niets doen. Ik begrijp dat het frustrerend is, zelf werk je hard en ben je ook nog de meid voor de ‘prinsesjes’. Kwa opvoeding is dat niet ideaal. Gelukkig is je eigen dochter nog jong genoeg dat je haar anders kan opvoeden. Ik vind ook wel dat je vriend zijn andere dochter ook wel 5 jaar kosteloos moet kunnen blijven. Zij wil het blijkbaar wel sparen en kan nadien zo een goede start maken. Het idee van de kostprijs sparen ben ik zeer genegen. Zo leren ze iets en hebben ze nadien een mooi cadeau.
Debbeke schreef op 24-05-2021 om 16:16:
Ik weet niet hoe jullie financiële regeling is, maar als jij alles mee betaalt voor de oudste, heb je er ook iets over te zeggen. Als hij een extra bijdrage privé betaalt aan jullie gemeenschappelijke rekeningen voor eten, water, elektriciteit, ... voor het deel van zijn dochter, dan kan je niets doen. Ik begrijp dat het frustrerend is, zelf werk je hard en ben je ook nog de meid voor de ‘prinsesjes’. Kwa opvoeding is dat niet ideaal. Gelukkig is je eigen dochter nog jong genoeg dat je haar anders kan opvoeden. Ik vind ook wel dat je vriend zijn andere dochter ook wel 5 jaar kosteloos moet kunnen blijven. Zij wil het blijkbaar wel sparen en kan nadien zo een goede start maken. Het idee van de kostprijs sparen ben ik zeer genegen. Zo leren ze iets en hebben ze nadien een mooi cadeau.
Verhaal van TS is inmiddels van 4 jaar terug dus ik denk dat de situatie inmiddels wel veranderd is